Ἀπαιτεῖται.
Μικρό, τόσο δά…
Ὅσο νὰ κλείσουν γιὰ κάποιες στιγμὲς τὰ μάτια καὶ νὰ πάρουμε βαθειὲς ἀνάσες.
Ἕνα τόσο δὰ διάλειμμα, ποὺ μπορεῖ ὅμως νὰ μᾶς γεμίσῃ ἐνέργεια, δύναμιν, σιγουριά.
Αὐτὰ δῆλα δὴ ποὺ μᾶς κλέβουν τὰ γεγονότα τῆς καθημερινότητος.

Ὅταν ἡ ζωή μας μετατρέπεται σὲ κάτι δύσκολο, τὸ μόνον ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε εἶναι νὰ σταθοῦμε καὶ νὰ …ἀνατρέψουμε τὰ πάντα.
Λίγες στιγμὲς μὲ τὸν ἐαυτόν μας, μέσα στὴν σκληρὴ καθημερινότητα, εἶναι ἀρκετὲς γιὰ νὰ μᾶς ἀναδομήσουν κάθε ὀπτικὴ καὶ νὰ μᾶς …χορτάσουν ἀπὸ ἐνέργεια. Αὐτὲς οἱ στιγμές, τὸ δικό μας διάλειμμα, εἶναι ἐκεῖνες ποὺ θὰ μᾶς κρατήσουν δυνατούς, πρὸ κειμένου νὰ μπορέσουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε κάθε ἀναποδιά.

Ἕνα διάλειμμα μερικῶν στιγμῶν, δικῶν μας, εἶναι ἱκανὸ νὰ μᾶς προσφέρῃ ὅλα αὐτὰ ποὺ θυσιάζονται στὸν βωμὸ τῆς ἐπιβιώσεως.

Φιλονόη

φωτογραφία