Δολοφονία Σῶντερς. Ἕνα ἀπὸ τὰ πληρωμένα συμβόλαια τῆς «17 Νοέμβρη».

Ἡ δολοφονία τοῦ Στίβεν Σῶντερς, ἦταν ἡ τελευταία πράξις τῆς Ε.Ο. 17 Νοέμβρη. Ἦταν τὸ ἐφαλτήριο γιὰ νὰ μποῦν καὶ ἐπίσημα πλέον στὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια οἱ πράκτορες τῆς CIA καὶ τῆς MI6. Ἕνα ἀκόμη φιάσκο, γιὰ τὸ ὁποῖο βγῆκαν στὴν ἐπιφάνεια μόνον αὐτὰ ποὺ ἤθελαν ὁ κόσμος νὰ γνωρίζῃ. Τί ὅμως συνέβη στήν πραγματικότητα;

Στὶς 8 Ἰουνίου τοῦ 2000, ὥρα 07:45 τὸ πρωί, ἕνα «παπάκι» κινεῖται στὴν Λεωφόρο Κηφισίας, στὸ ὕψος τῆς Φιλοθέης. Στὰ φανάρια τοῦ «Ὑγεία» ἀνάβει κόκκινο φῶς. Τὸ δίκυκλο πλησιάζει τὸ λευκὸ ὄχημα, ἀκούγεται ἔνας πυροβολισμὸς καὶ τὸ δίκυκλο φεύγει. Μέχρι οἱ ὁδηγοὶ τῶν παρακειμένων ὀχημάτων νὰ συνειδητοποιήσουν τὶ ἔχει συμβεῖ, ὁ Βρετανὸς Ταξίαρχος Στίβεν Σῶντερς, βρίσκεται αἱμόφυρτος στὴν θέση τοῦ ὁδηγοῦ. Ὁ Σῶντερς θὰ χάση τὴν μάχη μὲ τὴν ζωὴ λίγη ὥρα ἀργότερα, στὸ χειρουργεῖο τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ.

Ὁ Σῶντερς ἤταν ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ σηµαντικὰ στελέχη τοῦ ἀγγλικοῦ στρατοῦ καὶ στέλεχος τῆς ΜΙ6 στὸν τομέα τῶν Βαλκανίων. Ἕδρασε στὴν Ἰρλανδία, τὶς Μαλβίνες (Φόκλαντ), τὸ Ἰρὰκ καὶ τὸ Κουβέιτ. Εἶχε ὑπηρετήση στὴν Κύπρο, στὶς µεγάλες ἀγγλικὲς βάσεις ἠλεκτρονικῆς κατασκοπίας. Τελευταῖος σταθµὸς τοῦ ἡ Σιέρα Λεόνε, στὴν Βορειοδυτικὴ Ἀφρική, τότε ποὺ γίνονταν οἱ σφαγὲς τῶν Ἄγγλων ἐκεῖ. Συµµετεῖχε ἐνεργὰ στὸν σχεδιασµὸ τῆς στρατιωτικῆς ἐπεµβάσεως στὴν πρῴην Γιουγκοσλαυΐα. Αὐτὸ ἀκριβῶς ἐπικαλεῖτο καὶ ἡ προκήρυξις τῆς Ε.Ο. 17Ν:
«Ἡ ὀργάνωσις ἀνέλαβε τὴν εὐθύνη τῆς ἐπιθέσεως, τονίζοντας ὅτι προχώρησε στὸ κτύπημα, αὐτό, λόγῳ τοῦ ῥόλου τοῦ Βρετανοῦ στρατιωτικοῦ στὸ Κόσσοβο, καθὼς καὶ λόγῳ τῆς ἀγγλικῆς πολιτικῆς κατὰ τὴν «ἐπ;μβαση» τοῦ ΝΑΤΟ στὴν Γιουγκοσλαυΐα τὸ 1999.» (πηγή: «Ναυτεμπορική»)

Καλὸ τὸ παραμῦθι, ἀλλὰ κάπου χάσαμε τὸν δράκο…
Ἐκεῖνο ἀκριβῶς τὸ διάστημα, τὸ Ὑπουργεῖο Ἐθνικῆς Ἀμύνης, ἦταν σὲ διαπραγματεύσεις γιὰ τὴν ἀγορὰ ἁρμάτων μάχης, καθὼς τὰ Μ60Α3 εῖχαν ἕνα οὐσιαστικὸ πρόβλημα: δὲν ἀπέφεραν μίζες. Καί πῶς νά ἀποφέρουν ἀφοῦ τὰ ἀμερικανικά Μ60Α3 ἦταν στήν πραγματικότητα τά Μ48Α5 μέ πύργο πού διέθετε δυνατότητα σκοπεύσεως ἐν κινήσει; Δηλαδὴ ἦταν μία ἀλχημεία ἑνὸς ἀρχέγονου ἅρματος. Ἔτσι, στὸ τραπέζι τῶν διαπραγματεύσεων εἴχαν «πέση» τὰ γερμανικὰ Leopard ΙΙ, τὰ γαλλικὰ Le Clerk καὶ τὰ βρετανικὰ Challenger II.
Γιὰ τὰ ἀμερικανικὰ M1 Abrahms A2, οὔτε λόγος βέβαια, καθὼς δὲν εἶναι φτιαγμένα γιὰ ἑλληνικὸ ἔδαφος, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῆς Λαρίσης. Ὁ Ταξίαρχος Στίβεν Σῶντερς, εἶχε καταφέρηῖ νὰ δόσῃ τὶς σωστὲς μίζες, ὥστε ἡ ἑλληνικὴ πλευρὰ νὰ ἐπιλέξῃ τὰ Challenger II. Αὐτὸ ἦταν κάτι ποὺ δὲν ἄρεσε στοὺς Γερμανούς, ἀλλὰ οὔτε καὶ σ’ ἐκείνους ποὺ τὰ «πῆραν» ἀπὸ τὴν γερμανικὴ ἑταιρεία. Ἔτσι, ὁ Σῶντερς ἔπρεπε νὰ «φύγῃ» μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες.
Αὐτὸ καὶ ἔγινε. Ἀνέλαβε ἡ 17 Νοέμβρη τὴν διαδικασία.

Σύμφωνα μὲ τις καταθέσεις τῶν μελῶν της, ἐκεῖνοι ποὺ πῆγαν ἤταν ὁ Δημήτρης Κουφοντίνας καὶ ὁ Σάββας Ξηρός. Τὸ δίδυμο τῆς συμφορᾶς! Γιατί; θὰ μάθετε παρακάτω.
Ἡ δολοφονία τοῦ Στίβεν Σῶντερς πραγματοποιήθηκε μὲ ἠμιαυτόματο ὄπλο τύπου G3. Στὴν προκήρυξή της ἡ «ὀργάνωσις» τονίζει τὰ ἑξῆς: «ἔγινε χρήσις τοῦ ἐν λόγῳ ὅπλου, ἐπειδὴ πίστευε ὅτι αὐτοκίνητο στὸ ὁποῖο ἐπέβαινε ὁ ταξίαρχος, ἦταν θωρακισμένο.
Στὴν προκήρυξη, ἡ τρομοκρατικὴ ὀργάνωσις ἰσχυρίζεται ὅτι 100 μέτρα ἀπὸ τὸ σημεῖο τῆς ἐπιθέσεως, εἶχε «ἐγκλωβιστῆ» στὴν κυκλοφορία τῆς Λεωφόρου Κηφισίας ἔνοπλος πράκτορας τῆς CIA, ποὺ ἐπέβαινε σὲ αὐτοκίνητο, ἐνῶ στὸ ἐπόμενο φανάρι βρισκόταν τὸ αὐτοκίνητο τοῦ ἐπιχειρηματία κ. Βαρδινογιάννη μὲ τὴν ἔνοπλη συνοδεία του.» (πηγή: «Τὸ Βῆμα»). Ὡστόσο, στὶς καταθέσεις τους, μετὰ τὴν σύλληψή τους, ἀναφέρουν: «τὴν σκανδάλη στὶς δολοφονίες τῶν Στίβεν Σόντερς καὶ Κωστῆ Περατικοῦ ὁμολόγησε τελικά πὼς πάτησε ὁ Σάββας Ξηρός, ἐνώπιον τοῦ εἰδικοῦ ἐφέτου ἀνακριτοῦ, Λεωνίδα Ζερβομπεάκου. …….

Ὁ Σάββας Ξηρὸς φέρεται νὰ ὁμολόγησε ὅτι στὴν δολοφονία Σῶντερς τὴν σκανδάλη ἐπρόκειτο νὰ πατήσῃ ὁ καταζητούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας. Ὡστόσο τὸ 45άρι «κόλλησε» καὶ ἔτσι τὴν δολοφονία – στὴν ὁποία παρὼν φέρεται νὰ ἦταν καὶ ὁ Ἀλέξανδρος Γιωτόπουλος – διέπραξε τελικῶς ὁ Σάββας Ξηρός, πυροβολῶντας μὲ τὸ G3.» (πηγή: «Τὸ Βῆμα»)
Τί ἀπό τά δύο συνέβη τελικά; Οἱ ἀντιφάσεις μεταξὺ προκηρύξεως καὶ καταθέσεων, εἶναι σαφής. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ συντάκτης τῆς προκηρύξεως, δὲν εἶχε σχέση μὲ τὴν Ε.Ο. 17Ν. Ἡ ἄλλη λογικὴ ἐξηγήσις εἶναι ὅτι σὲ μία ἀπό τις δύο ἀναφορές, λένε ἐσκεμμένα ψέμματα.
Παράλληλα ὅμως, ἔρχεται καὶ ὁ Δημήτρης Κουφοντίνας νὰ προσθέσῃ μία ἄκομα πινελιὰ μέσα ἀπὸ τὸ βιβλίο του, ποὺ ἀφορᾷ στὴν δράση τῆς Ε.Ο. 17Ν, ὅπου γράφει γιὰ τὸ κτύπημα Σῶντερς:
«(…) «Ἕναν χρόνο ἀργότερα, στὶς 8 Ἰουνίου τοῦ 2000, στὴν Λεωφόρο Κηφισίας, στὸ ὕψος τῆς Φιλοθέης, θὰ ἐκτελεσιῆ ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ σηµαντικὰ στελέχη τῆς στρατιωτικῆς µηχανῆς τῆς Ἀγγλίας, ὁ ταξίαρχος Σῶντερς. Μὲ πλούσια προϋπηρεσία σὲ ὄλες τις στρατιωτικὲς ἐπεµβάσεις τῶν τελευταίων χρόνων: Ἔδρασε στὴν Ἰρλανδία, τὶς Μαλβίνες (Φόκλαντ), τὸ Ἰρὰκ καὶ τὸ Κουβέιτ. Εἶχε ὑπηρετήση στὴν Κύπρο, στὶς µεγαλες ἀγγλικὲς βάσεις ἠλεκτρονικῆς κατασκοπίας. Προώθησε καὶ ἐκεῖ τὸ ἐµπόριο ὅπλων. Τελευταῖος σταθµός του ἡ Σιέρα Λεόνε, στὴν Βορειοδυτικὴ Ἀφρική, τότε που γίνονταν οἱ σφαγὲς τῶν Ἄγγλων ἐκεῖ, ἀπὸ ὅπου ἐπέστρεψε, ὕστερα ἀπὸ µἴα συντοµη ἐπισκέψη-ἐπιθεώρηση λίγες ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὶς 8 Ἰουνίου 2000. Τέλος, ὁ Σῶντερς συµµετεῖχε ἐνεργὰ στὸν σχεδιασµὸ τῆς στρατιωτικῆς ἐπεµβάσεως στὴν πρῴην Γιουγκοσλαυΐα. Ἐπίσης, προωθοῦσε τὸ ἐµπόριο ἀγγλικῶν ὅπλων. Ἐκεῖνες ἀκριβῶς τὶς ἡμέρες θὰ ὑπογράφετο συµφωνία γιὰ τὴν ἀγορὰ ὀπλικῶν συστηµάτων ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ πλευρά. Τὴν συγκεκριµένη συµφωνία εἶχε κλείση ὁ Σῶντερς. Οἱ Ἄγγλοι στὴν ἀρχή, τὶς πρῶτες ὧρες µετὰ τὴν ἐνέργεια, τότε που ἀκούγονται κάποιες ἀλήθειες, πρὶν ξεκινήσει ἡ ὀργανωµένη παραπληροφόρησις, ξεφεύγουν καὶ ἐπιβεβαιώνουν τὸν πραγµατικὸ ῥόλο τοῦ ταξιάρχου Σῶντερς.
Ἀργότερα, θὰ παρουσίαζαν ὡς «ἄνθρωπο τῆς εἰρήνης» τὸν στρατιωτικό τους ἀκόλουθο. Μάλιστα, ἔνας Ἄγγλος κυβερνητικὸς ἀξιωµατοῦχος, µὲ τὴν ἱστορικὴ αἴσθηση τῆς µακρόχρονης ἀγγλοκρατίας στὴν χώρα µας (ἀπὸ τὸ 1828 µέχρι τὸ 1947) ἔκανε ἐκείνη τὴν βαρυσήµαντη δήλωση, ὅτι ἦταν ἡ πρώτη ἀπώλεια Ἄγγλου στρατιωτικοῦ ἀπὸ τὸ 1945. Στὴν συνέχεια, γιὰ ἕνα διαστηµα, ἡ χώρα θὰ ξαναζοῦσε τὶς παλαιὲς ἡμέρες τοῦ ἀγγλικοῦ προτεκτοράτου. Τὶς ἔρευνες ἀνέλαβαν οἱ ἀστυνοµικὲς ὑπηρεσίες τῆς Ἀγγλίας. Κατώτεροι βαθµοφόροι τῆς Σκότλαντ Γιὰρντ διέταζαν ὑπεροπτικὰ στρατηγοὺς τῆς ἑλληνικῆς ἀστυνοµίας καὶ ὑπουργούς. Οἱ ἀνακοινώσεις γιὰ τὴν πορεία τῶν ἐρευνῶν ἔβγαιναν στὸ Λονδίνο, ὄχι στὴν Ἀθῆνα. Ὅλα τὰ στοιχεῖα τῆς ὑποθέσεως µεταφέροντο µἐ κοντέινερ στὴν Ἀγγλία. Βέβαια, δὲν ἦσαν καὶ πολλά. Οἱ πολυδιαφηµισµένοι Σέρλοκ Χὸλµς τῶν ἀγγλικῶν µυστικῶν ὑπηρεσιῶν, ποὺ ἀνέλαβαν νὰ ἐρευνήσουν τὴν εὑρύτερη περιοχὴ τῆς ἐνεργείας, δὲν τὰ κατάφεραν.
Δὲν βρῆκαν κἄν ὅλα τὰ ὀχήµατα ποὺ χρησιµοποιήσαµε. Ἐκεῖ ποὺ διέπρεψαν, ὄµως, ἦταν στὴν παραπληροφόρηση. Ὁ ταξίαρχος Σῶντερς, ὁ ἐπιτελικὸς στρατιωτικὸς τῶν ἐνόπλων ἐπεµβάσεων σὲ ὅλο τὸν κόσµο, ὁ ἔµπορος τῶν ἀγγλικῶν ὅπλων, µετετράπη  σὲ ἁπλὸ διπλωµατικὸ ὑπάλληλο. Οἱ ἐκτελεστὲς τοῦ ἤσαν ξένοι ἐπαγγελµατίες, πληρωµένοι, Ἄραβες, πρῴην πράκτορες τοῦ ἀνατολικοῦ µπλοκ, Ἰταλοὶ µαφιόζοι…
Ἐγὼ τὰ διάβαζα αὐτὰ καὶ σκεφτόµουν τὴν µηχανὴ τῆς ἐνεργείας, τὸ µικρὸ «παπάκι» µὲ τοὺς δύο τῆς 17Ν, ποὺ ἑλίσσετο ἀνάµεσα στὰ µποτιλιαρισµένα αὐτοκίνητα, µὲ τὸ τεράστιο τουφέκι G3 ἀνάµεσά τους. Ἐκεῖνο τὸ πρωινό, ἡ Κηφισίας ἦταν γεµάτη αὐτοκίνητα µὲ ὅλων τῶν εἰδῶν τοὺς ἰσχυροὺς καὶ µεγαλοσχήµους»(…)»

Ἀπὸ τὰ παραπάνω φαίνεται πὼς τελικὰ ὁ Κουφοντίνας γνώριζε γιὰ τὴν σχέση τοῦ Σῶντερς μὲ τὰ ἀγγλικὰ ὀπλικὰ συστήματα, καθὼς καὶ γιὰ τὶς διαπραγματεύσεις ποὺ ἤταν σὲ ἐξέλιξη ἐκείνη τὴν ἐποχή.
Ἐρώτηση: γιατί αὐτό δέν ἀνεφέρθη στήν προκήρυξη; Ποιός ἔπρεπε νά «καλυφθῇ»; Ποιός πῆρε τίς μίζες ἀπό τήν γερμανική ἑταιρεία γιά νά προτιμηθοῦν τά Leopard 2;
Τὸ ἄλλο παράδοξο εἶναι ὅτι δὲν γίνεται ΚΑΜΜΙΑ ἀναφορὰ στὸ «45άρι», ποὺ ὑποτίθεται ὅτι εἶχε μαζύ του ὁ Κουφοντίνας, ἀλλὰ στὸ G3 ποὺ εἶχε μαζύ του ὁ Σάββας Ξηρός. Ἀντιφάσεις ἐπὶ ἀντιφάσεων μεταξὺ προκηρύξεως, καταθέσεων καὶ βιβλίου Κουφοντίνα.

Συμπέρασμα; Ὅταν ἡ 17 Νοέμβρη κτύπησε τὸν Σῶντερς, κανείς τους δὲν γνωρίζε τοὺς λόγους. Τοὺς ἔμαθαν μετὰ τὴν σύλληψή τους. Τὸ ἀστεῖο τῆς ὑποθέσεως εἶναι ὅτι τὰ γερμανικὰ Leopard II, σαφῶς ὑπερέχουν ἔναντι τῶν βρετανικῶν Challenger καὶ τῶν γαλλικῶν Le Clerk, ὅπως βλέπουμε ἀπὸ τὰ παρακάτω:

«Ἐνδιαφέρον στο πλαίσιο αὐτὸ εἶναι οἱ κατασκευαστικὲς προδιαγραφὲς καὶ τὰ στοιχεῖα τῆς αὐτονομίας τῶν ἁρμάτων κατὰ τὴν μετακινήση αὐτῶν ἐπάνω σὲ δρόμους – ἡ πρακτικὴ ἀξία αὐτῶν τῶν στοιχείων εἶναι μικρή, ὡς συνήθως τὰ ἅρματα αὐτὰ δεν μετακινοῦνται ἔτσι καὶ ἀλλιῶς ἕως τὴν τελευταία σταγόνα καυσίμου. – Leclerc: 550 χιλιόμετρα – Leopard 2A6: 540 χιλιόμετρα – M1A2: 460 χιλιόμετρα – Challenger II: 450 χιλιόμετρα Τὸ Leclerc τῆς τελευταίας σειρᾶς, ἔχει δύο ἀνεξάρτητα συστήματα θερμικὴς ἀπεικονίσεως στὸν πύργο καὶ συνεπὼς μποροῦν νὰ ἐντοπίσουν τοὺς στόχους πολὺ γρήγορα. Τὰ Leopard 2, Challenger II καὶ Leclerc ἔχουν χρεωθεῖ ἔναν 12-κύλινδρο κινητῆρα ντίζελ, ὁ ὁποῖος ἔχει μιὰ σχετικὰ ἀποδεκτὴ συμπεριφορὰ κατανάλώσεως, περίπου 220-350 λίτρα ἀνὰ 100 χλμ. δρόμου. Ἀντίθετα, οἱ Ἀμερικανοί, τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ ἐβδομῆντα, δὲν εἶχαν ἔναν χρήσιμο ντιζελοκινητήρα διαθέσιμο, καὶ ἑτοίμασαν γιὰ τὴν παραγωγὴ ἔναν ἀεριοστρόβιλο, ὁ ὁποῖος στὴν καλλίτερη περίπτωση πρέπει νὰ καταναλώνῃ περὶ τὰ 450 λίτρα ἀνὰ 100 χλμ. – Leopard 2A4: 720 λίτρα / 100 χλμ – Leclerc: 1380 λίτρα / 100 χλμ – M1A1: 1480 λίτρα / 100 χλμ – Challenger II : δὲν συμμετεῖχε στὸν σουηδικὸ διαγωνισμό.

Συμπέρασμα: Ὑπάρχουν μικρὲς διαφορὲς ὅσον ἀφορᾶ στὴν κινητικότητα. Τὸ Leclerc λόγῳ τοῦ μικροτέρου βάρους μάχης, εἶναι λίγο πιὸ εὐέλικτο, τὰ 60-τονα λίγο πιὸ ἀργά, τὸ βρετανικὸ CR 2 στερεῖται ἰσχῦος. » Τὸ γερμανικὸ ὄχημα παρουσιάζει μιὰ συνολικὴ ἀξιοπιστία ὡς ὁλοκληρωμένο σύστημα. Ἔχει νὰ ἐπιδείξῃ μιὰ σειρὰ ἀπὸ εὐνοϊκὲς ἰδιότητες τῶν κατασκευαστικῶν ὑλικῶν καὶ τῆς δομῆς αὐτῶν, εἶναι εὔκολα προσβάσιμα καὶ τὰ βασικὰ συστατικὰ ἀντικαθίστανται γρήγορα. Οἱ τιμὲς για τὴν ἀλλαγὴ τοῦ κινητῆρος, ὅπως παρακάτω: – Leopard 2: 12 λεπτὰ – Leclerc: 25 λεπτὰ – Challenger 2: 25 λεπτὰ – Abrams M1 A2: 40 λεπτά» (πηγή: fox2)

Σὲ αὐτά, νὰ προσθέσῳ καὶ τὴν δική μου ἐμπειρία ὡς Ἐθελοντὴς Πενταετοῦς Ὑποχρεώσεως στὰ Τεθωρακισμένα, ἡ ὁποία λέει ὅτι τὰ σκοπευτικὰ τοῦ γερμανικοῦ ἅρματος, οἱ ἀντοχὲς τοῦ ὑλικοῦ καὶ οἱ δυνατότητές του, εἶναι κλάσεις ἀνώτερες τῶν παραπάνω ἀντιπάλων του. Μὲ λίγα λόγια, ἄθελά της ἡ Ε.Ο. 17Ν, ἐξετέλεσε ἕνα «συμβόλαιο» τὸ ὁποῖο στὴν οὐσία ὠφέλησε τὸν ἑλληνικὸ στρατό, ἂν καὶ τὸ συμβόλαιο αὐτὸ εἶχε ὡς ἐφαλτήριο τὶς μίζες ποὺ ἔλαβαν κάποιοι. Ὁ Σῶντερς εἶχε τὴν …ἀτυχία νὰ καταφέρῃ νὰ πείσῃ τὴν ἐπιτροπή. Ἀμέσως μετὰ τὴν δολοφονία του, ἀκυρώθηκε ἡ συμφωνία μὲ τὴν βρετανικὴ ἑταιρεία καὶ τὸ ἑλληνικὸ κράτος συμφώνησε γιὰ τὴν ἀγορὰ τῶν Leopard II, τὰ ὁποῖα ΔΕΝ θὰ ἀγοράζε, ἂν ὁ Σῶντερς δὲν εἶχε «κτυπηθῆ». Ἄκομα κι ἂν ὁ Σῶντερς εἶχε καταφέρη νὰ  ἐπιζήσῃ, ἡ προειδοποίηση ἤταν ἰδιαιτέρως αὐστηρή, ὁπότε καὶ πάλι ἡ συμφωνία θὰ σταματοῦσε. Τώρα, ποιὸς εἶχε ὄφελος ἀπὸ τὶς μίζες τῆς γερμανικῆς κατασκευαστικῆς τῶν Leopards; Οἱ ἴδιοι ποὺ ἐμπλέκοντο στὶς μίζες τῆς γνωστῆς καὶ μὴ ἐξαιρετέας Siemens…
Οὔπς! Συγγνώμη! Μοῦ ξέφυγε…

Γεώργιος Μεταξᾶς

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply