Ὅσο ἀντέχει…

Πολλὲς φορὲς πασκίζουμε, ἀκόμη καὶ διὰ τῆς βίας, νὰ …«βοηθήσουμε» ἄλλους νὰ καταλάβουν, αὐτὰ ποὺ ἐμεῖς ἔχουμε ἀντιληφθεῖ.
Καὶ πασκίζουμε, καὶ πιέζουμε, καὶ ἀγωνιοῦμε….
Καὶ θυμώνουμε… Καὶ μαλώνουμε… Καὶ φωνάζουμε… Καὶ ἀπογοητευόμεθα…
Ἔ καί; Γιατί τόσο πολύ ὑποφέρουμε γιά αὐτά πού οἱ ἄλλοι θέλουν ἤ δέν θέλουν;
Γιατί διά τῆς βίας νά ἀλλάξουν τοποθετήσεις, ἀντιλήψεις, ἀπόψεις, ὀπτικές, ἀνάγκες, κατευθύνσεις;
Γιατί μέ τό ζόρι νά μᾶς ὁμοιάσουν;
Καί ποιός μᾶς διαβεβαιώνει πώς ἐμεῖς πράγματι εἴμαστε παράδειγμα πρός μίμησιν κι ὄχι παράδειγμα πρός …ἀποφυγήν;

Ἐὰν πράγματι κατέχουμε μίαν ἀλήθεια, τότε αὐτὴ πρέπει νὰ δίδεται μὲ βάσιν τὶς ἀνάγκες τοῦ ἄλλου κι ὄχι μὲ βάσιν τὶς δικές μας.
Ἐὰν ὁ ἄλλος θέλῃ, γιὰ παράδειγμα, δύναται νὰ πραγματοποιῇ ἕνα βῆμα ΜΟΝΟΝ τὴν ἡμέρα, ὅσο κι ἐὰν τὸν σπρώξουμε, δὲν θὰ ἐπιτύχουμε κάτι περισσότερον ἀπὸ τὸ νὰ κάνῃ ἕνα μόνον βῆμα τὴν ἡμέρα…
Τὸ πολὺ πολύ, ἐὰν ἐκβιάσουμε τὸν ῥυθμὸ στὸ βῆμα του, ἀν τί νὰ καταφέρουμε νὰ τοῦ προσφέρουμε κάτι νὰ τὸν γκρεμίσουμε…
Ὅσο ἀντέχει ὁ ἄλλος κι ὄχι ὅσο ἐμεῖς θὰ θέλαμε νὰ ἀντέχῃ…

Ὅταν ἀναλαμβάνουμε νὰ διδάξουμε σὲ ἕνα βρέφος τὸν τρόπο γιὰ νὰ κάνῃ τὰ πρῶτα του βήματα, δὲν τὸ πιέζουμε. Δὲν τὸ τραβᾶμε, διὰ τῆς βίας, νὰ σταθῇ στὰ πόδια του γρήγορα γρήγορα καὶ νὰ διανύσῃ χιλιόμετρα.
Περιμένουμε… Τὴν μία ἡμέρα θὰ κάνῃ ἕνα βῆμα… Τὴν ἐπομένη δύο… Τὴν μεθεπομένη πέντε… Ἐκεῖ γιατί δείχνουμε ὑπομονή κι ἀντοχή; Γιατί; Μήπως διότι ἀντιλαμβανόμεθα πώς εἶναι βρέφος; 
Κι ἐάν ὁ συνάνθρωπός μας εἶναι ἐπίσης ἕνα …βρέφος, στόν τομέα πού ἐμεῖς ἐπιθυμοῦμε νά τόν διδάξουμε, τότε γιατί ἀλλάζουμε τήν συμπεριφορά μας ἀπέναντί του;

Φιλονόη

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply