Τί νά τιμήσω σήμερα;

Νά τιμήσω μήπως τούς νεκρούς τῆς Βορείου Ἠπείρου καί τῆς Μακεδονίας, τό 1900, πού ἐτοῦτες τίς ἡμέρες ἐδέχθησαν τήν χειρότερες, ἔως τότε, ἐπιδρομές τῶν πέριξ βαρβάρων; Πόσοι ἦσαν; Ἐμετρήθηκαν ποτέ; Καί ποιός τούς θυμᾶται σήμερα; Καί γιατί ἐξεχάσθησαν;

Νά τιμήσω τούς χιλιάδες νεκρούς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τοῦ Πόντου, πού αὐτές τίς ἡμέρες κομματιάζοντον ἤ ἐκτοπίζοντο, διότι ὁλοκληρώνετο ἡ γενοκτονία;

Ἤ νά τιμήσω τούς νεκρούς μας στό «Ἕλλη» τό 1940; Πόσοι ἦσαν οἱ πρῶτοι νεκροί κι αὐτοῦ τοῦ πολέμου;
Ἐννέα νεκροί, λέει, καὶ 24 τραυματίες….
Λίγοι εἶναι; Ἔτσι γιὰ τὴν πλάκα τῶν Ἰταλῶν, ἐννέα παλληκάρια μας ἔσβησαν καὶ ἐπότισαν μὲ τὸ αἷμα τους τὸ Ἀρχιπέλαγος… Γιὰ πλάκα… Διότι ἐὰν ἦσαν σοβαροὶ καὶ περισσοτέρους θὰ θρηνούσαμε καὶ οἱ πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις θὰ εἶχαν ξεκινήσει νωρίτερα… Μὰ ἦσαν καὶ ἄστοχοι καὶ ὑπερφίαλοι…

Ἤ νά τιμήσω τίς ἐκατόμβες τῶν νεκρῶν στήν Κύπρο, δευτέρα ἡμέρα τοῦ «ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ», πού ἐπλήγωσε διά παντός τόν Ἑλληνισμό;

Μήπως νά τιμήσω τούς χιλιάδες προσκυνητές τῶν ἐκκλησιῶν τοῦ Πόντου, πού σήμερα καταθέτουν τόν ὀβολό τους στίς τσέπες τοῦ Ἐρντογᾶν;

Μήπως νά τιμήσω τούς ἄλλους χιλιάδες προσκυνητές τῆς Μυκόνου, πού σήμερα ἐκθέτουν τό σατέν γοβάκι τους καί τό μεταξωτό ἐξώβυζο;

Ἤ μήπως νά τιμήσω τούς  γερμανοτσολιάδες τοῦ σήμερα πού ἀναγνωρίζουν ὡς γενοκτονία μόνον ὅ,τι προέρχεται ἀπό τό …Ἰσραήλ;

Λυπᾶμαι… Μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν, κρατῶντας φυλακισμένο στὸν ΚΑΡΔΙΑ μου τὸ δάκρυ, δὲν θὰ τιμήσω κάτι ἤ κάποιον. Ὄχι φανερὰ τοὐλάχιστον. Οἱ τιμημένοι νεκροὶ δὲν μποροῦν νὰ σβήσουν μέσα μου… Σὲ αὐτοὺς ὅμως ποὺ ἐλησμόνησαν ἤ σὲ αὐτοὺς ποὺ ἐκαπηλεύθησαν ἤ σὲ αὐτοὺς ποὺ …ἐχέσθησαν δὲν θὰ δώσω ἀφορμὴ καὶ αἰτία νὰ περιγελάσουν ἀκόμη περισσότερο τὴν ἱστορία μου. Ἡ δική μου στάσις ζωῆς εἶναι καὶ ΜΟΝΟΝ ἡ δική μου εὐθύνη… Τὸ ἐὰν οἱ περισσότεροι ἀγνοοῦν ἤ θέλουν νὰ ἀγνοοῦν, δὲν εἶναι πλέον κάτι ποὺ ἀλλάζει… Οὔτε τὰ σαπισμένα κομμάτια ἑνὸς σώματος μποροῦν νὰ ἐπαναλειτουργήσουν ὑγειῶς… Τελειώσαμε μὲ αὐτά…
Πᾶμε γιὰ ἄλλα…

Ὅμως…
Αὐτὸ δὲν σημαίνει πὼς δὲν ΠΡΕΠΕΙ νὰ ἐνθυμούμεθα… Ἀντιθέτως… Ἄς τὸ κάνουμε ὅμως …διαφορετικά!!!
Ἄς πιάσουμε τὰ παιδιά μας ἀπὸ τὸ χεράκι τους γιὰ νὰ τοὺς διδάξουμε καὶ νὰ τοὺς ἐξηγήσουμε τὶς θυσίες κάποιων…
Δὲν νομίζω πὼς θὰ μπορούσαμε νὰ προσφέρουμε μεγαλυτέρα τιμὴ στὴν μνήμη τῶν νεκρῶν, ἀπὸ τὴν Ἀνάμνησίν τους!!!

Γιὰ ἐμέναν αὐτὲς οἱ ἡμέρες δὲν εἶναι γιὰ νὰ ἐξωτερικευόμεθα ἀλλὰ γιὰ νὰ στρερφόμεθα μέσα μας καὶ νὰ ἀναλογιζόμεθα τὴν δική μας εὐθύνη ἐμπρὸς στὰ γεγονότα ποὺ ἔρχονται… Ἐτοῦτες οἱ ἡμέρες εἶναι ἡμέρες σιωπῆς καὶ περισυλλογῆς… Ὄχι θεαμάτων… Οὔτε φωνὲς χρειάζονται οὔτε φασαρίες… Σιωπή… Περισυλλογή…
Κι ὅποιος δὲν τὸ τηρεῖ ὑβρίζει…

Ἄς δοκιμάσουμε…
Δὲν χρειάζεται νὰ ἀλλάξουμε τὸν κόσμο…
Ἐμᾶς χρειάζεται νὰ ἀλλάξουμε….

Φιλονόη

Υ.Γ. Τὸ δάκρυ μου εἶναι βουβό, εἶναι διαρκές, καθημερινὸ κι ἐδῶ καὶ χρόνια φωλιάζει μέσα μου καὶ ΔΕΝ τοῦ ἐπιτρέπω νὰ ἐκφρασθῇ σὰν λυγμός, διότι δὲν εἶναι ὧρα γιὰ κλάμματα… Εἶναι ὧρα γιὰ δουλειά.
Αὐτοὶ ποὺ πρέπει νὰ θυμοῦνται, θυμοῦνται.
Αὐτοὶ ποὺ πρέπει νὰ δράσουν, θὰ δράσουν…
Κι αὐτοὶ ποὺ πρέπει νὰ σωθοῦν, γιὰ νὰ διατηρήσουν καὶ τὶς μνῆμες ζωντανές, θὰ σωθοῦν.
Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι γιὰ τὰ σκουπίδια…

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply