Εὐτυχῶς;;;;
Ναί, εὐτυχῶς… Ὅσο κι ἐὰν ἀκούγεται κάπως …παράλογον κάτι τέτοιο, σήμερα, μετὰ ἀπὸ προσεκτικὲς παρατηρήσεις, πολὺ σκέψιν καὶ ἄλλους τόσους προβληματισμούς, ἄρχισα ἐπὶ τέλους νὰ συνειδητοποιῷ πὼς τὸ «Πολυτεχνεῖο» μᾶς …ἔσωσε!!!

Θὰ ἐξηγηθῶ…
Ἀπὸ ἀρχῆς …«ἐνάρξεως» τοῦ Ἑλλαδοκαφριστᾶν, ὅλα ἦσαν λάθος, στραβὰ κι ἀνάποδα.
Μὲ Μαυροκορδάτους καὶ Κωλέττηδες προκοπὴ δέν γίνεται. Δὲν κτίζεται κράτος.
Δὲν νοεῖται κράτος βασιζόμενον στὴν ἀπάτη, στὶς μῖζες καὶ στὶς δοσοληψίες…
Οὔτε σωστὰ θεμέλια μπαίνουν.
Παρὰ ταὔτα αὐτὰ συνέβησαν.
Τὰ ὑποστήκαμε, δὲν μιλήσαμε, δὲν ἀντιδράσαμε καὶ μάθαμε πὼς ἔτσι …ἔπρεπε νὰ εἶναι.

Πέφταμε διαρκῶς ἀπὸ τὴν μία προδοσία στὴν ἄλλην.
Πόλεμοι γιὰ ἐξυπηρέτησιν τοκογλυφικῶν συμφερόντων.
Χρεωκοπίες γιὰ ἐξυπηρέτησιν τοκογλυφικῶν συμφερόντων…
Γενοκτονίες γιὰ ἐξυπηρέτησιν τοκογλυφικῶν συμφερόντων…
Οὐδέποτε μᾶς ἐρώτησαν. Γεμίσαμε «ἐθνάρχες» ποὺ φρόντιζαν νὰ μᾶς φορτώνουν καὶ ἀπὸ μίαν γενναία γενοκτονία.
Κι ἔτσι, στὸ μουλωχτό, στὸ σιγανό, ἡ μία προδοσία διαδεχόταν τὸ προηγούμενον ξεπούλημα καὶ προηγεῖτο τοῦ ἐπερχομένου πλιατσικολογήματος.

Εἴδατε κάποιον ἀπό τούς …«ἡγέτες» μας νά ἀντισταθῇ σέ ὅλο αὐτό*; Νά μᾶς προστατεύσῃ;;; Νά λειτουργήσῃ πατριωτικά;;;
Ὄχι… Δὲν εἴδαμε… Καὶ οὔτε θὰ δοῦμε, ὑπὸ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις. Διότι ΟΛΟ τὸ οἰκοδόμημα εἶναι σαθρό, λάθος, καταῤῤέει…
Ἐπὶ τέλους…!!! Ἐπὶ τέλους!!!

Πίσω ἀπὸ κάθε σταγόνα Ἑλληνικοῦ αἵματος, ἕνας Rothschild!!!

Ὑπῆρχε ὅμως, ἔως καὶ τὴν τελευταία δικτατορία, κάτι, πολὺ σημαντικό. Ὑπῆρχαν τὰ προσχήματα.
Ὅλοι αὐτοὶ ποὺ κυβέρνησαν (πάντα κατ’ ἐντολὴν τῶν τοκογλύφων) κρατοῦσαν τὰ προσχήματα. Ἔκαναν ζημιές, ἐθνοπροδοσίες, καταστροφὲς ἀλλὰ μὲ τὸ …γάντι. Νὰ μὴν τοὺς καταλάβουμε.
Ὅμως αὐτὸ ἔπαψε ἀπὸ τότε ποὺ τὰ ἀμόρφωτα κι ἀνθελλήνιστα καθάρματα, ποὺ ἔκαναν καριέρα, ἐπεὶ δὴ ἦπιαν καφὲ στὸ Πολυτεχνεῖο τὸν Νοέμβριο τοῦ 1973, ἀνέλαβαν τὶς τύχες τῆς χώρας.
Πῶς νά καταλάβῃ ὁ λαός, ὁ χιλιοπροδομένος αὐτός λαός, ὅτι οἱ …«δικοί» του ἄνθρωποι δέν ἦσαν καί τόσο …δικοί του;;;
Πῶς νά ἀντιληφθῇ ὁ ταλαίπωρος αὐτός λαός πώς ἐτοῦτοι ἐδῶ δέν ἦσαν λίγο ἁρπακτικά, σὰν κάθε ἄλλο προηγούμενον, ἀλλά τά μεγαλύτερα πού πέρασαν ἀπό τόν τόπο;;;;;;
Πῶς νά νοιώσῃ αὐτός ὁ λαός πώς ἐτοῦτος ὁ ξεληγωμένος συρφετός δέν εἶχε ἀρχή καί τέλος στίς ὀρέξεις του;;

Κι ἔτσι μαζὺ μὲ τὴν …«μεταπολίτευσιν» ξεκίνησε καὶ ἡ ὁλοκληρωτικὴ κατάῤῥευσις.
Ἐὰν ΔΕΝ ἔπεφτε ἡ χούντα ἤ ἐὰν ΔΕΝ εἶχε ὑπάρξη ἡ χούντα, τὸ πιθανότερον εἶναι σήμερα νὰ ΜΗΝ ζούσαμε ἐτοῦτες τὶς καταστροφικὲς ἡμέρες. Νὰ τὶς ἔβλεπαν, ἐὰν θὰ τὶς ἔβλεπαν, τὰ ἐγγόνια μας ἤ τὰ δισέγγονά μας. Εἴπαμε, κρατοῦσαν τὰ προσχήματα κάποιοι. Πάντα ἔκλεβαν, πάντα ἅρπαζαν, πάντα βολεύονταν, μὰ δὲν ἔδιδαν πολλὰ δικαιώματα. Στὰ μουλωχτὰ ὅλα.
Ὁ συρφετὸς ὅμως κατάφερε νὰ ἐπιταχύνῃ τὶς διαδικασίες…

Οἱ ξελιγωμένοι ἀρνησιπάτριδες, τὰ πραγματικὰ τρωκτικά, ὁ μολυσματικὸς ἐτοῦτος ὄχλος, δὲν μποροῦσε νὰ θέσῃ  ὅρια καὶ φραγές. Κι ἔτσι ξημερώσαμε κάποιαν ἡμέρα μὲ Ἄκηδες, μὲ Μαντέληδες, μὲ Κοσκωτᾶδες, μὲ Ἀνδρίκους, μὲ Μιμῆδες, μὲ Παπουτσῆδες, μὲ Καρατζαφέρηδες, μὲ Μπένυδες… Κι ἀπὸ κοντὰ τὰ «ἀντίπαλα» (κατὰ κόσμον, ἀλλὰ στὴν οὐσία τὰ συνεταιράκια!!!). Ἔπαιζαν μεταξύ τους… Ἀκόρεστη ἡ δίψα τους γιὰ ἐξουσία…
Ἀτελείωτη ἡ πείνα τους γιὰ …«μεζεδάκια»!!!
Ἀπέραντη καὶ ἀπύθμενη ἡ ἀνηθικότης τους!!!

Ὅλοι μὲ ἁπλωμένο τὸ χέρι, ζήτουλες, χαραμοφάηδες, ἀχόρταγοι μὰ κυρίως θρασύτατοι. Ἄλλως τὲ τὸ κοστοῦμι καὶ ἡ γραβάτα, δεῖγμα …καθωσπρεπισμοῦ, ἦταν ἀπὸ τὰ πρῶτα ποὺ ἐξοβελίσθησαν…
Τὰ τρωκτικὰ μὲ τὰ πουλόβερ… Οἱ ἑλλαδοφᾶγοι μὲ τὰ ζιβάγγα…. Οἱ ὕαινες μὲ τὰ πολυτεχνειακὰ διαπιστευτήρια.

