Ἕνα ἀπὸ τὰ ΠΟΛΛΑ (ἔως κι ἀμέτρητα) σιωνιστικὰ καθάρματα, ποὺ ἁλώνιζαν, ἁλώνισαν κι ἁλωνίζουν διαρκῶς τὸν πλανήτη, πρὸ κειμένου νὰ φέρνουν εἰς πέρας «δύσκολες» ἀποστολές»…
Παράδειγμα τέτοιων καθαρμάτων θὰ βροῦμε σήμερα στὴν Λιβύη, στὴν Αἴγυπτο, στὴν Οὐκρανία, στὴν Συρία… Τελειωμὸ δὲν ἔχουν…
Καὶ πετάγονται ἀπὸ τὸ …πουθενά, ὡς πορδές, μὲ μπόλικο χρῆμα στὴν τσέπη, πρὸ κειμένου νὰ ὑλοποιήσουν ταχύτερα τοὺς σκοπούς τους. Παιδιὰ ἑνὸς συγκεκριμένου συστήματος καὶ ἀντιλήψεως, πάντα πολέμησαν, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, τὸν Ἄνθρωπο καὶ τὰ ὅποια καλά του ἔργα. Ἡ ἐξουσία, καὶ συγκεκριμένως ἡ ἄδικος ἐξουσία, ποὺ ἐφαρμόζεται μὲ τὴν ἄκρατον βία, πρὸ κειμένου νὰ κρατοῦν ἐντρόμους τοὺς λαούς, ὑπὸ τὸν ἔλεγχόν τους, εἶναι ὁ βασικός τους στόχος.
Αὐτὰ τὰ καθάρματα ὀφείλουμε νὰ ἀνακαλύπτουμε καὶ νὰ τὰ ἀκυρώνουμε. Αὐτὰ τὰ καθάρματα δημιούργησαν θέμα Μακεδονίας, ΟΛΩΝ τῶν εἰδῶν τὶς γενοκτονίες, σὲ ΟΛΕΣ τὶς πλευρὲς τοῦ πλανήτου,  τὴν ΟΠΟΙΑΝΔΗΠΟΤΕ …«σύνδεσιν» ἤ τὴν διάλυσιν ἐθνῶν καὶ κρατῶν, κατὰ τὰ συμφέροντά τους καὶ φυσικὰ τώρα μεθοδεύουν τὸν ΑΠΟΛΥΤΟΝ ἀποπληθυσμὸ τοῦ πλανήτου…

Χορὸς κατασκόπων… Χορὸς ἀνθελλήνων… Ἀκόμη καὶ σήμερα, μετὰ ἀπὸ τόσες δεκαετίες, τὸ καθεστωτικὸ βῆμα καὶ τὸ «ἀντικαθεστωτικό» «Κόκκινος φάκελλος» ἀρνοῦνται νὰ ἀναγνωρίσουν ΟΛΑ ὅσα συνέβησαν, ὁ καθεὶς βέβαια γιὰ τοὺς δικούς του λόγους. Γιὰ τὸ «βῆμα» ὁ Μπάλφουρ εἶναι «Ἄγγλος» κι ὄχι ἐργαλεῖο τῶν Rothschild… Γιὰ τὸν «Κόκκινο φάκελλο» οἱ «Ἄγγλοι» εἶναι οἱ κακοί, ποὺ κάνουν κατασκοπία. Δὲν γνωρίζει κάτι γιὰ τὴν Ἀκροναυπλία, γιὰ τοὺς «ΕΑΜικούς»  Ῥωσσοβουλγαροσλαύους κατασκόπους, γιὰ τὴν ΣΥΝΕΔΗΤΗ ἀπόφασίν τους νὰ ἀποκόψουν ἀπὸ τὸν ἐθνικὸ κορμὸ τὴν Μακεδονία καὶ τὴν Θράκη, καὶ ἴσως, μὲ τὴν βοήθεια τῶν Ἀλβανῶν, ἀκόμη καὶ τὴν Ἤπειρο. Ὁ καθεὶς ἐξ αὐτῶν δῆλα δὴ ἐξυπηρετεῖ τὰ ἴδια ἀφεντικά, ποὺ σὲ κάθε περίπτωσιν φοροῦν διαφορετικὲς προβιές. Ἤ, γιὰ νὰ λέμε μὲ τὸ ὄνομά τους τὰ πράγματα, ὁ καθεὶς ἐξ αὐτῶν ὑπηρετεῖ κι ἐξυπηρετεῖ τὸν ἴδιο θεό, ποὺ λέγεται χρῆμα, ἔχει τὴν μορφὴ …νομίσματος καὶ κάθε πλευρὰ αὐτοῦ τοῦ νομίσματος «χρωματίζεται», σὰν τὸν χαμαιλέοντα, μὲ διαφορετικὰ χρώματα καὶ «ἰδεολογίες». Σὲ δουλειὰ νὰ βρισκόμαστε… Ἤ, διαφορετικῶς… Νὰ ἀπασχολούμεθα ἐμεῖς μὲ τὶς «ἰδεολογίες» τους κι αὐτοί, πίσω ἀπὸ τὰ ὄρατὰ γεγονότα, νὰ κάνουν …μπίζνες..

Φιλονόη

Ο Απόστολος Βαβύλης δεν είναι ο μοναδικός «ρασοφόρος» που είχε μυστικό διπλό ή και τριπλό ρόλο μέσα στην Εκκλησία

Οι πράκτορες με την… αγιαστούρα

Ο ταραχώδης βίος του λόρδου Ντέιβιντ Μπάλφουρ ο οποίος έγινε παπα-Δημήτρης των Ανακτόρων 

Απόστολος Βαβύλης ή Φωκάς ή Αναγνωστάκης ή πατήρ Ραφαήλ. Οι ορθόδοξοι κληρικοί όλων των βαθμών έμειναν άφωνοι όταν ενημερώθηκαν ότι ανάμεσά τους κυκλοφορούσε ένας «πράκτορας». Λες και δεν ήξεραν, δεν γνώριζαν ή δεν άκουσαν ποτέ ότι πράκτορες υπήρχαν και θα υπάρχουν στην Εκκλησία. H ζωή και ο ρόλος του Ντέιβιντ Μπάλφουρ, του γνωστού παπα-Δημήτρη των Ανακτόρων, αναστάτωσε τη δεκαετία του ’40 την ελληνόφωνη Ορθοδοξία. Πενήντα χρόνια αργότερα μέσα απο τον διεθνή Τύπο έγιναν γνωστά και τα κωδικά ονόματα κορυφαίων σήμερα Αρχιερέων της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ο λόρδος Ντέιβιντ Μπάλφουρ γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1903 και καταγόταν απο μια οικογένεια που προσέφερε πρωθυπουργούς, υπουργούς, ναυάρχους και στρατηγούς στη Βρετανία. H Γηραιά Ηπειρος τη δεκαετία του ’20 βρίσκεται σε οριακά σημεία. Ο A´ Παγκόσμιος Πόλεμος ανατρέπει πολλά δεδομένα. Οι υπηρεσίες πληροφοριών ενισχύονται καθημερινά. Αναζητούν ικανά στελέχη για να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες των καιρών. Οι αποφάσεις των Γερμανών, των Βρετανών, των Ρώσων, των Γάλλων και των Τούρκων έχουν τεράστια σημασία. Ολοι πρέπει να προβλέπουν τις κινήσεις των εχθρών, των αντιπάλων, αλλά και των συμμάχων.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον μεγαλώνει και ο ρωμαιοκαθολικός στο δόγμα Βρετανός Ντέιβιντ Μπάλφουρ ο οποίος προσελκύει το ενδιαφέρον των μυστικών υπηρεσιών της πατρίδας του. Είναι ένας άνθρωπος με σπουδές στα πανεπιστήμια της Πράγας, του Σάλτσμπουργκ, της Ρώμης και αργότερα των Αθηνών. Γνωρίζει εκτός απο τη μητρική του γλώσσα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ρωσικά, πολωνικά και ελληνικά και αργότερα θα μάθει και τουρκικά.

* Μοναχός

Στα τέλη της δεκαετίας του ’20 ο Μπάλφουρ γίνεται ρωμαιοκαθολικός μοναχός και εντάσσεται στο τάγμα των Βενεδικτίνων. Υπηρετεί στη Μονή του Τάγματος στο Chevetogne του Βελγίου. Πρόκειται για μοναστήρι με ξεχωριστή δράση καθώς όλοι οι μοναχοί εξειδικεύονται στην Ορθόδοξη Θεολογία και Δογματική. Μάλιστα προσπαθούν να βοηθήσουν την προσέγγιση των δύο Εκκλησιών η οποία αποτελούσε αδιανόητο γεγονός την εποχή εκείνη. Το έργο του Μοναστηριού και του ηγουμένου της Lambert Beauouin καταστρέφεται με απόφαση του Βατικανού όταν τρεις μοναχοί, ο Μπάλφουρ, ο Lev Gilet και ο Alexis van der Mensbrughe, εγκαταλείπουν τον Ρωμαιοκαθολικισμό για χάρη της Ορθοδοξίας. Τότε ο Μπάλφουρ με τη βοήθεια των ρώσων κληρικών της διασποράς παίρνει το ορθόδοξο σχήμα και ονομάζεται Δημήτριος.

Το 1932 ο Μπάλφουρ εμφανίζεται στο Αγιον Ορος και εγκαταβιοί αρχικά στο λεγόμενο Ρωσικό Μοναστήρι και στην συνέχεια στα Καντουνάκια. Οπως λέει στο «Βήμα» ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, ακαδημαϊκός κ. Αντώνιος – Αιμίλιος Ταχιάος, «όταν ο Μπάλφουρ ήρθε στον Αθω ήταν ακόμη ανώριμος για να μονάσει εκεί. Έζησε ως ερημίτης και ασκητής». Στο Περιβόλι της Παναγιάς ο παπα-Δημήτρης δεν αναπτύσσει ιδιαίτερα φιλικές σχέσεις, ίσως επειδή οι μοναχοί της εποχής δεν διαθέτουν τη δική του μόρφωση και γνώση. Ωστόσο τότε γνωρίζει τον μετέπειτα Αγιο Σιλουανό και τον λευκορώσσο πρίγκιπα πατέρα Σωφρόνιο, έναν διακεκριμένο και μορφωμένο μοναχό ο οποίος αργότερα θα ιδρύσει το Μοναστήρι του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Εσσεξ της Βρετανίας. H αλληλογραφία που ανέπτυξε ο Μπάλφουρ με τον πατέρα Σωφρόνιο ακόμη και για θεολογικά ζητήματα μπήκε πολλές φορές στο μικροσκόπιο. Μάλιστα ορισμένοι άφηναν να εννοηθεί ότι και ο πατήρ Σωφρόνιος είχε σχέσεις με τις μυστικές υπηρεσίες. Πρόκειται για ψιθύρους, λένε πολλοί, που προκαλεί η ανθρώπινη ζήλια.

H ακριβής χρονολογία στρατολόγησης του Μπάλφουρ στην Intelligence Service δεν είναι γνωστή. Πάντως το 1936 ο παπα-Δημήτρης εμφανίζεται στην Αθήνα και μεταβάλλεται σε μαγνήτη για την ελληνική αστική τάξη. Ορίζεται εφημέριος του Ναού του «Ευαγγελισμού» και καταφέρνει γρήγορα να ελιχθεί. Διαθέτει σχέσεις με την αδελφότητα θεολόγων «H Ζωή» και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρύσανθο (Φιλιππίδη) και φτάνει να υπηρετήσει ακόμη και στον Ναό των Ανακτόρων. Οι σχέσεις του με τον βασιλέα Γεώργιο B´, τον διάδοχό του Παύλο και ιδιαίτερα με την τότε πριγκίπισσα Φρειδερίκη ήταν πολύ στενές. Πολλοί λένε ότι ο Μπάλφουρ «ήταν το μάτι και το αυτί» των Βρετανών στο Παλάτι. Ωστόσο ο καθηγητής κ. Ταχιάος δηλώνει σήμερα ότι έχοντας με τον Μπάλφουρ μια μακροχρόνια φιλική σχέση απέκτησε το θάρρος να προχωρήσει και σε πιο ιδιωτικές πτυχές της ζωής του. «Τόλμησα» τονίζει «να υπαινιχθώ αυτά για τα οποία τον κατηγορούσαν. Τότε μου απάντησε ευθαρσώς: «Γιατί θα ‘πρεπε εγώ να κατασκοπεύω και να καθοδηγώ τον βασιλέα Γεώργιο B΄, τη στιγμή που αυτός συζούσε με βρετανίδα ερωμένη;»…».

* Ταγματάρχης

Το 1941, λίγο προτού οι Γερμανοί κηρύξουν τον πόλεμο στην Ελλάδα, ο Μπάλφουρ αναχωρεί για το Κάιρο. Και είναι χαρακτηριστικό ότι δεν βρίσκεται στον Ναό του Ευαγγελισμού την 25η Μαρτίου του 1941, λίγες ημέρες δηλαδή πριν από τη γερμανική εισβολή. Στο Κάιρο έχει άμεσες σχέσεις με την ελληνική βασιλική οικογένεια και τους πρώην πρωθυπουργούς Παναγιώτη Κανελλόπουλο και Γεώργιο Παπανδρέου. Επιστρέφει στην Ελλάδα με τη νίκη των συμμάχων ως ταγματάρχης του Βρετανικού Στρατού και μέλος της Βρετανικής Πρεσβείας στην Αθήνα. Σε αυτόν αποδίδουν ορισμένοι την τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Δαμασκηνού (Παπανδρέου) σε θέση αντιβασιλέως και ήταν σίγουρα, όπως λέγεται, ο σύνδεσμος των Βρετανών με τον αντιβασιλέα Δαμασκηνό. Καθοριστικός φαίνεται ότι είναι και ο ρόλος του στην Συμφωνία της Βάρκιζας, στις 12 Φεβρουαρίου 1945. Χαρακτηριστική ήταν η επίσκεψη που έκανε, σύμφωνα με μαρτυρίες, στο σπίτι του Στρατηγού του ΕΛΑΣ Στέφανου Σαράφη στου Μακρυγιάννη, την παραμονή της υπογραφής της Συμφωνίας. Ακόμη, είχε σχέσεις και με τον Ηλία Τσιριμώκο.

* Βιβλιοθηκάριος

Ο Μπάλφουρ αποχώρησε από την Ελλάδα όταν καταγγέλθηκε ως πράκτορας με δημοσίευμα της εφημερίδας «Ριζοσπάστης*». Στη συνέχεια ως διπλωματικός υπάλληλος της βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών υπηρέτησε στο Ισραήλ, στο Προξενείο της Σμύρνης, στην Γενεύη και αλλού. Ακόμη, εργάστηκε στη βιβλιοθήκη του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε.

