Ἡ προσωπικὴ πορεία τοῦ κάθε ἑνὸς ἀπὸ ἐμᾶς εἶναι μία καθαρὰ ἀτομικὴ ὑπόθεσις.
Ὅποια ἐπιλογή μας σχετίζεται μὲ τοὺς ἄλους εἶναι πάντα κάπως …ῤευστὴ καὶ μετέωρη, διότι οἱ προθέσεις τῶν ἄλλων, καθὼς καὶ οἱ πράξεις τους, εἶναι δική τους εὐθύνη.
Ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ προασπίζουμε τὶς ὅποιες ἐπιλογές μας καὶ νὰ ἐξακολοθοῦμε τὴν πορεία μας, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν θὰ μᾶς συντροφεύουν, ἤ ὄχι, ἄλλοι ἄνθρωποι.
Ἡ ὀμορφιὰ βέβαια σὲ ὄλο αὐτὸ κρύβεται στὴν συνειδητοποίησιν τῆς ἀτομικῆς διαδρομῆς, ποὺ οὔτως ἤ ἄλλως, κάποιαν στιγμὴ θὰ σταθοῦμε γιὰ νὰ τὴν κυττάξουμε. Καὶ τότε, ἀσχέτως τοῦ ἐὰν συμπορευθήκαμε ἤ πορευθήκαμε, θὰ διαπιστώσουμε πὼς τὰ ὅποια βήματα, ποὺ ἄλλοτε μετατρέπονταν σὲ ἅλματα, εἶναι δικά μας. Μόνον δικά μας.
Διότι αὐτὴ ἀκριβῶς ἠ πορεία εἶναι πάντα προσωπικὴ κι ὄχι συλλογική.
Τὴν ζωή μας τὴν ζοῦμε μόνοι μας ἀλλὰ ἐπιλέγουμε, κάπου κάπου, νὰ συνταξειδεύσουμε μὲ ἄλλους.