Θεωρητικῶς σήμερα ξεκινᾶ τὸ φθινόπωρον.
Στὴν πραγματικότητα ὅμως τὸ φθινόπωρον ξεκινᾶ στὶς 21 Σεπτεμβρίου.
Μάλιστα αὐτὸ τὸ γνώριζαν πολὺ καλὰ οἱ πρόγονοί μας καὶ φρόντιζαν τότε νὰ ξεκινᾷ καὶ ἡ σχολικὴ περίοδος. Ἡ πραγματικὴ σχολικὴ περίοδος, ποὺ τὰ παιδιὰ μάθαιναν Ἑλληνικά, Μαθηματικὰ καὶ Μουσική.
Ὄχι ὅπως τώρα ποὺ τὰ παιδιὰ ΔΕΝ μαθαίνουν κάτι ἀπὸ τὰ παραπάνω ἀλλὰ καὶ ξεχνοῦν αὐτὰ ποὺ ἡ  κοινή τους λογικὴ τοὺς ὑπαγορεύει.

Πῶς μπορεῖ ὁ Παρακείμενος νὰ ὁδηγήσῃ στήν σκιζοφρένεια;

Μὰ σήμερα, ἐπισήμως εἴπαμε, ξεκινᾶ ἕνας καινούργιος μήνας.
Ἕνας μήνας δύσκολος, δυσκολότερος ἀπὸ τοὺς προηγουμένους…
Ἕνας μήνας ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήση σιγὰ σιγὰ στὸν χειμώνα…
Μὰ ἔχουμε καιρὸ ἀκόμη γιὰ αὐτά…

Σεπτέμβριος λοιπόν…
Φωτεινὲς ἡμέρες, μεγάλες ἀκόμη, ζεστές σίγουρα…
Σὲ μίαν Πατρίδα πανέμορφη, ἀπὸ ὅποιαν πλευρὰ κι ἐὰν τὴν δοῦμε…
Ἀκόμη ἐκεῖ εἶναι οἱ θάλασσές μας, τὰ βουνά μας, οἱ κάμποι μας…
Κι ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ τὰ ἀνακαλύψουμε ὅλα αὐτὰ καὶ νὰ τὰ ζήσουμε ὅπως ΠΟΤΕ ἔως σήμερα…
Ὀφείλουμε σὲ ἐμᾶς, καὶ μόνον σὲ ἐμᾶς, νὰ βγοῦμε στὸν καθαρὸ ἀέρα, νὰ εἰσπνεύσουμε βαθειὰ καὶ νὰ ἀφαιθοῦμε στὸ φῶς τοῦ Ἡλίου.
Ὀφείλουμε στοὺς ἑαυτούς μας νὰ γευθοῦμε κάθε στιγμὴ ὑπάρξεώς μας σὲ αὐτὸν τὸν πλανήτη.
Ὀφείλουμε στοὺς ἑαυτούς μας κάθε στιγμὴ νὰ ὀσμιζόμαστε ὅλο καὶ πιὸ ἔντονα τὸ ἄρωμα τῆς ζωῆς…

Καλὸν Σεπτέμβριο λοιπὸν νὰ ἔχουμε…
Εἶθε αὐτὸς ὁ μήνας νὰ εἶναι γιὰ ὅλους μας μία νέα ἀρχὴ γιὰ τὸ ὑπόλοιπο ὑπέροχον μέρος τῆς ζωῆς μας…
Εἶθε νὰ συνειδητοποιήσουμε βαθύτατα τὸ πόσο σημαντικὸ εἶναι τὸ νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ καὶ ΠΡΕΠΕΙ νὰ ζῇ κάθε του στιγμὴ σὰν νὰ εἶνα ἡ τελευταία καὶ νὰ ἀγνοῇ κάθε στραβοτιμονιὰ ἤ δυσκολία…
Διότι τὰ δύσκολα εἶναι γιὰ νὰ τὰ ξεπερνᾶμε.
Ἡ ζωὴ ὅμως δὲν περιμένει…

Φιλονόη

φωτογραφία