Από τον Ριζοσπάστη της εποχής

Πέθανε τον Οκτώβριο του 1989, αφού εκπόνησε πλήθος μελετών για την Ορθόδοξη Θεολογία και ιδιαίτερα για τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και τον Άγιο Συμεών, Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης. Όπως επισημαίνει ο ακαδημαϊκός κ. Ταχιάος, «ο Μπάλφουρ ήταν πραγματικός θεολόγος, είχε καθαρή θεολογική σκέψη και βαθειά πνευματικά κριτήρια για την ζωή. […] Δεν μπορεί να είναι ένας υποκριτής ή κάποιος που απλώς, ψυχρά και μελετημένα, εκτελεί μια αποστολή κατασκόπου, όπως τον ερμήνευσαν άνθρωποι που δεν μπορούν να κατανοήσουν τις παλινδρομήσεις μιας ανήσυχης ψυχής, ούτε τι είναι αμαρτία και μετάνοια. Ένας στρατολογημένος κατάσκοπος δεν χρειαζόταν, για να εκτελέσει την αποστολή του στην Αθήνα, να σπουδάσει χρόνια Θεολογία στην Ρώμη, να γίνει ρωμαιοκαθολικός μοναχός, στην συνέχεια να γίνει ορθόδοξος μοναχός, ιερέας, και να ζήσει στα απόκρημνα βράχια του Αγίου Ορους».

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος γνώρισε τον Ντέιβιντ ή Δημήτριο Μπάλφουρ το 1978 στο Εσσεξ. «Είδα» λέει στην εφημερίδα της Μητρόπολής του «έναν μεγαλόσωμο Άγγλο στον ναό. Οταν ήρθε η ώρα κατά την διάρκεια της Λειτουργίας να διαβαστεί το Σύμβολο της Πίστεως, έκπληκτος άκουγα ότι αυτός ο μεγαλόσωμος Άγγλος ανέγνωσε το «Πιστεύω» με την βροντερή φωνή του σε τέλεια ελληνικά, με προφορά που δεν διέκρινες αν ήταν ξένος ή Ελληνας. Καθ’ όλη την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας έκλαιγε»…
ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΙ Ο Γιοχάνες, ο Αλέξιος και ο Φιλάρετος

Την ίδια περίοδο με τον Ντέιβιντ Μπάλφουρ στην Αθήνα δρα ένας ακόμη κληρικός γνωστός πράκτορας. Πρόκειται για τον αρμενοκαθολικό επίσκοπο Ελλάδος Γιοχάνες Γκαμσαραγιάν ο οποίος δούλευε για τις μυστικές υπηρεσίες της Γερμανίας και είχε φτάσει να δημιουργήσει στην καρδιά της Αθήνας, στην Πλατεία Συντάγματος, μυστική σχολή σαμποτέρ. Από αυτή την σχολή βγήκαν τουλάχιστον 300 σαμποτέρ που έδρασαν στα χρόνια του πολέμου σε όλη την Μέση Ανατολή.

Την δεκαετία του ’90 «έκπληκτοι» οι ορθόδοξοι κληρικοί όλων των βαθμίδων διάβαζαν στις ξένες εφημερίδες τους επί πολλά έτη δικούς του ψιθύρους. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, πολλοί κληρικοί του Πατριαρχείου Ρωσσίας και των άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών των πρώην ανατολικών χωρών εργάστηκαν για τις μυστικές υπηρεσίες. Ο Πατριάρχης Μόσχας κ. Αλέξιος ποτέ δεν αποδέχθηκε όσα του καταλόγισε ο διεθνής Τύπος, σύμφωνα με τα οποία ήταν ο «Αδάμας» της KGB. Ανάλογη στάση τήρησε και ο άλλοτε Μητροπολίτης Κιέβου του Πατριαρχείου Ρωσσίας και σήμερα σχισματικός κ. Φιλάρετος, ο οποίος φέρεται ότι υπηρέτησε στην KGB έχοντας τον κωδικό «κρίκος αλυσίδας».

