Λαὸς ποὺ ἀναζητᾶ σωτῆρες καταλήγει μὲ ἀφεντικά. Τὸ ξέρουμε αὐτό.
Ἀλλὰ καὶ λαὸς ποὺ δὲν ξέρει τὶ τοῦ γίνεται, ἀπὸ πλευρᾶς πεπαιδεύσεως, καταλήγει στὸ νὰ μὴν μπορῇ νὰ ἀναγνωρίσῃ τὸ ποιὸς εἶναι ἀκόμη καὶ ὁ ἴδιος του ὁ ἑαυτός. Πολλῷ δὲ μᾶλλον τὸ  ποιοὶ εἶναι οἱ ἡγέτες του, γιὰ νὰ τοὺς ἐπιλέξῃ μὲ λογικὰ κριτήρια, πρὸ κειμένου νὰ καταλήξῃ σὲ ἀσφαλῆ συμπεράσματα καὶ νὰ ἀποφεύγῃ τὶς παγίδες..
Κι ἐπεὶ δὴ τέτοιοι λαοί, ἀλλὰ καὶ κάθε ἄτομό τους, δὲν ἀντέχουν στὸ γνώθι σ’ἑαυτόν, τελικῶς καταλήγουν ἐπίσης μὲ ἀφεντικά…
Κι ἐπίσης, λαὸς ποὺ ἀρκεῖται στὸ νὰ βλέπῃ μόνον τὰ ὅσα φαίνονται καὶ δὲν ἀντέχει νὰ ἐμβαθύνῃ, καταλήγει ὁμοίως μὲ ἀφεντικά…
Καλὴν ὥρα λέμε..

Ξέρουμε…
Τὸ βιώνουμε στὸ πετσί μας… Καθημερινῶς.
Ἀναζητήσαμε σωτῆρες, ἀκολουθήσαμε πολλῶν εἰδῶν μόδες, χωθήκαμε σὲ ὅλων τῶν εἰδῶν τὰ κομματομάγαζα, ἔτσι, γιὰ νὰ σώσουμε τὸ …τομάρι μας περισσότερο, καὶ καταλήξαμε μὲ τοὺς ἀπογόνους τῶν …προηγουμένων ἀφεντικῶν!!!

Μὰ δὲν βαριέσθε…
Περάσαμε καλά…
Τί σημασία ἔχει ἐάν τώρα κυττᾶμε γύρω μας καί τά πάντα ἔχουν ἰσοπεδωθεῖ;
Ἐμεῖς …ἀνεύθυνοι παραμένουμε. Μᾶς ξεγέλασαν, μᾶς ἐξαπάτησαν, μᾶς τὴν ἔφεραν.

(Καί ποῦ στά κομμάτια βρέ εἶναι τό δικό μας μυαλό;
Εἴπαμε… Τὸ θῦμα εἶναι ἐξ  ἴσου ὑπεύθυνο μὲ τὸν θύτη, διότι ΔΕΝ ἔχει ἐκπαιδεύσει τὸν ἑαυτόν του στὸ νὰ μπορῇ νὰ ἀντιμετωπίζῃ τοὺς θῦτες. Κορόιδο γεννήθηκε, δυστυχισμένο κορόιδο θὰ πεθάνη…
Δὲν θέλει νὰ ἀλλάξῃ κάτι…
Διότι ἐὰν ἤθελε, δίδοντας σημασία στὶς μικρές, καθημερινὲς λεπτομέρειες, θὰ εἶχε ἐπιτύχη πολλά.)

Μὰ δὲν βαριέστε λέμε…
Ἐδῶ ὁ κόσμος χάνεται κι ἐγὼ ἀσχολοῦμαι ἀκόμη μὲ συνωμοσίες…
Φτοῦ πιπέρι.

Ἐκεῖ λοιπόν, μέσα στὴν ΝΙΡΒΑΝΑ κατάστασίν μας, ἐμφανίζονταν κάπου κάπου κάτι κλωτσιὲς στὴν συνείδησίν μας, ἀλλὰ ἐμεῖς τὶς …ἀγνοούσαμε, τὶς προσπερνούσαμε καὶ συνεχίζαμε… Γιατί νά χωλοσκάσουμε;
Λίγο μᾶς ἀναστάτωναν τὴν ΝΙΡΒΑΝΑ μας ἀλλὰ δὲν ἐστάθησαν ποτὲ ἱκανὲς νὰ μᾶς βγάλουν ἀπὸ αὐτήν. Κατεβάσαμε ἴσως καὶ μερικὰ …καντήλια ἤ @@@γίες ἤ μερικὰ …«γαλλικά» καὶ ξεθυμάναμε.
Ὅλα καλά… Ὅλα ἔπρεπε νὰ ἔχουν καλῶς. Ἐμεῖς νὰ ἁπλώσουμε τὴν ἀρίδα μας κι ὁ κόσμος ὅλος νὰ πάῃ στὸν ἀγύριστο.
Μήπως θά τρώγαμε παραπάνω; Μήπως θά μᾶς βοηθοῦσε στήν ὁποίαν ἀνέλιξίν μας; Ἤ μήπως θά μᾶς ἔλυνε κάποια προβλήματα;

«Ὁ Ἀθανάσιος Διάκος ἦταν γκέυ».
Ἔτσι τὸν φαντασιώθηκε μία καλὰ χρηματοδοτουμένη τηλεπερσόνα, ὀνόματι Κιτσοπούλου, ποὺ εἶναι, κατὰ πῶς ἀποδεικνύεται, καὶ ὄνομα καὶ …χωριό.

Ἐὰν τώρα τὰ βάζουν καὶ μὲ τὸν Ἀθανάσιο Διᾶκο…

Ἕνα ἐκατομμύριο τσίμπησε ὡς ἐπιχορήγησιν γιὰ τὴν παράστασιν…
Κι ἐμεῖς τὸ …βουλώσαμε!!! Τόσο ἁπλᾶ…
Εἴπαμε… Δέν βαριέστε; Μέ τόν Διάκο ποιός νά ἀσχοληθῇ σήμερα; Τρὲ Μπανάλ!
Καί τί εἶναι τό ἕνα ἐκατομμύριον ἐμπρός στά δισεκατομμύρια πού μᾶς ἅρπαξαν;
Μέ ψίχουλα θά ἀσχολούμεθα τώρα;
Ἄσε τὸ κοριτσάκι νὰ παίξῃ (εἰς βάρος μας) ὅσο θέλει…
Εἶναι καὶ μὲ τὴν ἀριστερά… Ποιός τά βάζει σήμερα μαζύ τους;

«Ἡ παλαιὰ γραμματικὴ εἶναι δύσκολη καὶ δυσνόητη. Ἡ γλῶσσα πρέπει νὰ ἁπλοποιηθῇ. Ἡ γλῶσσα πρέπει νὰ εἶναι ἡ γλῶσσα τοῦ λαοῦ!!!»…
Ἔτσι ἀπεφασίσθη ἀπὸ τὶς κυβερνήσεις Ῥάλλη, Παπανδρέου. Ἔτσι νομοθέτησε ὁ Βερυβάκης. Ἔτσι ἔβγαλε τὸν σκασμὸ (σχεδὸν σύσσωμη) ἡ πανεπιστημιακὴ κοινότης. Ἔτσι ἀπεφάσισε τὸ ΚΚΕ καὶ σύσσωμη ἡ ἀριστερή. (Καλά τό γράφω;)

