Πετᾶς τό ἕρμα στήν θάλασσα;
Καί ποιό εἶναι τό ἕρμα;
Τά περιττά;
Τί καί ποιός χαρακτηρίζει τά περιττά ὡς περιττά; Ἔ;

Ἡ κοινὴ λογική…
Αὐτὴ ἡ καϋμένη ποὺ ἀπωλέσαμε ἐδῶ καὶ χρόνια, διότι ὁ ἐγκέφαλός μας ἔχει γίνει σοῦπα μὲ λειωμένα λαχανικά… κι ὄχι μόνον…
Αὐτὸ μᾶς φταίει…
Οὔτε οἱ ἐχθροί, οὔτε οἱ φίλοι…
Τὶς κερκόπορτες ΠΑΝΤΑ μόνοι μας τὶς ἀνοίγαμε… Δὲν χρειαζόμεθα βοηθούς…

Ἄς ὑποθέσουμε πὼς εἴμαστε ἐπιβάτες σὲ κάποιο πλοῖο, ποὺ πέφτει σὲ κακοκαιρία.
Κι ἄς ὑποθέσουμε πὼς τὸ πλοῖο εἶναι ἐπὶ πλεόν τοῦ δέοντος φορτωμένον.
Τί λέτε νά συμβῇ στήν κακοκαιρία; Θά παραμείνῃ στόν ἀφρό ἤ θά κατευθυνθῇ πρός τόν πάτο μέ συνοπτικές διαδικασίες;

Θὰ πατώσῃ!!!
Αὐτὸ τὸ ἀντιλαμβάνεται κι ἕνα μικρὸ παιδί…
Τὸ πλοῖο ἴσως νὰ μὴ ἐπάτωνε, ἐὰν φροντίζαμε νὰ διατηρῇ τὸ ἐπιτρεπτὸν φορτίον.
Ποιό εἶναι αὐτό;
Τὴν ἀπάντησιν θὰ μᾶς τὴν δώσουν οἱ παπποῦδες μας, μὲ τὶς αὐστηρῶς ἐλεγχόμενες σὲ ἀριθμούς, κοινωνίες των.
Ἀπάνθρωπον, θὰ μοῦ πεῖτε ἴσως, γιὰ τὶς σημερινές μας ἐποχές…
Ναί, ἴσως…
…ἀλλὰ ἴσως κι ὄχι…!!!
Διότι, θέλουμε δὲν θέλουμε, πάντα, κατασκευαστικῶς, τὰ πλοῖα ἔχουν συγκεκριμένες χωρητικότητες.
Δὲν εἶναι ἐλαστικὰ οἱ χωρητικότητες γιὰ νὰ τὶς προσαρμόζουμε στὰ δικά μας θέλω καὶ στὶς δικές μας παθήσεις.
(Ναί, περὶ παθήσεως συζητοῦμε. Διότι μόνον κάποιος ποὺ πάσχει ἀπὸ ἀνεγκεφαλίτιδα ἀρνεῖται νὰ ἀναγνωρίσῃ τὸν φυσικὸ νόμο τοῦ ὁρίου σὲ κάθε τί ποὺ ἀφορᾷ στὰ πάντα. Ἀπὸ τὸ πλοῖον ἔως τὶς κοινωνίες μας… Τόσο ἁπλᾶ!!!)

Δέκα ἑπτὰ Δῆμοι, γιὰ παράδειγμα, σήμερα βουλιάζουν.
Γιατί βουλιάζουν; Καί γιατί θά ἀκολουθήσουν τό παράδειγμά τους καί ὅλοι οἱ ἄλλοι Δῆμοι σέ ὅλην τήν ἐπικράτεια; Μήπως διότι τά ἐπί μέρους «πλοιάρια» παρεφορτώθησαν μέ ἐπί πλέον τοῦ ἐπιτρεπτοῦ φορτίου;
Καί τώρα; Στήν κακοκαιρία; Θά καταλήξουν στόν πάτο καί καλοί καί κακοί καί χρήσιμοι καί ἄχρηστοι;
Ἄδικο;
Ὄχι… Δίκαιον… Διότι ὅταν ἐχρειάζετο νὰ μιλήσουν κάποιοι, ὅλοι σιωποῦσαν…  Ὅλοι σιωπούσαμε…
Σήμερα τῆς σιωπῆς τὰ ἀποτελέσματα βιώνουμε… Τῆς ἀνοχῆς, τῆς συνενοχῆς, τῆς συμμετοχῆς…
Καὶ πονᾶ… Ἄχ πόσο πονᾶ… Κι αὐτοὺς ποὺ ἔβλεπαν ἀλλὰ κυρίως αὐτοὺς ποὺ ἐθελοτυφλοῦσαν…

Κι ὄχι καλοί μου συν-Ἕλληνες…
Τὰ μυρμήγκια δὲν εἶναι περιττά…
Ἄλλα εἶναι τὰ περιττά…
Γιὰ τὴν ὥρα βουλιάζουμε ΟΛΟΙ μαζύ, μὲ τὰ ἐπὶ μέρους πλοιάρια, ποὺ ἐφορτώσαμε ἀλλογίστως.
Μόνον ὁ πάτος θὰ παύσῃ τὴν κατηφόρα μας…
Δὲν ἀργεῖ… Μὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει πὼς θὰ πατήσουμε πόδι ἐπάνω του γιὰ νὰ λάβουμε τὴν ἀνιοῦσα…
Ξέρεις πόσοι θά θυσιασθοῦν γιά νά γίνουν πάτημα,  βάσις, στήριγμα πρό κειμένου νά πατήσουν ἐπάνω τους ἐλάχιστοι καί νά εὕρουν τόν δρόμο πρός τόν ἀέρα  καί τήν ἐπιφάνεια; Οὔοὔοὔ…. ἀμέτρητοι!!!

Φιλονόη

φωτογραφία