Τήν Ζακλίν ντέ Ρομιγύ τήν ρωτήσατε ἐάν συμφωνεῖ μέ τήν μετονομασίαν τῆς πλατείας Θησείου;
Τί τά περάσαμε τά ἑλληνικά τοπωνύμια;
Μπᾶτε σκύλοι ἀλέστε;

Μεγάλη ἡ Ντε Ῥομιγὶ ὅμως ἀκόμη μεγαλύτερον τὸ ὄνομα τοῦ Θησέως.
Ἀνάθεμα μὲ ἐὰν ξέρ{ὁ Καμίνης τὶ εἶναι ὁ Θησεύς.

Ὁ Θησεὺς εἶναι ὁ θεμελιωτὴς τοῦ δήμου τῶν Ἀθηνῶν, τόσο μεγάλη προσωπικότητα ὥστε ὁ ἴδιος ὁ τύραννος Πεισίστρατος ἔκανε ἀγώναν γιὰ νὰ βρῇ τὰ λείψανά του, τὰ ὁποῖα τοποθέτησε στὸ Θησεῖον
(ὡς πότε αὐτὸς ὁ αὐτόματος ἀνορθόγραφος θὰ κοκκινίζει τις λέξεις μὲ τελικὸν -ν; ).

Χωρὶς Θησέα δεν ὑπάρχουν κἀν αἱ Ἀθῆναι.
Κι ὅμως αὐτὸς ὁ πανάθλιος δήμαρχος τοῦ 20% (τὴν προηγουμένη φορὰ ἐξελέγη διὰ τῆς ἀποχῆς, αὐτὴν τὴν φορὰ τόσον διὰ τῆς ἀποχῆς ὅσον καὶ λόγω τῶν παιχνιδιῶν τῆς ΝΔ) μετωνόμασεν τὴν Πλατεῖαν Θησείου σὲ Πλατεῖα Ζακλὶν Ῥομιγύ.

Ἂν ἤταν στὸ χέρι του, θὰ μετωνόμαζε ὅλην τὴν Ἀθῆνα, καὶ γατὶ ὄχι; ὅλην τὴν Ἑλλάδαν.
Ποιός νομίζει ὅτι εἶναι τέλος πάντων; Ὁ ῥυθμιστὴς τῆς ἱστορίας;

Οἱ Φιλέλληνες εἶναι φιλέλληνες γιατὶ ἀγαποῦν τὴν Ἑλλάδα, ὄχι γιὰ νὰ τὴν ἀλλάξουν, νὰ τὴν δοξάσουν καὶ ὄχι γιὰ νὰ δοξασθοῦν ἀπὸ αὐτήν.
Ὄσο βεβαίως μπορεῖ κάποιος νὰ δοξάσῃ τὴν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία δὲν τὰ πολυέχει ἀνάγκη αὐτά, δοξάζεται καὶ ἀπὸ μόνη της.

Ἴσως βεβαίως δὲν εἶναι παράξενο ὅτι στὴν Πλατεῖαν Θησείου βρίσκονται δύο Ἐβραϊκὲς συναγωγές, τὸ Μουσεῖον τοῦ Μπεν-ἄκη καὶ τὸ μουσεῖον Μακρονήσου.
Μὲ τὴν ἰδίαν ἀκριβῶς φαντάζομαι λογικὴ ποὺ στὸ Ἱερὸν νησὶ τοῦ Ἀπόλλωνος (τὴν Δῆλο) βρίσκεται ἡ πρώτη Ἑβραϊκὴ συναγωγὴ τῶν Ἑβραίων τῆς διασπορᾶς καὶ ὁ Θρόνος τοῦ Μωυσέως, ἀφοῦ τὰ παράσιτα τῆς ἀνθρωπότητος ζοῦν ἀκριβῶς ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχουν κόμβοι.
Ὄσο πιὸ σπουδαῖος ἔνας κόμβος, τόσο περισσότερο αἷμα ῥουφοῦν τὰ παράσιτα.

Τὸ ἀξιοσημείωτον εἶναι ὅτι αὐτὴ ἡ μεγάλη φιλελληνίς,  ἡ Ζακλὶν ντε Ῥομιγύ, ἔχει πατρικὸ ὄνομα Jacqueline David, ὅλως τυχαίως βεβαίως βεβαίως…

Στράβων Ἀμασεύς

Το όνομα της Ζακλίν ντε Ρομιγί πήρε η πλατεία Θησείου

Ευχαριστώ τον δήμο Αθηναίων που, με την ευγενική του χειρονομία έδωσε το όνομά της σε μια πλατεία και την επέλεξε μάλιστα με τρόπο ώστε, η Ζακλίν ντε Ρομιγί να μην έχει παρά μερικά βήματα να κάνει για τη συνάντηση με την Αρχαία Ελλάδα, την Ελλάδα του 5ου αιώνα που αγαπούσε ιδιαίτερα” είπε ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν

“Η Ζακλίν ντε Ρομιγί αγαπούσε την Ελλάδα. ∆εν είναι πια κοντά μας για να το πει η ίδια, γι’ αυτό το αναφέρουμε στη θέση της. Παρότι έμενε στο Παρίσι, παρότι παρίστατο κάθε Πέμπτη στη Γαλλική Ακαδημία, γνωρίζαμε ότι το πνεύμα της και η καρδιά της ήταν συνεχώς στραμμένα προς την Ελλάδα και κυρίως προς την Αθήνα. Γι’ αυτό και ευχαριστώ τον δήμο Αθηναίων που, με την ευγενική του χειρονομία έδωσε το όνομά της σε μια πλατεία και την επέλεξε μάλιστα με τρόπο ώστε, η Ζακλίν ντε Ρομιγί να μην έχει παρά μερικά βήματα να κάνει για τη συνάντηση με την Αρχαία Ελλάδα, την Ελλάδα του 5ου αιώνα που αγαπούσε ιδιαίτερα” είπε ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, στα εγκαίνια της πλατείας Ζακλίν ντε Ρομιγί, που πραγματοποιήθηκαν στο δημαρχιακό μέγαρο της Αθήνας και συμπλήρωσε: «οι φίλοι της Ελλάδας, στους οποίους ανήκω και εγώ, αρχίζουν ήδη να βλέπουν το τέλος των δυσκολιών, ας ακούσουμε την πρόταση της Ζακλίν: “Ας πάρουν το λόγο εκείνοι που θέλουν, εκείνοι που μπορούν, να προτείνουν κάτι καλό για την πατρίδα”.

Την έναρξη της εκδήλωσης για την μετονομασία της πλατείας Θησείου σε πλατεία Ζακλίν ντε Ρομιγί έκανε η πρόεδρος του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου στο Παρίσι, Αλεξάνδρα Μητσοτάκη, στην οποία ανήκει η ιδέα της ονοματοδοσίας που υλοποίησε ο δήμος Αθηναίων και η οποία μεταξύ άλλων είπε: «στο πρόσωπο της Ζακλίν ντε Ρομιγί τιμώνται όλοι όσοι έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στη μελέτη της ελληνικής γλώσσας. Μιας γλώσσας που κάποιοι θα ήθελαν να περιγράψουν ως νεκρή και για την οποία ο Γιώργος Σεφέρης το έλεγε τόσο καλά “αρχαία ελληνική ή νέα ελληνική, δεν έχει σημασία, είναι πάντοτε ελληνική”».Ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης στην ομιλία του αναφέρθηκε στην διαρκή και διεισδυτική μελέτη της Ζακλίν ντε Ρομιγί, των προβλημάτων της ελληνικής δημοκρατίας και τόνισε: “Η Ζακλίν ντε Ρομιγί, επεδίωξε σταθερά και δυναμικά, αφενός να ενισχύσει σε ένα ευρύτερο κοινό τις γνώσεις γύρω από τον ελληνικό πολιτισμό, στον οποίο πίστευε βαθιά ότι η Ευρώπη όφειλε πολλά, και αφετέρου να αναδείξει τη διαρκή επικαιρότητα των κλασικών κειμένων -όχι όμως με την έννοια της μίμησης, ή της άκριτης μεταφοράς της κληρονομιάς του παρελθόντος στον σύγχρονο κόσμο. Πίστευε, ότι η μελέτη των κειμένων μπορεί να βοηθήσει αποφασιστικά και ουσιαστικά στην κατανόηση και αντιμετώπιση των σύγχρονων, συχνά δυσεπίλυτων, ευρωπαϊκών ζητημάτων, λειτουργώντας ως “προειδοποίηση”, όπως έλεγε χαρακτηριστικά. Η ονοματοδοσία μιας πλατείας, σε πλατεία Ζακλίν ντε Ρομιγί, σε απόσταση αναπνοής από την Πνύκα, εκεί όπου γεννήθηκε και χτυπούσε η καρδιά της Δημοκρατίας, είναι το ελάχιστο που, από την πλευρά της σημερινής δημοτικής αρχής, μπορούμε να κάνουμε για αυτήν την εξέχουσα ελληνίστρια».

Για το συγγραφικό της έργο της Ζακλίν ντε Ρομιγί μίλησαν επίσης ο ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος και η ομότιμη καθηγήτρια στην Ecole Normale Superieure Μονίκ Τρέντ-Μπουλμέρ, μαθήτρια της Ζακλίν ντε Ρομιγί.

Στην εκδήλωση για την μεγάλη ελληνίστρια παρέστησαν μεταξύ άλλων ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Πάνος Παναγιωτόπουλος, η πρώην υπουργός Ντόρα Μπακογιάννη, ο Αγγελος Δεληβοριάς και Ιωάννης Μάνος.

σκάι