Ἡ κατάῤῥευσις ἦταν σύντομος. Ἄλλως τὲ μικρὸ κράτος εἴμαστε, μικρὰ ταμεῖα ἔχουμε, μικρὸς χρόνος ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ ἀδειάσουν…
Σὲ μόλις τέσσερις δεκαετίες κατάφεραν νὰ ἐξαφανίσουν ὅλα τὰ ἀποθεματικὰ τῶν ταμείων, νὰ μετατρέψουν σὲ χρέος ὅλην τὴν περιουσία τοῦ ἑλληνικοῦ δημοσίου καὶ νὰ ἐξαφανίσουν ὅλα τὰ περιουσιακὰ στοιχεῖα τοῦ Ἕλληνος.
Ὄχι μόνοι τους. Μὲ τὰ ἀφεντικά τους φυσικά.
Τὰ ἀφεντικά τους, οἱ γνωστοὶ τοκογλῦφοι, ἀπόγονοι ἐκείνων τῶν πρώτων, ποὺ «ἔστρωσαν» τὸν δρόμο γιὰ κάθε ἐπόμενον, ἦθελαν τὴν ἀπόλυτον δουλοποίησιν. Οἱ ἐντολὲς ἐδόθησαν καὶ τὸ ἔργο παίχτηκε κανονικά, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ βλέπουμε σήμερα αὐτὴν τὴν εἰκόνα τῆς καταστροφῆς.

Μὰ ὅλα αὐτὰ εἶναι γιὰ τὸ καλό μας.
Ὅσο κι ἐὰν ὁ πόνος αὐτὴν τὴν στιγμὴ ΔΕΝ μᾶς ἐπιτρέπει νὰ σκεφθοῦμε καθαρά, ναί, εἶναι γιὰ τὸ καλό μας.
Φαντάζεστε νά ζούσαμε ἀκόμη στήν …κοσμάρα μας; Φαντάζεστε ἀκόμη νά τό παίζαμε ὁπαδοί τῶν «γαλαζοπρασινοκοκκινοπορτοκαλοροζουλί σωτήρων»;
Θὰ ἦταν ἀστεῖο… Ἔχουμε ἤδη πραγματοποιήσει τὸ πρῶτο μεγάλο, καὶ ἴσως τὸ σημαντικότερον βῆμα, ἀπὸ ὅλα τὰ ἐπόμενα. Τοὺς καταλάβαμε. Τοὺς ἀναγνωρίσαμε. Οἱ μάσκες ἔπεσαν.

Τὸ Πολυτεχνεῖον ἦταν μία φάρσα γιὰ νὰ ἀναδειχθοῦν τὰ σαπρόφυτα.
Ἦταν μία καλοστημένη ὑπόθεσις, ποὺ ἀπὸ αὐτήν, οἱ πραγματικοὶ ἥρωες χάθηκαν μέσα στὸ πλῆθος καὶ οἱ σκιές τους, ἐξαργύρωσαν τὸ μεγαλεῖον τῶν ἡρώων…

Μὰ ἐὰν ἔπεσαν οἱ μάσκες, φθάνει ἡ ὥρα τοῦ ἐπομένου βήματος.
Ναί, αὐτὴν τὴν στιγμὴ τὸ ΣΟΚ εἶναι πάρα πολὺ μεγάλο. Ναί, αἰσθανόμεθα μουδιασμένοι, τρομαγμένοι, ἀπογοητευμένοι, ἀπελπισμένοι, προδομένοι, ἐγκλωβισμένοι… Ἔ καί;;;
Πάντα ἔτσι ἦταν. Πάντα ὑπὸ συνθῆκες πιέσες λειτουργούσαμε σωστά!!!
Πάντα ἡ Ἀνάγκη μᾶς ξεκουνοῦσε καὶ μᾶς μεταμόρφωνε σὲ δημιουργούς!!!

Ὁ Ἀλέξανδρος γιὰ νὰ πάῃ ἐμπρὸς ἔκοψε τὶς γέφυρες πίσω του.
Ἔτσι κι ἐμεῖς… ΔΕΝ ἔχουμε πλέον σημεῖον ἐπιστροφῆς. Ἡ κατάῤῥευσις τοῦ μπορντέλου, ποὺ μὲ κωλέττιες καὶ μαυροκορδάτιες μεθοδεύεις, (καὶ πάντα μὲ στήριγμα τὶς χρηματοδοτήσεις τῶν Ῥόθτσιλντ), ποὺ ὀνομάστηκε (εἰρωνικότατα) Ἑλλάς, ἀλλὰ ποὺ στὴν οὐσία ἦταν τὸ Ἐλλαδοκαφριστάν, μᾶς τελειώνει.
Δῆλα δὴ μᾶς δίδεται ἡ μεγίστη εὐκαιρία, σὲ λίγο, νὰ τὸ ξαναφτιάξουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή.
Δῆλα δή, ἡ βασιλεία τῶν πατριδοκαπήλων σὲ λίγο φθάνει στὸ τέλος της.
Δῆλα δή… Πονᾶμε, γιατὶ ἀκόμη δὲν θέλουμε νὰ ἀποδεκτοῦμε πὼς χάσαμε τόσα πολλά, μὰ ὅταν θὰ ὁλοκληρωθῆ ἡ κατάῤῥευσις, τότε ποὺ ΟΛΕΣ οἱ γέφυρες θὰ ἔχουν γκρεμιστῆ, θὰ διαπιστώσουμε πὼς ἔχουμε ΜΟΝΟΝ ἕναν δρόμο. Τὴν ἄνοδον.

Εἶναι λοιπόν δυνατόν σήμερα, μετά ἀπό τέτοιαν συνειδητοποίησιν, νά μήν εἶμαι χαρούμενη;
Νά μήν εὐχαριστῶ τά ἄθλια αὐτά ὑποκείμενα;
Νά μήν ἀναγνωρίζῳ τό καλό πού μᾶς ἔκαναν;;;

Δὲν εἶναι…
Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι.
Εἴμαστε εὐλογημένοι ἄνθρωποι. Ἀργοῦμε νὰ πάρουμε μπροστά, μὰ ὅταν μᾶς …στριμώξουν μεγαλουργοῦμε.
Τὸ στρίμωγμα φθάνει στὸ τέλος του…
Κι ἐμεῖς,  σὲ λίγο, πιάνουμε τὴν ἀνηφόρα.
Μία ἀνηφόρα κοπιαστική, ἀλλὰ σπουδαία… Καὶ τὸ κυριότερον… ΔΙΧΩΣ νταβαντζῆδες!!!
Ἀρκετά!!!

Φιλονόη.

Υ.Γ. Ἄν τὲ Ἕλληνες… Λίγο κουράγιο ἀκόμη. Λίγο. Τὰ πολλὰ πέρασαν. Ἔχουμε ἀκόμη δύσκολα ἐμπρός μας, πολὺ δύσκολα, μὰ ἐὰν καταφέραμε νὰ φθάσουμε ἔως ἐδῶ, τότε βεβαιωμένα θὰ πᾶμε καὶ παρακάτω. Καὶ παρακάτω εἶναι ἡ καμπή. Εἶναι τὸ τέλος αὐτῆς τῆς πορείας καὶ ἡ ἀρχὴ μίας νέας, ἀνοδικῆς. Ἀρκετὰ μὲ τὰ κατεβασμένα κεφάλια. Ὥρα εἶναι σιγὰ σιγὰ νὰ ἀρχίσουεμε νὰ βλέπουμε οὐρανό!!!

*Πλὴν ἴσως ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, κι αὐτῶν …«τυχαίως» καὶ περιστασιακῶς… Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἐπεὶ δὴ ΔΕΝ …ἐξυπηρετοῦσαν τοὺς …καθάρισαν!!!

φωτογραφία