Καστοριὰ 07-05-2014 «Ἥρως»Αὐτιὰ μονίμως τεντωμένα…
Μία νὰ φᾷς, μία νὰ ἀκοῦς, μία νὰ βλέπῃς, μία νὰ μυρίζῃς…
Ὅλες οἱ αἰσθήσεις στὰ ἄκρα, νὰ ἀφουγκρασθοῦν τὸν κίνδυνο, πρὶν νὰ σὲ ἀφουγκρασθῇ αὐτός.

Νὰ ζήσῃς μίαν ἡμέρα παραπάνω κι αὔριο πάλι ἡ ἰδία τύχη.
Μὲ φόβο νὰ φᾷς, μὲ φόβο νὰ πιῇς, μὲ φόβο νὰ εὕρῃς τὸ ταίρι σου, μὲ φόβο νὰ γεννήσῃς, μὲ φόβο νὰ μεγαλώσῃς τὰ παιδιά σου, μὲ φόβο…
Διαρκῶς νὰ φοβᾶσαι… Κι ὅμως… Ὅλα αὐτὰ τὸ ζαρκάδι τὰ ὑπομένει χωρὶς νὰ παραπονεῖτε καὶ χωρὶς νὰ μοιρολατρῇ.
Μόνον ὁ ἄνθρωπος μικρός, μεμψίμοιρος, ποὺ τίποτα δὲν τὸν καλύπτει, τίποτα δὲν τὸν εὐχαριστεῖ…
Συνεχὼς ψάχνει νὰ εὕρῃ αὐτὸ ποὺ μόλις προσπέρασε!

Καπουργᾶς Κώστας