Καλὰ τὰ λέει ὁ ἀρθρογράφος ἀλλὰ ἄργησε. Τὸ ἐξωφρενικὸ συνέβη ὅταν ἡ παρουσία καπνοῦ τομπάκου στὴν γήινη ἀτμόσφαιρα ἔγινε δουλειὰ τῶν προαναφερθέντων γραφειοκρατῶν, ποὺ ἐπέμεναν ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀσφαλὲς ὅριο ἐκθέσεως (ἐν ἀντιθέσει μὲ τοὺς νόμους τῆς φυσικῆς, ποὺ ἰσχύουν κανονικὰ γιὰ κάθε τὶ στὸ σύμπαν ἐκτὸς ἀπὸ τὸ τομπάκο) γι’ αὐτὸ καὶ αὐτὴ ἡ φοβερὴ καὶ τρομερὴ οὐσία ποὺ δὲν προκαλεῖ ἀπολύτως τίποτε ἔπρεπε νὰ ἀπαγορευθῇ ἀπὸ κάθε δημόσιο καὶ ἰδιωτικὸ χῶρο, ἀσχέτως ἰδιοκτησίας καὶ ἀσχέτως τῶν ἐξωφρενικῶν φόρων ποὺ κλήθηκαν νὰ πληρώσουν ἀθῶοι ἄνθρωποι ὄχι γιὰ ἐμπορικὴ δραστηριότητα ποὺ τοὺς ἀποφέρει εἰσόδημα, οὔτε κἂν γιὰ κατοχὴ κάποιας ἰδιοκτησίας ἀλλὰ γιὰ νὰ …καπνίζουν!…

Φρούριον 

Το Κράτος-Γκουβερνάντα και τα ρολά κανέλλας

Μου φαίνεται εξωφρενικό, ότι μέρος των φόρων που πληρώνουμε, κατατέθηκε ως μισθός σε κάποιους στις Βρυξέλες που μέρος της δουλειάς τους είναι να απαγορεύουν ή να επιτρέπουν την κατανάλωση ρολών κανέλας στη Δανία ή τη Σουηδία, ανάλογα με την ποσότητα κανέλας που περιέχουν, δηλαδή να ορίζουν την ποσότητα της κανέλας στα γλυκά. Ο ισχυρισμός τους βασίζεται στο ότι η κανέλα περιέχει κουμαρίνη, και εάν περιέχουν λίγο παραπάνω κανέλα, περιέχουν και παραπάνω κουμαρίνη που κάνει κακό στο συκώτι.

Εν προκειμένω, έχουμε έναν γελοίο κρατικό πατερναλισμό και όπως κάθε κρατικός πατερναλισμός όχι μόνον υπονομεύει κάθε θεμέλιο των ατομικών δικαιωμάτων, αλλά στον βαθμό που αντιμετωπίζει τον πολίτη ως ανήλικο και ανίκανο να επιλέγει το δικό του σχέδιο ζωής, αποτελεί μια βαρύτατη προσβολή στην αξία του ανθρώπου, τον οποίο μεταχειρίζεται ως μέσο και όχι ως σκοπό, κατά την κλασική ρήση του Καντ.

Το άτομο, το οποίο δεν στερείται της δυνατότητας χρήσεως του λογικού, επειδή είναι ανήλικο, ή λόγω νοητικής ανεπάρκειας, έχει δικαίωμα να ζει υπό ιδίαν ευθύνη, ενώ το κράτος μπορεί φυσικά να θεσπίζει μέτρα ενημέρωσης του κοινού για τα σχετικά πορίσματα της επιστήμης και τους εκάστοτε κινδύνους.

Όμως, απαγορεύσεις οι οποίες επιβάλλονται χάριν προστασίας των ιδίων των ατόμων, αναιρούν το δικαίωμά τους να ζουν υπό ιδίαν ευθύνη και δεν δικαιολογούνται ούτε με την επίκληση της ανάγκης περιορισμού των δαπανών του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, διότι το σύστημα αυτό υπάρχει για να περιθάλπει ακόμη και τους αυτοκαταστροφικούς. Διαφορετικά θα έπρεπε να απαγορευθεί το κάπνισμα, το αλκοόλ, το βούτυρο και το μπέικον για τους καρδιακούς, οι τηγανητές πατάτες για τους έχοντες χοληστερίνη, τα θαλασσινά για τους έχοντες ουρικό οξύ κ.λπ.

Πιθανόν να είναι ο ίδιος γραφειοκράτης που είχε παλαιότερα τη φαεινή ιδέα, να κηρύξει εκτός νόμου τα στραβά αγγούρια με τον αλήστου μνήμης κανονισμό.

Ο μόνος σκοπός για τον οποίο μπορεί νόμιμα να ασκείται εξουσία πάνω σε οποιοδήποτε μέλος μιας πολιτισμένης κοινότητας παρά τη θέλησή του είναι η αποτροπή βλάβης των άλλων. Το δικό του καλό, φυσικό ή ηθικό, δεν αποτελεί επαρκή λόγο. Δεν μπορεί νόμιμα να εξαναγκαστεί να πράξει ή να υποστεί κάτι, για τον λόγο ότι αυτό θα ήταν προς το καλό του, επειδή θα τον έκανε πιο ευτυχισμένο, επειδή, κατά τη γνώμη των άλλων, κάτι τέτοιο θα ήταν φρόνιμο ή ακόμη και σωστό. Αυτοί είναι καλοί λόγοι για να διαφωνεί κανείς μαζί του, ή για να διαλέγεται με αυτόν ή να προσπαθεί να τον πείσει, ή να τον νουθετήσει αλλά όχι για να τον εξαναγκάσει ή να του προκαλέσει κακό σε περίπτωση που πράξει διαφορετικά.

Διαφορετικά θα οδηγηθούμε σε ένα Κράτος-Γκουβερνάντα, το οποίο θα ρυθμίζει πολλούς τομείς της κοινωνικής ζωής. Το ίδιο δε, θα αποτελεί έναν εν δυνάμει κίνδυνο για τα ατομικά δικαιώματα και την ιδιωτικότητα και παράλληλα θα απαιτεί περισσότερες δημόσιες δαπάνες για να συντηρεί τον μηχανισμό θέσπισης κανόνων και ελέγχου της ιδιωτικής ζωής των ατόμων, ενώ θα καθιστά τα άτομα εν δυνάμει παραβάτες της νομοθεσίας που έχει θεσπιστεί για το δήθεν καλό τους, εβρισκόμενα τα ίδια υπό τον κίνδυνο διώξεων για το καλό τους.

πηγή