Ὅμηρος. Ὁ Ὀδυσσεὺς Λαερτιάδης.

Ὅμηρος                   Σελὶς Ο. Λ. Πανταζίδου            §
Ὅ Ὀδυσσεὺς                    455 
μ   μαρτυρίας                   406
η   ἠδὲ                               281
ρ   ῥήσεις                          575
ο   ὁμαρτησάντων           465                                  1 – 2
ς   συνέλεξεν                     601
«Ὁ Ὀδυσσεὺς μαρτυρίας καὶ λόγους συνέλεξε τῶν συμπολεμιστῶν.»

Ὅμηρος καὶ Ὀδυσσεὺς μετὰ βεβαιότητος ἦτο τὸ αὐτὸν πρόσωπον. Αὐτὸς ἔγραψε τὸ ἔπος τῆς Ἰλιάδος ἀφ΄ οὗ πρῶτον συνήθροισε τὰς μαρτυρίας ἀλλὰ καὶ τοὺς λόγους τῶν Ἀχαιῶν καὶ Τρώων περιγράψας ἐπ᾿ ἀκριβῶς τὰ γεγονότα τοῦ πρώτου καταγεγραμμένου ἑλληνικοῦ ἐμφυλίου πολέμου, τοῦ Τρωικοῦ.
Διὰ τὸ ἔπος τῆς Ὀδυσσείας δὲν ἐχρειάσθη νὰ πράξῃ τὸ αὐτόν, ὅπως εἰς τὴν Ἰλιάδα, ἀλλά μὲ κάθε λεπτομέρειαν περιγράφει τὰ ὅσα ὁ ἴδιος ἔπαθε κατὰ τὴν 10ετῆ περιπλάνησίν του εἰς τὰς διαφόρους χώρας τῆς Μεσογείου θαλάσσης καὶ τοῦ Ἀτλαντικοῦ Ὠκεανοῦ.

Τὸ ὄνομα Ὅμηρος δὲν ἀπαντᾶται εἰς τὰ ὁμηρικὰ ἔπη, εἶνε κωδικοποιημένον ψευδώνυμον τοῦ Ὀδυσσέως Λαερτιάδου ἐκ τῶν γραμματικῶν τῆς συντακτικῆς ὁμάδος τῶν ὁμηρικῶν ἐπῶν τοῦ Ὀνομακρίτου, ἐπὶ ἐποχῆς τυράννου Ἀθηναίων Πεισι¬στράτου 538 – 527 π.Χ.
Ὁ Ὀδυσσεύς (Ὅμηρος) ἔλαβε μέρος εἰς τὸν τρωικὸν πόλεμον μὲ 12 νῆας.

ΙΛ. Β 631 – 637
« Αὐτάρ Ὀδυσσεὺς ἦγε Κεφαλλῆνας μεγαθύμους,
οἵ ῥ᾿ Ἰθάκην εἶχον καὶ Νήριτον εἰνοσίφυλλον,
καὶ Κροκύλει᾿ ἐνέμοντο καὶ Αἰγίλιπα τρηχεῖαν,
οἵ τε Ζάκυνθον ἔχον ἠδ᾿ οἳ Σάμον ἀμφινέμοντο,
οἵ τ᾿ ἤπειρον ἔχον ἠδ᾿ ἀντιπέραι᾿ ἐνέμοντο·
τῶν μὲν Ὀδυσσεὺς ἦρχε Διὶ μῆτιν ἀτάλαντος·
τῷ δ᾿ ἅμα νῆες ἕποντο δυώδεκα μιλτοπάρῃοι. »
( Ὁ Ὀδυσσεὺς δὲ ἦγε τοὺς μεγαθύμους Κεφαλλῆνας,
ἐκεῖνοι λοιπόν εἶχον τὴν Ἰθάκην καὶ τὸ πυκνόφυλλον Νήριτον,
καὶ τὴν Κροκύλειαν ἐνέμοντο καὶ τὴν τραχεῖαν Αἰγίλιπα,
καὶ ἐκεῖνοι τὴν Ζάκυνθον εἶχον καὶ ἐκεῖνοι τὴν Σάμον περιοίκεον,
καὶ ἐκεῖνοι τὴν ἤπειρον εἶχον καὶ τ᾿ ἀντιπέραια ἐνέμοντο·
εἰς ἐκείνων μάλιστα ὁ Ὀδυσσεὺς ἦρχε μέ τὴν φρόνησιν τοῦ Διὸς ἴσος·
καὶ μ᾿ ἐκεῖνον συνάμα ἕποντο δώδεκα ἐρυθροπάρειοι νῆες. )

Ὁ Τρωικὸς πόλεμος διεξήχθη κατὰ τὰ ἔτη 3.087 – 3.078 π.Χ. ὅπως ἀπέδειξεν ὁ μέγας ὁμηριστὴς Κωνσταντῖνος Κουτρουβέλης, τῷ 1.994, εἰς τὸ βιβλίον του «Ἡ ἀναχρονολόγηση τῆς προϊστορίας» ἐκδόσεις Δαυλός.
Ὁ Κωνσταντῖνος Κουτρουβέλης ταξίαρχος ἐ. ἀ. τῆς Γ. Υ. Σ. καὶ μέλος τῆς Ἑλληνικῆς Γεωγραφικῆς Ἑταιρείας, ἀναφέρει τὰ ἑπόμενα συνταρακτικὰ εἰς τὴν 6ην παράγραφον τοῦ 12ου κεφαλαίου τῆς 269ης σελίδος, ὡς συμπεράσματα.

«Στὸ Α΄ Διεθνὲς Συνέδριον τοῦ Ὄλσταντ τοῦ Μονάχου τῆς Γερμανίας μὲ θέμα «Ἑλληνικὴ Μυθολογία καὶ Προϊστορία» διεξαχθὲν ἀπὸ 9ης μέχρι 12ης Δεκεμβρίου 1.994 προσκληθεὶς ἀνακοίνωσα στοὺς συνέδρους, στηριζόμενος στὰ ἀστρονομικὰ καὶ στὰ τοπογραφικὰ στοιχεῖα τῆς Ἰλιάδος τοῦ Ὁμήρου καί σὲ ἀνάλογα στοιχεῖα ἄλλων ἀρχαίων συγγραφέων καὶ ἀπέδειξα μὲ σχετικὰ ἀστρονομικὰ καὶ τοπογραφικὰ διαγράμματα, ὅτι:

• Ὁ Τρωικὸς πόλεμος διεξήχθη ἀπὸ τὸ ἔτος 3.087 μέχρι τὸ ἔτος 3.078 π.Χ. μὲ ἀστρονομι¬κὴν ἀπόδειξη, ἢ τὸ ἔτος 3.100 π.Χ. μὲ τοπογραφικὴν ἀπόδειξην.»

Ἡ χρονολόγησις 3.087 – 3.078 π.Χ., τοῦ τρωικοῦ πολέμου ἀποτελῇ τὸ σημεῖον ἀναφορᾶς διὰ τὸ ἔργον μου. Ἡ δὲ ἐπίδοσις τῶν ὁμηρικῶν κειμένων ἐμὴ ἐστι.

Ὁ Ὀδυσσεύς (Ὅμηρος) ἐγεννήθη περὶ τὸ ἔτος 3.110 π.Χ., καὶ ὅταν ἔφθασεν εἰς Σχερίην τῷ 3.070 π.Χ. ἦτο ἀρκετὰ δυνατός μὲ ἁδρὰ χαρακτηριστικά, δυνατὰ μπράτσα καὶ μηροὺς καὶ δὲν τοῦ ἔλειπεν ἡ νεότης του. Ἐκεῖνος, τότε 40 ἐτῶν, λαμβάνει ἐνεργὸν μέρος εἰς ἀθλητικοὺς ἀγῶνας μὲ τοὺς νεωτέρους Φαίηκας. Οἱ γέροι, ὅπως ὁ βασιλεὺς Ἀλκίνοος, δὲν λαμβάνουν μέρος.

Τοῦτο καταμαρτυρεῖται διὰ στόματος τοῦ Λαοδάμαντος υἱοῦ τοῦ βασιλέως Ἀλκινόου, ὅστις καὶ προέτρεπεν τοὺς φίλους του, τὸν ξένον νὰ ἐρωτήσωμεν ἄν τινα ἆθλον γνωρίζει καὶ ἐδιδάχθη ἐπίσης.

ὀδ. θ 133 – 139
« “Δεῦτε, φίλοι, τὸν ξεῖνον ἐρώμεθα εἴ τιν᾿ ἄεθλον
οἶδέ τε καὶ δεδάηκε· φυήν γε μὲν οὐ κακὸς ἐστι,
μηρούς τε κνήμας τε καὶ ἄμφω χεῖρας ὕπερθεν
αὐχένα τε στιβαρὸν μέγα τε σθένος· οὐδὲ τι ἥβης
δεύεται, ἀλλά κακοῖσι συνέρρηκται πολέεσσιν.
οὐ γάρ ἐγώ γέ τί φημι κακώτερον ἄλλο θαλάσσης
ἄνδρα γε συγχεῦαι, εἰ καὶ μάλα καρτερὸς εἴη. ” »

( ” Ἐλᾶτε, φίλοι, τὸν ξένον νά ἐρωτήσωμεν ἄν κἄποιον ἆθλον
γνωρίζει καὶ ἐδιδάχθη ἐπίσης· εἰς μὲν τὸ ἀνάστημα ἀληθῶς δὲν εἶνε κακὸς,
καὶ εἰς τοὺς μηρούς καὶ τὰς κνήμας καὶ εἰς ἀμφωτέρας τὰς χεῖρας ὕπερθε
καὶ εἰς τὸν στιβαρὸν αὐχένα μέγα ἐπίσης σθένος· οὐδὲ κἄτι τῆς ἥβης
στερεῖται, ἀλλά ὑπό τῶν πολλῶν κακῶν εἶνε καταβεβλημένος.
Διότι ἐγώ μάλιστα λέγω ὄχι κακώτερον κἄποιο ἄλλο τῆς θαλάσσης
τὸν ἄνδρα μάλιστα νά καταβάλῃ, ἄν καὶ πολύ δυνατὸς εἶνε. ” )

Πρὶν τὴν μνηστηροφονίαν τῆς ζ’ θαργηλιῶνος τοῦ 3.068 π.Χ. εἰς τὸ μέγαρον τοῦ Ὀδυσέως (Ὁμήρου) ἐν Ἰθάκῃ ἡ γραῖα ὑπηρέτρια Εὐρύκλεια ἀναγνωρίζει, ἐκ τῆς οὐλῆς τοῦ ποδός του, τὸν εἰς ἐπαίτην μεταμφιεσμένον Ὀδυσσέα.
Τότε πληροφορούμεθα πῶς καὶ διατὶ ἐκεῖνος ἔλαβε τὸ ὄνομα Ὀδυσσεύς.

ὀδ. τ 386 – 398
« Ὣς ἄρ᾿ ἔφη, γρηῢς δὲ λέβηθ᾿ ἕλε παμφανόωντα,
τοῦ πόδας ἐξαπένιζεν, ὕδωρ δ᾿ ἐνεχεύατο πουλὺ
ψυχρὸν, ἔπειτα δὲ θερμὸν ἐπήφυσεν. αὐτάρ Ὀδυσσεὺς
ἷζεν ἐπ᾿ ἐσχαρόφιν, ποτί δὲ σκότον ἐτράπετ᾿ αἶψα·
αὐτίκα γάρ κατά θυμόν ὀΐσατο, μή ἑ λαβοῦσα
οὐλήν ἀμφράσσαιτο καὶ ἀμφαδὰ ἔργα γένοιτο.
νίζε δ᾿ ἄρ᾿ ἆσσον ἰοῦσα ἄναχθ᾿ ἑόν· αὐτίκα δ᾿ ἔγνω
οὐλήν, τὴν ποτέ μιν σῦς ἤλασε λευκῷ ὀδόντι
Παρνησόνδ᾿ ἐλθόντα μετ᾿ Αὐτόλυκόν τε καὶ υἷας,
μητρὸς ἑῆς πατέρ᾿ ἐσθλὸν, ὃς ἀνθρώπους ἐκέκαστο
κλεπτοσύνῃ θ᾿ ὅρκῳ τε· θεός δὲ οἱ αὐτὸς ἔδωκεν
Ἑρμείας· τῷ γάρ κεχαρισμένα μηρία καῖεν
ἀρνῶν ἠδ᾿ ἐρίφων· ὁ δὲ οἱ πρόφρων ἅμ᾿ ὀπήδει. »

