Ἐν μεγάλῃ ἑλληνικῇ ἀποικίᾳ, 200 π.Χ.

Ὅ,τι τὰ πράγματα δὲν βαίνουν κατ’ εὐχὴν στὴν Ἀποικία
δὲν μέν’ ἡ ἐλάχιστη ἀμφιβολία,
καὶ μ’ ὅλο ποὺ ὀπωσοῦν τραβοῦμ’ ἐμπρός,
ἴσως, καθὼς νομίζουν οὐκ ὀλίγοι, νὰ ἔφθασε ὁ καιρὸς
νὰ φέρουμε Πολιτικὸ Ἀναμορφωτή.

Ὅμως τὸ πρόσκομμα κ’ ἡ δυσκολία
εἶναι ποὺ κάμνουνε μία ἱστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οἱ Ἀναμορφωταὶ
αὐτοί. (Εὐτύχημα θὰ ἦταν ἂν ποτὲ
δὲν τοὺς χρειάζονταν κανείς). Γιὰ κάθε τί,
γιὰ τὸ παραμικρὸ ρωτοῦνε κ’ ἐξετάζουν,
κ’ εὐθὺς στὸν νοῦ τοὺς ριζικὲς μεταρρυθμίσεις βάζουν,
μὲ τὴν ἀπαίτησι νὰ ἐκτελεσθοῦν ἄνευ ἀναβολῆς.

Ἔχουνε καὶ μία κλίσι στὶς θυσίες.
Παραιτηθεῖτε ἀπὸ τὴν κτῆσιν σας ἐκείνη•
ἡ κατοχή σας εἶναι ἐπισφαλῆς:
ἢ τέτοιες κτήσεις ἀκριβῶς βλάπτουν τὶς Ἀποικίες.
Παραιτηθεῖτε ἀπὸ τὴν πρόσοδον αὐτή,
κι ἀπὸ τὴν ἄλληνα τὴ συναφῆ,
κι ἀπὸ τὴν Τρίτη τούτην: ὡς συνέπεια φυσική•
εἶναι μὲν οὐσιώδεις, ἀλλὰ τί νὰ γίνει;
σᾶς δημιουργοῦν μία ἐπιβλαβῆ εὐθύνη.

Κι ὅσο στὸν ἔλεγχό τους προχωροῦνε,
βρίσκουν καὶ βρίσκουν περιττά, καὶ νὰ παυθοῦν ζητοῦνε•
πράγματα ποὺ ὅμως δύσκολα τὰ καταργεῖ κανείς.

Κι ὅταν, μὲ τὸ καλό, τελειώσουνε τὴν ἐργασία,
κι ὁρίσαντες καὶ περικόψαντες τὸ πᾶν λεπτομερῶς,
ἀπέλθουν, παίρνοντας καὶ τὴ δικαία μισθοδοσία,
νὰ δοῦμε τί ἀπομένει πιά, μετὰ
τόση δεινότητα χειρουργική.–

Ἴσως δὲν ἔφθασεν ἀκόμη ὁ καιρός.
Νὰ μὴν βιαζόμεθα• εἶν’ ἐπικίνδυνον πράγμα ἡ βία.
Τὰ πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Ἔχει ἄτοπα πολλά, βεβαίως καὶ δυστυχῶς, ἡ Ἀποικία.
Ὅμως ὑπάρχει τί τὸ ἀνθρώπινον χωρὶς ἀτέλεια;
Καὶ τέλος πάντων, νά, τραβοῦμ’ ἐμπρός.

Φρούριον

[Φωτογραφία: σύγχρονη καλλιτεχνικὴ ἀπόδοση τοῦ Προκρούστη]

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply