Προσέξτε τον τίτλο του δημοσιεύματος (που τον επαναλαμβάνουν και άλλα σοβαρά, υποτίθεται, σάιτ):
«Με ποινές απειλεί ο Λοβέρδος τους μαθητές που κάνουν κατάληψη».
Προσέξτε τις λέξεις-κλειδιά: «ποινές» και «απειλεί».

Δηλαδή με ποιες ποινές απειλεί τους μαθητές ο υπουργός παιδείας; (σήμερα ο Λοβέρδος, αύριο κάποιος άλλος)
Με κούρεμα;
Με αποβολή;
Με αυτόφωρο;
Όχι βέβαια. Τους «απειλεί» ότι υπάρχει Προεδρικό Διάταγμα που ορίζει τι γίνεται με τις καταλήψεις.
Και τι ορίζει το ΠΔ;
Ορίζει τρομερά και φοβερά και βάρβαρα πράγματα!
Συνοπτικά το ΠΔ 170 «απειλεί» τους μαθητές με τις εξής… εξοντωτικές και αντιπαιδαγωγικές και απάνθρωπες «ποινές»:

«Ότι τα μαθήματα που χάνονται λόγω καταλήψεων, πέραν των τριών εργάσιμων ημερών, αναπληρώνονται είτε το Πάσχα είτε με την παράταση του διδακτικού έτους ανάλογα με τη διάρκεια της κατάληψης».

Με άλλα λόγια, αυτό το αυτονόητο που λέει κάθε υπεύθυνος γονιός στο παιδί του (που θέλει να το κάνει υπεύθυνο) όταν αυτό βαριέται να διαβάσει μια μέρα: «καλά παιδί μου, μην διαβάσεις, αλλά θα αναπληρώσεις τις χαμένες ώρες μελέτης μια άλλη μέρα».

Εκεί καταντήσαμε.
Να εξηγούμε το αυτονόητο. Ότι ο νόμος δεν είναι απειλή, είναι προστασία του μαθητή και, κυρίως, συνειδητοποίηση εκ μέρους του ότι είναι ελεύθερος να διαμαρτύρεται και να αντιστέκεται απέναντι στο… σύστημα. Μόνο που οι πράξεις αντιστάσεως και διαμαρτυρίας (είτε αυθεντικές και ιστορικά αναγκαίες, είτε ως χαβαλές), ανέκαθεν είχαν κάποιο τίμημα.
Δηλαδή, μαθητή, οι χαμένες ώρες του μαθήματος είναι ιερές και θα αναπληρωθούν τότε που θα θες να ξεκουραστείς.

Θες κατάληψη λοιπόν;
Καν’ την!

Ἀλικᾶκος Δημήτρης