Ὅταν πρὸ μερικῶν μηνῶν μάθαμε πὼς ἀνεκαλύφθησαν τεράστια ἀποθέματα ὕδατος, κάτω ἀπὸ τὸν ἐξωτερικὸ φλοιὸ τῆς γῆς, τὸ θέμα σχολιάστηκε ὠς κάτι …ἀξιοθαύμαστον, ἀλλὰ δὲν διάβασα κάπου τὰ …μυστικὰ ποὺ εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος, μὲ αὐτὴν τὴν ἀνακάλυψιν.
Διότι κάθε ἀνακάλυψις τοῦ ἀνθρωπου ἀποδεικνύει πὼς ἀπλῶς …ΔΕΝ γνωρίζει ἀκόμη κάτι σπουδαῖον γιὰ τὴν ζωή, τὸν πλανήτη καὶ τοὺς Νόμους ποὺ τὴν διέπουν
Ἄς ἐξετάσουμε ὅμως καλλίτερα κάτι ἄλλο, φαινομενικῶς ἄσχετον, ἀλλὰ πολὺ ..σχετικόν!
Ἅς ἐξετάσουμε τὰ ὅσα γνωρίζουμε γιὰ τοὺς πυρηνικοὺς ἀντιδραστῆρες:
Πυρηνικός αντιδραστήρας
Πυρηνικός αντιδραστήρας ονομάζεται η διάταξη εκείνη εντός της οποίας παράγεται ενέργεια με ελεγχόμενη αντίδραση σχάσης. Ο πυρηνικός αντιδραστήρας θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί σαν μια μεγάλη δεξαμενή όπου το πυρηνικό καύσιμο υφίσταται πυρηνική σχάση απελευθερώνοντας έτσι θερμότητα. Τα άτομα του εν λόγω καυσίμου, υπό ορισμένες συνθήκες, διασπώνται αυθόρμητα εκπέμποντας νετρόνια, τα οποία στη συνέχεια προκαλούν την διάσπαση άλλων ατόμων, με τελικό αποτέλεσμα μια γεωμετρικά αυξανόμενη αλυσιδωτή αντίδραση.
Στην «καρδιά του αντιδραστήρα» φέρονται επιβραδυντικό υλικό και ρυθμιστικές ράβδοι (ή «ράβδοι ελέγχου» ή «ράβδοι ρυθμίσεως») που συγκρατούν την αλυσιδωτή αντίδραση σε σταθερό ρυθμό έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η ομαλή ροή της θερμότητας. Ένα «ψυκτικό μέσο» (που μπορεί να είναι αέριο ή υγρό όπως το νερό) κυκλοφορεί μέσα στον αντιδραστήρα και θερμαίνεται. Στην συνέχεια αυτό οδηγείται σε έναν «εναλλάκτη θερμότητας» όπου προκαλεί βρασμό σε νερό που υπάρχει εκεί. Ο παραγόμενος ατμός στην συνέχεια θέτει σε κίνηση στροβίλους που παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα αλλά και κινητική ενέργεια (π.χ. πυρηνοκίνητα πλοία).
Ο πυρηνικός αντιδραστήρας εκπέμπει έντονη ακτινοβολία που αξιοποιείται στη παραγωγή ραδιοϊσοτόπων. Η διαρροή της ακτινοβολίας αυτής εμποδίζεται από τα προστατευτικά στρώματα της «θωράκισης» (κελύφους) του αντιδραστήρα. Όλοι όσοι εργάζονται σε τέτοιους χώρους υποχρεούνται να είναι εφοδιασμένοι με ειδικούς φορητούς ανιχνευτές ραδιενέργειας.
Καί:
Αντιδραστήρας πεπιεσμένου ύδατος
Ο αντιδραστήρας πεπιεσμένου ύδατος [Pressurized water reactor (PWR)] (επίσης VVER για το ρωσικό σχέδιο) είναι ένας δεύτερης γενιάς πυρηνικός αντιδραστήρας, ο οποίος χρησιμοποιεί νερό σε υψηλή πίεση σαν ψυκτικό και επιβραδυντή. Η κύρια ψυκτική δεξαμενή βρίσκεται υπό πίεση για να μην βράσει το νερό. Ο PWR είναι ο πιο κοινός τύπου αντιδραστήρα και χρησιμοποιείται σε όλο τον κόσμο. Σχεδιάστηκε από το Oak Ridge National Laboratory για να χρησιμοποιηθεί σε υποβρύχια.
Λειτουργία
Μέσα στον αντιδραστήρα το νερό θερμαίνεται υπό πίεση (150 αtm) στους περίπου 315 °C. Το νερό μεταφέρεται με σωλήνες στον εναλλακτή θερμότητας και δημιουργείται ατμός με πίεση 60 atm. Ύστερα το νερό ψύχεται και με τη βοήθεια μιας αντλίας επιστρέφει στον αντιδραστήρα για να επαναληφθεί ο κύκλος. Ο ατμός ο οποίος παράγεται στον εναλλακτή γυρίζει μια τουρμπίνα που είναι συνδεδεμένη με μία γεννήτρια. Μετά ο ατμός μετατρέπεται σε νερό με ένα συμπυκνωτή και με την βοήθεια μιας αντλίας επιστρέφει στον εναλλάκτη. Αυτοί οι αντιδραστήρες έχουν το πλεονέκτημα πως η ρύθμιση της θερμοκρασίας δεν απαιτεί έλεγχο από τον ελεγκτή, γιατί διατηρείται σταθερή.
Τί μαθαίνουμε ἀπό τά παραπάνω;
Μαθαίνουμε πὼς τὸ νερὸ χρησιμοποιεῖται καὶ γιὰ ψυκτικὸν μέσον, καὶ γιὰ μέσον διαδόσεως τῆς ἐνεργείας ἀλλὰ καὶ γιὰ …θωράκισιν!!! Διότι καλλίτερον μέσον θωρακίσεως ἀπὸ τὸ νερό…
…ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!!
Κι ἐρχόμαστε τώρα στὴν νέα ἀνακάλυψιν τῶν …«ἐπιστημόνων» (;;;) – (Μήπως νά τούς ἀποκαλούσαμε …καταγραφεῖς ἤ γραμματεῖς;)
Βρήκαν τους υπόγειους ωκεανούς της Γης
Εντοπίστηκαν τα γιγάντια αποθέματα νερού που βρίσκονται στο εσωτερικό του πλανήτη μας
Πριν από τρεις μήνες ερευνητές στον Καναδά εντόπισαν στοιχεία που υποδεικνύουν την παρουσία τεραστίων αποθεμάτων νερού βαθειά στο εσωτερικό της Γης. Σύμφωνα με τους ερευνητές είναι πιθανό σε βάθος εκατοντάδων χλμ στο εσωτερικό του πλανήτη μας να υπάρχει μια ζώνη που περιέχει όσο νερό διαθέτουν συνολικά όλοι οι ωκεανοί μαζί! Νέα μελέτη Αμερικανών ερευνητών όχι μόνο επιβεβαιώνει τα προηγούμενα ευρήματα αλλά εντόπισε και τις περιοχές που βρίσκονται αυτά τα αποθέματα.
Δείτε σχετικά: «Ωκεανοί» νερού κρύβονται μέσα στην Γη
(παρακάτω)Το υπόγειο ρεζερβουάρ
Η νέα μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι στα βάθη της Γης, στο στρώμα του μανδύα που βρίσκεται ανάμεσα στον φλοιό και στον πυρήνα, υπάρχουν τεράστια αποθέματα νερού, πιθανώς τριπλάσια από τον συνολικό όγκο νερού που διαθέτουν όλοι μαζί οι ωκεανοί στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Αυτό το «ρεζερβουάρ» του νερού, που φαίνεται διαχρονικά σταθερό, βρίσκεται σε βάθος έως 700 χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια, στην ενδιάμεση ζώνη ανάμεσα στον ανώτερο και στον κατώτερο μανδύα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή γεωφυσικής Στίβεν Τζέικομπσεν του Τμήματος Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου Northwestern του Ιλινόις εκτιμούν ότι το νερό βρίσκεται «κλειδωμένο» (μοριακά παγιδευμένο) μέσα σε γαλαζωπά πετρώματα, τους ρινγκουδίτες. Πρόκειται για ένα σχετικά σπάνιο πέτρωμα με κρυσταλλική δομή, που σχηματίζεται από ολιβίνη κάτω από πολύ υψηλές πιέσεις και θερμοκρασίες.
