Γιατί ὄχι;
Καί τί κάνουμε μέσα της;
Τί κερδίσαμε τόσους χρόνους μέ τό νά παραμένουμε μέσα σέ αὐτήν;
Μήπως αὐξήσαμε τά ὅρια τῆς ἀτομικῆς ἀσφαλείας μας ἤ μήπως καταντήσαμε περισσότερο δοῦλοι;
Μήπως ἐπιτύχαμε νά παραμείνουμε ἐλεύθεροι; Ἤ μήπως ἐπιτρέπουμε τήν μία ἔκπτωσιν πίσω ἀπό τήν ἄλλην;
Μήπως γίναμε πιό εὐτυχισμένοι ἤ μήπως αὐξήσαμε τίς καταθλίψεις μας;

Τί ῥόλο παίζει ἡ γυάλα μας, πού βεβαιωμένα παραμένουμε μέσα σέ αὐτήν, ἀρνούμενοι νά ἀντιδράσουμε οὐσιαστικά;
Μήπως ὑπάρχει γιά νά τήν χρησιμοποιοῦμε ὡς δικαιολογία, πρό κειμένου νά μήν …ξεφεύγουμε ἀπό τήν πεποίθησιν πού μᾶς ἔχουν ἐμφυτεύσει, πώς εἴμαστε …ἀδύναμοι κι ἀνίσχυροι;
Καί μήπως τελικῶς οὔτε ἀνίσχυροι εἴμαστε οὔτε ἀδύναμοι;

Ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς κρύβεται μέσα σὲ μίαν γυάλα…
Γυάλα πραγματική… Γυάλα χρωματιστή…
Ἄλλοτε τὴν βλέπουμε κι ἄλλοτε ὄχι.
Ὅμως εἶναι ἐκεῖ καὶ τὸ γνωρίζουμε…
Κι ἀν τὶ νὰ τὴν σπάσουμε καὶ νὰ ἀντικρύσουμε τὴν πραγματικὴ ζωή, ὅπως μᾶς πρέπει κι ὅπως μᾶς ἀξίζει, ἐμεῖς πασχίζουμε νὰ τὴν διαφυλάξουμε ἀπὸ κάθε κίνδυνο…
Γνωρίζουμε πὼς οἱ γυάλες σπᾶν… Ἁπλῶς δὲν θέλουμε νὰ τὸ κάνουμε πράξιν…
Ὄχι ἀκόμη…
Ἄν καὶ μᾶς κόβῃ τὸ ὀξυγόνο, τὸ φῶς, τὴν ἀλήθεια, ἐμεῖς ἐπιμένουμε νὰ τὴν προστατεύουμε…
Ἔχει καλῶς…
Μὰ ἡ στιγμὴ τῆς Ἀνάγκης φθάνει… Καὶ στὶς ἀναγκαιότητες τὸ πρῶτο ποὺ συμβαίνει εἶναι νὰ σπάσουν οἱ γυάλες…

Φιλονόη

φωτογραφία