Θυμάστε τί εἶχε γίνει πρίν ἀπό λίγο καιρό;

Μία ὁλόκληρος κοινωνία ξεσπάθωσε ἐναντίον πέντε ἐπιπολαίων νεαρῶν, μετεφηβικῆς ἡλικίας, μὲ πάθος, στὰ ὅρια τῆς λύσσας καὶ φανερὴ διάθεσι νὰ ἀποδώσῃ στὴν ὕπαρξη αὐτῶν καὶ τῶν ὁμοίων των, ὅλα τὰ δεινά της καί, στὸ ὄνομα τῆς παραβατικότητός των, νὰ διακηρύξῃ, μὲ περισσὴ ὑποκρισία, τὴν δική της -δῆθεν- βαθειὰ προσήλωσι στὸν νόμο καὶ στὴν τάξι.

Εἶχε μάλιστα ἐξαφθεῖ κι ἔγραφε σχοινοτενεῖς ἀναλύσεις, ἐπεὶ δὴ κάποιοι παρεσύρθησαν καὶ ἀπεκάλεσαν «παιδιὰ» τοὺς 18 καὶ μίας ἡμέρας, συλληφθέντες. Εἶναι ὑπεύθυνοι ἐνήλικες, ἔλεγαν ὅλοι καὶ πρέπει νὰ ὑποστοῦν, μὲ τὴν μεγαλυτέρα δυνατὴ αὐστηρότητα, τὶς συνέπειες τῶν πράξεών των. Πράξεις γιὰ τὶς ὁποίες τὰ social media καὶ τὰ κανάλια εἶχαν βγάλει ἄμεσο ἐτυμηγορία. Θάνατος, μετὰ ἀπὸ τὸν ἀπόλυτα δικαιολογημένο, σωφρονιστικὸ καὶ ἄγριο ξυλοδαρμὸ ἀπὸ τὴν ἀστυνομία.

Μετὰ βέβαια ξεχασθήκαμε γρήγορα καὶ ὅλοι ἐπανῆλθαν στὰ φυσιολογικὰ καὶ συνέχισαν νὰ ἀποκαλοῦν μὲ στοργὴ τὰ δικά τους τριαντάχρονα βλαστάρια «παιδιά», ἐπεὶ δὴ τὰ δικά τους εἶναι δικά τους καὶ πρέπει νὰ ἀπολαμβάνουν ὅλα τὰ ἐλαφρυντικα τῆς μακρᾶς ἑλληνικῆς μετεφηβικῆς περιόδου, τὰ κακόμοιρα. Ἀκόμη καὶ  οἱ πολιτικοὶ ποὺ κλέβουν εἶναι παιδιά, μὲ πρότερο ἔντιμο βίο καὶ  πολλὰ ἐλαφρυντικά, σὲ αὐτὴν τὴν χώρα τῆς ἐπιλεκτικῆς ἀπεράντου ἐπιεικείας καὶ τῆς ἀκόμη πιὸ ἐπιλεκτικῆς ἀργῆς ὡριμάνσεως.

Σήμερα δὲν παίζει κάπου καὶ  δὲν σχολιάζεται τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ εἰσαγγελεὺς τῆς ἕδρας, (ὁ εἰσαγγελεύς, ὁ δημόσιος κατήγορος, ὄχι ὁ δικηγόρος τους), ζητᾶ τὴν ἀπαλλαγὴ τῶν νεαρῶν ληστῶν τοῦ Βελβενδοῦ ἀπὸ τὶς βαρειὲς κατηγορίες τῆς τρομοκρατίας καὶ προτείνει νὰ θεωρηθοῦν ἔνοχοι γιὰ παραβάσεις τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ δικαίου μόνον, θεωρῶντας μάλιστα σκόπιμο νὰ τοὺς ἀναγνωρισθῆ τὸ ἐλαφρυντικὸ τῆς πρωΐμου μετεφηβικῆς ἡλικίας.

Ἀλλά τί νά λέμε τώρα; Οἱ ἀσκήσεις μνήμης καὶ τὰ μαθήματα αὐτογνωσίας οὐδέποτε ἦταν τὸ  φόρτεμας.

Ἕρμιππος Ἑρμιππίου

φωτογραφία