«Τρίτη κι ἐὰν εἶναι ἤ Δευτέρα…
Κι ἐὰν εἶναι Τρίτη τὶ πειράζει…
τὸ σήμερα μὲ τὸ αὔριο μοιάζει…
Θὰ κάνω ὄνειρα ξανά…
Ὅπως κι ἐχθὲς ὅπως κι ἐπέρυσι…
Τὶ κι ἐὰν δὲν βγοῦν ἀληθινά…
Νὰ ὀνειροπολῷ μοῦ ἀρέσει…»

Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἡ ζωή μας εἶναι ἕνα τόσο δὰ πέρασμα ἀπὸ τὸν πλανήτη…
Πῶς θά τήν δοῦμε;
Σάν κάτι πού θάάά τό ζήσουμε ἤ σάν κάτι πού τό …χορταίνουμε κάθε στιγμή;

Ὁ Ἥλιος, μὲ ἤ χωρὶς νέφη, εἶναι ἐκεῖ καὶ μοῦ λέει καλημέρα.
Μοῦ λέει ΖΗΣΕ ΤΩΡΑ… Τὸ αὔριο ἴσως καὶ νὰ μὴν ἔλθῃ ποτέ. Οὔτε οἱ ἐλπίδες πὼς κάποτε ἴσως καταφέρῳ νὰ ζήσῳ εἶναι ἀρκετὲς γιὰ νὰ μὲ κάνουν νὰ ζήσῳ!
Τὰ πάντα συμβαίνουν ΤΩΡΑ!!! Ἐδῶ!
Ἤ μπαίνω στὴν στιγμὴ καὶ τὴν ῥουφῶ, ἔως τὴν τελευταία της σταγόνα, ἤ…
…πάει. Τὸ ἔχασα τὸ παιχνίδι!

Φιλονόη

φωτογραφία