«Ξέρεις ποιός εἶμαι ἐγώ;;;»

Ἀνεφώνησε ἔξαλλος ὁ κάφρος…
Μιλᾶμε γιὰ πολὺ κάφρο… Ἀπὸ τοὺς κάφρους κάφρους…

Ἀλλὰ ἄς πάρῳ τὰ πράγματα ἀπὸ τὴν ἀρχή τους…

17η Αὐγούστου. Προκεχωρημένο μεσημέρι σὲ παραλία τῆς Δυτικῆς Ἀττικῆς.
Κῦμα εἶχε καταλάβει (κατὰ πῶς μοῦ ἐξήγησαν) τὰ τρία τέταρτα τῆς παραλίας…
Οἱ λουόμενοι συνῳστίζοντο σὲ μερικὰ τετραγωγικὰ κι ἐγὼ καθόμουν σὲ ἕνα παγκάκι, μαζὺ μὲ τὴν παρέα μου. Ποῦ τόπος γιά καρεκλίτσες καί ψάθες;
Κι ἐκεῖ ποὺ ἑτοιμαζόμασταν νὰ φύγουμε νὰ κι ὁ κάφρος… (Αὐτὸς ἦταν περισσότερο κάφρος ἀπὸ ὅλους τοὺς …Μήτσους μαζύ!!!)
Μὲ τὴν ἄνεσίν του ἐξεκίνησε νὰ στήνῃ μία ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΗΝΗ!!!
Ναί, καλὰ διαβάσατε!!! ΣΚΗΝΗ!!!
Μέσα σὲ αὐτὸ τὸ ἀπερίγραπτο σκηνικό, ποὺ ἡ μάννα ἔχανε τὸ παιδὶ καὶ τὸ παιδὶ τὴν μάννα, αὐτὸς ἔστηνε σκηνή!!!

Μία κυρία ἀπὸ τὴν ἄλλην πλευρὰ τῆς παραλίας, μόλις ἀντελήφθη πὼς ὁ κάφρος ἁπλώνεται, τοῦ ἐζήτησε, εὐγενικά, νὰ μὴ στήσῃ σκηνή, διότι ἦσαν ὅλοι ἀρκετὰ πιεσμένοι ἤδη μέσα στὴν παραλία.
«Καί ποιός θά μέ ἐμποδίση», λέει αὐτός.
«Τὸ φιλότιμό σου», τοῦ ἀπαντᾶ ἡ γυναίκα.
«Χά!!! Ἐγὼ εἶμαι Ἕλληνας… Κι ὅπου θέλω πάω, ὅπου θέλω στὴνω τὴν σκηνή μου καὶ κανένας δὲν μπορεῖ νὰ μὲ σταματήσῃ!!!»

Ἡ γυναίκα τὰ ἔχασε. «Καλῶς» τοῦ ἀπαντᾶ… «Θὰ καλέσω τὸ λιμενικό…»
«Ξέρεις ποιός εἶμαι ἐγώ; Ἔ; Ξέρεις; Ἐὰν ἤξερες ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΛΜΟΥΣΕΣ νὰ ξαναμιλήσῃς ἔτσι!!!»
Εἶπε ὁ κάφρος κι ἐξηκολούθησε ἀπτόητος τὸ ἔργο του.

«Ἔτσι εἶναι οἱ Ἕλληνες;» τοῦ ἀπαντᾶ ἡ γυναίκα. «Σάν κι ἐσέναν;»

