Ὁ Ἤλίας, ῥίζα μ’, μοῦ ὑπενθύμισε ἕνα κομμάτι πολὺ ἀγαπημένο…
Εἶδα κι ἄκουσα τὸ κλάμα τοῦ ἀοιδοῦ… ἐξύπνησαν οἱ μνῆμες…
Κι ἔκλαψα…
Ὄχι γι’ αὐτὰ ποὺ ἐχάθησαν… ἀλλὰ γιὰ αὐτὰ ποὺ χάνονται…
Κι ἔκλαψα πάλι πολύ… Ὄχι γιὰ αὐτὸ ποὺ μὲ ἐπόνεσε, ἀλλὰ γιὰ αὐτὸ ποὺ θὰ μὲ πονέσῃ…
Ὄχι γιὰ ὅσα ἐπέρασαν… ἀλλὰ γιὰ αὐτὰ ποὺ ἦλθαν… κι ἔρχονται…
Ἄχ βρὲ Ἕλληνες…
Λίγο ἀργὰ ξυπνήσαμε… Λίγο…
Τόσο ὅσο γιὰ νὰ κλαῖμε πάλι τὴν Πατρίδα μας ποὺ χάνουμε…
Υ.Γ. Μὰ πάντα, πάντα, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, ἐὰν δὲν ἔλθῃ ἡ μάχη, ἐλευθερία δὲν κατακτᾶται. Ἔτσι καὶ τώρα, ἡ μάχη φθάνει… Καὶ μόνον ὅλοι αὐτοὶ ποὺ θὰ θυσιάσουν τὰ πάντα γιὰ τὴν ἐλευθερία θὰ τὴν δικαιοῦνται…
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.