Τὸ σκάνδαλο τοῦ μονοτονικοῦ

Οὐσιαστικῶς ΟΛΟΙ τους ἐργολαβικῶς, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἠθική μας, τὶς ἀξίες μας, τὶς ἀρχές μας γκρεμοτσάκισαν τὴν μνήμη μας, τὴν ἱστορία μας καὶ κυρίως τὴν γλῶσσα μας…
Ὅλοι στὸ ἴδιο σχέδιον ὑπηρέτες…
Ἄλλως τέ, ἔτσι ἐτέθησαν καὶ παγιώθησαν τὰ θεμέλια τῆς σχέσεως Μπαμπινιώτη-ΕΛΙΑΜΕΠ-Ἀμερικανικῆς πρεσβείας, γιὰ τὰ ὁποῖα οὐδεὶς ἐπίσης ἀντέδρασε…

Τελικῶς ὁ Μπαμπινιώτης δίδει ἀναφορά στήν Ἀμερικανική πρεσβεία;

Μὰ δὲν βαριέστε… Ἐμεῖς ζούσαμε τὶς ἐποχὲς μὲ τὶς παχειὲς ἀγελάδες. Φάγαμε ψωμάκι μὲ τὸν Ἀνδρέα. (Ἄλλοι ἔφαγαν κι ἐπὶ Κωστάκηδων γενικότερα…!!!)
Βολέψαμε καὶ τὰ παιδιά μας στὸ Δημόσιο, γιὰ νὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὴν κατάρα τῆς λάσπης καὶ τῆς κοπριᾶς…
Ἀποκτήσαμε καὶ μερικὲς καλὲς …κουμπαριές, γιὰ τὶς δύσκολες ἡμέρες…
Πήραμε καὶ τὴν ἐπιδότησιν γιὰ νὰ τελειώσουμε τὸ ἐξοχικὸ καὶ γιὰ νὰ ἀλλάξουμε τὸ σκάφος…
Καὶ τελικῶς τεμπελιάσαμε τόσο, ὅσο χρειαζόταν, πρὸ κειμένου νὰ ἐξαρτώμεθα γιὰ ὅλον τὸν ὑπόλοιπο βίον τοῦ Ἑλλαδοκαφριστᾶν ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ θὰ μᾶς πετοῦν ψίχουλα… Βλέπετε, ὅποιος δὲν θέλει νὰ ζυμώσῃ οὔτε κἄν τὸ κοσκίνισμα ξεκινᾶ…

Μὰ δὲν βαριέστε εἴπαμε…
Ὅλα ἦσαν …τυχαῖα!!!

Τὸ ΕΛΙΑΜΕΠ καὶ ὁ πραγματικός του ῥόλος. [3]

Τὸ ΕΛΙΑΜΕΠ καὶ ὁ πραγματικός του ῥόλος. [5]

Καὶ μετὰ ἔφθασαν τὰ re-poys(t)h-ει-α κτυπήματα, κάτω ἀπὸ τὴν μέση.
Καὶ νὰ οἱ «συνωστισμοί»… Καὶ νὰ οἱ «γραφικότητες» καὶ οἱ «ἀναχρονισμοί» τοῦ Μεσολογγίου… Καὶ νὰ οἱ ἀρνήσεις τῶν γενοκτονιῶν. (Ὄχι τῶν ἑβραϊκῶν. Μόνον τῶν Ἑλληνικῶν καὶ τῶν Ἀρμενικῶν!!!)
Ἀλλὰ δὲν βαριέστε…
Ἐμεῖς νὰ εἴμαστε καλά. Εἶπε… Λόγια εἶναι, ὁ ἀέρας τὰ παίρνει καὶ πηγαίνουν στὸ καλό τους…
Θά χαλάσουμε τώρα τήν σακχαρένια μας μέ τέτοια ἀναχρονιστικά ζητήματα;;;

Καὶ μετὰ ἔφθασε ἡ ἀ-γραμματικὴ τοῦ δημοτικοῦ καὶ τοῦ γυμνασίου. Μία ἀ-γραμματικὴ ποὺ στὴν πραγματικότητα στοχεύει στὴν ἀπόσυρσιν τοῦ ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου καὶ στὴν ἀντικατάστασίν του μὲ τὸ λατινικό… Ἄλλως τὲ ἡ Μπίλντεμπεργκ-χἌννα Διαμαντοπούλου ἐπρότεινε ἀπὸ τὸ 2001 νὰ θέσουμε τὴν ἀγγλικὴ ὡς ἐπίσημο γλῶσσα τοῦ κράτους (μετὰ τὰ ἄλλαξε, ἀλλὰ ἡ πρώτη δήλωσις μετρᾶ!!!).
Θά ξέφευγαν οἱ παρατρεχάμενοί της; Οἱ ἐπόμενοι μήπως;
Ἤ μήπως τόλμησε κάποιος ἀπό τά τσιράκια τῆς Μπίλντεμεργκ νά ἀρνηθῇ τήν λατινικοποίησιν τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου…

Ἐγὼ δὲν θέλω πλέον νὰ μπουκάρω στὴν βο(υ)λή! Στὰ σχολεῖα θέλω νὰ μπουκάρω!

Ἀμερικανοὶ κι Ἄγγλοι συνέγραψαν τὸ βιβλίον τῆς «γραμματικῆς»!

Ἀλλάζουν τώρα καί τήν Ἑλληνική γραμματική…;

Ἀλλὰ δὲν βαριέστε…
Εἴπαμε… Πρῶτα νὰ γεμίσῃ τὸ ψυγεῖο, μετὰ ἡ τσέπη, μετὰ τὸ νὰ …«φουλάρουμε» τὸ σκάφος γιὰ νὰ πᾶμε βόλτα τὸ «γκομενάκι» καὶ μετά, ἐὰν μᾶς μείνῃ χρόνος καὶ ὄρεξις καὶ διάθεσις θὰ ἀσχοληθοῦμε καὶ μὲ τὴν παιδεία.

Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἡ παιδεία εἶναι πολυτέλεια…
Μὰ ὅπως εἶπαν καὶ οἱ  «πεφωτισμένοι» ἀ-δάσκαλοι, ποὺ δὲν ἔχουν εὐθύνη, ἐφ΄ ὅσον ἐντολὲς ἐφαρμόζουν, «ἐδῶ ὁ κόσμος δὲν ἔχει νὰ γεμίσῃ τὸ ψυγεῖο του… μὲ γραμματικές θά ἀσχολούμεθα»..
Καὶ πολὺ σωστὰ τὸ ἐτοποθέτησαν ἐτοῦτοι οἱ …«πεφωτισμένοι…»!!!
Διότι …δὲν βαριέστε. Τὰ μισθά τους νὰ πέφτουν. Διότι ΟΥΔΕΠΟΤΕ ἐνδιαφέρθησαν γιὰ τὴν παιδεία. Διότι ὁ μόνος τους στόχος εἶναι νὰ μὴν πειραχθῇ τὸ πορτοφόλι τους…

Ὅταν οἱ δάσκαλοι ἐπισήμως συνεργοῦν στὴν πνευματική μας δολοφονία!

Μὰ τὸ ψάρι ἀπὸ τὸ κεφάλι του βρωμᾶ.
Ἐὰν δοῦμε τὶς κεφαλές μας θὰ καταλάβουμε τὸ ποιοὶ εἴμαστε.

Μὲ τέτοιους …«ἀρχηγούς» κομμάτων εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ ἀσκῇ τὴν ὅποιαν πολιτικὴ θέλει ἡ Μπίλντεμεργκ-ΕΛΙΑΜΕΠ μέσῳ τοῦ Μπαμπινιώτου καὶ τῶν ὅσων αὐτὸς ἐκπαίδευσε, γιὰ νὰ μᾶς κάνουν τὴν σκέψιν ..κιμᾶ!!!
(Καὶ ΔΕΝ εἶναι ὁ Καμμένος ΜΟΝΟΝ ἔτσι. Εἶναι ΟΛΟΙ!!! Ἀπὸ τοὺς γνωστοὺς ἔως ΟΛΟΥΣ τοὺς …δελφίνους!!! Ποιός τολμᾶ ἄλλως τέ νά τά βάλη μέ τήν νέα (καὶ παλαιά) τάξιν πραγμάτων;)

Καταργοῦν, ἐμφανῶς, ὅ,τι θὰ μποροῦσε νὰ μᾶς φέρῃ σὲ ἐπαφὴν μὲ τὴν πραγματικὴ γνώσιν.
Τὸ μόνον ποὺ τοὺς ἐνδιαφέρει εἶναι ἡ …κατάργησις τῶν πάντων!!! Ὅλων τῶν δρόμων, τῶν διεξόδων, τῆς πραγματικῆς μας διαδρομῆς καὶ ταὐτότητος..
Καταργοῦν τὴν μνήμη, τὰ δικαιώματα, τὴν ἀντίληψιν…
Καταργοῦν τὴν λογική… Πολὺ εὔκολα…

Πῶς μπορεῖ ὁ Παρακείμενος νὰ ὁδηγήσῃ στήν σκιζοφρένεια;

Μὲ παιδιὰ ἔχουν νὰ κάνουν. Μὲ τὰ δικά μας παιδιά…
Κι ἐχθὲς μὲ ἐμᾶς, ποὺ ἐπίσης παιδιὰ ἤμασταν…
Παιδιὰ ποὺ μεγάλωσαν ἀλλὰ δὲν ἔμαθαν νὰ σκέπτονται…
Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα τὸ βλέπουμε στὸν καθρέπτη μας…

Ἀλλὰ δὲν βαριέστε…
Ἐμεῖς ἔχουμε σοβαρότερα… Πολὺ σοβαρότερα…
Ἔχουμε νὰ καταγγείλουμε τὴν λεηλασία εἰς βάρος μας, δίχως ὅμως τώρα πιὰ νὰ μποροῦμε νὰ κατανοήσουμε πὼς πρῶτα μᾶς λεηλάτησαν τὴν λογική, μετὰ τὴν ἀντίληψιν καὶ τέλος τὸ χρῆμα…
Πρῶτα σὲ καθιστοῦν ΗΛΙΘΙΟ καὶ μετὰ σοῦ χορηγοῦν …ψυχοφάρμακα, διότι ἀδυνατεῖς νὰ διαχειριστῇς μόνος σου τὴν ζωή σου.
Πρῶτα σὲ λοβοτομοῦν καὶ μετὰ σὲ σέρνουν ἐκεῖ ποὺ βολεύει…

Διότι ἐὰν εἴχαμε τὴν λογικὴ οὐδέποτε θὰ μποροῦσα νὰ μᾶς ἁρπάξουν τὸ ὁ,τιδήποτε…
Ἡ λογικὴ ὅμως μᾶς τελείωσε…
Κι ἀδυνατοῦμε νὰ κατανοήσουμε, ἀκόμη καὶ τώρα, ποὺ φθάνουμε λίγο πρὸ τοῦ τέλους, πὼς ὁ Ἐπιμηθεὺς οὐδέποτε εἶχε ἐλπίδες κι ἐπιλογές.
Ὁ Προμηθεὺς ἦταν πάντα αὐτὸς ποὺ προνοοῦσε καὶ μεριμνοῦσε, γιὰ νὰ διατηρῇ ὁ Ἄνθρωπος τὴν ἐλευθερία του.

Μὰ δὲν βαριέστε…
Ὁ καπιταλισμὸς φταίει… Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις. Ἡ Γερμανία… Ἡ (παλαιὰ καί) νέα τάξις πραγμάτων φταίει…
Κι ἐμεῖς γιατί δέν λάβαμε τά μέτρα μας; Γιατί δέν κρατούσαμε σέ ἐγρήγορσιν τό μυαλό μας, πρό κειμένου νά στήσουμε ἄμυνες;
Γλεντούσαμε στήν Μύκονο;; 

Μὰ δὲν βαριέστε…
Πάει… Κι αὐτὸ πέρασε…
Τώρα ἁλυσοδεμένοι σερνόμαστε πίσω ἀπὸ τὶς ἄθλιες αὐτὲς κουδουνίστρες καὶ δὲν μᾶς κάνει κέφι νὰ ἀντιδράσουμε…
Βλέπετε, τώρα πιὰ δὲν σκεπτόμαστε… Τώρα πιὰ βλέπουμε τὴν πείνα νὰ καλπάζῃ καὶ νὰ μᾶς ἀπειλῇ. Νὰ ἀπειλῇ τὰ παιδιά μας, ποὺ ἦσαν καὶ καλομαθημένα… Καὶ αὐτὴν τὴν ὥρα, ποὺ καλπάζει ἡ πείνα, ξεκίνησαν κάποια καλοδασκαλεμένα πρακτόρια νὰ καταργοῦν καὶ τὰ ἑλληνικά μας γράμματα ἀπὸ τὰ σχολικὰ βιβλία.
Ποιός νά τό προσέξῃ; Τά παιδιά πού πεινοῦν; Μήπως οἱ «πεφωτισμένοι» δάσκαλοι πού νοιάζονται μόνον γιά τό ψυγεῖο μας;
Μήπως ὁ Λο(μ)βέρδος πού χοροπηδᾶ σάν χαζοχαρούμενο;
Κι ἕνα ἕνα τὰ γράμματα ἀλλοιώνονται…

Μὰ δὲν βαριέστε… Καί τί ἔγινε;
Μήπως θά ἀλλάξῃ κάτι;
Μήπως θά ξημερώσουμε ἐλεύθεροι;
Μήπως ὑπάρχει πιθανότης νά ἀντιμετωπίσουμε μόνοι ἐμεῖς τήν σαρωτική ἐπιδρομή τῆς (παλαιᾶς καί) νέας τάξεως;
Μήπως μποροῦμε ἐμεῖς νά ἐπέμβουμε στήν ἱστορία;
Μὰ τὶ λέμε τώρα…
Καί πότε τό κάναμε ξανά κάτι τέτοιο;

Χά…
Εἶδες βρέ φίλε τί πέτυχαν;
Μὴ ἔχοντας μνήμη, δὲν ἔχω ἐπίγνωσιν.
Μὴν ἔχοντας ἐπίγνωσιν, δὲν ἔχω πρότυπα.
Μὴ ἔχοντας πρότυπα εἶμαι δοῦλος καὶ μοῦ ἀρέσει!!!

Μὰ δὲν βαριέστε.
Καί πότε τό καταλάβαμε κάτι τέτοιο;
Πότε καταλάβαμε πώς ὁ ἄνθρωπος γιά νά κατακτήσῃ τήν ἐλευθερία του πρέπει πρῶτα νά μάθῃ νά σκέπτεται ἐλεύθερα; Νά ἔχῃ μνήμη; Νά διατηρῇ ζωντανά τά «κλειδιά»;;; Νά περιφρουρῇ τά προσωπικά, τά οἰκογενειακά καί τά κοινωνικά του ὅρια;

Μὰ δὲν βαριέστε…
Μνήμη χάσαμε…
Μνήμη χρειαζόμεθα… Μνήμη πρῶτα πρῶτα… Μνήμη. Διότι ὅταν ἔχῃς μνήμη μπορεῖς νὰ ζυμώσῃς καὶ ψωμί, νὰ σκάψῃς τὸ χωράφι, νὰ βλαστήσῃς τὸ μυαλό… Διότι ἡ προτέρα γνώσις εἶναι αὐτή, στὴν ὁποίαν βασίζεται ἡ ἀνθρωπότης, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, πρὸ κειμένου νὰ πάῃ ἕνα βῆμα παραπέρα.

Μὰ δὲν βαριέστε… Τί μνήμη καί κουραφέξαλα σας γράφω… Ἐδῶ ἀναμένονται ἐπιφοιτήσεις…
Καὶ μᾶλλον βαρετὰ εἶναι ὅλα τὰ παραπάνω.
Ποιός ἀφήνει σήμερα τήν βολή του στό διαμέρισμα γιά τόσο …πεζά ζητήματα;
Ἐδῶ μετρᾶ ἡ ἐπιβίωσις… Τὸ ψυγεῖο, τὸ κότερο, τὸ ἐξοχικό, τὸ «γκομενάκι»…

ΚΙ ἀπὸ τὴν ἄλλην…
Κακὰ τὰ ψέμματα…
Βαυκαλιζόμεθα μὲ τὸ «μᾶθε παιδί μου γράμματα» παραμένοντας στὰ γράμματα καὶ ὄχι στὸ ὅ,τι τὰ γράμματα εἶναι κλειδιὰ γνώσεως, ποὺ πάντα, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν,περίμεναν ἐκεῖ γιὰ νὰ τὰ χρησιμοποιήσουμε καὶ νὰ πάρουμε τὴν πραγματικὴ γνώσιν. Δῆλα δὴ ἐμεῖς καταπιανόμεθα μὲ τὸ νὰ μάθουμε τὸ ποιὰ εἶναι τὰ κλειδιά, τὸ ὄνομά τους, τὸ χρῶμα τους, τὸ μέγεθός τους, τὸ πάχος τους ἀλλὰ τὸ ἐὰν μποροῦμε νὰ χρησιμοποιήσουμε αὐτὰ τὰ κλειδιά, ποῦ, πῶς… ποσῶς μᾶς κόφτει.
Ἐπιφάνεια… Πασάλειμα… Ψευδαισθήσεις…

Ξεχάσαμε τὴν πραγματικὴ παιδεία, στραφήκαμε στὴν ἐκπαίδευσιν ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγοῦσε στὸ εὔκολο χρῆμα καὶ τελικῶς, ἐὰν οἱ προπαπποῦδες μας, ποὺ μάτωσαν γιὰ τὴν ἐπανάστασιν, ἐθεωροῦντο ἀμόρφωτοι, ἐμεῖς καταφέραμε νὰ τοὺς ξεπεράσουμε… Καὶ σὲ ἀμορφωσιὰ καὶ σὲ ἐπίπεδον ἀντιλήψεως… Ἀκόμη καὶ σὲ ἐπίπεδον αὐταρκείας..
Ἐκεῖνοι τοὐλάχιστον γνώριζαν τὸν τρόπο γιὰ νὰ μαζέψουν λίγα παντζάρια ἤ λίγο λάδι.
Ἐμεῖς ἀκόμη καὶ σὲ αὐτὸ τὴν τύφλα μας ξέρουμε…
Ἔως καὶ σκόρδα ἀπὸ τὴν Κίνα εἰσάγουμε… Τὸ ἴδιο κάνουμε γιὰ τὰ ῥοῦχα μας, γιὰ τὰ ὅπλα μας, γιὰ τὰ ἠλεκτρονικά μας, γιὰ τὰ ἠλεκτρικά μας… Οὔτε κἄν τὸ πετρέλαιο δὲν ἤμασταν ἱκανοὶ νὰ βγάλουμε μόνοι μας.
Χρειαζόμασταν ἤ μίαν χούντα ἤ πολλοὺς νταβατζῆδες…

Ἀλλὰ δὲν βαριέστε…
Ἐδῶ κοντεύουμε νὰ σώσουμε τὸ εὐρῶ, τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσιν καὶ ὅλον τὸν πλανήτη μαζύ. Καὶ δὲν κουνήσαμε, καλὰ καλά, τὸ δακτυλάκι μας… Τί καναπέδες καί πολυθρόνες; Ὅλα αὐτὰ ἔγιναν γιὰ τὸ χρῆμα. Ποτὲ δὲν γεμίσαμε, ἀκόμη καὶ μίαν περιφερειακὴ πλατεία γιὰ κάτι πιὸ σοβαρό, πιὸ οὐσιῶδες, πιὸ ἀναγκαῖον.

Μὰ δὲν βαριέστε…
Ἔρχεται ἡ ἀριστερή, τοῦ Ἀλεξέι γιὰ νὰ τὰ βάλῃ ὅλα στὴν σωστή τους θέσιν.

Φιλονόη

Υ.Γ.1 Ἡ λοβοτομὴ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν τσέπη. Μόνον! Γι’ αὐτὸ βαριόμαστε. Διότι ΔΕΝ καταλαβαίνουμε οὔτε τὰ ἀναγκαῖα, οὔτε τὰ σημαντικά, οὔτε τὰ σωτήρια…!!!

Υ.Γ.2. Ντρέπομαι πιά! ΠΟΛΥ!!!

Υ.Γ.3. Ἡ φωτογραφία εἶναι ἀπὸ τὸ μνημεῖον τῶν πεσόντων στὸ «ὕψωμα 731», ὅπου διάβασα, μεταξὺ ἄλλων, γιὰ τὸ πόσο σημαντικοτέρα εἶναι ἡ διάσωσις τῆς «καρέτα-καρέτα» (γιὰ τὴν ὁποίαν κι ἐγὼ ἐνδιαφέρομαι) ἀπὸ τὶς χιλιάδες ζωὲς τῶν Βορειοηπειρωτῶν. Μὰ δὲν βαριέστε, εἴπαμε. Ἐμεῖς θὰ σώσουμε ὅλα τὰ ζῶς τοῦ πλανήτου, κάθε εἴδους, ἀλλὰ θὰ ἐξαφανίσουμε τὸν Ἕλληνα. Ἤ τοὐλάχιστον θὰ τὸ προσπαθήσουμε.

Υ.Γ.4. Παλαιότερα πίστευα πὼς ἕνας κοῦκος ΔΕΝ φέρνει τὴν ἄνοιξιν. Εὐτυχῶς, ὅσο ἐνασχολοῦμαι μὲ τὴν ἱστορία, τόσο βαθύτερα πιστεύω πὼς ναί, ΕΝΑΣ κοῦκος μπορεῖ νὰ φέρῃ τὴν ἄνοιξιν. Μὰ ἡ ἄνοιξις γιὰ νὰ ἔλθῃ θὰ πρέπη νὰ ἔλθῃ στὴν ὥρα της. Ἐὰν ἔλθῃ πρὶν ἀπὸ αὐτὴν τὴν ὥρα θὰ κάνη κακό, ὄχι καλό.

Υ.Γ.5.

Ἕνας κοῦκος φέρνει τὴν ἄνοιξι!

Υ.Γ.6. Πάντα λίγοι, πολὺ λίγοι, πάρα πολὺ λίγοι ἄλλαζαν τὸν ῥοῦ τῆς ἱστορίας. Κι αὐτὸ θὰ ἐπαναληφθῆ, σὲ πεῖσμα τῶν προβλέψεων καὶ τῆς γενικοτέρας εἰκόνος. Ἄν καὶ ἡ ἀπογοήτευσις, γιὰ τὴν συνολικὴ ἐμφάνισιν τῶν κοινωνιῶν μας, ποὺ τείνουν νὰ καταῤῥίψουν σὲ χαοτισμὸ ἀκόμη καὶ τὸ …χάος, μὲ κάνουν νὰ χαμογελῷ οἱ ἐπισημάνσεις τῆς λογικῆς μου, καὶ νὰ δηλώνῳ: Τίποτε δὲν χάθηκε. Τώρα, σὲ λίγο, θὰ ξεκινήσουν ὅλα! Ὄχι ὅμως μὲ ὅλους, παρὰ μόνον μὲ αὐτοὺς ποὺ πράγματι τὸ θέλουν πολύ.