Φίλοι δὲν εἶναι ὅλοι αὐτοὶ ποὺ συναναστρεφόμεθα καθημερινῶς, σὲ κάθε μας κοινωνικὴ δραστηριότητα…
Καὶ κατὰ πάσαν πιθανότητα ΔΕΝ θὰ γίνουν ποτὲ φίλοι μας ὅλοι αὐτοί…
Φίλοι εἶναι μόνον αὐτοὶ ποὺ ἡ καρδιά μας τοὺς μετατρέπει σὲ …ἀδελφούς, συμπολεμιστές, συνταξειδιῶτες!!!

Γιατί ἡ καρδιά καί ὄχι ἠ λογική;
Διότι ὑπάρχουν, κατὰ πάσαν πιθανότητα, χιλιάδες ἄνθρωποι ἐκεῖ ἔξω, μὲ τοὺς ὁποίους θὰ μπορούσαμε νὰ ἔχουμε κοινὲς ἀρχές, ἀξίες, ὀράματα ἀλλὰ εἶναι ἐλάχιστοι αὐτοὶ ποὺ θὰ μᾶς ἤθελαν καὶ θὰ τοὺς θέλαμε ὡς συντρόφους γιὰ τὴν κάθε μας ἀναζήτησιν.

Στὴν ἀρχαία Σπάρτη οἱ συμπολεμιστὲς ἐκπαιδεύοντο ἀνὰ δύο, κατὰ κύριον λόγο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀναπτύσσονται ἰσχυρότατοι δεσμοὶ φιλίας.
Ἔτσι ἀκριβῶς διαβάζουμε πὼς ἔνοιωθαν καὶ ὀ Πάτροκλος μὲ τὸν Ἀχιλλέα…
Κι ἔτσι θὰ ἔπρεπε νὰ αἰσθανόμαστε κι ἐμεῖς γιὰ τοὺς φίλους μας…
Πανέτοιμοι νὰ θυσιαστοῦμε ἤ νὰ δεκτοῦμε τὸ δῶρο τῆς δικῆς τους θυσίας…

Ἡ λογικὴ λοιπὸν μᾶς φέρνει  κοντὰ σὲ ἀνθρώπους ποὺ συμφωνοῦν μὲ τὴν δική μας στάσιν ζωῆς.
Ἡ καρδιὰ ὅμως ἀποφασίζει γιὰ τὸ ποιοὶ ἀπὸ αὐτοὺς θὰ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ μοιραστοῦμε μαζύ τους τὸ ἰερότατον δῶρον τῆς φιλίας καὶ κατ’  ἐπέκτασιν αὐτοὶ μὲ τοὺς ὀποίους θὰ συμπορευθοῦμε.

Φιλονόη

φωτογραφία