Ἡ Δημοκρατία τῶν 300.

Η εισβολή στην Κύπρο οδήγησε και στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Και επειδή Δημοκρατία χωρίς Σύνταγμα δεν νοείται, οι δημοκράτορες που διαδέχθηκαν τους δικτάτορες, έφτιαξαν ένα Σύνταγμα (1975) με άρθρα που κατοχυρώνουν και προστατεύουν ως Κέρβερος το υφιστάμενο ολιγαρχικό σύστημα, που γέννησε η μεταπολίτευση, αποκλείοντας και ποινικοποιώντας το αίτημα για Δημοκρατία (χωρίς παραπλανητικούς προσδιορισμούς).
Πρόκειται για ένα αριστοστοτεχνικά δομημένο σύστημα εξουσίας που διασφαλίζει και κατοχυρώνει συνταγματικά, νομότυπα και μονοπωλιακά τη νομή του κράτους, την άσκηση της εξουσίας και την εσαεί κατοχή της κοινωνίας από την ολιγαρχική τάξη.
Όσο για το αντίπαλο δέος κάθε ολιγαρχίας -η ίδια η κοινωνία- το σύνταγμα φρόντισε για τον πολιτικό της ευνουχισμό και τον εγκιβωτισμό της στην σφαίρα της ιδιωτείας. Οι πραγματικές προθέσεις της τάξης αυτής έναντι της κοινωνίας φάνηκαν στις αναθεωρήσεις που ακολούθησαν καθώς αντί δημιουργίας κάποιου θεσμού, που να προβλέπει την δυνατότητα συμμετοχής -ή έστω- άντλησης της άποψης της κοινωνίας, προ της λήψης των πολιτικών αποφάσεων, προτίμησε να οχυρωθεί ακόμη καλλὀτερα νομικά, επινοώντας το άρθρο 86 (για την προστασία της «Δημοκρατίας των 300» από τους… «κακόβουλους»). Έτσι, οι ίδιοι δικάζουν τους εαυτούς τους ασκώντας και την δικαστική εξουσία – κατά παράβαση του δικού τους συντάγματος.

Τα ολιγαρχικά αυτά υποκείμενα εκμεταλλευόμενα την άγνοια, καλλιεργώντας την πολιτική α-παιδεία και επενδύοντας στην προπαγάνδα της κρατικοδίαιτης διανόησης και της εργολαβικής τηλε-αποβλάκωσης κατόρθωσαν να στρεβλώσουν έννοιες χιλιάδων ετών σε βαθμό τέτοιο ώστε να ισχυρίζονται με θράσος 1000 πιθήκων πως πέτυχαν ένα μοναδικό στον κόσμο ερμαφρόδιτο θαύμα:
Σύστημα και αντιπροσωπευτικό και δημοκρατικό!

Όποιος αμφισβητεί τούτο το σχιζοφρενικό έκτρωμα ταμπελιάζεται από την αριστερά (του λαού) ως και την δεξιά (του Κυρίου) ως χρυσαυγίτης ή χουντικός εισπράττοντας μαζί την υπενθύμιση πως «δεν φταίει η «δημοκρατία» μας για τα δεινά του λαού αλλά ο λαός που χειρίζεται την ψήφο του ιδιοτελώς, που δεν επιλέγει σωστά ή γιατί είναι ανώριμος».
Έτσι, και υπό το πρόσχημα της νομιμοποίησης που παρέχει η λαϊκή ψήφος («ύψιστο δημοκρατικό δικαίωμα» το ονοματίζουν οι χυδαίοι θεομπαίχτες, συγκατανευσιφάγοι, ιδιοτελείς και ολίγοι αφελείς), έφτασε να ταυτίζεται η διαδικασία της εναλλαγής των φατριών της ολιγαρχικής παράταξης στην εξουσία (μια Κυριακή στα 4 χρόνια), με Δημοκρατία και Αντιπροσώπευση.
Μιλώντας επί χρόνια και με κόσμο κάθε τάξεως και ηλικίας καταλήγω στο συμπέρασμα πως αν υπάρχει ελπίδα, αυτή βρίσκεται στα 17 χρονα του λαουτζίκου που την έχουν πάρει χαμπάρι την βρωμοδουλειά. Για αυτό φαίνεται βάλθηκαν να τα στείλουν μετανάστες μια ώρα αρχύτερα… Αλλιώς τι θα απογίνουν μετά τόσοι γόνοι, ανεψιοί και εγγόνοι των πολιτικών τζακιών και η οικογενειακή παράδοση στη “διαχείριση προτεκτοράτου δια της οσφυοκαμπτικής πυγολειχίας των ξένων «προστατών» του;

Πᾶνος Σοροπίδης

φωτογραφία

 

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply