Γεώργιος Μινέικο Παπανδρέου…
Ένας Ελληνόφωνος γενίτσαρος και πιόνι του Σιωνισμού, που το σύστημα των ξένων αφεντικών μας επέβαλλε ως …«Γέρο της Δημοκρατίας», μαζί με τον άλλο δολοφόνο του Μικρασιατικού Ελληνισμού …Ben-iizelo.

Διαβάστε το παρακάτω απόσπασμα και θα καταλάβετε:

«Η τύχη των Ελλήνων της Σμύρνης ήταν προδιαγεγραμμένη, όχι μόνο από τους Τούρκους του Κεμάλ, τις ξένες δυνάμεις αλλά και από την ελληνική κυβέρνηση, που έτρεμε την ανατροπή. Οταν λίγο πριν από την επερχόμενη κατάρρευση, ο Γεώργ. Παπανδρέου ρώτησε τον Ελληνα αρμοστή Στεργιάδη «Γιατί δεν ειδοποιείς τον κόσμο να φύγει;», αυτός του απήντησε: «Καλλίτερα να μείνουν εδώ και να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί, αν πάνε στην Αθήνα, θα ανατρέψουν τα πάντα»..»

Λίγο μετά ο πανάθλιος Βενιζέλος πρότεινε τον Κεμάλ …για το νόμπελ Ειρήνης.

Τρία βιβλία σχετικά με την Μικρασιατική Καταστροφή και την μετέπειτα ιστορία της χώρας, που μπορείτε να κατεβάσετε από εδώ.
Υπάρχει κι ένα έγγραφο του WORD (ΠΙΣΣΑΝΟΣ) που χρειάζεται πολλές διορθώσεις με βάση το πρωτότυπο που είναι σε μορφή pdf στον ίδιο φάκελο.
Όποιος έχει χρόνο και όρεξη να ασχοληθεί, θα βοηθήσει ώστε να το ανεβάσουμε στο internet σε ηλεκτρονική μορφή, ώστε να μπορεί να το σκανάρει και η Google και να βγάζει αποτελέσματα μέσα από το κείμενο αυτό.
Προς το παρόν το βιβλίο αυτό είναι διαθέσιμο σε μορφή φωτογραφιών και δεν είναι δυνατή η αποκοπή κειμένων για ένθεση σε άλλες ιστοσελίδες ως κείμενα και όχι ως φωτογραφιες.

Σίγμα

«Ο Ελληνικός Τύπος της Σμύρνης (1831-1922)»

Εως το Σάββατο 12 Απριλίου -κάθε ημέρα (πλην Δευτέρας), ώρες από 9.00 έως 14.00- παρουσιάζεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Μέγαρο Παλαιάς Βουλής, οδός Σταδίου 13, Αθήνα, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης πενήντα πέντε χρόνων από την έκδοση της εφημερίδας «Μικρασιατική Ηχώ», η έκθεση «Ο Ελληνικός Τύπος της Σμύρνης (1831-1922)», η δεύτερη μέσα στην τελευταία διετία που οργανώνει η Ενωση Σμυρναίων, σε συνεργασία με την Ιστορική Εθνολογική Εταιρεία Ελλάδος (ΙΕΕΕ).

«Εζησα τα παιδικά μου χρόνια με την ζοφερή ανταύγεια του πυρπολημένου μεγαλείου της πατρίδας μου, της “καλλίστης πασών”». ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΟΣ
Μιλάμε με τον Νίκο Χ. Βικέτο, γενικό γραμματέα της Ενώσεως Σμυρναίων, διευθυντή της εφημερίδας «Μικρασιατική Ηχώ».

– Ο Τύπος στη Σμύρνη;

«Η πρώτη ελληνόφωνη εφημερίδα, “Ο Φίλος των Νέων”, εκδόθηκε το 1831 με πρωτοβουλία των Αγγλοαμερικανών ιεραποστόλων (μισιοναρίων). Νεότερες τυπογραφίες, με στοιχεία φερμένα από το Παρίσι, που έκαναν την εμφάνισή τους στην Σμύρνη μετά το 1834 και κυρίως μετά το 1840, συνέτειναν στην έκδοση περισσότερων εφημερίδων και περιοδικών».

– Ηταν προεπαναστατικά ένα από τα μεγάλα κέντρα του νεοελληνικού Διαφωτισμού.

«Στην Σμύρνη είχε δημιουργηθεί μια εύρωστη αστική τάξη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πνευματική και κοινωνική ζωή της πόλεως. Στην πρωτεύουσα της Ιωνίας λειτουργούσε από τις αρχές του 18ου αιώνα συστηματικό ελληνικό σχολείο, το “Σχολείον Χριστού”, η μετέπειτα “Ευαγγελική Σχολή” (1808). Παράλληλα, ιδρύθηκε μια νέα σχολή, το νεοτεριστικό “Φιλολογικό Γυμνάσιο” (1809-1819), στο οποίο φωτισμένοι δάσκαλοι δίδασκαν λογική, φιλοσοφία, μαθηματικά, γεωγραφία. Η σχολή αυτή υπήρξε το προπύργιο του Διαφωτισμού και των φιλελευθέρων ιδεών».

– Η συμβολή των Ελλήνων δημοσιογράφων;

«Η πνευματική δραστηριότητα των Ελλήνων της Σμύρνης επηρεάστηκε, εκτός των άλλων, από την εντυπωσιακή ανάπτυξη που σημειώθηκε στον εκδοτικό τομέα, χάρη στην ύπαρξη πολλών τυπογραφείων και στην εμφάνιση μαχητικών και μορφωμένων δημοσιογράφων. Οι δημοσιογράφοι αυτοί δεν δίστασαν να έρθουν αντιμέτωποι με τις αρμόδιες Αρχές και να υποστούν διώξεις, τόσο κατά την περίοδο της οθωμανικής διακυβερνήσεως όσο και κατά το τριετές διάστημα της ελληνικής διοικήσεως (1919-1922), επί αρμοστείας Αριστ. Στεργιάδη».

– Πόσα εκδόθηκαν;

«Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει ο Χρήστος Σολομωνίδης, στο κλασικό έργο του «Η δημοσιογραφία στην Σμύρνη, στην πρωτεύουσα της Μικρασιατικής Ελλάδας, από το 1831 μέχρι το 1922» εκδόθηκαν συνολικά 135 εφημερίδες και περιοδικά ποικίλου περιεχομένου (θρησκευτικού, ιστορικού, φιλολογικού κ.ά.). Από αυτά σημαντικός αριθμός κυκλοφόρησε την τετάρτη δεκαετία του 19ου αιώνα, τότε που ο Ελληνισμός της Σμύρνης αρχίζει να παρουσιάζει εντυπωσιακή ανάπτυξη σε όλους τους τομείς».

– Τα μακροβιότερα;

«Αν και ο μεγάλος αριθμός του εντύπου Τύπου υπήρξε βραχύβιος εξαιτίας σειράς εμποδίων (οικονομικών, διοικητικών κ.τ.λ.) που είχε θεσμοθετήσει η εξουσία, δεν έλειψαν τα έντυπα που άντεξαν στην διάρκεια του χρόνου. Χαρακτηριστική περίπτωση η Αμάλθεια, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1838 και διέγραψε πορεία 85 χρόνων, τον τελευταίο στην Αθήνα το πρώτο έτος μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Συντηρητικό έντυπο με “απόλυτον κύρος επί της δημοσίας γνώμης, εξυπηρέτησε πάντοτε εθνικούς σκοπούς, χωρίς να κατέρχεται σε προσωπικά ζητήματα”»

– Το 1922;

«Η τύχη των Ελλήνων της Σμύρνης ήταν προδιαγεγραμμένη, όχι μόνο από τους Τούρκους του Κεμάλ, τις ξένες δυνάμεις αλλά και από την ελληνική κυβέρνηση, που έτρεμε την ανατροπή. Οταν λίγο πριν από την επερχόμενη κατάρρευση, ο Γεώργ. Παπανδρέου ρώτησε τον Ελληνα αρμοστή Στεργιάδη «Γιατί δεν ειδοποιείς τον κόσμο να φύγει;», αυτός του απάντησε: «Καλλίτερα να μείνουν εδώ και να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί, αν πάνε στην Αθήνα, θα ανατρέψουν τα πάντα»…»

– Η «Μικρασιατική Αμυνα»;

«Η κυβέρνηση Γούναρη δεν είδε ποτέ με συμπάθεια την “Μικρασιατική Αμυνα”. Την θεωρούσε δίδυμη αδελφή της οργανώσεως που είχαν συστήσει στην Πόλη οι Ελληνες αξιωματικοί, οι οποίοι είχαν εκδιωχθεί ή είχαν φύγει οικειοθελώς από το στράτευμα μετά την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του 1920».

-Δημοσιογράφοι – θύματα;

«Στους πρωτομάρτυρες της Μικρασιατικής Καταστροφής συναριθμείται ο δημοσιογράφος Νικόλαος Τσουρουκσόγλου, εκδότης των εφημερίδων Ημερησία και Reforme, οποίος συνελήφθη μαζί με τον μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο και βρήκε μαρτυρικό θάνατο. Ενας άλλος δημοσιογράφος, ο Αντώνης (Τώνης) Ζάνος, εκδότης της εσπερινής εφημερίδας Αμυνα και πρώτος πρόεδρος του Συνδέσμου Σμυρναίων Συντακτών, συνελήφθη και εκτελέσθηκε δι’ απαγχονισμού».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