«Εἶναι χρυσὸς ἡ σιωπὴ καὶ ἄργυρος ὁ λόγος.»

 

Τὶς βέβηλος προέφερε τοιαύτην βλασφημίαν;
τὶς χαυνωθεῖς Ἀσιανὸς παραιτηθεῖς εἰς μοῖραν
τυφλήν, βωβήν, τυφλός, βωβός; Ποῖος οἰκτρὸς παράφρων
Ξένος τῇ ἀνθρωπότητι, τὴν ἀρετὴν ὑβρίζων,
χίμαιραν εἶπε τὴν ψυχήν, καὶ ἄργυρον τὸν λόγον;
Τὸ μόνον μας θεοπρεπὲς δώρημα, περιέχον
τὰ πάντα — ὲνθουσιασμόν, λύπην, χαράν, ἀγάπην·
ἐν τῇ ζωῲδει φύσει μας ἀνθρώπινον τὸ μόνον!
Σὺ ὅστις τὸν ἀποκαλεῖς ἄργυρον, δὲν πιστεύεις
τὸ μέλλον, λῦον τὴν σιγήν, μυστηριῶδες ρῆμα.
Σὺ ἐν σοφία δὲν τρυφεῖς, πρόοδος δὲν σὲ θέλγει·
μὲ τὴν ἀμάθειαν — χρυσὴν σιγὴν — εὐχαριστεῖσαι.
Νοσεῖς. Εἶν’ ἡ ἀναίσθητος σιγὴ βαρεία νόσος,
ἑνῷ ὁ Λόγος ὁ θερμός, ὁ συμπαθής, ὑγεία.
Σκιὰ καὶ νὺξ εἶν’ ἡ Σιγή· ὁ Λόγος, ἡ ἡμέρα.
Ὁ Λόγος εἶν’ ἀλήθεια, ζωή, ἀθανασία.
Λαλήσωμεν, λαλήσωμεν — σιγὴ δὲν μᾶς ἀρμόζει
ἀφοῦ εἰς τὸ ὁμοίωμα ἐπλάσθημεν τοῦ Λόγου.
Λαλήσωμεν, λαλήσωμεν — ἀφοῦ λαλεῖ ἑντός μας
ἡ θεία σκέψις, τῆς ψυχῆς ἄϋλος ὁμιλία.

Κ.Π.Καβάφης

Γιὰ τὴν ἀντιγραφὴ
Τᾶσος Γκολέμης

 

Leave a Reply