Ἐπιλέγω.


Στὸ λεξικὸ Δημητράκου διαβάζουμε: λέγω πρὸς τοῖς ἄλλοις ἤ έπὶ τούτοις, ἐπονομάζω, ἐκλέγω, διαλέγω, ἀποδίδω τὶ εἰς τινα.
Νεοελληνικά: λέγω ἐν τέλει.
Στὴν οὐσία ὅμως ἡ λέξις προέρχεται ἀπὸ τὸ ἐπὶ καὶ τὸ λέγω.

Γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα ὅμως μὲ τὸ ὄνομά τους, αὐτὸ ποὺ ὀφείλουμε νὰ ἀντιλαμβανόμεθα, ὅταν χρησιμοποιοῦμε τὴν λέξιν «ἐπιλέγω» εἶναι πὼς ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ νὰ διαθέτουμε κάθε δυνατὴ πληροφορία πρὸ κειμένου νὰ ἐκφέρουμε λόγο καὶ νὰ ἀποφασίσουμε, νὰ ἐκλέξουμε ἤ νὰ διαλέξουμε.
Ἐὰν ἀντιληφθοῦμε τὴν βαρύτητα αὐτῆς τῆς λέξεως ἴσως νὰ συνειδητοποιήσουμε ἐπὶ τέλους πὼς ΔΕΝ γίνεται νὰ ἐπιλέγουμε ΔΙΧΩΣ στοιχεῖα τὸ ὁ,τιδήποτε.
Ἀπὸ τὸ ἁπλό, ποὺ λέγεται ψῆφος ἔως πολὺ σοβαρότερα, ποὺ λέγονται ἀποφάσεις ζωῆς.

Ὅταν λοιπὸν λέῳ «ἐπιλέγω» τότε νὰ θυμόμαστε πὼς γιὰ νὰ διατηροῦμε ἐμεῖς τὸν ἔλεγχο τοῦ λόγου μας (ἐπί) καὶ τελικῶς τῶν πράξεών μας, ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ  νὰ γνωρίζουμε. Νὰ παιδευόμεθα καθημερινῶς καὶ νὰ κοπιάζουμε γιὰ νὰ μάθουμε, πρὸ κειμένου νὰ ἀποφασίσουμε κάτι, τὸ ὁποῖον ὅμως θὰ ὁδηγήση καὶ σὲ ὀρθὲς γιὰ ἐμᾶς κινήσεις.

Φιλονόη

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply