Ἐπεὶ δὴ ἀπαιτεῖται, γιὰ νὰ στήσῃς γερὲς βάσεις, γιὰ κάθε σπιτικό, νὰ σκάψῃς βαθειὰ στὴν γῆ, νὰ στήσῃς γερὰ θεμέλεια καὶ μετὰ νὰ προχωρήσῃς στοὺς ὀρόφους, ἐμεῖς ἔχουμε πρόβλημα.
Ξεκινήσαμε στραβά, στρώσαμε στὸ πουθενὰ ἕνα κτίσμα, τὸ φορτώσαμε αὐθαιρέτως μὲ ὅσους ὀρόφους μᾶς κατέβαζε ἡ κούτρα καὶ τελικῶς καταφέραμε νὰ κατοικοῦμε μέσα σὲ μίαν κινουμένη …βόμβα, ποὺ ἀνὰ πάσᾳ στιγμῇ, στὸ πρῶτο φύσημα τοῦ ἀνέμου, θὰ μᾶς πλακώση.
Καὶ γιὰ ὅσους δὲν ἔχουν ἀντιληφθεῖ σὲ τὶ ἀναφέρομαι, ἄς ῥίξουν μίαν ματιὰ στὴν ἱστορία μας, ἰδίως τὴν πρόσφατη, στὰ πρόσωπα ποὺ τὴν σημάδεψαν καὶ στὸ ποῦ εἴμαστε σήμερα κολλημένοι… Κι ἐὰν ὅλη αὐτὴ ἡ εἰκονα δὲν μᾶς φαίνεται ὡς κάτι ποὺ ΠΡΕΠΕΙ νὰ γκρεμιστῇ καὶ νὰ κτιστῇ ἀπὸ τὴν ἀρχή, λυπᾶμαι, ἔχουμε ἐμεῖς τὸ πρόβλημα, μαζὺ μὲ τὸ κτίριον…
Τὸ κτίριον λέγεται, ἄς ποῦμε, ἡ χώρα Ἑλλάς, σήμερα, διοικεῖται ἀπὸ στρατιὲς ἀτίμων κι ἀνεντίμων ἠλιθίων καὶ καταῤῥέει…
Λέτε ὁ ἐπιστάτης ἤ ἡ ἐπιβλέπων ἤ ἡ προδότης σκέτο νά μήν πλακωθῇ ἀπό τά χαλάσματα;

Ὁ Μαυρίδης, διευθυντὴς τοῦ capital.gr, γράφει ὅτια τὰ «μεγάλα τζάκια» καὶ οἱ μεσαιο-μεγαλο-ἀστοὶ ἔβγαλαν τὰ χρήματά τους ἔξω καὶ δὲν ἐπένδυσαν στὴν Ἑλλάδα. Καὶ ἐπίσης λέει πὼς τώρα θὰ τὴν πατήσουν, γιατί μεγάλα ξένα funds ἀγοράζουν τὴν περιουσία τῶν Ἑλλήνων (τὰ «κόκκινα δάνεια» μᾶλλον ἐννοεῖ, μὲ προοπτικὴ κατασχέσεων), γιὰ ἕνα κομμάτι ψωμί, ἐνῷ οἱ πλούσιοι Ἕλληνες συνεχίζουν νὰ μὴ πιστεύουν  στὴν ἑλληνικὴ ἀνάκαμψι.

Καί, τέλος λέει πὼς θὰ τὴν πατήσουν καὶ θὰ ὁμοιάζουν σὰν κάποιους ξεπεσμένους ἀριστοκράτηες τῆς Εὐρώπης.

Δημήτρης Παπαγιαννίδης

Η χώρα έρμαιο των νέων ολιγαρχών…

Η αδυναμία του πολιτικού συστήματος και της λεγόμενης επιχειρηματικής ελίτ να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που έδωσε η κρίση και να προχωρήσουν σε μία ριζική μεταρρύθμιση, θα έχει ως αποτέλεσμα να πληρώσουν κι αυτοί, τελικά,  το κόστος της αποτυχίας. Οι επικείμενες εκλογές θα σηματοδοτήσουν σημαντικές πολιτικές εξελίξεις. Όσο για τους λεγόμενους ηγέτες του επιχειρηματικού κόσμου; Έχουν καταγραφεί ως απόντες από το γίγνεσθαι και έτσι  παραχωρούν μοιραία την θέση τους στους νέους ολιγάρχες.

Δυστυχώς, όσοι πιστεύαμε ότι η χρεωκοπία του μοντέλου της μεταπολίτευσης θα είχε ως συνέπεια την οικοδόμηση ενός σύγχρονου δυτικού κράτους, έχουμε διαψευστεί πλήρως. Η Ελλάδα τείνει να γίνει το βασίλειο του παραλογισμού και σε αυτό έχει σοβαρό μερίδιο ευθύνης και η Ευρώπη. Η μεγάλη ευκαιρία της μεταρρύθμισης χάθηκε από την στιγμή που η ίδια η Ευρώπη ξεκίνησε τους μεγάλους συμβιβασμούς.

Ας μη ξεχνάμε ότι η Ευρώπη και η τρόικα επέτρεψαν το μεγάλο κύμα των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων. Η Ευρώπη υποχώρησε στις αξιώσεις των βαρόνων της πολιτικής να μείνουν ανέπαφοι οι κομματικοί τους στρατοί στο δημόσιο. Η Ευρώπη αντιμετώπισε την ελληνική κρίση με μεγάλη επιπολαιότητα και αρνήθηκε μία συζήτηση επί της ουσίας. Τα περισσότερα από τα γελοία νομοθετήματα που βλέπετε (κυρίως στον τομέα της φορολογίας) είναι προϊόν της απίστευτης προχειρότητας των υπαλλήλων της τρόικας. Πρόκειται για στελέχη μεσαίας στάθμης, δίχως πολιτική Παιδεία.

Το πρόβλημα της τρόικας στην Ελλάδα δεν είναι οι λάθος πολλαπλασιαστές, αλλά το γεγονός ότι δεν προσπάθησαν να καταλάβουν την ουσία του προβλήματος και να κάνουν τις κατάλληλες προτάσεις. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πολιτικό και έχει σχέση από την μία με την ισχύ του κράτους και από την άλλη με την απροθυμία των πολιτικών να μετατοπίσουν το κέντρο βάρους της Οικονομίας στον ιδιωτικό τομέα. Η τρόικα θα έπρεπε αρχής εξαρχής να έχει πιέσει ασφυκτικά για να προχωρήσει η χώρα στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.

Η επιμονή της Γερμανίας να δοκιμαστούν οι αρετές της πρωσικής διοίκησης στην Αθήνα, δεν θα έχει καλό αποτέλεσμα. Η Καγκελάριος Μέρκελ κάνει μεγάλο λάθος προσπαθώντας να εφαρμόσει πολιτικές που ταιριάζουν σε μία γερμανική επαρχία. Και οι καλύτερες προθέσεις μπορούν να οδηγήσουν σε αποτυχία, αν η συνταγή είναι αποτυχημένη.

Το μεγάλο ερώτημα στο οποίο καλείται να απαντήσει ένας καλόπιστος παρατηρητής είναι ποιο τελικά ήταν το όφελος όλης αυτής της μεγάλης προσπάθειας των τελευταίων τεσσάρων ετών. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα! Διότι η υφιστάμενη πολιτική οδηγεί στην ευημερία των ολίγων και κυρίως εκείνων των ολιγαρχών που αγοράζουν σήμερα αξίες σε χαμηλές τιμές. Οι Έλληνες ισχυροί οικονομικοί παράγοντες έμειναν αμέτοχοι από την όποια προσπάθεια ανασυγκρότησης της Οικονομίας. Δεν κούνησαν ούτε το μικρό τους δακτυλάκι για να αναλάβουν δράση. Το αντίθετο!

Η κρίση επιδεινώθηκε επειδή οι μεγάλοι καταθέτες πήραν τα λεφτά τους και τα έβγαλαν στο εξωτερικό. Αν δεν το έκαναν και επένδυαν στην χώρα η κρίση δεν θα είχε πάρει την έκταση που τελικά πήρε. Το τραπεζικό σύστημα αντιμετώπισε μεγαλύτερο πρόβλημα από την απόσυρση των καταθέσεων απ΄ ό,τι με τα κόκκινα δάνεια. Πολλές επιχειρήσεις θα είχαν σωθεί αν οι τράπεζες ήταν σε θέση να βοηθήσουν στην δύσκολη φάση. Αλλά αυτό δεν έγινε και οι αντιδράσεις ήταν αλυσιδωτές.

