Στὴν διαδρομὴ τῶν κοινωνιῶν καὶ ἐθνῶν ὑπάρχουν, κατὰ καιρούς, ἰδιαιτέρως κρίσιμα ἢ κομβικὰ σημεῖα, στὰ ὁποῖα οἱ ἐπιλογὲς ἔχουν καθοριστικὴ σημασία. Ἕνα τέτοιο σημεῖο ἦταν τὸ ἔτος 1982, ὅταν ἡ Ἑλλάδα εἰσήρχετο στὴν ΕΟΚ. Συμφορὰ τοῦ ἔθνους τότε ἦταν ἡ ἀνάληψις τῆς ἐξουσίας ἀπὸ τὴν Δυστυχία τῆς Ἑλλάδας, μὲ τὸ ὄνομα Ἀνδρέας Παπανδρέου. Ἀλλὰ δὲν ἀφιερώνω τὴν στιγμὴ σ’ αὐτὴ τὴν συμφορά, ποὺ ἑδραίωσε τὴν διαφθορὰ στὴν πατρίδα μας.

Δεύτερο κομβικὸ σημεῖο ἦταν ἡ εἴσοδος στὸ εὐρῶ καὶ ἡ μετατροπὴ τῆς ΕΟΚ σὲ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσι. Καὶ τότε ἡ Ἑλλὰς ἐδυστύχησε νὰ κυριαρχεῖται ἀπὸ τὸ ἀποκορύφωμα τῆς διαπλοκῆς καὶ διαφθορᾶς, ὅπως ἔχει πολλῶς συζητηθεῖ. Μὰ ἡ ἑπομένη δυστυχία, τὸ μέγεθος τῆς ὁποίας δὲν ἔχει συζητηθεῖ, ἀκούει στὸ ὄνομα Κωστάκης Καραμανλῆς. Τοῦτος φέρει ἐξ ἴσου μεγάλη εὐθύνη γιὰ τὴν κοινωνικὴ καὶ ἐθνική μας ἔνδεια ὅσο ὁ Ἀνδρέας.

Πῶς θὰ χαρακτηρίζαμε τὸν Κωστάκη μὲ λίγα λόγια; Ἄνθρωπος εὐφυής, ῥητορικὸς καὶ φιλόπατρις στὰ θετικά του, ἀλλὰ ὑπερβολικὰ τεμπέλης, κοιλιόδουλος, δειλός, ἄπραγος, ὑπνοσεβής, βουβώστομος, … στὰ ἀρνητικά του, τὰ ὁποῖα ἐπεσκίαζαν τὰ θετικά. Ἡ ἀγανάκτησις τοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ ΠΑΣΟΚ καὶ ἡ δυναμικὴ γιὰ ὑπέρβασι ἦταν τέτοια ποὺ τοῦ ἐπέτρεψε νὰ κυβερνήσῃ, δια τῆς ἀπραγίας του, ἐπὶ ἑπτὰ χρόνια.

Ὑπεσχέθη ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, τὴν ὁποία, ἂν εἶχε τὴν τόλμη νὰ κάνῃ, θὰ εἴχαμε ὁριστικῶς σωθεῖ, δὲν θὰ πέφταμε στὴν μωρία καὶ συνωμοσία Γιωργάκη. Ἐνῶ ἐμεῖς ὁ λαὸς περιμέναμε καὶ ὅλοι ἦσαν ἕτοιμοι γιὰ ἕνα τέτοιο ἐγχείρημα σὲ βάθος, ἀρκέσθη στὰ σουβλάκια… Ἐπάνδρωσε τὸν περίγυρώ του, ὅπως καὶ οἱ ἄλλες δυστυχίες, μὲ ἀνθρώπους καιροσκόπους, μὲ τὸ «θεῖον βρέφος», Ῥουσόπουλον. (Ἀλήθεια, ἀκοῦς κάτι γι αὐτὸ τὸ «θεῖο ὅν»; Ὄχι, ὅπως δὲν ἀκοῦς γιὰ τὸ προηγούμενο «θεῖο βρέφος», Λαλιώτην, ….. ἔχουν κάνει τὴν χονδρὴ ἀρπακτή τους καὶ δὲν μιλοῦν..)

Ὅταν κάποιος εὑρέθη νὰ ἀπειλήσῃ τὸν βουτυροτραφὴ Κωστάκη, εἴτε στὰ ἀλήθεια εἴτε στὰ ψέμματα, πανικοβλήθη καὶ ἄφησε τὴν ἐξουσία. Βλέπεις, τὸ τομάρι του ἐκόστιζε περισσότερο ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Ἀλλὰ οἱ ἡγέτες ἐδῶ φαίνονται καὶ ἂν χρειαζόταν ἂς πέθαινε γιά τὸν σκοπὸ ποὺ ἐτάχθῃ…. ἦταν ἁπλῶς ἕνα δειλὸς καλοπερασάκιας!

Τὸ 2004 ὑπῆρχε καιρὸς νὰ ἀνακοπῇ ὁ κατήφορος ποὺ εἶχαν δημιουργήσει οἱ ΠΑΣΟΚΕΣ. Τὸ ἐγνώριζε καὶ δὲν τὸ ἔκανε, δὲν ἐτόλμησε νὰ τὰ βάλῃ μὲ τὸν Φωτόπουλο τῆς ΓΕΝΟΠ καὶ μὲ ὅλο τὸ σκυλολόϊ τοῦ συνδικαλισμοῦ, μιὰ γιγαντιαία φωλιὰ δυσοσμίας, δὲν ἐτόλμησε νὰ συγκρουσθῇ τελικῶς μὲ τοὺς «νταβαντζῆδες», καὶ ἄφησε τὴν χώρα στὴν θλιβερὴ μοῖρα της. Αὐτὸς ὁ κύριος, ὅπως καὶ οἱ ἄλλες συμφορές, Γιωργάκης καὶ Σημίτης, ἀμείβονται ἁδρὰ καὶ σήμερα γιὰ τὴν «μεγίστη προσφορά τους στὸ ἔθνος». Ὅσο ὅλοι αὐτοὶ καὶ πολλοί, μὰ πάρα πολλοί, κυριαρχοῦν, δὲν θὰ ὑπάρχῃ ἐλπὶς γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Καὶ δὲν εἶναι θέμα ἰδεολογίας (συντηρητικός – προοδευτικός), ἀλλὰ δραματικό, ἀποπνικτικὸ πρόβλημα δυσοσμίας…. ἁπλῶς βρωμᾶ!

Τρύφων Ὀλύμπιος

φωτογραφία