Ο κύκλος του νερού
Η ύπαρξη τόσο μεγάλων ποσοτήτων υπόγειου νερού, ρίχνει πιθανώς νέο φως στον αέναο υδρολογικό κύκλο της Γης, στην προέλευση των θαλασσών και στο γιατί οι ωκεανοί έχουν λίγο-πολύ διατηρήσει το μέγεθός τους εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Μερικοί γεωλόγοι πιστεύουν ότι το νερό έφτασε στην Γη εξ ουρανού, από παγωμένους κομήτες που έπεσαν στον πλανήτη μας. Όμως η νέα ανακάλυψη ενισχύει μια εναλλακτική πιθανότητα, να «αναδύθηκαν» σταδιακά οι ωκεανοί από τα έγκατα της πρώιμης Γης, χάριν και της συνεχούς ανακυκλώσεως των τεκτονικών πλακών. «Οι ενδείξεις είναι καλές ότι το νερό της Γης προήλθε από το εσωτερικό της», δήλωσε ο Τζέικομπσεν.
Οι σεισμογράφοι
Οι Αμερικανοί ερευνητές χρησιμοποίησαν πάνω από 2.000 σεισμογράφους για να μελετήσουν τα σεισμικά κύματα που γέννησαν πάνω από 500 σεισμοί στις ΗΠΑ. Αυτά τα κύματα διαπερνούν το εσωτερικό του πλανήτη μας (ακόμη και τον πυρήνα) και έτσι αποτελούν στην ουσία τον καλλίτερο μέχρι σήμερα τρόπο που διαθέτουν οι γεωλόγοι για να «ακτινογραφούν» -αν και έμμεσα- τι συμβαίνει στα έγκατα της Γης.
Μετρώντας την ταχύτητα διαδόσσεως των υπόγειων σεισμικών κυμάτων σε διαφορετικά βάθη, οι επιστήμονες συμπεραίνου την πυκνότητα και συνεπώς το είδος των πετρωμάτων που τα κύματα διέσχιζαν. Το καλά κρυμμένο νερό αποκαλύφτηκε, επειδή λόγω της παρουσίας του τα σεισμικά κύματα επιβραδύνθηκαν στο αντίστοιχο γεωλογικό στρώμα (ένα σεισμικό κύμα χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να διαπεράσει ένα ένυδρο πέτρωμα από ό,τι ένα άνυδρο).
Οι σεισμικές αυτές παρατηρήσεις συμπληρώθηκαν από πειράματα στο εργαστήριο, από τα οποία οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ένυδροι ρινγκουδίτες σε βάθη της τάξεως των 700 χλμ. είναι σαν «σφουγγάρια» που, υπό υψηλή πίεση και θερμοκρασία, λειώνουν σταδιακά και έτσι «ζουλάνε» το νερό που έχουν προηγουμένως απορροφήσει, ωθώντας το έξω από το πέτρωμα. «Είναι ένα πέτρωμα με νερό μέσα και γύρω του, σχεδόν σαν να ιδρώνει», είπε χαρακτηριστικά ο Τζέικομπσον.
Αν και η μελέτη των σεισμικών κυμάτων από τον Αμερικανό επιστήμονα αφορά στο υπέδαφος μόνο των ΗΠΑ, πιστεύει ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει σε όλον τον πλανήτη και ήδη σκοπεύει να επεκτείνει την σεισμική μελέτη του σε άλλες χώρες επίσης. Όπως είπε, «θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό το βαθύ απόθεμα νερού. Αν δεν βρισκόταν εκεί, θα ήταν στην επιφάνεια της Γης και τότε μόνον οι κορυφές των βουνών θα βρίσκονταν επάνω από το νερό». Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science»
Τί μαθαίνουμε λοιπόν;
Μαθαίνουμε πὼς ἐντὸς τοῦ πλανήτου ὑπάρχουν τόσα πολλὰ ἀποθέματα ὕδατος, ποὺ τελικῶς τὰ ἐπιφανειακὰ ὕδατα …ὠχριοῦν ἐμπρός τους!!!
Γιατί; Σέ τί χρειάζεται τόσο ὕδωρ;;;;
Νομίζω πὼς ἐὰν μελετήσουμε λίγο τὰ στρώματα-φλοιοὺς τῆς γῆς, δίχως νὰ εἴμαστε ἐπιστήμονες, μποροῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε πολλά…
Γήινος φλοιός
Ο φλοιός βρίσκεται πάνω από το μανδύα, ενώ σε πολλά σημεία μεταξύ των δύο παρεμβάλλεται μάγμα. Ο φλοιός της γης δεν είναι ενιαίος, όπως της Αφροδίτης, αλλά διασπασμένος σε τεκτονικές πλάκες. Τα πετρώματα του φλοιού και ο αέρας της γης ανανεώνονται, επειδή ο φλοιός μεταβάλλεται συχνά από γεωλογική άποψη. Αυτή η ευμεταβλητότητα οφείλεται στο μικρό πάχος του φλοιού και στην εσωτερική θερμική ενέργεια του πυρήνα, η οποία μεταφέρεται στον φλοιό μέσω ρευμάτων μάγματος του μανδύα. Οι τεκτονικές πλάκες απομακρύνονται, συγκρούονται και τρίβονται μεταξύ τους, δημιουργώντας λεκάνες που γεμίζουν με νερό (ωκεανούς) και όρη. Η Γη είναι ο μοναδικός εσωτερικός πλανήτης του εσωτερικού ηλιακού συστήματος που διατηρεί μια σχετικά αυξημένη θερμοκρασία λόγω και του φλοιού της. Ο φλοιός, όμως διαμορφώνεται και από διαβρωτικές δυνάμεις. Ο φλοιός παίζει ενεργό ρόλο στην επιφάνεια της Γης, άρα και της ζωής, που βρίσκεται επάνω του, τον οποίο διαδραματίζει εξαιτίας της ευμεταβλητότητάς του
Δῆλα δή…
Ὀ φλοιὸς τῆς Γῆς μας, ποὺ ἐμεῖς γνωρίζουμε, εἶναι ἁπλῶς ἕνα πολὺ λεπὸ στρῶμα σὲ σχέσιν μὲ τὴν πραγματικὴ ἔκτασιν τῶν στρωματώσεων.
Στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ πλανήτου μας ὐπάρχει ἕνας πυρήνας ποὺ θερμαίνεται, μὲ …κάποιον τρόπο.
Αὐτὸς ὁ τρόπος, βάσει πάντα αὐτῶν ποὺ γνωρίζουμε, πρέπει νὰ ὀμοιάζῃ ἀρκετὰ μὲ τὶς πυρηνικὲς διεργασίες, ποὺ πλέον, ἐδῶ καὶ μερικὰ χρόνια, μπορεῖ κι ὀ ἄνθρωπος νὰ προκαλῇ.
Στὴν οὐσία ὅμως εἶναι μία ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΗΓΗ γνώσεως καὶ πληροφορίας, ποὺ ἐὰν τὴν παρατηρήσουμε προσεκτικά, εἶναι βέβαιον πὼς ἔχουμε νὰ μάθουμε πολλὰ περισσότερα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ μᾶς …πείθουν πὼς θὰ μάθουμε στὰ ἀπαιδευτικά τους συστήματα.
Ἠ γνώσις, ἠ πραγματικὴ γνώσις, εἶναι ἐκεῖ ἔξω, χαραγμένη σὲ κάθε πέτρα, σταγόνα ὕδατος, ἀκτίνα ἡλίου καὶ μᾶς περιμένει νὰ τὴν γευθοῦμε.
Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι ἀπλῶς …ἠμίμετρα καὶ ὐπεκφυγές!!!
«Ωκεανοί» νερού κρύβονται μέσα στην Γη
Στο εσωτερικό της Γης είναι πιθανό να κρύβονται γιγάντιες ποσότητες νερού
Ερευνητές που μελετούσαν ένα μικρό και χαμηλής αξίας διαμάντι εντόπισαν στοιχεία που υποδεικνύουν την παρουσία τεραστίων αποθεμάτων νερού βαθιά στο εσωτερικό της Γης. Σύμφωνα με τους ερευνητές είναι πιθανό σε βάθος εκατοντάδων χλμ στο εσωτερικό του πλανήτη μας να υπάρχει μια ζώνη που περιέχει όσο νερό διαθέτουν συνολικά όλοι οι ωκεανοί μαζί! Αν επιβεβαιωθεί ότι σε τόσο μεγάλο βάθος υπάρχει νερό σε υγρή μορφή αυτό θα δημιουργήσει νέα δεδομένα στη μελέτη της Γης και την κατανόηση των γεωλογικών της διεργασιών. Επιπλέον θα ανοίξει νέους δρόμους στην διαστημική εξερεύνηση αφού, αν η Γη διαθέτει στο εσωτερικό της νερό, το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και σε άλλους βραχώδεις πλανήτες.
Η διαμαντένια διαδρομήΤα περισσότερα διαμάντια που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή κοσμημάτων δημιουργούνται σε βάθος περίπου 150- 200 χιλιομέτρων. Αυτά που δημιουργούνται σε μεγαλύτερο βάθος, στην λεγόμενη «ζώνη μετάβασης» του μανδύα κάτω από τον φλοιό, ξεχωρίζουν γιατί είναι πολύ ταλαιπωρημένα στην εμφάνισή τους και έχουν διαφορετική χημική σύσταση.
