Καὶ εἶναι ἐπίσης ἀναγκαῖον.
Εἶναι μοναδικὸν αἴσθημα τὸ νὰ ξέρῃς πὼς αὐτὸς ποὺ εἶναι δίπλα σου εἶναι αὐτὸς ποὺ θὰ σοῦ κρατήσῃ τὸ χέρι στὰ δύσκολα, πὼς θὰ σὲ προστατεύσῃ μὲ τὴν ἀσπίδα του στὴν μάχη καὶ πὼς θὰ σὲ στηρίζῃ σὲ κάθε ἐπιλογή σου.
Ὅμως γιατί δέν ἔχουμε τήν ἐμπιστοσύνη τῶν γύρω μας; Γιατί συμβαίνει ὅλο καί μικρότερα τμήματα ἐμπιστοσύνης νά γευόμαστε;

Εὐτυχῶς ἤ δυστυχῶς ὅλα ξεκινοῦν ἀπὸ ἐμᾶς.
Πόσο πολύ ἐμεῖς ἐμπιστευόμεθα τούς ἑαυτούς μας;
Πόσο πολύ αὐτό καθρεπτίζεται στούς γύρω μας;
Πόσο πολύ ἐμεῖς φροντίζουμε νά ἐμπιστευόμεθα τούς ἄλλους;

Δὲν ἰσχυρίζομαι πὼς πρέπει νὰ δίδουμε ἐμπιστοσύνη ὁπουδήποτε.
Ἰσχυρίζομαι πὼς πρέπει νὰ ἀρχίσουμε νὰ ἐμπιστευόμεθα τοὺς ἑαυτούς μας.
Ὅσο περισσότερο ὅμως ἐμπιστευόμεθα τοὺς ἑαυτούς μας, τόσο περισσότερο αὐτὸ καθρεπίζεται στὶς σχέσεις μας μὲ τοὺς ἄλλους…
Κι ὅσο αὐτὴ ἡ αἴσθησις τῆς ἐμπιστοσύνης καθρεπτίζεται πρὸς τοὺς ἄλλους, τόσο πιὸ ὄμορφα ἐπιστρέφεται σὲ ἐμᾶς…

Φιλονόη

φωτογραφία