Θεῖον Ἄπειρον: ὑπῆρξεν ἡ Μονὰς εἰς τὴν ὁποίαν τὸ Πᾶν συνεσπειροῦτο, ἀλλὰ παραγωγὸς Μονάς.
Παρήγαγεν πᾶσας τὰς ἄλλας Μονᾶδας καὶ οἱ ἄπειροι ἐκ Μονάδων ἀριθμοὶ ὰποτελοῦν τὴν Ἀρμονίαν . 
Δὲν εἶναι τὸ θεῖον Ἄπειρον ἀριθμός, διότι οὕτῳ καθίσταται νοητὸν εἰς πᾶσαν εἰς τὴν Φύσιν Μονάδα ἡ ὁποία διακρίνεται τῶν ἄλλων ὡς ἔχουσα ἰδίαν μορφήν.
Σκοπὸς τοῦ θείου Ἀπείρου εἶναι ἡ ὕπαρξίς του κατὰ μονᾶδας.
Τούτων ἀπώτερος σκοπὸς εἶναι ἡ θεία γαλήνη καὶ ἡ συγκέντρωσις εἰς ἑκάστην τῆς αἰσθητικῆς ἀντιλήψεως πασῶν τῶν θείων του ἐνεργειῶν Θεὶα Ἀρμονία: ὁ ὑπαγορεύσας εἰς αυτὴν τὸ Κᾶλλος, εἶναι ὁ κατέχων τὰ σκήπτρα τοῦ θείου Ἀπείρου Μὲγας Ζεὺς, τοῦ ὁποίου ὁ γόνος ἐξεδηλώθη εἰς ἐστίας ἀπείρου φωτὸς ἐν τῇ Φύσει, εἰς τὸν ὁποῖον ὑπολανθάνει τὸ σπέρμα τῆς θεοποιήσεως πασῶν τῶν ὑπὸ αὐτῆς συντελουμένων μορφῶν.
Τὸ Πᾶν, ἐκρέει θεὶαν Ἀρμονίαν ἐκ τῆς ἀρχῆς τῆς συστάσεως τῶν μορφῶν τῆς Φύσεως τὴν ὁποὶαν κατέχει ὁ Μέγας Ζεὺς καὶ παράγει τὰς θείας προσωπικότητας, αἱ ὁποίαι καταλαμβάνουσαι τὰς δυνάμεις καθίστανται Βασιλεὶς αὐτῶν καὶ ἡ Γῆ δεχόμενη τὰς θείας ὲπιρροὰς των μεταβάλλεται εἰς μορφὰς καὶ συνειδήσεις.
Ἡ συντέλεσις τῆς ἀρμονίας εἶναι καθολικὸς σκοπὸς τῶν ἀτομικοτήτων.
Ὁ σκοπὸς αὐτὸς εἶναι ἡ ἐπίτευξις εἰς ἑκάστην ἀτομικότηταν ἰδίας μορφῆς.
Μὴ δὲ τῆς ἀρμονίας ἐπιτυγχανομένης τὸ Ἄπειρον δὲν ἐπιτυγχάνει τὸν σκοπὸν του. Αἱ μορφαὶ του ἀπόλλυνται.
Ἀπολλυμένων δὲ τῶν μορφῶν τοῦ Ἀπείρου, τοῦτο ἐπανέρχεται εἰς τὰ ἴδια.
Ἡ εἰς τὰ ἴδια ἐπαναφορὰ τοῦ Ἀπείρου θὰ ἦτο συντέλεσις τῆς καταστροφῆς του, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν συντελεῖται εἰς τὸ Ἄπειρον.
Δὲν συντελεῖται, διότι ἑκάστη μορφὴ αὐτοῦ βαίνει κατὰ προδιαγραφέντα νόμον καὶ ἡ ἐπαναφορὰ της εἰς τὰ ἴδια οὐδέποτε συντελεῖται.
Τὸ Ἄπειρον ἐν τῷ συνόλῳ του διευθετεῖται ὑπὸ ἐπιστατοῦ τινὸς νόμου ὁ ὁποῖος ἀφοῦ πρότερον συντελέσει τὴν ἀρμονίαν καὶ μεταβάλει τὴν ἀποτελοῦσαν αὐτὸ οὐσίαν εἰς εἰδικὰς μορφάς, τὰς ἐξαναγκάζει νὰ ἀκολουθοῦν ὡρισμένην κυκλικὴν (σπειροειδήν) τροχιάν.
Ὅθεν τὸ πᾶν βαίνει κατὰ κῦκλον, ἀλλὰ τὸ πέρας τοῦ κύκλου οὐδέποτε καταλήγει εἰς τὴν ἀφετηρίαν του (σπειροειδὴς τροχιά).
Ἡ κατάληξις ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ σημείου τῆς ἀφετηρίας θὰ ἐσήμαινε διάσπασιν τῆς ἀρμονίας καὶ καταστροφὴν τοῦ Ἀπείρου.
Ἡ ἐν αὐτῷ κίνησις θὰ ἔχανε τὴν τροχιὰν της καὶ αἱ μορφαὶ θὰ περιεπλανῶντο ἐπὶ τῶν μορφῶν καὶ συγκρούσεις καὶ καταστροφαὶ θὰ ἐτελοῦντο.
Πάσα μορφὴ τοῦ Ἀπείρου βαίνει πρὸς τὸ Ἄπειρον αὐτῆς, ἡ δὲ ταχύτης της καθίσταται αἰσθητὴ εἰς τὰς ἀντιλήψεις τῶν ἀνθρώπων μετὰ πάροδον αἰώνων.
Αἱ μορφαὶ αἱ ὁποῖαι ἀποτελοῦν τὸ σύστημα τὸ ὁποῖον διευθετεῖ ἡ ἐστία τοῦ Ἡλιακοῦ φωτὸς διὰ τῆς ἐπ᾿ αὐτῶν ἐπιρροῆς του, ποιοῦν τὴν τροχιὰν τους κατὰ κῦκλον ἀνάλογον, ἑκάστη καὶ ὅλαι ὁμοῦ συντρέχουν νὰ βαίνῃ ὁλόκληρον τὸ Ἡλιακὸν σύστημα ἐκφεῦγον τῆς αἰσθητῆς εἰς ἡμᾶς τροχιᾶς εἰσερχόμενον εἰς ἑτέραν, τὴν ὁποίαν θὰ διακρίνωμεν παρατηροῦντες ἐπισταμένως μετὰ πάροδον αἰώνων τινῶν.
Αἱ εἰς τὸ Ἄπειρον κινήσεις τῶν μορφῶν τοῦ Ἡλιακοῦ μας συστήματος τὸ σώζουν τῆς καταστροφῆς καὶ αἱ μορφαὶ μεταβάλλονται ἀποτελοῦσαι τελειοτέρας τοιαῦτας. Οὐδεμία μεταβολὴ ἐπὶ τῶν μορφῶν θὰ ἐπετυγχάνετο ἄνευ αὐτῆς τῆς κινήσεως.
Τὸ Φῶς θὰ ἔχανε τὸν λόγον τῆς ὑπάρξεώς του καὶ πλῆρες σκότος θὰ περιέβαλε ὅ,τι βλέπωμε σήμερα ὑπὸ μορφὴν Ἀπείρου κάλλους.
Ἀλλὰ ἑνῷ τὸ Άπειρον δὲν διαφεύγει τῆς διευθετήσεως τοῦ ἑσωτάτου αὐτοῦ νόμου καὶ αἱ μορφαὶ του ἐπιτελοῦν τοὺς ἀναμορφωτικοὺς των κύκλους, διαφεύγει τὴν ἐπιρροὴ του ἡ συνείδησις ἡ ὑπὸ μορφὴν πνεύματος ἐκδηλωθείσα.
Ὁ θεῖος νόμος καταμερίζεται εἰς τὰς συνειδήσεις καὶ ἑκάστη αὐτῶν ἀφ᾿ ἐαυτῆς ὁρμώμενη, ποιεῖται κινήσεις, λαμβάνουσα λόγον ὑπάρξεως ἀφ᾿ ἐαυτῆς καὶ δύναμιν συντηρήσεως ἀπὸ τὴν Ἄπειρον πηγὴν του καθολικοῦ νόμου διὰ συστήματος ὀργανικοῦ, εἰς τὴν παραγωγὴν τοῦ ὁποὶου συντρέχει. Αἱ οὖτω συντελούμεναι πνευματικαὶ μορφαὶ ἀποτελοῦν ἴδιον σκοπόν, τὸν σκοπὸν τὸν ὁποῖον ἀναφέραμε.
Ἡ ἐπίτευξις αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ ἐπιτυγχάνεται δι᾿ ἀρμονίας τῶν πνευματικῶν σκοπῶν καὶ δι᾿ ἀρμονίας αὐτῶν πρὸς πᾶσας τὰς μορφᾶς τῆς ἐχούσης ἀνεκδήλωτον πνευματικὴν μορφὴν Φύσεως. Στενότατη ἀλληλεγγύη τῶν πνευματικῶν πρὸς τὰς φυσικὰς μορφὰς πρέπει νὰ τελεῖται.
Αἱ φυσικαὶ μορφαὶ μεταδίδουν τὴν δύναμὶν των εἰς τὰς πνευματικὰς μορφὰς καὶ συντρέχουν τὰς τελευταῖας νὰ ἐκδηλώνουν ὅ,τι ἀκόμη δὲν ἔχουν ἐκδηλώσει. Τὰ ὑπὸ τῶν πνευματικῶν μορφῶν ἐκδηλούμενα διὰ τῆς ἐπιρροῆς τῶν φυσικῶν μορφῶν εἶναι νόησις καὶ αἴσθησις τῶν τελουμένων λειτουργιῶν τῆς Φύσεως, ἡ δὲ μεταξὺ τῶν πνευματικῶν μορφῶν ἐπιτελουμένη ἀλληλεγγύη καὶ Ἀρμονία συντρέχει ὥστε εἰς τὸ να διαχέεται παρασκευαζόμενη ἔνεκα τῆς ἐπαφῆς αὐτῶν (πνευματικῶν μορφῶν) πρὸς τὰς φυσικὰς μορφὰς ζωὴ εἰς ὁλόκληρον τὸ πνευματικὸν σῶμα.
Ἡ διάχυσις τῆς Ζωῆς εἶναι ὁ ἔτι μείζων ἐπιδρῶν νόμος τῶν ψυχῶν τῆς ἀνθρωπότητος, διὰ νὰ ἐκδηλοῦν τὰς δυνάμεις των πρὸς συντέλεσιν μείζονος πνευματικῆς μορφῆς ἐκ τῆς ὁποίας συντελεῖται ἡ θεοποίησις τῆς συνειδήσεως τοῦ Ἀπείρου.
Οὐδὲν συντελεῖται μὴ ἐπικρατούσης Ἀρμονίας ἐπὶ τῶν πνευματικῶν μορφῶν, ἐπανερχομένων καὶ ποιουσῶν τὴν σπειροιειδὴν των περιφορὰν ἐπὶ τὰ αὐτὰ σημεία καὶ ἐντεῦθεν συγκρούσεις, γένεσις παθῶν, θλίψις, ὀδύνη, περιπλάνησις.
Αἱ Πνευματικαὶ μορφαὶ ἐκφυγοῦσαι τῆς ἀληθοῦς αὐτῶν τροχιᾶς παρήγαγον τὴν σύγχυσιν πρὸς τὴν ὁποίαν ἀπὸ αἰώνων ἡ ἀνθρωπότης παλαίει.