Μήπως ἀκούω τὸν πρωϊνὸ τὸν κτύπο ἀπ’ τὰ φτερά τους
ὅταν τὰ διδυμάρικα πουλιὰ ἀποχαιρετᾶνε
τὸν τόπο καὶ τὴ μοῖρά τους καὶ γιὰ τ’ ἀλλοῦ κινᾶνε;
Τάχα ὁ νοῦς κ’ ἡ σκέψη μου στριφογυρνᾶ κοντά τους;
Μὰ τὰ πουλιὰ στὰ ὀνείρατα κ’ ἡ σκέψη μου μακριά τους.
Εἶν’ οἱ ὀφθαλμοὶ π’ ἀνοιγοκλειοῦν κι ἀκούω νὰ χτυπᾶνε·
πέρα ’π’ τὸ πέπλο τῆς σιωπῆς τὸ μυστικὸ κρατᾶνε.
Κῆποι κλεισμένοι, σφραγιστοὶ τέτοια τὰ νάματά τους!
Ἐρινύες Τίσις
Ἀπὸ τὴ συλλογὴ «Ποιήματα 1999-2013», Ἐκδόσεις «Τὰ Ἑλληνικά μου»
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.