Ἡ γυναίκα δὲν τοῦ ξανὰ ἐμίλησε. Τηλεφώνησε καὶ σὲ λιμενικὰ καὶ σὲ ἀστυνομίες ἀλλὰ ἔχω τὴν ἐντύπωσιν πὼς ἀκόμη …ἔρχονται.
Ἀφοῦ περίμενε λίγη ὥρα σηκώθηκε κι ἔφυγε.. Στὴν παραλία ἤδη ἀρκετοὶ ἄρχισαν νὰ διαμαρτύρονται ἀλλὰ ὁ κάφρος ἐξακολουθοῦσε τὸ …«ἔργο» του. .
Ἐγὼ μὲ τὴν παρέα μου εἴχαμε μείνει ἄναυδοι καὶ περιμέναμε νὰ δοῦμε τὶς ἐξελίξεις. Κάτι πῆγα νὰ πῷ ἀλλὰ ἤμασταν ἐπισκέπτες καὶ δὲν μὲ ἄφησαν οἱ φίλοι μου νὰ ἐμπλακοῦμε σὲ περιπέτειες.. (Ἄλλως τὲ ἀποδεδειγμένα ὅποιος ἐμπλέκεται σὲ ἀγώνα μὲ ἠλίθιον ἔχει χάσει ἀπὸ χέρι!!! Ὁ ἠλίθιος εἶναι πάντα πολὺ πιὸ …ἔμπειρος!!!).

Ἕνας ἀπὸ τὴν παρέα μας προσεπάθησε νὰ μιλήσῃ στὸν κάφρο, ἀλλὰ αὐτὸς  ἐπανέλαβε τὸ «Ξέρεις ποιός εἶμαι ἐγώ; Ἔ; Ξέρεις; Ἐὰν ἤξερες ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΛΜΟΥΣΕΣ νὰ μοῦ μιλήσῃς!!!» καὶ φυσικὰ ὁ φίλος μας ἔμεινε ἐπίσης ἄφωνος.. Καί τί νά πῇ;
Ὑπεχώρησε …ἀπελπισμένος!!!
Ἀφῆστε δὲ ποὺ ΔΕΝ ἤξερε τὸ ποιὸς ἦταν αὐτὸς ὁ …ΚΑΦΡΟΣ!!!.

Λίγη ὥρα ἀργότερα ἀποχωρήσαμε κι ἐμεῖς…
Μὰ ἔμεινα μὲ ἀπορίες…
Ἡ μεγαλυτέρα μου ἀπορία ὅμως δὲν εἶναι οὔτε στὸ γιατὶ δὲν ἦλθε τὸ λιμενικὸ ἤ ἡ ἀστυνομία…
Οὔτε στὸ ποιὸς ἀπὸ τὰ δύο σώματα ἀσφαλείας εἶχε δικαιοδοσία καὶ λόγο στὴν παραλία…
Οὔτε κάτι ἄλλο νομότυπο ἤ νόμιμον ἤ τέλος πάντων τυπικόν…
Ἡ ἀπορία μου ἦταν, καὶ παραμένει, ἀκόμη ἄλυτη…
Ποιός ἦταν αὐτός ὁ …μ@λ@κ@ς πού εἶχε ΟΛΟΥΣ τούς συνανθρώπους του ἐγγεγραμμένους στά παλαιότερα τῶν ὑποδημάτων του;
Ἔχει συνειδητοποιήσει πώς δέν ἔφαγε ξῦλο ΜΟΝΟΝ καί μόνον διότι οἱ ἄνθρωποι γύρω του παρέμεναν εὐπρεπεῖς κι ἀξιοπρεπεῖς;
Καί γιατί ἐμπρός στόν κάθε κάφρο μάθαμε νά σιωποῦμε; Γιατί δέν ἁρπάζουμε ΟΛΟΙ μας ἀπό μίαν βρεγμένη σανίδα γιά νά τούς βάλουμε στίς θέσεις τους  καί να τό βουλώσουν γιά πάντα;

Ποῦ στά κομμάτια διαβιοῦμε πιά;
Σέ μπουρδέλο ἤ στήν χώρα τοῦ Τίποτα καί τῶν κάφρων;

Φιλονόη

Ἡ φωτογραφία ἄσχετος, ἀλλὰ …σχετικὴ μὲ τὸ …ὑφάκι, ὄχι μὲ τὸν σωματότυπο, τοῦ ΚΑΦΡΟΥ….
Καὶ  πρὸς τοῦτο τὴν …ἐτσίμπησα ἀπὸ ἐδῶ.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

One thought on “«Ξέρεις ποιός εἶμαι ἐγώ;;;»

Leave a Reply to Senatssekretär FREISTAAT DANZIGCancel reply