Στις 10 Αυγούστου 1914 προτάθηκε στην Ελλάδα από τους Συμμάχους της ΑΝΤΑΝΤ (Βρετανούς, Γάλλους και Ρώσσους) η παραχώρηση της Ανατολικής Μακεδονίας στη Βουλγαρία, ως αντάλλαγμα για να μη πολεμήσει, η Βουλγαρία, υπέρ της Γερμανίας. Η πρόταση αυτή προέβλεπε την σύσταση κοινού μετώπου των βαλκανικών χωρών. Ως δέλεαρ η κάθε συμμετέχουσα χώρα θα ελάμβανε εδάφη. Η Σερβία θα έπαιρνε τη Βοσνία, η Ρουμανία την Τρασυλβανία, η Βουλγαρία μέρος της ελληνικής Μακεδονίας και η Ελλάδα τμήμα της Βορείου Ηπείρου ή κάποια άλλα ελληνικά εδάφη, στην Ιωνία. Η συγκεκριμένη πρόταση ήταν εξ αρχής εν γνώσει του Ελ. Βενιζέλου, ο οποίος αν δεν την αποδέχτηκε επίσημα – τότε – επίσης και δεν την απέρριψε.
Δύο ημέρες αργότερα, στις 12 Αυγούστου, ο Βενιζέλος είχε επαφές με τον Γάλλο πρέσβη στην Αθήνα. Ο τελευταίος τον διαβεβαίωσε πως η Γαλλία δεν είχε αντίρρηση να παραμείνει η Ελλάδα ουδέτερη, για όσο διάστημα θα παρέμενε και η Τουρκία ουδέτερη. Ο δε Βενιζέλος πρότεινε στις δυνάμεις της ΑΝΤΑΝΤ, την αποδοχή της Ελλάδας στην συμμαχία, σε περίπτωση που η Τουρκία θα συνασπίζονταν με τις Κεντρικές Αυτοκρατορίες. Οι σύμμαχοι της ΑΝΤΑΝΤ αποδέχθηκαν την ελληνική πρόταση, για συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο, σε περίπτωση εξόδου και της Τουρκίας σε αυτόν, αλλά δε αποδέχονταν την Ελλάδα, ως μέλος της ΑΝΤΑΝΤ. Οι Ρώσσοι, ειδικά, οι οποίοι έβλεπαν με μεγάλη συμπάθεια τη Βουλγαρία και ευχαρίστως θα προτιμούσαν αυτή μέλος της ΑΝΤΑΝΤ, παρά την Ελλάδα.
Στις 29 Οκτωβρίου 1914 η Τουρκία έμπαινε στη δίνη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η σκέψη προσχώρησης της Βουλγαρίας στην ΑΝΤΑΝΤ επανέκαμψε στο προσκήνιο επίσης δυναμικά. Η Ρωσσία, αυτή τη φορά, πίεσε ιδιαιτέρως προς αυτή την κατεύθυνση, απαιτώντας την παραχώρηση στη Βουλγαρία, της γραμμής Αίνος – Μηδεία, στην Ανατολική Θράκη, αλλά και τα μακεδονικά εδάφη που της είχαν δοθεί με τη συνθήκη του Αγ. Στεφάνου και της είχαν αφαιρεθεί με τη συνθήκη του Βερολίνου. Ουσιαστικά οι Ρώσσοι ζητούσαν την δημιουργία της μεγάλης Βουλγαρίας, εις βάρος της Σερβίας, η οποία θα έχανε την περιοχής Σκοπίων – Μοναστηρίου, της Ρουμανίας, που θα έχανε την περιοχή της Δοβρουτσάς και της Ελλάδας, η οποία θα ήταν η μεγάλη χαμένη της υπόθεσης, αφού και θα παραχωρούσε μεγάλο μέρος της Μακεδονίας. Στο μεταξύ στην Αθήνα, η δημοσιοποίηση των συμμαχικών διαβημάτων, προκάλεσε σάλο στην κοινή γνώμη. Όλος ο τύπος, ανεξάρτητα, πολιτικής τοποθέτησης, καταδίκασε τις συμμαχικές πιέσεις.
Στις 3 Δεκεμβρίου 1914 οι πρέσβεις και των τριών μεγάλων δυνάμεων κατέθεσαν επίσημο, έντονο διάβημα στον Κωνσταντίνο, ζητώντας του και πάλι την παραχώρηση της Μακεδονίας στη Βουλγαρία. Ο Κωνσταντίνος αρνήθηκε. Και πάλι όμως η στρατιωτική κατάσταση, μετέβαλε τα δεδομένα.
Τις πρώτες μέρες του 1915, οι Σύμμαχοι επανήλθαν, με νέα «διαπραγματευτικά ατού» στα χέρια τους. Θα υπόσχονταν στην Ελλάδα «κάποια» εδάφη στη Μικρά Ασία, ή τη Βόρεια Ήπειρο, εφόσον αυτό δεν δυσαρεστούσε την Ιταλία, με αντάλλαγμα την παραχώρηση της Ανατολικής Μακεδονίας στη Βουλγαρία. Ο Γάλλος υπουργός εξωτερικών, Ντελκασέ, με καθόλου διπλωματικό τρόπο δήλωσε ότι δεν θεωρούσε απαραίτητη τη συγκατάθεση της Ελλάδας και της Σερβίας.
Η ΑΝΤΑΝΤ θα έπρεπε να αναλάβει πρωτοβουλία και να παραχωρήσει τη Μακεδονία στους Βούλγαρους, ώστε αυτοί να επιτεθούν στους Τούρκους, ανοίγοντας ένα νέο θρακικό μέτωπο. Ως αντίδωρα θα παραχωρούσαν στη Σερβία αυστροκρατούμενα εδάφη και στην Ελλάδα «κάτι» στη Μικρά Ασία.
Ο πρωτοφανής κυνισμός των Γάλλων, των υπερμάχων της δημοκρατίας, προκαλεί πράγματι εντύπωση. Μεγαλύτερη όμως εντύπωση προκαλεί η αποδοχή τελικά του συμμαχικού σχεδίου από την ελληνική κυβέρνηση. Στα τέλη Ιανουαρίου 1915, ο Βενιζέλος έσπευσε στα ανάκτορα για να συναντήσει τον Κωνσταντίνο.
Εκεί εξέθεσε στον βασιλιά τα έως τότε γεγονότα και του είπε ότι το συμφέρον της χώρας απαιτούσε συνεργασία με τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, και ότι, όσο οδυνηρό και αν το θεωρούσε, δεν θα δίσταζε να συμβουλέψει παραχώρηση της Καβάλας, για να σωθεί ο ελληνισμός της Ιωνίας, όπως είπε. Ο Κωνσταντίνος εξέφρασε αντιρρήσεις. Ο Βενιζέλος όμως είχε ήδη χαράξει την πολιτική του και την πολιτική της χώρας, όπως ο ίδιος θεωρούσε ότι ήταν ορθή.
Στις 26 Ιανουαρίου 1915 ο Βενιζέλος ευχαρίστησε δημόσια την ΑΝΤΑΝΤ, για τις παραχωρήσεις που θα έκανε στην Ελλάδα και πρότεινε την αποστολή συμμαχικών δυνάμεων, τις οποίες θα ενίσχυαν ελληνικές, στη Θεσσαλονίκη, ως μέσο πίεσης προς τη Βουλγαρία, ώστε η τελευταία να δεχθεί την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη και να προσχωρήσει στο συμμαχικό στρατόπεδο.
Οι Σύμμαχοι ενθουσιάστηκαν με την πρόταση και υποσχέθηκαν να στείλουν τουλάχιστον δύο μεραρχίες – μια Βρετανική και μια Γαλλική.
Οι Ρώσσοι επίσης υποσχέθηκαν να στείλουν 10.000 στρατιώτες τους. Τα σχέδια όμως Βενιζέλου και ΑΝΤΑΝΤ παρακωλύθηκαν από την πεισματική άρνηση των Ρουμάνων να εξέλθουν στον πόλεμο, και των Βούλγαρων, οι οποίοι δεν αρκούνταν στα προτεινόμενα προς παραχώρηση εδάφη, αλλά αξίωναν την Μακεδονία, την οποία θα καταλάμβαναν άμεσα τα βουλγαρικά στρατεύματα. Αντίθετα με την ελληνική πολιτική, η οποία ενθουσιάζετο με τις υποσχέσεις και μόνο των συμμάχων, η Ρουμανία και η Βουλγαρία ζητούσαν άμεσα ανταλλάγματα για να συμπολεμήσουν με την ΑΝΤΑΝΤ.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Τὸ παρὸν ἀναδημοσιεύθηκε στὸ Aussiedlerbetreuung und Behinderten – Fragen καὶ σχολίασε:
Googleübersetzung: Am 10. August 1914 in Griechenland, die von den Entente-Alliierten (Briten, Französisch und Russisch) Konzession in Ost-Mazedonien, Bulgarien, im Gegenzug für nicht zu kämpfen, Bulgarien, für Deutschland vorgeschlagen. Der Vorschlag sah die Schaffung einer gemeinsamen Front der Balkanländer. Als den Verlockungen der jedem teilnehmenden Land Land erhalten würde. Serbien wird Bosnien, Rumänien Trasylvania Bulgarien Teil der griechischen Mazedonien und Griechenland Teil Nord Epirus oder einigen anderen griechischen Gebieten, in Ionia zu nehmen. Dieser Vorschlag war sich von Anfang an von El, die zwar nicht offiziell akzeptiert -. Dann – auch nicht aperripse.Dyo Tage später, am 12. August, hatte Kontakte mit dem Französisch-Botschafter in Athen Venizelos. Letztere versicherte ihm, dass Frankreich keine Einwände Griechenland, neutral zu bleiben, so lange wir neutral bleiben und die Türkei. Und er Venizelos schlug den Entente-Staaten, die Annahme der griechischen Koalition, wenn die Türkei die Zusammenarbeit mit den Mittelmächten. Die Verbündeten der Entente nahm den griechischen Vorschlag für die Teilnahme Griechenlands in den Krieg, wenn der Ausgang und der Türkei in diesem, aber ich glaube nicht das Griechenland als Mitglied der Entente zu akzeptieren. Die Russen, insbesondere, die mit großer Sympathie Bulgarien sah und gern würde es vorziehen, dass ein Mitglied der Entente, trotz Ellada.Stis 29. Oktober 1914 trat die Türkei den Strudel der Weltkrieg. Der Gedanke, über den Beitritt Bulgariens zur Entente entgegnete der Scheinwerfer auch dynamisch. Russland, dieses Mal vor allem in diese Richtung gedrängt durch eine Konzession in Bulgarien, Linie Enos erfordern – Medea, Ost-Thrakien und die mazedonische Ländereien, die durch den Vertrag von St. gegeben worden war .. Stephen war entfernt worden durch den Vertrag von Berlin. Grundsätzlich verlangt die Russen die Schaffung von mehr Bulgarien, gegen Serbien, die ihren Zweck verlieren würde Bereich – Monastir, Rumänien, die ihre Dobrudscha Bereich und Griechenland, die der große Verlierer der Fall wäre, zu verlieren, da und würde einen großen Teil von Mazedonien zu geben. Inzwischen in Athen, Offenlegung der alliierten Ansätze, sorgte für Aufsehen in der Öffentlichkeit. Alle Arten, unabhängig, politische Zugehörigkeit, verurteilte die Koalition pieseis.Stis 3. Dezember 1914 die Botschafter der drei Großmächte, formal streng Darstellungen nach Constantine vorgelegt, ihn wieder zu fragen, die Zuteilung von Mazedonien nach Bulgarien. Konstantin abgelehnt. Wieder, aber die militärische Lage geändert dedomena.Tis die ersten Tage des Jahres 1915, die Alliierten mit neuen “Faustpfand” in der Hand zurück. Es versprach, Griechenland “einigen” Gebiete in Kleinasien oder Nord Epirus, wenn nicht unzufrieden Italien im Gegenzug für die Gewährung von Ost-Mazedonien nach Bulgarien. Die Französisch Außenminister Ntelkase ohne diplomatisch gesagt, dass er nicht für notwendig die Zustimmung von Griechenland und der Entente Servias.I sollte die Initiative nach Bulgarien zu nehmen und Mazedonien, damit sie greifen die Türken, die Eröffnung eines neuen thrakischen Front. Als Geschenk im Gegenzug würde Serbien geben afstrokratoumena Gebiete in Griechenland “etwas” Minor Asia.O beispiellosen Zynismus der Französisch, Verteidiger der Demokratie, tatsächlich verursacht Eindruck. Größer jedoch die eindrucksvolle Abnahme der alliierten Plan der griechischen Regierung. Ende Januar 1915 stürzte Venizelos in den Palast, um den König Konstantino.Ekei erklärt die Fakten, Sie zu treffen und sagte, dass die Interessen des Landes, eine Zusammenarbeit mit Rumänien und Bulgarien, und dass, wie schmerzhaft, wenn der Gedanke wird nicht zögern, Zuteilung von Kavala zu beraten, um die Griechen von Ionia zu retten, sagte er. Konstantin widersprochen. Aber Venizelos hatte bereits skizziert die Politik und die Politik des Landes, wie er glaubte, es sei orthi.Stis 26. Januar 1915 Venizelos dankte der öffentlichen Entente, denn das würde Zugeständnisse in Griechenland zu machen und schlug vor, die alliierten Streitkräfte, die die griechischen Thessaloniki stärken würde, als ein Mittel, Druck auf Bulgarien, um die neuesten Ost-Makedonien und Thrakien zu empfangen und die Allianz Alliierten stratopedo.Oi begeistert von dem Vorschlag anschließen und versprach, zumindest zwei Divisionen zu senden – eine britische und eine Galliki.Oi Russen auch versprochen, 10.000 Soldaten zu schicken. Pläne, aber Venizelos Entente durch hartnäckige Weigerung der Rumänen behindert verlassen den Krieg, und die Bulgaren, die nicht an den vorgeschlagenen Konzessions Länder stoppen wollte, aber sie Mazedonien, die sofort bulgarischen Truppen besetzt werden wird. Anders als die griechische Politik, die mit ihren Versprechungen und einzigen Verbündeten zu beeindrucken, Rumänien und Bulgarien verlangte sofortige Berücksichtigung der Entente sympolemisoun.