Ἡ ἡμέρα σήμερα ἐξελλίσσεται σὲ …«ἐθνικὴ ἑορτή», κατὰ πῶς μᾶς τὰ λέν. Ἀλλὰ ΔΕΝ εἶναι.
Καὶ δὲν εἶναι ἀνεκτὸ τὸ νὰ ὑποτιμοῦμε τὴν 25η Μαρτίου ἤ τὴν 28η Ὀκτωβρίου καὶ νὰ ὑπερτιμοῦμε τὴν 17η Νοεμβρίου.
Ἄλλες συνθῆκες, ἄλλες θυσίες, ἄλλοι ἀγῶνες… Δὲν συγκρίνονται αὐτὰ τὰ γεγονότα μεταξύ τους.

Γιὰ ἐμέναν λοιπὸν ΔΕΝ εἶναι ἐθνικὴ ἑορτή.
Εἶναι ἁπλῶς μία ἐπέτειος ἑνὸς σημαντικοῦ γεγονότος.
Δὲν θέλω νὰ μειώσῳ τὴν σημασία τῆς ἡμέρας, ἀλλὰ δὲν μπορῶ νὰ ἀγνοήσῳ καὶ τὶς μεθοδεύσεις ποὺ κρύβονται πίσω της.
Κι ἐκεῖ ποὺ ὀφείλουμε νὰ ἑστιάσουμε δὲν εἶναι τὸ περιστατικόν, ποὺ στάθηκε ἡ ἀφορμὴ γιὰ νὰ καταλάβουν τὴν ἐξουσία τὰ γνωστὰ κουδουνισμένα…  Οὔτε τὸ πῶς μᾶς παραμύθιαζαν τόσες δεκαετίες. Οὔτε τὸ ἐὰν πρὸ σαράντα ἐτῶν ἦταν καλλίτερα καὶ τώρα χειρότερα.
Πάντα ἔτσι ἦταν… Πάντα… Κατ’ ἐπέκτασιν λοιπὸν τὸ νὰ βλέπουμε τὸ δάκτυλο κι ὄχι τὸ δάσος εἶναι τὸ θέμα μας.

Ἐκεῖ λοιπὸν  ποὺ πρέπει νὰ ἑστιάσουμε εἶναι στὸ ΓΙΑΤΙ ἐμεῖς κι αὐτοὶ πρέπει νὰ τιμοῦμε τὰ αὐτὰ πράγματα.
Αὐτοὶ ὑπερασπίζονται τὴν δημοκρατία. Κι ἐμεῖς ὑπερασπιζόμεθα τὴν δημοκρατία.
Αὐτοὶ ὑπερασπίζονται τὸν κοινοβουλευτισμό. Κι ἐμεῖς ὑπερασπιζόμεθα τὸν κοινοβουλευτισμό.
Αὐτοὶ τιμοῦν τὴν 17η Νοεμβρίου ὡς ἐθνικὴ ἑορτή. Κι ἐμεῖς τιμοῦμε τὴν 17η Νοεμβρίου ὡς ἐθνικὴ ἑορτή.
Κι αἰσθανόμεθα καλῶς μέ ὅλα αὐτά;;
Ποῦ εἶναι τό λάθος;

Εἶναι δυνατόν νά θέλουμε νά ἀπελευθερωθοῦμε καί νά μή γνωρίζουμε τό ἀπό ποῦ πρέπει νά ἀπελευθερωθοῦμε;
Εἶναι δυνατόν νά μᾶς ἔχουν ἐκπαιδεύσει γιά νά θεωροῦμε ἱερά αὐτά πού οἱ δυνάστες μας ὑπερασπίζονται;
Καί πῶς θά μπορέσουμε νά ξεφύγουμε ἀπό ὅλην αὐτήν τήν καταπίεσιν καί τήν προπαγάνδα;;;
Ἀναπαράγοντας τά ὅσα οἱ δυνάστες μας θεωροῦν ὡς ἱερά;;;

Ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἀρχίζει νὰ σκέπτεται.
Ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου ξεκινᾶ ἀπὸ μέσα του.
Γιὰ νὰ μπορέσουμε ὅμως νὰ δομήσουμε συνθῆκες ἐλευθερίας στὴν σκέψιν μας, πρέπει νὰ ἀρχίσουμε νὰ ἀποδομοῦμε. Νὰ ξεφλουδίζουμε. Νὰ γκρεμίζουμε.

Κι ἀπό ποῦ ξεκινᾶμε;;;Ἔ;
Μήπως ἀπό ὅλα αὐτά πού τόσα χρόνια μᾶς ἔμαθαν πώς δέν εἶναι διαπραγματεύσιμα;

Φιλονόη

φωτογραφία