Ἡ Πατρίδα ζεῖ τὶς τελευταῖες ἡμέρες μίας ὁλικῆς καταστροφῆς…
Ἡ ἀπόλυτος παρακμὴ ἑνὸς πολιτικοῦ συστήματος ἀπὸ τὴν μία καὶ ἐκπτώτων ἀξιῶν ἀπὸ τὴν ἄλλην, πιστοποιοῦν αὐτὴν τὴν καταστροφή.
Ἕνας ὄχλος ἀνδρικῶν καὶ γυναικείων ὑποκειμένων σουλατσάρουν ἀνάμεσα στοὺς καϋμούς, τὰ βάσανα καὶ τὶς ἐλπίδες ἑνὸς λαοῦ, γιὰ νὰ καταλήξουν σὲ μαονὶ ἕδρανα, πατῶντας στὰ κόκκινα χαλιὰ ἑνὸς πολυτελοῦς οἴκου ἀνοχῆς, ποὺ τὸν ὀνόμασαν «κοινοβούλιον», κρατῶντας ὑψηλὰ τὴν σημαία τῆς κατεῤῥακωμένης ἠθικῆς, μιᾶς παλαιᾶς βασιλικῆς ἱστορίας τοῦ παρελθόντος.

Μπρᾶβοι, ἑταῖρες, ἑρμαφρόδιτοι, ἀπατεῶνες, λωποδῦτες, ἀνάξιοι, παραχαράκτες «κοσμοῦν» μίαν τρομακτικὴ φωτογραφία…
Γυναῖκες κι ἄνδρες ἀμόρφωτοι, ποὺ περιστρέφονται σὲ ἕνα Κολωνακιώτικο τετραγωνικὸ χιλιόμετρο, κινοῦν τὰ νήματα ἑνὸς ψυχοῤῥαγοῦντος Ἔθνους.
Γυναῖκες κι ἄνδρες χωρὶς ἀρχές, ἠθική, χωρὶς ὁράματα…
Χωρὶς τὸ Πατριωτικὸ κύτταρον νὰ δακρύζῃ μέσα τους, ἐπιδίδονται σὲ ἕνα οἰκονομικὸ ἀλισβερίσι εἰς βάρος ἑνὸς ὁλοκλήρου λαοῦ καὶ μιᾶς χιλιοβασανισμένης Πατρίδος.
Γυναῖκες κι ἄνδρες, δημιουργήματα ἑνὸς τηλεοπτικοῦ ὀχετοῦ, ζητοῦν νὰ διαφεντεύσουν τὶς τύχες μιᾶς κυνηγημένης Πατρίδος…
Γυναῖκες κι ἄνδρες ποὺ εἶδαν τὸ «μεροκάματό» τους νὰ συῤῥικνώνεται, ζητοῦν μίαν θέσιν στὸν ἥλιον, κάτω ἀπὸ τὴν θόλο τοῦ «κοινοβουλίου»…
Πατσαβουριασμένες ἀρτίστες… τσαλαπατημένοι ἄπλυτοι ἠθοποιοί… ξεπεσμένες Χ μοντέλες…
λίπο-ἀνεῤῥοφημένες πουτάνες… γερασμένες ἀδελφάρες… μαζὺ μὲ ἕνα συνονθύλευμα «ἐπιστημονικοῦ» κὶτς ἀπὸ δικηγορίσκους, ἰατρουδάκια, δημοσιογραφίσκους στοιβάζονται σὲ ἕναν κοινὸ πολυτελῆ οἶκο ἀνοχῆς τῆς πλατείας Συντάγματος…

Καί, στὴν ἄλλην ἄκρη, τὰ λιγοστὰ τέκνα τῆς Πατρίδος… ἀνήμπορα… σαστισμένα…
Στὴν ἄλλην ἄκρη τὸ κλάμα καὶ ἡ ὀδύνη…
Ἡ ντροπὴ κι ὁ ἐξευτελισμός…
Καὶ μία Ἑλλὰς ποὺ δὲν ἀντέχει νὰ σκεπάσῃ πιὰ τὶς ντροπές της…
Μία Ἑλλὰς ποὺ χορεύει πρὸς τὸ Ζάλογγο… κρατῶντας ἀπὸ τὸ χέρι τὰ παιδιά της…

στὴν στεριὰ δὲν ζεῖ τὸ ψάρι…
…οὔτε ἀνθὸς στὴν ἁμμουδιά…