Πῶς θά ἦταν ἡ ζωή μας ἐάν σβήναμε τίς τηλεοράσεις;

Ἒ καιρὸ εἶχα νὰ μιλήσω…
Ἐχθὲς λοιπὸν εἶδα γιὰ λίγο τὶς εἰδήσεις ἐνὸς μεγάλου καναλιοῦ…
… καὶ σκεπτόμουν ὅτι ὁ φόβος ἐλέγχει τόσο πολὺ τὸν ἄνθρωπο, ποὺ μπορεῖ νὰ τὸν μετατρέψῃ σὲ δοῦλο.
Ἕνας σίγουρος τρόπος γιὰ νὰ ὑποδουλώσῃς ἕναν λαὸ εἶναι μέσα ἀπὸ τὸν φόβο.
Μπορεῖς νὰ τὸ κάνῃς βάζοντάς του ἕνα ὄπλο στὸν κρόταφο ἢ ἔναν δημοσιογράφο στὸ αὐτί. Ὅλοι αὐτοὶ οἱ «ἅγιοι» δημοσιογράφοι θὰ βαλσαμωθοῦν κάποτε καὶ θὰ μποῦν στὸ Μουσεῖο πολέμου, συμβολίζοντας τὰ σύγχρονα ὅπλα.
 Ξεκινοῦν ἀξημέρωτα μὲ ἔναν ὁλόκληρο θησαυρὸ ἀπὸ ῥήσεις σκοπιμότητος (ἕνας τρόπος γιὰ νὰ ἐξοφλήσουν τὰ χρέη τους πρὸς τὴν ἐξουσία), μᾶς τρομοκρατοῦν μὲ τὶς ἀποφθεγματικὲς ἀνοησίες τους καὶ στρέφονται ἐνάντια στὶς ζωές μας, στὴν χαρά μας, στὴν αἰσιοδοξία μας, στὸ μέλλον μας.
 Λένε τὴν τρομοκρατία ἐνημέρωσι καὶ πρὸς θεοῦ κανεὶς δὲν μιλᾶ γιὰ λύσεις, παρὰ μόνον γιὰ προβλήματα.
Δὲν ἔχετε καμμιὰ προοπτική, μᾶς λέν…Εἶσθε χαμένοι.
Ναί, λέμε, εἴμαστε χαμένοι καὶ σκύβουμε τὸ κεφάλι…
…ἀλλὰ συνεχίζουμε νὰ τοὺς ἀκοῦμε σὰν ἀποχαυνωμένοι, σὰν τὴ μυΐγα, ποὺ τρυγυρνᾷ γύρω ἀπὸ τὴν λάμπα, ἀλλὰ ξέρει ὅτι θὰ τὴν κάψῃ, μὰ δὲν ἀλλάζει πορεία.
Ἔχουμε παραδοθεῖ σὲ αὐτὸ τὸ πεπρωμένο, ἴσως ἐπειδὴ εἴμαστε ἐθισμένοι στὸν ἀρνητικὸ τρόπο σκέψεως καὶ ἀναζητοῦμε τὴν δόσι μας.
Τὸ κυριότερο καύσιμό μας εἶναι τὸ στρές, ὁ φόβος καὶ ἡ κατάθλιψις.
Πῶς θά ἦταν ὅμως ἡ ζωή μας ἐάν σβήναμε τίς τηλεοράσεις;
Λέτε νά ἤμασταν λιγότερο χαρούμενοι καί λιγότερο αἰσιόδοξοι καἰ λιγότερο ἐνημερωμένοι; Πῶς θά ἦταν ἐάν ἀρχίζαμε νά σκεπτόμεθα μέ τόν δικό μας τρόπο καὶ ὄχι μέ τόν τρόπο πού μᾶς ὑπαγορεύουν;

Γιῶτα Σούσουλα

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply