Καὶ βῆμα βῆμα κάθε φορά, βῆμα τὸ βῆμα, προχωροῦμε λίγο παραπέρα.
Ὅσο πιὸ συνειδητὴ ἡ ἀλλαγή, τόσο πιὸ σταθερὸ τὸ βῆμα μας.
Ὅσο πιὸ μεγάλη ἡ ἀμφιβολία, τόσο περισσότερο ἀνασφαλὴς ὁ βηματισμός…

Μὰ ὅταν δὲν μοῦ ἀρέσῃ αὐτὸ ποὺ ἔχω, συνήθως γνωρίζω καὶ τὸ τὶ μοῦ ἀρέσει.
Καὶ μόνον ἕναν τρόπο ἔχω γιὰ νὰ  ἀλλάξῳ κάτι ἀπὸ τὴν σημερινή μου πραγματικότητα, ὅταν δὲν μοῦ ταιριάζῃ…
Νὰ ξεκινήσῳ…
Πρός τά ποῦ;; Πῶς; Μέ ποιές δυνάμεις;

Ἕνα εἶναι βέβαιον.
Ὅταν ΔΕΝ μοῦ ἀρέσῃ αὐτὸ ποὺ ἔχω, κάτι ΕΓΩ πρέπει νὰ κάνῳ γιὰ νὰ τὸ ἀλλάξῳ. Καὶ μέσα μου γνωρίζω πάντα τὸ τί!!!
Δὲν χρειάζεται παρὰ μόνον μία ἀπόφασις!!!
Ἡ ἀπόφασις εἶναι ἡ δύναμις ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ τὴν ἀλλαγή. Ἐκκρεμεῖ τὸ βῆμα.
Τὸ πρῶτο βῆμα, τὸ σπουδαιότερον, εἶναι ἐκεῖνο ποὺ θὰ μὲ κάνη νὰ ἀλλάξῳ ὅσα δὲν μοῦ ἀρέσουν καὶ νὰ μὲ φέρῃ πιὸ κοντὰ στὴν ζωὴ ποὺ μοῦ ταιριάζει.

Φιλονόη

 φωτογραφία