Παράτασις σχολικοῦ ἔτους;

Κάποιος μᾶς κάνει χονδρὴ πλάκα.
Ἴσως νὰ διαβάσατε στὶς κυριακάτικες ἐφημερίδες τὶς δηλώσεις τοῦ ὑπουργοῦ ἀ-παιδείας…
Θὰ μάθατε δῆλα δὴ πὼς τὸ σχολικὸν ἔτος πρόκειται νὰ παραταθῇ, κατὰ τὸ δοκοῦν, καὶ φυσικὰ θὰ καταργηθοῦν ἀργίες, ποὺ ἔως πρὸ τινὸς ἐθεωροῦντο τοὐλάχιστον ἀδιαπραγμάτευτες…
Κι ὅλα αὐτὰ διότι ὁ ὑπουργὸς ἀ-παιδείας ἀνεκάλυψε πὼς τὰ βιβλία τῶν τελευταίων ἐτῶν, αὐτὰ ποὺ ὁ ἴδιος δὲν ἀπέσυρε ἀπὸ τὶς αἴθουσες διδασκαλίας, εἶναι ἀκατάλληλα γιὰ νὰ ἐκπαιδεύουν ἑλληνόπαιδα καὶ «νεοελληνόπαιδα», ἐφ΄ ὅσονδὲν ἔχουν σαφεῖς στόχους…
Ἐννοεῖται φυσικὰ πὼς νέα βιβλία, νέα ὕλη, νέα ξεφτιλίκια θὰ μᾶς προκύψουν..

Τὰ δὲ δημοτικά, ποὺ ἔχουν παὐσῃ πρὸ πολλοῦ νὰ λειτουργοῦν ὡς δημοτικὰ σχολεῖα, ἀλλὰ ἔχουν μετατραπῇ σὲ αἴθουσες «διὰ βίου μαθήσεως προγραμματισμοῦ, πληροφορικῆς, ἀγγλικῶν, γαλλικῶν, γερμανικῶν, γυμναστικῆς…» κι ἄλλων συναφῶν περιττῶν ἐνασχολήσεων, γιὰ παιδιὰ ποὺ οὔτε ἀνάγνωσιν καὶ γραφὴ ἀντιλαμβάνονται, τώρα θὰ ἐπεκτείνουν τὶς ὧρες, τὶς ἡμέρες καὶ τοὺς μῆνες «διδασκαλίας τους»  χρονικά, πρὸ κειμένου νὰ μὴν μένῃ οὐδόλως ἐλεύθερος χρόνος στὰ παιδιὰ γιὰ νὰ λειτουργοῦν ὡς παιδιά…
Τὰ Γυμνάσια καὶ τὰ Λύκεια δὲν τὰ πιάνω, διότι ἐκεῖ μέσα δὲν γίνεται πλέον τῆς σφαγῆς ἀλλὰ τῆς ἀπολύτου ἐξαφανίσεως καὶ λοβοτομῆς. Δῆλα δὴ ἐκεῖ μέσα ὅσα παιδιὰ κατάφεραν ἀπὸ τὰ Δημοτικὰ νὰ ξεφύγουν τῆς λοβοτομῆς, γιὰ τοὺς ὅποιους λόγους, παραλαμβάνονται καὶ πολτοποιεῖται ἡ τελευταία ἐναπομείνουσα ἀντίληψίς τους.

Αὐτὰ λοιπὸν εἶναι τὰ ὅσα συνέβησαν, συμβαίνουν καὶ πρόκειται νὰ συμβοῦν στὸ σύστημα ἀ-παιδείας τοῦ Ἑλλαδοκαφριστᾶν.
Ἕνας ὑπουργὸς ἄσχετος μὲ θέματα παιδείας, ποὺ ἀντιλαμβάνεται μόνον ἀπὸ πολιτικὲς ἐπιστῆμες, ποὺ ἐνδιαφέρεται μόνον γιὰ τὴν ἐπανεκλογή του καὶ ποὺ παρουσιάζεται ἀποφασισμένος νὰ ἀποτελειώσῃ τὰ μυαλὰ τῶν παιδιῶν μας… Διότι γιὰ παιδεία οὔτε λόγος… Αὐτὴ εἶναι περιττή…

Κι ἐμεῖς φυσικὰ στὴν κοσμάρα μας…
Δὲν ἔχουμε τὸ ψυγεῖο μας γεμάτο, κατὰ τοὺς ἰσχυρισμοὺς τῆς ΟΛΜΕ, τῆς ΕΛΜΕ καὶ ὅλων τῶν «συνδικαλισμένων εἰδικῶν ἐκπροσώπων μας» καὶ κατ’  ἐπέκτασιν πρέπει νὰ ἐπικεντρωθοῦμε στὸ πῶς θὰ γεμίσουμε τὸ ψυγεῖο μας κι ὄχι στὸ πῶς θὰ γίνουμε ἐλεύθεροι ἄνθρωποι, πρὸ κειμένου νὰ μὴν μποροῦν νὰ μᾶς χειραγωγοῦν καὶ νὰ μᾶς ληστεύουν, οἱ διάφοροι τυχάρπαστοι. Εἶναι καλλίτερο τὸ νὰ χορταίνω μὲ περιττώματα καὶ σκουπίδια, πρὸ κειμένου νὰ μὴν πεινῶ, παρὰ νὰ μένω νηστικὸς ἀλλὰ νὰ σκέπτομαι. Διότι ἐὰν σκέπτομαι τότε γίνομαι ἐπικίνδυνος… κάτι ποὺ ἀπεύχεται τὸ σύστημα καὶ ὅλοι οἱ δεσμοφύλακές του, ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχουν τὴν μορφὴ τοῦ δασκάλου, τοῦ καθηγητοῦ, τοῦ πανεπιστημιακοῦ, τοῦ ἐφοριακοῦ, τοῦ ἀστυνομικοῦ, τοῦ δικαστοῦ…
Ὅλοι μεριμνοῦν γιὰ τὸν συνετισμό μου, γιὰ τὴν νομιμοφροσύνη μου καὶ τὴν ἡρεμία μου…
Τί καλλίτερον λοιπόν ἀπό τό νά χορταίνω σκέτο κι ἄς μέ σκοτώνῃ ἡ τροφή;

Τὰ νέα μέτρα λοιπὸν δὲν ἔρχονται, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά, νὰ λύσουν προβλήματα ἀλλὰ γιὰ νὰ τὰ μεγαλώσουν…
Κι ὅλα συμβαίνουν σιγά, σταθερά, ὕπουλα ἀλλὰ οὐδέποτε χάνουν τὶς στοχεύσεις τους…
Καὶ οἱ στοχεύσεις εἶναι τὸ μόνον ξεκάθαρον, μέσα σὲ ἕνα τόσο θολὸ τοπίον: ἡ διαρκὴς κι ἀέναος παραγωγὴ δούλων.

Φιλονόη

Σκέψεις-Ἰδέες-Προτάσεις.

Τρία ΜΟΝΟΝ πράγματα χρειάζονται τὰ παιδιὰ νὰ διδάσκονται, ἔως τῆς στιγμῆς ποὺ θὰ στραφοῦν πρὸς τὴν ἐπαγγελματική τους κατάρτισιν: μαθηματικά, γλῶσσα, μουσική.
Ἡ Ἱστορία, ἡ ζωγραφική, ὁ ἐπαγγελματικὸς προσανατολισμὸς πρέπει νὰ γίνονται μέσα ἀπὸ βιωματικὰ παιχνίδια σιγὰ σιγά, κι ἐφ΄ ὅσον βέβαια ἔχουν ὁλοκληρωθῇ οἱ πρῶτες σπουδὲς τῶν παιδιῶν στὰ παραπάνω.
Ὁ χρόνος ἀπασχολήσεως τῶν παιδιῶν, ἔως τὰ 10-12 ἔτη τῆς ζωῆς τους, δὲν πρέπει νὰ ξεπερνᾷ τὶς τρεῖς ὧρες ἡμερησίως, διότι τὸ ἐπὶ πλέον καταστρέφει τὴν σκέψιν καὶ τὴν ἱκανότητα συγκεντρώσεως τῶν παιδιῶν, μὲ ἀποτέλεσμα τὸ μυαλό τους νὰ χάνῃ τὴν ἱκανότητα ἀντιλήψεως καὶ προσλήψεως τῆς πληροφορίας. Ὅσο περισσότερες ὧρες ἐνασχολεῖται ἕνα παιδὶ μὲ ἄχρηστα καὶ περιττὰ τόσο μεγαλυτέρα ἀδιαφορία ἀναπτύσσει καὶ τόσο δυσκολότερα μπορεῖ νὰ βρῇ τὸν δρόμο ποὺ τοὺ ταιριάζει.
Τὸ βιωματικὸ παιχνίδι, τὸ θεατρικὸ παιχνίδι, ὁ χορὸς πρέπει νὰ εἶναι μὲ τέτοιον τρόπο στοιχειοθετημένα καὶ δομημένα, ποὺ τὰ παιδιὰ νὰ βγαίνουν ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐνασχολήσεις «χορτάτα» κι ὄχι διψασμένα.
Ὅσες φορὲς δοκιμάσαμε νὰ ἐφαρμόσουμε αὐτὸν τὸν τρόπο διδασκαλίας, ἀποσπασματικά,  ἀνακαλύπταμε ἔκπληκτοι πὼς τὰ παιδιὰ μποροῦσαν νὰ συγκρατήσουν πολλαπλάσιον ἀριθμὸ γνώσεων καὶ πληροφοριῶν ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ καθημερινῶς «διδάσκονται» ἀπὸ τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς φοιτήσεῶς τους στὰ δημοτικὰ ἔως τὸ πέρας τῶν φοιτήσεῶν τους στὰ λύκεια. Διαπίστωσις ποὺ φυσικὰ μᾶς ἀπογοήτευσε περισσότερο, ὅταν διαπιστώσαμε πὼς κυριότερος σύμμαχος τοῦ συστήματος δουλοποιήσεως ἀνθρώπων εἶναι οἱ δεσμοφύλακες μὲ τὸ προωπεῖον τοῦ δασκάλου… κάθε βαθμίδος… Κι ἐργαλεῖον του φυσικά, ἤ ὀρθότερα ὅπλον δολοφονικό, ἡ ὑπερπροσφορὰ πληροφορειῶν, μὲ στόχον ὄχι φυσικὰ τὴν γνώσιν ἀλλὰ τὴν διάλυσιν τοῦ ἐγκεφάλου.
Διότι ἐὰν ἡ γνώσις δὲν βασίζεται σὲ φυσικὲς ἐγκεφαλικὲς συνάψεις δὲν ὑφίσταται. Περνᾶ καὶ φεύγει, δίχως νὰ προσφέρῃ κάποιο ὄφελος, ἐν ᾦ ταὐτοχρόνως ἐνισχύει τὴν ἀποσύνθεσιν τῆς λογικῆς…
Φαινόμενον πλέον ποὺ καὶ οἱ πλέον δύσπιστοι ἀναγκάζονται νὰ παραδεχθοῦν… Ἀφῆστε δὲ τὸ ζήτημα τῆς δυσλεξίας…
Τὰ περισσότερα παιδιὰ σήμερα γύρω μας πάσοχυν ἀπὸ δυσλεξία… Γιατί; Καί γιατί μᾶς παρουσιάζεται μία ἀσθένεια σήμερα, πού ὅμως οὐδέποτε παρουσιάστηκε; Μήπως κι αὐτή εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς Παρά Φύσιν ἀντιμετωπίσεως κι ἐκπαιδεύσεως τῶν παιδιῶν μας;

Μὰ ἐπάνω καὶ πρῶτα ἀπ΄ ὅλα τὸ κάθε παιδί, γιὰ νὰ μεγαλώσῃ καὶ νὰ ἀναπτυχθῇ πνευματικῶς μὲ ὑγεία, ὀφείλουμε νὰ τὸ ἀπομακρύνουμε ἀπὸ κάθε πηγὴ φανατισμοῦ, θρησκειολαγνείας καὶ ἐμπαθείας.
Τὰ σχολεῖα πρέπει νὰ εἶναι χῶρος ἐναρμονήσεως μὲ τὴν Φύσιν κι ὄχι χῶρος καταστρατηγήσεως τῶν δυνάμεων τῆς Φύσεως.
Ἐὰν γιὰ μίαν φορὰ παραδειγματιστοῦμε ἀπὸ τοὺς νόμους καὶ τοὺς κανόνες τῆς Φύσεως, θὰ διαπιστώσουμε πὼς ὁ λέων δὲν χρειάζεται νὰ λατρεύῃ θεοὺς καὶ δαίμονες, πρὸ κειμένου νὰ ἐπιβιώσῃ. Ἡ μάνα του τὸν ἐκπαιδεύῃ γιὰ νὰ βρῇ τροφὴ κι ὄχι γιὰ νὰ γίνῃ Ταλιμπᾶν.
Τὸ μόνον ζῶον τῆς Φύσεως ποὺ διαβιεῖ Παρὰ Φύσιν, ἐπκαιδεύει τὰ παιδιά του νὰ λειτουργοῦν Παρὰ Φύσιν, ἔχει ἀποδείξεις πὼς ἀπέτυχε μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἀλλὰ ἐξακολουθεῖ νὰ τὸν ἐφαρμόζῃ, εἶναι ὁ ἄνθρωπος.
Ἐὰν λοιπὸν θέλουμε νὰ κερδίσουμε τὶς χαμένες μας ἐλευθερίες, νὰ δόσουμε στὰ παιδιά μας τὴν δυνατότητα νὰ διαβιοῦν εὐτυχισμένα καὶ νὰ ὁδηγήσουμε τὶς κοινωνίες μας σὲ ἀναπτυξιακὲς πορεῖες, πρῶτα ξεκινᾶμε μὲ τὴν ἀποκαθήλωσιν αὐτῶν ποὺ καταστρέφουν τὴν ἀντίληψιν καὶ μετὰ προχωροῦμε στὴν ἀναδόμησιν τῆς παιδείας. Διότι ὅλη ἡ παιδεία ποὺ δομεῖται ἐκ παραλλήλου μὲ συστήματα ἐλέγχου, δὲν εἶναι παιδεία ἀλλὰ μηχανισμὸς παραγωγῆς δούλων.
Τί νά τόν κάνω τόν ἐπιστήμονα ἐάν δέν μπορῇ νά διακρίνῃ τήν ἀλήθεια καί τήν ἀρετή, παρά μόνον ἐάν ἐγκρίνονται ἀπό τούς θρησκειολογικούς του κανόνες; Καί πόσο κοντά στίς ἀλήθειες καί στήν ἀρετή θά εἶναι οἱ ἐπιλογές του, ἐάν ἡ προσωπική του ἐξέλιξις ἔχει στιγματιστῇ καί καθοριστῇ ἀπό ἐξ ἄνωθεν ἐντολές;
Κι ὅποιος θέλει νὰ φτιάξῃ Ταλιμπᾶν, ἄς τὸ κάνῃ μόνος του μέσα ἀπὸ τὸ σπίτι του…
(Θά ξεχάσω μήπως πού στόν μεγάλο σεισμό τῆς Τουρκίας, πρὸ ἐτῶν, ἠρνήθησαν νά δεκτοῦν φιάλες αἵματος οἱ γείτονες, γιά νά μήν …μολυνθοῦν ἀπό τούς χριστιανούς; Καὶ ναί, πιὸ ἠλίθιος πεθαίνεις, ὡς ἄξιος τῆς Μοίρας σου καὶ τῶν ἐπιλογῶν σου!!!)

Ὁ ἐπαγγελματικὸς προσανατολισμὸς πρέπει νὰ βασίζεται σὲ φυσικὰ τάλαντα τοῦ παιδιοῦ, ποὺ ἐντοπίζονται εὔκολα μέσα ἀπὸ βιωματικὰ παιχνίδια.
Ἕνα παιδὶ μπορεῖ νὰ γνωρίζῃ τὶς ἐπαγγελματικές του τάσεις ἀπὸ πολὺ νωρὶς κι ἀπὸ τὴν εἴσοδόν του στὴν ἐφηβεία νὰ ἐκπαιδεύεται γιὰ τὴν τέχνη του ἤ τὴν ἐπιστήμη του καταλλήλως. Ἀποτέλεσμα αὐτοῦ φυσικὰ θὰ εἶναι νὰ ὑπάρχουν κοινωνίες ἄρτια δομημένες, μὲ ταχεῖς ἀναπτυξιακοὺς ῥυθμούς, διότι ὁ κάθε ἕνας θὰ γνωρίζῃ πάντα τὸ ποῦ πρέπει νὰ φθάσῃ, δίχως βία καὶ πιέσεις. Κάτι ποὺ φυσικὰ δὲν συμβαίνει σήμερα.
Ἕνα παιδὶ τελειώνοντας μὲ τὴν ἐφηβεία του θὰ μποροῦσε νὰ κερδίζῃ μόνο του τὰ χρήματά του ἀπὸ τὴν δική του ἐργασία, ἐὰν ἔχῃ ἐκπαιδευθῇ σωστά.
Ἕνας ἰατρός, γιὰ παράδειγμα, χρειάζεται διαρκὴ ἐκπαίδευσιν, γιὰ πολλὰ πολλὰ χρόνια. Γιὰ νὰ συμβῇ αὐτὸ ὅμως τὸ ἄτομο πρέπει νὰ τὸ γνωρίζει καὶ νὰ θέλῃ νὰ γίνῃ ἰατρός. Ἡ ἰατρικὴ δὲν εἶναι κάτι ποὺ μπορεῖ νὰ γίνεται ἀντικείμενον ἐκμεταλλεύσεως ἀπὸ ἐπιτηδείους, ποὺ οἱ ἴδιοι ἦσαν ἀνίκανοι νὰ στρωθοῦν καὶ νὰ μελετήσουν ἀλλὰ οἱ γονεῖς τους εἶχαν τὸ χρῆμα γιὰ νὰ ἐξαγοράσουν ἕνα πτυχίον. Καὶ φυσικὰ εἶναι παράλογον νὰ θεωροῦμε κάποιον ἰατρὸ μετὰ τὰ 35 του χρόνια, ἐφ΄  ὅσον ὅλα θὰ ἔχουν πάῃ κατ’  εὐχήν.
Ὁ ἰατρὸς ὀφείλει νὰ εἶναι ἰατρὸς Φύσει ἀρχικῶς, Θέσιν ἐν συνεχείᾳ.
Ὑπὸ αὐτὸ τὸ πρίσμα τὰ ἰατρικὰ λάθη θὰ μειώνονταν αἰσθητῶς, ἡ ἀνθρώπινος ζωὴ οὐδέποτε θὰ ἦταν μέσον πλουτισμοῦ καὶ ὁ ἰατρὸς δὲν θὰ ἦταν ἕνας ἀσυνείδητος κατεργάρης ποὺ ὅλα τὰ σφάζει κι ὅλα τὰ μαχαιρώνει, παραμένοντας φυσικὰ ἀπολύτως ἐξειδικευμένος κι ἀπολύτως …ἀνειδίκευτος. Ἰατρὸς σημαίνει νὰ εἶναι ἱκανὸς νὰ θεραπεύῃ τὰ πάντα. Ἀπὸ ἕνα σπειρὶ ἔως ἕναν καρκίνο. Κι ὄχι νὰ ἔχουμε τριακοσίους ἰατροὺς γιὰ τὶς τριακόσιες διαφορετικὲς ἐξειδικεύσεις ποὺ ἔχουν ἐφευρεθῇ.
Αὐτὰ σὰν πρῶτες ἰδέες, ποὺ πίσω τους φυσικὰ κρύβουν πολλὰ περισσότερα, καὶ ὁπωσδήποτε μίαν κοινωνία Ἀνθρώπων κι ὄχι ἀνθρωποποιημένων κτηνῶν, ὅπως αὐτὴ ποὺ σήμερα διαθέτουμε.

Κι αὐτὸ τὸ παραμύθι τῆς ἐνηλικιώσεως πρέπει ἐπὶ τέλους νὰ παύσῃ.
Εἶναι δυνατόν νά καλλιεργοῦμε φυτώρια τεμπέληδων καί ἀνικάνων; Εἶναι δυνατόν νά ἀδυνατοῦμε νά διακρίνουμε τά αὐτονόητα;
Δὲν κάνει βρὲ παιδιὰ τὸ παιδί μου γιὰ ἐπιστήμο(υ)νας…  Γιὰ μπακάλης κάνει… Γιὰ σκουπιδιάρης… Γιὰ τσαγκάρης…
Πῶς θά ἀποδόσῃ ὡς ἰατρός κάποιος πού ἐκ φύσεως εἶναι «κατασκευασμένος» γιά τσαγκάρης;
Δὲν θέλουμε πολλούς… Λίγους καὶ καλοὺς θέλουμε… Ἀρίστους θέλουμε…
Τοὺς Ἀρίστους!!! Κι ἐφ΄ ὅσον δὲν τοὺς ἔχουμε πρέπει νὰ τοὺς δημιουργήσουμε…
Καὶ οἱ ἄριστοι δὲν εἶναι μόνον στὴν εἰδικότητά τους Ἄριστοι ἀλλὰ καὶ στὸ ἦθος.
Εὐτυχισμένοι ἄνθρωποι ὅμως μποροῦν νὰ ἀναπαράξουν ἦθος.
Δυστυχισμένοι, κενοί, μισεροὶ ὄχι… Αὐτοὶ εἶναι γεμάτοι μῖσος, φόβο, φθόνο… Αὐτὰ δῆλα δὴ ποὺ σήμερα διαθέτουμε…
Ἄρα αὐτὰ ποὺ μᾶς ὁδήγησαν στὴν ἀποτυχία…

Γνωρίζω φυσικὰ πὼς ὅλα τὰ παραπάνω ἐνοχλοῦν πολλούς, καὶ ἰδιαιτέρως τοὺς ἀργοσχόλους καὶ τοὺς βλαμμένους…
Δὲν ἔχει σημασία…
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς τώρα πιὰ ὅλα καταῤῥέουν…
Κάτι ὅμως ποὺ πέφτει, ἐὰν εἶναι σημαντικό, πρέπει νὰ ξαναστηθῇ… Γιὰ νὰ ξαναστηθῆ θὰ πρέπῃ ἤ νὰ δομηθοῦν νέα καὶ γερὰ θεμέλια, ἤ νὰ παραμείνῃ ἔτσι, πεσμένο καὶ διαλυμένο… Ἐμεῖς ἀποφασίζουμε…
Τὸν λάθος τρόπο τὸν μάθαμε…
Τὸν σωστὸ ἀναζητοῦμε…

(Ἐλπίζω κι εὔχομαι αὐτοὶ ποὺ θὰ πάρουν τὰ παραπάνω, καὶ φυσικὰ θὰ τὰ οἰκειοποιηθοῦν, νὰ σκεφθοῦν καὶ τὰ ἐπόμενα στάδια… Αὐτὰ εἶναι μόνον ἡ ἐπιφάνεια, τῶν ὅσων θὰ μποροῦσαν νὰ συμβοῦν. Τὴν ούσία νὰ ἀναζητήσουν, ἐὰν μποροῦν φυσικά, γιὰ νὰ τὸ παίξουν κάτι… Ὁ,τιδήποτε!)

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

3 thoughts on “Παράτασις σχολικοῦ ἔτους;

  1. Οι μύθοι είναι φορείς των αξιών, των προτύπων και της παράδοσης ενός πολιτισμού. Ακόμη, προσφέρουν εποικοδομητικό τρόπο επικοινωνίας των παιδιών με τους μεγαλύτερους, αφού δίνουν τροφή για ερωτήσεις που αρχίζουν με το “Γιατί…”. Αν αφήνουμε τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας στην τηλεόραση, με ιστορίες του Σφουγγαράκη, χωρίς τη δυνατότητα να αναπτύξουν διάλογο και απορίες, παίρνουμε ένα παθητικό, ράθυμο, βραδύνοο πλάσμα χωρίς κριτική ικανότητα. Μετά το στέλνουμε σχολείο και περιμένουμε αυτό που καταστρέψαμε επί 6 χρόνια να μεταμορφωθεί και να μορφωθεί συγχρόνως.
    Πόσο χρήσιμες ήταν οι γιαγιάδες με τα παραμύθια δεν το χωράει ο νους σας!

    • Συμφωνῶ γιὰ τὶς γιαγιάδες καὶ τὴν ῥαθυμία…
      Διαφωνῶ μὲ τὴν παράτασιν τοῦ σχολικοῦ ἔτους, ἰδίως μὲ τὸν τρόπο ποὺ γίνεται ἡ διδαχή. Θεωρῶ τὸ σχολεῖον κατ’ ἐξοχὴν ΥΠΕΥΘΥΝΟ γιὰ τὴν λοβοτομὴ τῶν παιδιῶν. Σὲ συνεργασία φυσικὰ μὲ τοὺς σφουγγαράκηδες, ἡ καταστροφὴ εἶναι ἀνεπανόρθωτος. Ἀλλὰ δὲν θὰ ἀθωώσουμε τοὺς δασκάλους, ποὺ ΟΥΔΕΜΙΑΝ ἀντίδρασιν, ἀντίστασιν, διαμαρτυρία ἔκαναν γιὰ τὰ ἀ-παιδευτικὰ διδακτικὰ ἐργαλεῖα.

Leave a Reply