Ένα τέτοιο μικρό ακατέργαστο διαμάντι από τα βάθη της Γης βρέθηκε τυχαία στην ρηχή κοίτη ενός ποταμού στην δυτική Βραζιλία. Ειδικοί με επικεφαλής τον Γκράχαμ Πίρσον του Πανεπιστήμιου Αλμπέρτα στον Καναδά μελέτησαν το διαμάντι, η αξία του οποίου εκτιμάται ότι δεν ξεπερνά τα 20 δολάρια. Οι αναλύσεις έδειξαν ότι το διαμάντι δημιουργήθηκε σε βάθη 410-660 χλμ. Ο μήκους μόλις πέντε χιλιοστών και βάρους 0,09 γραμμαρίου πολύτιμος κρύσταλλος εκτιμάται ότι εκτινάχτηκε από βάθος 500 χλμ στην επιφάνεια της Γης μέσω κάποιας ηφαιστειακής εκρήξεως. «Είναι ένα αρκετά άσχημο διαμάντι. Δείχνει να πήγε στην κόλαση και να επέστρεψε» αναφέρει ο Πίρσον.
To διαμάντι που μελέτησαν οι ειδικοί και απεκάλυψε την παρουσία νερού στο εσωτερικό της Γης
Το υγρό περιεχόμενο
Η φασματοσκοπική ανάλυση του συγκεκριμένου μικρού διαμαντιού απεκάλυψε στο εσωτερικό του την ύπαρξη ενός σπανίου ορυκτού, ενός ρινγκουδίτη, μιας μορφής ολιβίνη, που σχηματίζεται υπό τρομακτικά υψηλή πίεση στο υπέδαφος και από τον οποίο αποτελείται το μεγαλύτερο μέρος του ανώτερου μανδύα. Κανείς μέχρι σήμερα δεν είχε δει με τα μάτια του ρινγκουδίτη από τόσο μεγάλο βάθος. Το ορυκτό ανακαλύφθηκε το 1969 και πήρε το όνομά του από τον Αυστραλό γεωλόγο Τεντ Ρίνγκγουντ που είχε προτείνει την ύπαρξή του δέκα χρόνια νωρίτερα.
Το πιο σημαντικό εύρημα όμως ήταν ότι ο ρινγκουδίτης περιείχε περίπου 1,5% νερό σε βάρος. «Η αναλογία αυτή δεν ακούγεται μεγάλη, αλλά αν υπολογίσει κανείς τις τεράστιες ποσότητες ρινγκουδίτη που εκτιμάται ότι υπάρχουν στα μεγάλα βάθη της Γης, τότε η ποσότητα νερού εκεί κάτω πρέπει να είναι ισοδύναμη με το νερό όλων των ωκεανών του πλανήτου μαζί» υποστηρίζει ο Πίρσον που έσπευσε να σημειώσει ότι ο όγκος συγκρατείται εντός των ορυκτών και δεν ρέει. Δεν είναι δηλαδή, ένας ωκεανός όπως αυτός που περιέγραψε ο Ιούλιος Βερν στο «Ταξίδι στο Κέντρο της Γης» όπου μπορεί να πλέει μια βάρκα. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».
Η «πηγή»
Η ανακάλυψη (αν επιβεβαιωθεί) θα δώσει απάντηση και σε έναν γεωλογικό γρίφο που απασχολεί τους επιστήμονες. Το αν το εσωτερικό της Γης είναι ξερό, αν είναι υγρό ή αν είναι μερικώς υγρό με την παρουσία νερού απομονωμένου σε κάποιες περιοχές.
Σε σχέση με την προέλευση του νερού σε τόσο μεγάλο βάθος έχουν διατυπωθεί δύο θεωρίες. Είτε φθάνει εκεί συνεχώς από τον ωκεανό μαζί με την διαδικασία καταβυθίισεως των τεκτονικών πλακών, είτε προϋπήρξε από την αρχή της δημιουργίας του πλανήτη, ως μέρος των πρωταρχικών υλικών που σχημάτισαν την Γη.
Επιπλέον η ανακάλυψη δείχνει ότι μεγάλες ποσότητες νερού μπορεί να κρύβονται στο εσωτερικό άλλων βραχωδών πλανητών, όπως του Άρη. Οι ειδικοί σημειώνουν ότι έχουν βρεθεί ρινγκουβίτες σε μετεωρίτες που έπεσαν στην Γη, γεγονός που ενισχύει τη θεωρία της υπάρξεως νερού στο εσωτερικό και άλλων πλανητών.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.