( Οὕτως εἶπε λοιπόν, καὶ ἡ γραῖα ἔλαβε λέβητα ἐξαστράπτοντα,
ἐξ οὗ πόδας ἔπλενε, καὶ ὕδωρ ἐντός ἔχυσε πολὺ
ψυχρὸν, ἔπειτ᾿ ὅμως ἐπάνω θερμὸν ἔχυσεν. Ὅμως ὁ Ὀδυσσεὺς
κάθισε πλησίον τῆς ἑστίας, καὶ αἴφνης πρός τὸ σκότος ἐστράφη·
διότι εὐθύς κατά θυμόν ἐφοβήθη, μή ἐκεῖνον λαβοῦσα
παρατηρίσῃ τὴν οὐλήν καὶ φανερὰ τὰ ἔργα γένοντο.
Καὶ ἔνιπτε λοιπόν πλησίον ἐλθοῦσα τὸν κύριόν της· καὶ ἀμέσως ἐγνώρισε
τὴν οὐλήν, αὐτὴν κἄποτε εἰς ἐκεῖνον ὁ λευκοδόντης χοῖρος ἐπροξένησεν
εἰς τὸν Παρνασόν ἐλθόντα πρός τὸν Αὐτόλυκον ἀλλά καὶ τοὺς υἱούς,
τῆς μητρὸς του τὸν ἐσθλὸν πατέρα, ὅστις εἰς τοὺς ἀνθρώπους διεκρίνετο
μέ τὴν κλοπήν καὶ μέ τοὺς ὅρκους ἐπίσης· ὅμως ὁ ἴδιος τοῦ τὰ ἔδωκεν ὁ θεός
Ἑρμῆς· διά τοῦτο βεβαίως ἔκαιε μετά χαρᾶς τὰ μηρία
τῶν ἀρνιῶν καὶ τῶν ἐριφίων· καὶ πρόθυμος ἐκεῖνος ἐξ ἴσου τὸν ἐβοήθει. )

Ὅταν ἐγεννήθη ὁ υἱὸς τοῦ Λαέρτου Ἀρκεισιάδου, τὸ ἔτος 3.110 π.Χ., εἰς τὴν Ἰθάκην, ἐλθὼν ἐκεῖ ὁ πάππος του Αὐτόλυκος, ὁ κατοικῶν ἐν τῷ Παρνασσῷ, ἔδωκεν ὁ ἴδιος τὸ ὄνομα Ὀδυσσεὺς εἰς τὸν ἔγγονόν του ὑποσχεθεὶς καὶ δῶρα εἰς ἐκεῖνον νὰ δώσῃ ὁπόταν ἡβήσῃ, ὀδ. τ 399 – 412.
Ὁ Αὐτόλυκος, ὁ υἱὸς τοῦ Ἑρμοῦ καὶ τῆς Χιόνης ἢ Φιλωνίδος, ἦτο ὁ πατὴρ τῆς γυναικὸς τοῦ Λαέρτου τῆς Ἀντικλείας ἥτις ἦτο ἡ μήτηρ τοῦ Ὀδυσσέως καὶ τῆς Κτιμένης. Ὁ πάππος τοῦ Ὀδυσσέως ὁ Αὐτόλυκος ἦτο περιβόητος διὰ τοὺς δόλους καὶ τὰς πανουργίας, ὀδ. τ 394 – 8. Ἔκλεψε τὴν περίφημη περικεφαλαίαν τοῦ Ἀμύντορος Ὀρμενίδου ἐκ τῆς πόλεως Ἐλεῶνος, ΙΛ. Κ 260 – 271, πυκινὸν δόμον ἀντιτορήσας, ἤτοι στερεὸν οἰκοδό¬μημα διατρυ¬πήσας.
Ὁ Αὐτόλυκος ἔδωκε τὸ ὄνομα Ὀδυσσεὺς εἰς τὸν ἔγγονόν του διότι ἐμισήθη καὶ κατεδιώχθη ὑπό τινων θεῶν καὶ ἀνθρώπων, πολλοῖσιν…. ὀδυσσάμενος!

ὀδ. τ 407 – 409
« ” πολλοῖσιν γάρ ἐγώ γε ὀδυσσάμενος τόδ᾿ ἱκάνω,
ἀνδράσιν ἠδὲ γυναιξὶν ἀνά χθόνα πουλυβότειραν·
τῷ δ᾿ Ὀδυσεὺς ὄνομ᾿ ἔστω ἐπώνυμον.” »

( ” διότι ἐγώ βεβαίως ἐδῶ δὰ φθάνω ἀπό πολλοὺς μισούμενος,
ἄνδρας καὶ γυναῖκας ἐπάνω εἰς τὴν πολυτρόφαν γῆν·
καὶ εἰς ἐκεῖνον Ὀδυσεὺς νὰ εἶνε τὸ ἐπώνυμον ὄνομα. ” )

Ἀριστοτέλης Ντοβόρης