Ένα βράδυ μου τηλεφώνησε ένας καλός μου φίλος.
Χάρηκα πολύ για το τηλεφώνημα του και το πρώτο πράγμα που με ρώτησε ήταν :”Τι κάνεις;”.
Δεν ξέρω για ποιο λόγο , του απάντησα :”Αισθάνομαι μοναξιά”
“Θέλεις να βρεθούμε και να τα πούμε;” μου είπε.
Του απάντησα , απλά ένα ναι. Έκλεισε το τηλέφωνο και σε πολύ λίγο χρόνο ήταν έξω από την πόρτα και μου χτύπαγε το κουδούνι.
Του μίλησα για αρκετό χρόνο για όλα, για την δουλειά μου, την οικογένεια μου, την αρραβωνιαστικιά μου, για τις αμφιβολίες μου και εκείνος με μεγάλη προσοχή με άκουγε.
Πέρασαν οι ώρες συζητώντας μέχρι που ξημέρωσε, αισθανόμουν χαλαρωμένος, ήρεμος αλλά ιδιαίτερα χαρούμενος από την συντροφιά του. Με βοήθησαν πάρα πολύ τα λόγια του και με έκανε να δω τα λάθη μου. Όταν εκείνος είδε πως αισθανόμουν καλά , μου είπε :” Ωραία, είναι ώρα να πηγαίνω γιατί έχω και δουλειά”.Έμεινα έκπληκτος και του είπα “Γιατί δεν μου είχες πει πως έπρεπε να πας για δουλειά; Κοίταξε τι ώρα είναι, δεν κοιμήθηκες καθόλου και εγώ σε κράτησα όλη την νύχτα εδώ!”
Εκείνος χαμογέλασε και μου είπε:”Δεν πειράζει , δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα , για αυτό υπάρχουν οι φίλοι!”
Αισθάνθηκα ευτυχισμένος και υπερήφανος που έχω τέτοιους φίλους.

Τον συνόδεψα στην πόρτα και ενώ εκείνος πήγαινε προς το αυτοκίνητο του, τον ρώτησα φωνάζοντας :”Όλα τώρα είναι εντάξει, αλλά γιατί μου τηλεφώνησες χθες βράδυ τόσο αργά;” Εκείνος γύρισε και μου είπε χαμηλόφωνα πως ήθελε να μου πει κάτι, και εγώ τον ρώτησα “Τι συμβαίνει;”
Μου είπε “Χθες είχα πάει στον γιατρό και μου είπε πως είμαι πολύ άρρωστος” εγώ έμεινα “κάγκελο”, άφωνος….αλλά εκείνος μου χαμογέλασε και μου είπε “Θα τα ξαναπούμε, σου εύχομαι μια όμορφη και υπέροχη ημέρα.” Μπήκε στο αμάξι του και έφυγε.
Πήρε αρκετό χρόνο για να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί και πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί όταν εκείνος με ρώτησε πως ήμουν, εγώ ξέχασα τελείως να τον ρωτήσω και εκείνον παρά μονάχα μίλαγα για μένα; Που βρήκε την δύναμη να μου χαμογελάει, να με ενθαρρύνει, και να μου πει όλα εκείνα που μου είπε, παρόλο που εκείνος βρισκόταν σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση; Απίστευτο!
…Από εκείνη την στιγμή η ζωή μου άλλαξε.
Τώρα είμαι λιγότερο δραματικός με τα προβλήματα μου και χαίρομαι περισσότερο για τα όμορφα πράγματα της ζωής. Τώρα αφιερώνω περισσότερο χρόνο όχι μονάχα σε μένα αλλά και στους ανθρώπους που αγαπώ…
Τους εύχομαι να έχουν μια υπέροχη ημέρα και να θυμούνται πως “Εκείνος που δεν ζει για να “υπηρετεί και να βοηθάει”…δεν αξίζει να ζει…”
Η ζωή είναι σαν μια σκάλα, εάν εσύ κοιτάζεις προς τα πάνω, θα είσαι πάντα ο τελευταίος στην σειρά,αλλά εάν εσύ κοιτάζεις προς τα κάτω, θα δεις πως υπάρχουν πολλοί που θα επιθυμούσαν να βρίσκονταν στην θέση σου.

ἰαθείην