Δὲν ἐβάσταγα ἄλλο νὰ προσμένω κι ἐπαὲ καθισμένος ἐχάζευα τὴν ἀκριοῥεματιά κι ἔφευγε μετὰ ἡ θωριά μου, ἐκειὰ εἰς τὰ ὑψηλὰ ὅρη ἀντίκρυ μου. Λαλοῦσαν τὰ κοκκόρια πὼς ἔρχεται τὸ φῶς…