Στὸν ἀντίποδα τοῦ προδότη στρατηγοῦ 4 ἀστέρων Γρ. Μπονάνου, ποὺ ἀνήρτησα πρίν, ἕνας ἁπλὸς φαντάρος, τυφεκιοφόρος, καψιμιτζῆς τῆς σειρᾶς τῆς ΕΛ.ΔΥ.Κ. ποὺ ἐπαναπατριζόταν…
Αὐτοὶ οἱ ἄνδρες γύρισαν πίσω στὸ στρατόπεδό τους, ἐνῲ ἔπλεαν πρὸς τὸ σπίτι τους, γιὰ τὸ ἀπολυτήριο, γιὰ τὴν ζεστὴ ἀγκαλιὰ τῆς οἰκογενείας τους…
Τὸ χρέος τους ἦταν ἐκεῖ, δίπλα στοὺς συναδέλφους τους, τοὺς παραμένοντες καὶ βέβαια στοὺς νέους ποὺ τοὺς σκάντζαραν…

Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ἦταν ὁ στρατιώτης Σιμίτας. Ὅπως σᾶς εἶπα καψιμιτζῆς. Πρὶν φύγῃ ἦταν ὀργανικὸς τοῦ λόχου διοικήσεως…
Τὸ καταραμένο τριήμερο τὸν εὑρίσκει στὸ «ὕψωμα Β» μὲ τὸν ὑπόλοιπο λόγο διοικήσεως στὰ ὀρύγματά τους, μὲ πλάτητὴν σχολὴ τοῦ Γρηγορίου, μέχρι ἕνα σημεῖο, μὲ ταμπουρωμένους ἄνδρες τῆς Λ.Β.Ο. καὶ ἄνδρες τῆς μουσικῆς τῆς ΕΛ.ΔΥ.Κ, καὶ πίσω δεξιὰ τὸν λόφο Κολοκασσίδη, ὅπου εὑρίσκετο  τὸ 212 ΤΠ ὑπὸ τὸν ΤΧΗ Κων. Ἀχιλλείδη.
Μπροστά τους ὁ χῶρος ποὺ οἱ Τοῦρκοι θὰ ἔκαναν τὴν ἐπίθεση μὲ ἀντικειμενικό τους σκοπὸ νὰ καταλάβουν τὸ ὕψωμα καὶ νὰ κλείσουν στὴν φάκα τὸν 2ο Λόγο, ὑπὸ τὸν Κωνστάντουλα, τὸν λοχαγό, ποὺ ὑπερασπίζετο τὸ κύριο μέρος τοῦ στρατοπέδου καὶ τὸν διπλανό τους 4ο λόχο, ὑπὸ τὸν λοχαγὸ Ἰωαννίδη, Κύπριο στὴν καταγωγή.

Καὶ πράγματι ἡ ἐπίθεσις ὑπῆρξε σφοδρή!!!
2.200 Τοῦρκοι ἐπιτίθενται ὑπὸ τὴν προστασία μίας ἵλης ἁρμάτων Μ-47 τῆς 39ης μεραρχίας, ποὺ εἶχε σχηματισμὸ σφενδόνης. («Υ»).
Οἱ λιγοστοὶ ἄνδρες τοῦ λόχου διοικήσεως τοὺς ἀποκρούουν, ὄχι μία, ἀλλὰ ΔΥΟ φορές, καὶ οἱ βολὲς ἀπὸ τὰ πυροβόλα τῶν πυροβολαρχιῶν τῆς Ε/Φ κρατοῦν τὰ ἅρματα σὲ ἀπόσταση, τὰ ὁποῖα ὅμως βάλουν μὲ τὰ πυροβόλα τους ἐναντίον τῶν ἀμυνομένων.
Ξαφνικὰ ἀπὸ τὰ δεξιὰ τῆς παρατάξεως ἀκοῦν «ΑΛΛΑΧ ΓΙΑΛΛΑΧ» καὶ βλέπουν περίπου 200 Τούρκους νὰ τοὺς ἐπιτίθενται γιὰ νὰ τοὺς πλαγιοκοπήσουν.

Τί εἶχε συμβεῖ;
Τὸ στρατόπεδο τοῦ 11ου ΤΣ, 500 μέτρα περίπου μπροστὰ ἀπὸ τὸ ὕψωμα Β, τὸ ὁποῖο εἶχε ἐγκαταλειφθεῖ μὲ διαταγὴ τοῦ ΤΧΗ Ἀχιλλείδη- ὅπως μοῦ ἐδήλωσε ὁ ἴδιος- ὡς μὴ δηνάμενο νὰ κρατηθῇ, σὲ ἐνδεχομένη ἐπίθεση τῶν Τούρκων, εἶχε καταληφθεῖ ἀπὸ αὐτοὺς ἐδῶ καὶ ἡμέρες…
Ἁπλᾶ περίμεναν τὴν κατάλληλο στιγμὴ τῆς μαζικῆς ἐπιθέσεως τῶν συναδέλφων τους, ἐναντίον τοῦ ὑψώματος Β, ὥστὲ νὰ ἐπιτεθοῦν καὶ αὐτοὶ καὶ νὰ πλαγιοκοπήσουν τοὺς ὑπερασπιστές του, οἱ ὁποῖοι μὴ δυνάμενοι νὰ ἀνταπεξέλθουν σὲ μία ἐπὶ πλέον ἐπίθεση, στὸ «μαλακό τους ὑπογάστριο», ἀναγκαστικὰ θὰ ἀπαγκιστρώνοντο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ καταῤῥεύσῃ ΟΛΗ ἡ ἄμυνα καὶ νὰ περικυκλωθοῦν καὶ ὁ 2ος καὶ ὁ 4ος λόχος. 

Ξαφνικά, ἐνᾦ αὐτοὶ οἱ 200 Τοῦρκοι ἐφορμοῦν, οἱ ἄνδρες τοῦ λόχου διοικήσεως σαστίζουν πρὸς στιγμήν, βλέποντας ὅτι πλαγιοκοπῶνται καὶ ὅτι ὁ κίνδυνος εἶναι πλέον ἄμεσος, καθ΄ὅ,τι δὲν ὑπῆρχαν διαθέσιμες ἐφεδρεῖες…
Ἐκείνη τὴν στιγμὴ τῆς σαστιμάρας ἀκούγονται …γέλια καὶ κάποιος νὰ φωνάζῃ πίσω τους: «Ἕνας, Δύο, Τρεῖς, Τέσσερις…»…
Καὶ  ταὐτόχρονα μία δεύτερη φωνὴ νὰ ἐπαναλαμβάνῃ: «Ἕνας, Δύο, Τρεῖς…»

Τί εἶχε συμβεῖ;
Ὁ Σιμητᾶς, ὁ καψιμιτζῆς ποὺ σᾶς ἔλεγα πρίν, μαζὺ μὲ τὸν φίλο του τὸν Βαρελτζῆ, γυμνοὶ καὶ οἱ δύο ἀπὸ τὴν μέση  κι ἐπάνω, μὲ ἕνα τριαντάρι ἕκαστος στὰ χέρια, βλέποντας τοὺς ἀλλαλάζοντες 200 τόσους Τούρκους νὰ ἐπιτίθενται, ἄρχισαν νὰ τοὺς βαροῦν στὸ ψαχνό…
Εἶχαν ξεκινήσει μία ἄμιλλα θανάτου οἱ δύο τους… Ποιὸς θὰ …«φάη» τοὺς πιὸ πολλοὺς Τούρκους…
Ἔτσι, χωρὶς κάλυψη, ὄρθιοι, κυττῶντας τους στὰ μάτια…
Καὶ συνέχιζαν…
«Εἰκοσιένας, Εἰκοσιδύο…»
Μέχρι ποὺ ἕνα πενηντάρι, ἀπὸ ἇρμα Μ-47, ῥίχνει μία ῥιπὴ καὶ κόβει τὸν Σιμητᾶ στὴν μέση… στέλνοντάς τον στὸ Πάνθεον τῶν Ἡρώων…
Ἐκεῖ ποὺ πρὶν λίγο εἶχε ἤδη πάει ὁ λοχαγὸς τοῦ λόχου του Σταυριανᾶκος…

Οἱ Τοῦρκοι τὸ ἔβαλαν στὰ πόδια…
Ὅπου φύγει φύγει, χωρὶς νὰ ξαναπροσπαθήσουν κάτι παρόμοιο, μέχρι τὴν στιγμὴ ποὺ ἔπεσε τὸ στρατόπεδο…

Ὁ Βαρελτζῆς μὲ δάκρυα στὰ μάτια συνέχισε νὰ πυροβολῇ…
Στὴν μικρὴ ἀνάπαυλα εἶπε στοὺς συμπολεμιστές του ὅτι τὸ στοίχημα ποὺ εἶχε βάλει μὲ τὸν Σιμητᾶ ἦταν τὸ ποιὸς θὰ σκοτώση τοὺς πιὸ πολλοὺς Τούρκους… Καὶ τὸ ἔπαθλο γιὰ τὸν νικητὴ ἦταν οἱ φραπέδες…
Ὁ χαμένος δῆλα δὴ θὰ ἔπρεπε νὰ εὕρῃ μὲ κάποιο τρόπο καφὲ στὴν ἀνάπαυλα τῆς μάχης καὶ νὰ τοὺς φτιάξῃ…

Αὐτοὶ ἦσαν οἱ ΕΛΔΥΚάριοι καὶ αὐτοὺς οἱ Τοῦρκοι ΔΕΝ τοὺς ἐνίκησαν!!!

Κωνσταντῖνος Δημητριάδης