Η “τιμωρία” των μεγάλων τζακιών θα είναι ότι δεν θα μπορέσουν να πρωταγωνιστήσουν στο μέλλον. Για να το κάνουν θα χρειαστεί να πληρώσουν ακριβά όσες αξίες αγοράζουν σήμερα μεγάλα funds του εξωτερικού για ένα κομμάτι ψωμί. Οι Έλληνες πλουτοκράτες πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι. Πίστεψαν ότι είμαστε ένα βήμα πριν από την δραχμή και δεν τόλμησαν να αγοράσουν αξίες. Σήμερα είναι εκτός παιγνιδιού και σε λίγο καιρό θα θυμίζουν αριστοκράτες που έχουν χάσει τα αξιώματά τους.

Η ανάκαμψη της Οικονομίας δεν είναι αδύνατη. Με τον τρόπο, όμως,  που επιχειρείται δεν αφορά κατ΄ ανάγκη το σύνολο της κοινωνίας. Κι αυτό είναι λάθος. Δίχως ενέργειες  τόνωσης  της επιχειρηματικότητας, η χώρα θα φτάσει σύντομα να ελέγχεται από μία μικρή ομάδα ολιγαρχών. Η καταστροφή της μεσαίας τάξης, η απροθυμία των μεγαλοαστών να επενδύσουν στο μέλλον της Ελλάδας, η αδυναμία των πολιτικών να προσφέρουν όραμα και η εμμονή της Ευρώπης να μεταβάλλει την Ελλάδα σε κήπο της κυρίας Μέρκελ, έχουν τίμημα. Προσεχώς περισσότερα…

Θανάσης Μαυρίδης

Τόν πλακωμένο θά λέμε τώρα;
Καὶ τὸ καλλίτερο εἶναι ἀλλοῦ…
Ὁ Μαυρίδης ἤ δὲν βλέπει ἤ δὲν θέλει νὰ βλέπῃ τὸ τὶ ἀκριβῶς κρύβεται πίσω ἀπὸ τὰ ὅσα στὴν πραγματικότητα συμβαίνουν καὶ στὴν εὐρωπΕϊκὴ ἔνωσιν ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλον τὸν πλανήτη. Εἶναι δύσκολο νὰ συνειδητοποιήσῃ ἴσως πὼς τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι ὁ κακὸς καπιταλισμός, ἤ ὁ καλὸς κομμουνισμός, ἀλλὰ ἡ ἀπόλυτος πτωχοποίησις ΟΛΩΝ τῶν πολιτῶν παγκοσμίως…
Ἀρκετὰ φάγαμε, ἤπιαμε, χορέψαμε… Τὰ κεφάλια μέσα τώρα…
Γιὰ τὴν ὥρα τοὐλάχιστον!
Κι αὐτὸ δὲν ἀφορᾶ μόνον στοὺς πολλοὺς ἀλλὰ κυρίως στοὺς λίγους, τοὺς καλὰ βολεμένους ἔως σήμερα, ποὺ ἀκόμη συγκαταλέγονται στοὺς κατέχοντες… Ἀκόμη!!!
Γιὰ ὅσο…

Φιλονόη

Υ.Γ.1. Τελικῶς θὰ πληρώσουμε ΤΙΠΟΤΑ!!!! Αὐτὸ νὰ τὸ θυμόμαστε. Μόνον ποὺ γιὰ νὰ φθάσουμε στὸ νὰ κλείσουμε τοὺς λογαριασμούς, ὅπως τοὺς πρέπει, χρειάζεται καὶ δρόμος καὶ κόπος καὶ πόνος. Ἔως τότε ἡ πορεία θὰ εἶναι σκληρή… Πολλὴ σκληρή…

Υ.Γ.2. Ὁ τίτλος εἶναι ἡ μοναδικὴ πραγματικότης ποὺ ἔχουμε ἐμπρός μας. Δυστυχῶς αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὰ λιγότερα ὑποφέρουν περισσότερο. Μὰ ὅταν κάτι εἶναι σάπιο, ἡ μόλυνσις κάποιαν στιγμὴ θὰ φθάση καὶ στὴν κορυφή. Εἶναι δεδομένον… Κι ἄς πιστεύουν μερικοὶ μερικοὶ πὼς θὰ ξεφύγουν…