Ὁ χρόνος. (συνέχεια)

Ὁ χρόνος…

(Ὑπάρχουν συγχρόνως αἱ τρεῖς πραγματικότηται πού μᾶς ἀφοροῦν (Παρελθόν, Παρόν, Μέλλον) ἀλλά ἐκτυλίσσονται μέ διαφορετικάς ταχύτητας πού δέν μᾶς εἶναι αἰσθηταί.)

 Ἡ ὕπαρξις συγχρόνως καί τῶν τριῶν, ἰσχύει μόνον διά ἕναν ἐξωτερικόν παρατηρητήν πού παρατηρεῖ τό σύνολον, ἔξω ἀπό τήν δική μας διάστασιν πραγματικότητος καί ἐπομένως κατανοήσεως. Αὐτή εἶναι καί ἡ πλέον δύσκολος ἔννοια καί ἀποτελεῖ ἕνα ἐκ τῶν θεμελειωδῶν συστατικῶν τῆς Δημιουργίας.

Τό θεμελιῶδες στοιχεῖον εἶναι ὅτι ὑπάρχει ἐπικοινωνία Παρελθόντος-Παρόντος-Μέλλοντος, ἀρκεῖ νά εἴμεθα ΔΥΟ, ἐξ᾿οὕ καί ὁ ὅρος Διττότης, δῆλα δή ἡμεῖς (ἡ διάστασίς μας ἐδῶ εἰς τό παρόν.) καί ἡ Διττή μας διάστασις. Διότι ὅ,τι δήποτε εἰς τό Σύμπαν, (ἀπό τά στοιχειώδη σωματίδια μέχρις τούς Γαλαξίες, εἶναι διττό), δῆλα δή ἀποτελεῖται ἐκ δύο σκελῶν κατανεμημένα εἰς δύο διαφορετικὰς ῥοὰς χρόνου. τοιουτοτρόπως καί ὅλα τά ἔμβια ὄντα.

Τό διττό σῶμα ταξειδεύει μέ μεγάλην ταχύτηταν μεταξύ τῶν τριῶν χρόνων, ἐρευνῶντας διά ζωτικάς πληροφορίας. Ἡ τεράστια ἐπιτάχυνσις τῶν χρονικῶν στιγμῶν εἰς αὐτό πού καλοῦμε Μέλλον, ἐπιτρέπει εἰς τόν Διττόν ἑαυτόν μας, νά ἐλέγξῃ τάς ἐπιπτώσεις τῶν πράξεων, καί τῶν σκέψεῶν μας πρίν τάς ζήσωμεν εἰς τό παρόν μας. (τό Μέλλον προβάλλεται εἰς τό πεπερασμένο Παρόν.!) Εἰς τήν ἀργήν ῥοήν, πού ὀνομάζωμεν Παρελθόν, ἔχει τήν πληροφορίαν συνθέσεως δι᾿ ὅλα αὐτά πού εἶναι ἀρμονικά δι᾿ἐμᾶς.

Ἀντί λοιπόν νά ὑποστοῦμε μοιρολατρικά τάς οἱεσδήποτε συνεπείας εἰς τήν ζωήν μας, ὁ Διττός ἑαυτός στέλνει εἰς ἐμᾶς τάς καταλλήλους πληροφορίας μέ τά ἔνστικτα καί τάς διαισθήσεις πού ἔχωμεν, ἔτσι ὥστε νά ἀναθεωρήσωμε τἀς ἀποφάσεις μας καί τήν στάσιν μας εἰς τό Παρόν, καί νά ζήσωμεν μέ τήν καλυτέραν δυνατήν ἀρμονίαν. Ἡ ἀπομνημόνευσις τῶν πληροφοριῶν αἱ ὁποίαι συλλέγονται κατά τήν διάρκειαν τῶν ταξειδίων διά μέσου τοῦ χρόνου, χάριν τῆς ὑπάρξεως τῶν ἀνοιγμάτων αὐτοῦ γίνεται εἰς το φυσικόν μας σῶμα μέσῳ τοῦ ὕδατος πού ὑπάρχει εἰς αὐτό χάριν εἰς τάς εἰδικάς ἰδιότητάς του.

Δέν εἶναι δυνατόν νά ζήσωμεν χωρίς ὕδωρ καί χωρίς πληροφορίαν. Ἡ ἐπικοινωνία αὐτή Παρελθόν-Παρόν-Μέλλον ἐξηγεῖ ἐπίσης μέ φυσικότητα καί ὅλα τά ψυχικά καί συχνά μεταφυσικά (μέχρι τώρα) φαινόμενα. π.χ.μαντεία Ἡ ἰσορροπία μας λοιπόν ἐξαρτᾶται ἐκ τῆς ἰσορροπίας αὐτῷν τῶν τριῶν σκελῶν μεταξὺ των καὶ τῆς πραγματικότητος μας καί μποροῦμε νά τήν ἐλέγχουμε κατά βούλησιν χάρις εἰς τήν διττή μας διάστασιν. (διότι ὁ διττός ἑαυτός μας ἐκμεταλλεύεται τά χρονικά ἀνοίγματα πού λαμβάνουν χῶραν τήν νύκταν εἰς τόν «παράδοξον» ὕπνο μας).

Τᾶσος Γκολέμης

Leave a Reply