Εἶναι ἀρκετὸ ποὺ κάποτε εὑρεθήκαμε μαζύ…

«…Εἶναι ἀρκετό πὼς κάποτε εὑρεθήκαμε μαζὺ
Σέ τί ὠφελεῖ νά τό συντάξουμε σέ ῥίμα;
Ὅταν εἶναι φθινόπωρο ἔχουμε ἀνοιξιάτικο καιρό,
ἢ μήπως καί μαζεύουμε τόν χρόνο τόν τραχύ τοῦ βορείου ἀνέμου;
Εἶναι ἀρκετό πὼς κάποτε εὑρεθήκαμε μαζύ.
Τί κι’ ἂν ὁ ἄνεμος στράφηκε ἐναντίον τῆς βροχῆς ;
Εἶναι ἀρκετὼ πὼς κάποτε εὑρεθήκαμε μαζύ.
Ὁ χρόνος τὸ’ χει δεῖ αὐτό, κι’ Ἄλλη φορὰ δὲν θὰ πισωγυρίσει…»

(ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ποίημα «Σιωπηλός» τοῦ ΕΖΡΑ Πάουντ)

Ὄθων Δρακᾶτος

One thought on “Εἶναι ἀρκετὸ ποὺ κάποτε εὑρεθήκαμε μαζύ…

Leave a Reply