Βεβαίως ψίθυροι μεταξύ των ορθοδόξων κληρικών υπήρχαν και για Έλληνες κληρικούς που έζησαν και ζουν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ορισμένοι από αυτούς φέρονται πράκτορες της KGB, άλλοι της CIA και άλλοι της ΕΥΠ ή της ΚΥΠ, όπως ονομαζόταν παλαιότερα…

βῆμα

Στην οδό Πλουτάρχου 2 το 1945 βρίσκονταν ένα μέγαρο. Εάν ρωτούσαμε τους περίοικους θα μας απαντούσαν αόριστα ότι ανήκε στην αγγλική πρεσβεία. Οι τηλεφωνικοί κατάλογοι το καταχωρούσαν ως έδρα της Γραμματείας του Πολιτικού Τμήματος της Βρετανικής Πρεσβείας. Εκεί ήταν το βασίλειο του  Δαυίδ Μπάλφουρ ή «πάτερ Δημήτριου», επικεφαλής της Ιντέλιτζενς Σέρβις στην Ελλάδα του 1944-1946. Ο  Δαυίδ Μπάλφουρ υπήρξε ο «ειδικός μάγειρας» των ελληνικών πολιτικών πραγμάτων επί αγγλικής κατοχής και διάδοχος του Άλτεμπουργκ  «πληρεξούσιου επί των πολιτικών υποθέσεων» επί γερμανικής κατοχής.

Ο  Δαυίδ Μπάλφουρ σε όλες τις συνεδριάσεις της Βουλής των Ελλήνων έπαιρνε την μόνιμη θέση του στο θεωρείο επάνω από την προεδρική έδρα, σημειώνοντας με προσοχή ότι αναφερόταν. Ως εδώ όλα καλά. Είναι άλλωστε φυσικό το Φόρειν Όφις να στέλνει στο προτεκτοράτο του τους διάφορους “σερ” (Λήπερ, Νόρτον κτλ) για να επιβλέπουν τα συμφέροντα της μητρόπολης. Εξίσου φυσικό είναι να ακολουθούν και οι διάφοροι “ειδικοί” πολιτικοί αναλυτές, στρατιωτικοί κτλ. Όμως η φυσιογνωμία του  Δαυίδ Μπάλφουρ θα μπορούσε να αποτελεί θέμα κινηματογραφικού σεναρίου. 

Ο  Δαυίδ Μπάλφουρ γεννήθηκε το 1903. Η οικογένειά του υπήρξε παρακλάδι της γνωστής οικογένειας Μπάλφουρ. Ο ίδιος εστάλη στην μουσολινική Ιταλία για να σπουδάσει και ακολούθησε την πορεία του σερ Ρέτζιναλντ Λήπερ στις διάφορες βαλκανικές χώρες, όπου η καθολική του δράση έμεινε γνωστή (ο ίδιος ασπαζόταν τότε το καθολικό δόγμα). Στοιχεία μιλούν και για φιλο-προτεσταντική δράση στην Ουκρανία και την Φινλανδία, στο πλευρό πάντα του Λήπερ. Το 1933 αλλάζει την πίστη του σε ορθόδοξη και βαπτίζεται ορθόδοξος στην ρωσσική εκκλησία του Παρισίου. Αμέσως μετά θα μάθει και την ρώσσικη γλώσσα και το 1934 θα έρθει στο Άγιο Όρος όπου θα συνδεθεί με τον Ρώσσο καλόγερο πατέρα Σωφρόνιο. Το 1935 θα έρθει στην Αθήνα και θα μπει στο μοναστικό τάγμα του Καρυστίας Παντελεήμονα, ο οποίος αργότερα στην Μέση Ανατολή θα πει το γνωστό «καλλίτερα 40 χρόνια με τους Γερμανούς παρά μια ώρα με το ΕΑΜ».
Ο πατριώτης Παντελεήμων τον χειροτονεί ορθόδοξο αρχιμανδρίτη με το εκκλησιαστικό όνομα «Πάτερ Δημήτριος». Σαν αρχιμανδρίτης θα γίνει αδελφός στην μονή Πεντέλης και θα φοιτήσει στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και θα τελειοποιήσει τα ελληνικά. Στην Ελλάδα τότε μεσουρανούσε η δικτατορία της 4ης Αυγούστου.

Από το 1937 έως και το 1938 αναλαμβάνει εκκλησιαστικά καθήκοντα κοντά στην βασιλική οικογένεια. Αργότερα θα ζητήσει με χρήση των ανωτέρων γνωριμιών του την θέση του εφημερίου στο παρεκκλήσι του Ευαγγελισμού.
Στην θέση αυτή θα αναπτύξει κολοσσιαία δραστηριότητα.

Οι σχέσεις του παραμένουν στενές με την Αυλή. Παράλληλα, γίνεται γνωστός ως κοσμικός εξομολόγος του Κολωνακίου και διδάσκει στο Βρετανικό Ινστιτούτο Αθηνών. Σε ορισμένους ελιτίστικους κύκλους της εποχής παραδίδει και μαθήματα αγγλικών. Στα σπίτια των αστών της εποχής διενεργεί αγιασμούς. Ένα από αυτά είναι το σπίτι του στρατηγού Παπάγου. Η δραστηριότητά του γίνεται πολύ εντατικότερη στην περίοδο του ελληνοϊταλικού πολέμου. Τότε οι σχέσεις του με ανωτέρους στρατιωτικούς γίνονται εντονότερες, χωρίς βέβαια να παραμελούνται και οι πολιτικές. Μεγάλη φιλία τον συνδέει και με τον Αλέξανδρο Κορυζή. Το 1941, και με τους Γερμανούς να προελαύνουν στην Ελλάδα, ο Μπάλφουρ, πετά τα ράσα ξαναγίνεται προτεστάντης και αναχωρεί με το προσωπικό τις βρετανικής πρεσβείας στο Κάιρο. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν βρίσκεται στον Ναό του Ευαγγελισμού την 25η Μαρτίου του 1941, λίγες ημέρες δηλαδή πριν από την γερμανική εισβολή.

Στο Κάιρο έχει άμεσες σχέσεις με την ελληνική βασιλική οικογένεια και τους πρώην πρωθυπουργούς Παναγιώτη Κανελλόπουλο και Γεώργιο Παπανδρέου. Επιστρέφει στην Ελλάδα με την νίκη των συμμάχων ως ταγματάρχης του Βρετανικού Στρατού και μέλος της Βρετανικής Πρεσβείας στην Αθήνα.

Στο πλευρό του Δαμασκηνού με στρατιωτική πια στολή. Η φωτογραφία από την επίσκεψη του Τσόρτσιλ

 

Σε αυτόν αποδίδουν ορισμένοι την τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Δαμασκηνού στην θέση του αντιβασιλέα και ήταν σίγουρα, ο σύνδεσμος των Βρετανών με τον αντιβασιλέα Δαμασκηνό. Καθοριστικός φαίνεται ότι είναι και ο ρόλος του στη Συμφωνία της Βάρκιζας, στις 12 Φεβρουαρίου 1945. Το παραμύθι του με τα ράσα έχει πάρει πια τέλος. 

Ο Μπάλφουρ με τον στρατηγό Μοτγκόμερι στην Αθήνα

Η δράση του Μπάλφουρ στην Ελλάδα σταματά το 1946 όταν σε εκτενέστατο αφιέρωμα του *Ριζοσπάστη, καταγγέλλεται ανοικτά η δράση του ως πράκτορα των Άγγλων στην χώρα.

Από τον Ριζοσπάστη της εποχής

Το άρθρο επιμελήθηκε ο ίδιος ο αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη και δεινός δημοσιογράφος Κώστας Καραγιώργης. Από εκεί και πέρα θα συνεχίσει την «λαμπρή» του καριέρα ως διπλωματικός υπάλληλος του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών στο Ισραήλ, την Σμύρνη και την Γενεύη.

κόκκινος φάκελλος