Ποιός ἔφερε τήν χούντα τό 1967;

Ἔχοντας ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ θέμα ὡς ἀναγνώστης κι ὄχι ὡς κάποιος ποὺ τὰ ἔζησε, μπορῶ νὰ ἐκφέρῳ ἀπόψεις (κι ὄχι γνῶμες) παρατηρητοῦ. Δῆλα δὴ μπορῶ νὰ συνδυάσῳ μὲν πληροφορίες, ποὺ ἔχουν δημοσιευθεῖ, ἀλλὰ οὐδέποτε θὰ μποροῦσα νὰ ἐξαγάγῳ συμπεράσματα γιὰ πληροφορίες ποὺ δὲν ἔχουν δημοσιευθεῖ ἤ δὲν ἔχουν γίνει γνωστές.
Ἄλλως τέ…
Ὅλοι μας, πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, ἐλάχιστα γνωρίζουμε γιὰ τὸ θέμα…

Ἄς ξεκινήσουμε λοιπὸν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῶν γεγονότων.
Ἄς δοῦμε, ἀπὸ μίαν ὀπτική, τὸ τὶ εἶπε ἕνας πρωταγωνιστὴς τῆς ἱστορίας.

Αὐτὸ ποὺ μᾶς διαφεύγει εἶναι πὼς παραλλήλως μὲ τὸ κίνημα τῶν Συνταγματαρχῶν εἴχαμε καὶ ἀκόμη δύο κινήματα, ἐν ἐξελίξει, τὰ ὁποῖα δὲν προέλαβαν νὰ ἐκδηλωθοῦν. Τὸ ἕνα ἦταν τὸ κίνημα τοῦ βασιλέως Κωνσταντίνου, ποὺ ἐξεδηλώθη τελικῶς κατόπιν τῆς ἐπιβολῆς τῆς δικτατορίας, μὲ πολλοὺς τρόπους, διάφορες εὐκαιρίες ἀλλὰ μὲ τὴν γνωστὴ κατάληξιν τῆς (αὐτό)-ἐξορίας τοῦ Κωνσταντίνου (13 Δεκεμβρίου 1967) καὶ τὸ ἄλλο ἦταν ἐπίσης μέσα ἀπὸ τὸν στρατό, σχετιζόμενον μὲ τον βασιλέα, ἀλλὰ μὲ ἀξιωματικοὺς ποὺ ἔχαιραν τῆς ἀπεριορίστου, κι ὄχι τῆς μερικῆς ἐμπιστοσύνης τῆς CIA, (καὶ τοῦ βασιλέως) ὑπὸ τὸν Σπαντιδάκη. Γενικῶς συνέβαινε τῆς …συνωμοσίας τὸ ἀναμάλλιασμα, ὅλοι κάπου ἦσαν μπλεγμένοι, οὐδεὶς ἐλάμβανε πρωτοβουλία, τὰ ΜΜΕ προπαγάνδιζαν δικτατορία, οἱ πολιτικοὶ τὴν ἀποζητοῦσαν, οἱ πολῖτες ἀναμασοῦσαν τὰ ἀπὸ ΜΜΕ καὶ πολιτικοὺς λεγόμενα, ἀλλὰ τὸ κίνημα τῶν συνταγματαρχῶν ἦταν …μουγκό.
Δῆλα δή;;;
Ὅλα εἰς γνώσιν, ὑπὸ τὴν ἐποπτεία, ὀργάνωσιν ἀλλὰ καὶ  ἀπολύτου ἐγκρίσεως τῆς CIA.

«…Η άρχουσα τάξη επέλεξε, για να αντιμετωπιστεί το λαϊκό κίνημα, την επιβολή δικτατορίας. Οι μηχανισμοί του στρατού για την επιβολή στρατιωτικού πραξικοπήματος βρίσκονταν σε πλήρη ανάπτυξη. Ο στρατηγός Σπαντιδάκης, αρχηγός του Στρατού (ΓΕΣ), μαζί με ένδεκα αντιστρατήγους είχαν καταστρώσει σχέδιο, με την σύμφωνη γνώμη του τότε βασιλιά Κωνσταντίνου, που προέβλεπε ότι ο στρατός θα κατελάμβανε την εξουσία, θα διόριζε πρωθυπουργό τον βασιλικό Πιπινέλη και θα διέλυε την Βουλή. Τον Νοέμβριο 1966 ο Σπαντιδάκης ενημέρωνε τους Αμερικανούς ότι το σχέδιο καταλήψεως της εξουσίας ονομάσθηκε «Ιέραξ ΙΙ» και αποτελούσε παραλλαγή του νατοϊκού σχεδίου έκτακτης ανάγκης «Προμηθέας». Επιπλέον ο Σπαντιδάκης είχε ενεργοποιήσει τα περιβόητα Τάγματα Εθνικής Ασφαλείας και είχε αντικαταστήσει αξιωματικούς του στρατού με αξιωματικούς που έχαιραν της εμπιστοσύνης της ΕΡΕ (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις, της τότε σκληρής Δεξιάς υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή) και του παλατιού.

Ο στρατός είχε μετατραπεί σε σφηκοφωλιά συνωμοτών, σε πλήρη γνώση και με την ανοχή της άρχουσας τάξεως. Τον Οκτώβριο του 1966, έκθεση της CIA, ενημέρωνε ότι η ομάδα «των δεξιών συνταγματαρχών», δηλαδή του Γεωργίου Παπαδόπουλου, ήταν σε πλήρη ετοιμότητα και διοργάνωνε το δικό της πραξικόπημα. Τον Δεκέμβριο του 1966, η CIA ανέφερε ότι η ομάδα είχε σχηματίσει ήδη «Επαναστατικό Συμβούλιο» για την επιβολή δικτατορίας.

Ωστόσο η αμερικανική πλευρά είχε ενδοιασμούς για την επιβολή δικτατορίας, φοβούμενη ότι μία δικτατορία δεν θα μπορούσε να ελέγξει την κατάσταση, αλλά αντίθετα η χώρα θα βυθιζόταν σε πολιτική αστάθεια. Για την αμερικανική πλευρά αυτό και μόνο δημιουργούσε ενδοιασμούς και όχι η ίδια η επιβουλή δικτατορίας. Οι ΗΠΑ είχαν τότε μεγάλα προβλήματα με την συνέχιση του πολέμου στο Βιετνάμ, ενώ η Μέση Ανατολή έβραζε και ήταν σίγουρο ότι θα ξεσπούσε αραβοϊσραηλινός πόλεμος. Αυτό που τους προβλημάτιζε ήταν να μην προσθέσουν και άλλο ένα πρόβλημα σε αυτά που ήδη αντιμετώπιζαν. Ο Αμερικανός πρεσβευτής Τάλμποτ έγραφε ότι:

«Η αστάθεια που εκδηλώθηκε μετά τις 15 Ιουλίου 1965 έχει πλέον χειροτερεύσει σε σημείο που να υπάρχει κίνδυνος πρώτης τάξεως χάους. Η χώρα οδηγείται σε μια άγρια επιλογή ανάμεσα στην δικτατορία και τις επιθέσεις […] εναντίον της μοναρχίας και των συμμαχιών της Ελλάδος με ξένες δυνάμεις».

Αντί της ανοικτής δικτατορίας, οι ΗΠΑ πρότειναν ένα σχέδιο επηρεασμού των επερχομένων εκλογών με ποσό 100.000 δολαρίων, ώστε να ενισχυθούν οι δεξιοί υποψήφιοι.

Όμως η ελληνική άρχουσα τάξη ήταν αποφασισμένη. Ο σύμβουλος του βασιλιά Δημήτρης Μπίτσιος πίεζε για την επιβολή δικτατορίας «πριν να είναι πλέον αργά». Δεν ήσαν μόνο οι βασιλικοί ή οι ακροδεξιοί που επιζητούσαν την επιβολή δικτατορίας. Ολόκληρο το αστικό πολιτικό φάσμα κατευθυνόταν προς την επιβουλή δικτατορίας. Στις 3 Απριλίου 1967, ο βασιλιάς ανέθεσε τον σχηματισμό κυβερνήσεως στον Κανελλόπουλο αρχηγό της ΕΡΕ με δικαίωμα να διαλύσει την βουλή και να προκηρύξει εκλογές (για τις 28 Μαΐου). Ο Κανελλόπουλος δήλωνε τόσο στον βασιλιά, όσο και στους Αμερικανούς συνομιλητές του, πως αν διαφαινόταν νίκη της ΕΚ και της Αριστεράς στις εκλογές, εκείνος ως πρωθυπουργός θα τις ανέβαλε επ’ αόριστον και θα ήταν διατεθειμένος να καταστεί «ντε φάκτο δικτάτορας».

Σε αυτό το ζοφερό κλίμα, ο αρχηγός του ΓΕΣ Σπαντιδάκης κάλεσε σε σύσκεψη έξη αντιστράτηγους με σκοπό την επιβολή του σχεδίου «Ιέραξ ΙΙ» στις 20 Απριλίου. Τελικά ανέβαλαν την επιχείρηση και απεφασίσθη την τελική απόφαση να την πάρουν στις 24 Απρίλη. Η ομάδα Παπαδόπουλου ενημερώθηκε αμέσως για την σύσκεψη των στρατηγών, και απεφάσισε να τους… προλάβει θέτοντας σε εφαρμογή το σχέδιο «Ιέραξ ΙΙ συν 20%» όπως αποκαλούσαν το δικό τους σχέδιο πραξικοπήματος.

Το πρωί της 21ης Απριλίου οι συνταγματάρχες έθεσαν την χώρα κάτω από στρατιωτικό νόμο. Ανεστάλησαν όλα τα άρθρα του Συντάγματος που «κατοχύρωναν» τα ανθρώπινα δικαιώματα, δημιουργήθηκαν ειδικά στρατοδικεία, διαλύθηκαν τα πολιτικά κόμματα και καταργήθηκε το δικαίωμα της απεργίας. Δεκάδες χιλιάδες αριστεροί εξορίστηκαν στα νησιά. Οι συνταγματάρχες επέβαλαν ένα καθεστώς τρόμου, χιλιάδες αγωνιστές βασανίστηκαν στα κολαστήρια της Ασφάλειας και της ΕΣΑ (Ελληνική Στρατιωτική Αστυνομία)….»

ἡ δικτατορία τῆς 21ης Ἀπριλίου 1967
(συνειδητὴ ἡ ἐπιλογὴ τῆς ἀνωτέρω πηγῆς, κι ἄς φαίνεται ἐχθρική, σὲ κάποιους!!! Θὰ γίνη κατανοητὸ παρακάτω τὸ γιατί.)

Κατὰ τὰ γνωστὰ δὲν ὑπῆρξε ἀντίδρασις.
Ὁ ἴδιος ὁ Παττακὸς ὁμολογεῖ, χρόνια ἀργότερα, πὼς ἐὰν ἐνεφανίζετο ἀντίδρασις θὰ διέκοπταν τὶς ἐπιχειρήσεις τους.

Τό δικό μου συμπέρασμα;
Πάντα βάσει αὐτῶν ποὺ ἰσχυρίζονται οἱ μὲν καὶ οἱ δέ, εἶναι πὼς ἡ CIA ἐγνώριζε καὶ γιὰ τὰ τρία κινήματα πολλὰ περισσότερα ἀπὸ ὅσα μποροῦμε ἐμεῖς νὰ διανοηθοῦμε καὶ ἰδίως πολλὰ περισσότερα ἀκόμη κι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τὰ …διωργάνωσαν. Μὲ τὸν Ἀλαζράκη, (γιὰ παράδειγμα) γαμβρὸ τοῦ Ἰωαννίδου, ὁ ὁποῖος ὅπως ἀπεδείχθη εἶχε σκιώδη ῥόλο παίξει στὰ τεκταινόμενα, ἀκόμη κι ἐὰν θεωρήσουμε πὼς αὐτὸ συνέβη ἐν ἀγνοίᾳ τῶν διοργανωτῶν. Ἄλλως τὲ ὁ Ἰωαννίδης, κατὰ τὸν Παπαδόπουλο, ἦταν «ἄσπιλος κορασίς», μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χαίρῃ τῆς ἀπολύτου ἐμπιστοσύνη τοῦ πρωτεργάτου τῆς δικτατορίας.
Αὐτὴ ἡ σχέσις ὅμως Ἰωαννίδου-Ἀλαζράκη, σὲ οἰκογενειακὸν ἐπίπεδον, συνδέει αὐτομάτως ὅλο τὸ οἰκοδόμημα τῆς δικτατορίας μὲ τοὺς γνωστοὺς …«περιουσίους» τῆς CIA καὶ τῆς Mossad.
Ἀφῆστε δὲ τὸ ποιὸν ῥόλο ἔπαιξε ὁ Ῥουφογάλης τότε, κατ’ αὐτὰ πάντα ποὺ διαβάζουμε κι ἀκοῦμε νὰ ψιθυρίζονται…

Ὁ τρόπος ποὺ ἐξεδηλώθη ὅμως τὸ κίνημα τῶν συνταγματαρχῶν στὴν βάσιν του ἦταν ἀρκούντως μυστικός, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ξαφνιάσῃ ἀκόμη καὶ τὴν CIA, ὅπως ἐπίσης καὶ τὸν ἴδιο τὸν Ἀμερικανὸ πρέσβη, ὅταν ἐξεδηλώθη, κάτι ποὺ ἀποδεικνύεται βάσει ἐγγράφων, τὰ ὁποῖα ἦλθαν στὸ φῶς τῆς δημοσιότητος, ἀρκετὰ χρόνια ἀργότερα (ὄχι σημαντικῆς διαβαθμίσεως σὲ ἐπίπεδον μυστικότητος…!!! Τὰ σημαντικῆς διαβαθμίσεως δὲν τὰ δημοσιεύουν…).
Τὸ τί ἐγνώριζαν καὶ σὲ τὶ βαθμὸ εἶχαν διεισδύσει ξένοι παράγοντες στὰ τῆς δικτατορίας εἶναι στὴν πραγματικότητα ἄγνωστον. Τώρα λέγονται πολλά…
…ἀλλὰ καλὸ εἶναι νὰ ἀναρωτηθοῦμε γιὰ τὸ ποιὸς κρατᾶ τὰ ἡνία τῆς (παρα)-πληροφορήσεως καὶ τῆς προπαγάνδας παγκοσμίως.

 Καθ’ ὅλην τὴν διάρκεια τῆς δικτατορίας οἱ διπλωματικὲς σχέσεις μὲ ὅλες τὶς χῶρες διεκόπησαν, ἐπισήμως, ἀλλὰ μόνον ὁ πρέσβυς τῆς Σουηδίας ἀνεκλήθη (λόγῳ Ἀνδρέα Παπανδρέου[1]). Παρ’ ὅλα αὐτὰ στὴν οὐσία οὐδέποτε ἔπαυσαν οἱ τυπικὲς διπλωματικὲς σχέσεις, μὲ τὶς ἄλλες χῶρες, ἄν καὶ ἀπὸ ἕνα σημεῖον καὶ μετὰ ἦσαν ὅλες στραμμένες (ἐπισήμως) κατὰ τῆς δικτατορίας. Ἄλλως τὲ τὸ ἴδιο τὸ ἑβραϊκὸ συμβούλιον, ἇμᾳ τῇ ἀναλήψει τῆς ἐξουσίας ἀπὸ τὸν Παπαδόπουλου, ἔσπευσε νὰ τὸν συγχαρῇ ἀλλὰ καὶ νὰ δηλώσῃ τὶς …φιλικές του διαθέσεις.

Ἡ φωτογραφία αὐτή εἶναι προϊὸν ἐπεξεργασίας, (ἐὰν τὴν παρατηρήσετε φαίνεται αὐτό) καὶ κατ’ ἐπέκτασιν πλαστή.
Παρουσιάζεται στὸ βιβλίο τοῦ ἄλλου ὁμοτραπέζου τῆς στοᾶς τους, (κατὰ δική του ὁμολογία), Ἰωάννου Φουράκη,. Ἐδημιουργήθη γιὰ νὰ ἀλλοιώσῃ τὴν πραγματικότητα κι αὐτὸ θεωρεῖται κατάπτυστον…!!!
Αὐτὲς οἱ φωτογραφίες ὅμως, βάσει τῶν πολιτικῶν πράξεων, (καὶ τοῦ πρωτοκόλλου), δὲν θεωροῦνται …ἐπιβαρυντικές.

Βέβαια τὰ ἑβραϊκὰ συμβούλια ΔΕΝ ἀσκοῦν  (ἐπισήμως) πολιτικὴ στὶς χῶρες ποὺ ἑδρεύουν.
Γιὰ αὐτὸ νὰ μὴ πάῃ το μυαλό μας στὸ κακό. Οὔτε κι ὁ Ἀλαζράκης, ποὺ ἀνῆκε στὴν ἐν λόγῳ κοινότητα, εἶχε λόγους νὰ ἀσκῇ πολιτική. Ἁπλῶς, τοῦ ἀρκοῦσε, ἐπιφανειακῶς, νὰ …μεταφέρῃ κάποιες …χρήσιμες πληροφορίες. Τόσο ἁπλᾶ…
Φυσικὰ ὁ Παπαδόπουλος στὸν ἀραβοϊσραηλινὸ πόλεμο τοῦ Γιὸμ Κιποῦρ (6 Ὀκτωβρίου 1973) ἠρνήθη στοὺς Ἀμερικανοὺς νὰ χρησιμοποιήσουν τὸν ἑλληνικοὺς ναυστάθμους καὶ τὰ ἀεροδρόμια κι αὐτὸ ἐστάθη ἡ (ἄς ποῦμε, ἀλλὰ δὲν λέμε) ὁριστικὴ ἀφορμὴ γιὰ νὰ …«ξηλωθῇ» καὶ νὰ ἀντικατασταθῇ ἀπὸ τὸν Ἰωαννίδη, ποὺ ἦταν καὶ …«δικός τους», καὶ κατόπιν αὐτοῦ νὰ ὁδηγηθοῦμε στὴν αἱματοβαμμένη διχοτόμησιν τῆς Κύπρου. (Κάτι, ποὺ κατ’ ἐμέ, μὲ τὸ …ξημέρωμα τῆς δικτατορίας, ἦταν προδιαγεγραμμένον!!!)

Ἡ ἐξέγερσις τοῦ Πολυτεχνείου, κρίνοντας πλέον μὲ βεβαιότητα ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος, ἐστάθη ἀφ’ ἑνὸς τὸ σύνθημα τῆς ἀποκαθηλώσεως τοῦ δικτατορικοῦ καθεστῶτος Παπαδοπούλου ἀλλὰ καὶ ἡ ἐπίσημος ἐπαν-ἀνάληψις, ἀφ’ ἑτέρου, τῶν ἡνίων τῆς ἐξουσίας ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ κρύβονται πίσω ἀπὸ ὅλων τῶν εἰδῶν τὰ …ἑβραϊκὰ συμβούλια. (Ποὺ φυσικὰ δὲν ἀσκοῦν πολιτική! Μόνον τὴν …κατευθύνουν εἴπαμε!!!) [2]

Ὅμως τί ἦταν αὐτό.
Πάντως τὸ ὅ,τι ἐγνώριζαν πὼς προετοιμάζετο δικτατορία, τὸ ἀποδεικνύουν καὶ τὰ ἔγγραφα ποὺ ἔχουν δεῖ τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος, ἀλλὰ καὶ οἱ ὁμολογίες τῶν πρωτεργατῶν, ποὺ  συζητοῦσαν ἀνοικτὰ γιὰ τὸν ἐρχομό της. (Δίχως μόνον νὰ ἀναφέρονται στὶς ἡμερομηνίες καὶ στὰ πρόσωπα).
Ἄλλως τὲ λίγο ἔως πολύ, πολλοὶ ἦσαν αὐτοὶ ποὺ ζητοῦσαν κάποιαν ἀποφασιστικὴ κίνησιν κατὰ τοῦ δημοκρατικοῦ καθεστῶτος, ποὺ ἔως ἐκείνην τὴν στιγμὴ ἐῤῥοκάνιζε τὴν χώρα.

Οὐσιαστικῶς ἡ CIΑ, ἕνα μακρὺ …δάκτυλο τῶν …«περιουσίων», κατὰ πῶς συνηθίζει, εἶχε διεισδύση σὲ ὅλες τὶς πιθανὲς ἐκδοχὲς ἐκδηλώσεως  πραξικοπήματος, καθὼς ἐπίσης καὶ σὲ ὅλες τὶς ἐκδοχὲς τῶν πολιτικῶν τάσεων. Κάτι δῆλα δὴ ποὺ κάνει καὶ σήμερα σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς γῆς. (Συνήθως μάλιστα …προλαμβάνει τὰ κινήματα, τὶς ἐπαναστάσεις, τὶς ἀνατροπὲς μὲ τὸ νὰ …δημιουργῇ μόνη της τὰ σχετικὰ κόμματα, ὁμάδες, κινήματα…!!![3])

Ἄς πᾶμε ὅμως λίγο πιὸ πίσω, στὴν ἱστορία… Λίγο, ὄχι πολύ.
Τὸ 1959 μὲ τὶς συνθῆκες Ζυρίχης καὶ Λονδίνου ἐμπλέκεται ἡ Τουρκία σὲ μία ὑπόθεσιν ποὺ ΔΕΝ τὴν ἀφῳροῦσε.
Στὴν Κύπρο.

«…Ευθύς εξ αρχής οι συμφωνίες αυτές αποτέλεσαν το αντικείμενο σφοδρότατης κριτικής από την αντιπολίτευση στην Ελλάδα και την Κύπρο ως μη βιώσιμες. Ο Μακάριος ισχυρίσθηκε αργότερα ότι τις αποδέχτηκε υπό το κράτος αφόρητων πιέσεων, ενώ μόνο ο Γεώργιος Παπανδρέου από τους ηγέτες της αντιπολιτεύσεως, στήριξε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στην συνεδρίαση της Βουλής που συζήτησε τις συμφωνίες αυτές: «Αἱ συμφωνίαι, αἱ ὁποῖαι ὑπεγράφησαν ἀπὸ τὴν ἡγεσίαν τοῦ κυπριακοῦ λαοῦ καὶ ἤρχισαν ἐφαρμοζόμεναι, δὲν εἶναι δυνατόν, δὲν εἶναι ἐθνικῶς συμφέρον, νὰ ἀκυρωθοῦν»,  δήλωσε.

Αντιθέτως ο Σοφοκλής Βενιζέλος ήταν κατηγορηματικός: «Δὲν θέλω νὰ εἶμαι μάντης κακῶν. Προβλέπω ὅμως ὅτι αἱ ὑπογραφεῖσαι συμφωνίαι θὰ ἀποδειχθῆ, ἐν τῇ ἐφαρμογῇ των, ὅτι δὲν εἶναι βιώσιμοι καὶ πρέπει νὰ ἀνατραποῦν. Ἄλλως πολὺ φοβοῦμαι, ὅτι θὰ θρηνήσωμεν νέας ἐθνικὰς συμφοράς». 

Πικρία για το περιεχόμενο των συνθηκών αυτών εξέφρασε και ο στενότερος των συνεργατών του Μακαρίου, επί σειρά ετών πρεσβευτής της Κύπρου στην Αθήνα, Νίκος Κρανιδιώτης: «Οἱ συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου ὑπῆρξαν τὸ ἀποτέλεσμα σκληρῆς ἀνάγκης καὶ ἡ κατάληξη ἑνὸς διλήμματος, μπροστὰ στὸ ὁποῖο ἡ βρετανικὴ κυβέρνησις ἔθεσε τὸν κυπριακὸ λαὸι καὶ τὴν ἡγεσία του: ἤ τὶς συμφωνίες ἤ τὴν διχοτόμηση. Ὁ Μακάριος προτίμησε τὸ «μὴ χεῖρον». Στὴν ἐκβιαστικὴ αὐτὴ λύση συνέβαλε ἰδιαίτερα ἡ κομμουνιστικὴ φοβία τῆς Ἀμερικῆς καὶ ἡ συνεχὴς ἐκ μέρους της προσπάθεια ΝΑΤΟϊκῆς ῥυθμίσεως τοῦ θέματος. Ἔτσι στραγκαλίσθηκε τὸ δικαίωμα αὐτοδιαθέσεως τοῦ κυπριακοῦ λαοῦ…
Οἱ ἑλληνικὲς κυβερνήσεις, παρὰ τὴν βαθυτάτη συμπάθεια καὶ τὴν συναισθηματικὴ κλίση ποὺ ἔτρεφαν γιὰ τὴν «μεγάλη ἰδέα» τῆς Κύπρου, ὑφίσταντο συνεχεῖς πιέσεις, ἄμεσες ἤ ἔμμεσες, ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ καὶ τὸ ΝΑΤΟ καὶ ἐπεδίωκαν μία εἰρηνικὴ λύση τοῦ Κυπριακοῦ, μέσα στὰ συμμαχικὰ πλαίσια»….»

βικιπαιδεία

Αὐτὰ συνέβησαν λοιπὸν τὸ 1959.
Πρὸ αὐτῶν τῶν συμφωνιῶν εἶχε μεγαλουργήσει ὁ Κυπριακὸς λαὸς μὲ τὴν ἀντίστασίν του κατὰ τῶν Ἄγγλων.
Μία ἀντίστασις ποὺ γιὰ μία ἀκόμη φορὰ αἱμάτωσε τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ ποὺ ἐξεκίνησε, ἐπισήμως, τὴν 1η Ἀπριλίου 1955 μὲ τὸν στρατηγὸ Γεώργιο Γρίβα, ὁ ὁποῖος καὶ ᾠργάνωσε τὸν κυπριακὸ ἀγῶνα. Συνολικῶς ὁ ἀγὼν τῆς ΕΟΚΑ ἐκράτησε ἔως τὸ 1959 κι ἠκολούθησαν οἱ προαναφερόμενες συμφωνίες.
Τελικῶς Μακάριος καὶ Καραμανλῆς ὑπέγραψαν συμφωνίες ποὺ οὐσιαστικῶς κατεδίκαζαν τὴν Κύπρο σὲ θέσιν ἀμύνης, ἀπὸ μελλοντικὴ ἐπίθεσιν τῆς Τουρκίας καὶ θέτουν τὴν Τουρκία, ποὺ ἔως τότε δὲν ἐνδιεφέρετο γιὰ τὴν Κύπρο, ἐφ΄ ὅσον εἶχε πουλήσει τὴν Κύπρο στὸ Ἡνωμένο Βασίλειον ἀπὸ τὸ 1878, ἐπὶ  Μπένζαμιν Ντισραέλι, ῥυθμιστὴ τῶν κυπριακῶν ζητημάτων.

βικιπαιδεία

Ἡ κοσμοκράτωρ, τῆς ἐποχῆς, Μεγάλη Βρεταννία, ποὺ ὅμως τὸ «τιμόνι» της κρατοῦσε ἕνας Ντισραέλι ἀπὸ τὸ 1878 ἀκόμη, δὲν ἦταν ἀπὸ ἐκείνους ποὺ θὰ ἔχαναν κάποιο παιχνίδι τόσο εὔκολα.
Ἀπὸ τότε ποὺ ἐξηγόρασαν τὴν Κύπρο ἔως τὶς συνθῆκες Λονδίνου καὶ Ζυρίχης, ἄν καὶ μεσολάβησαν πολλά, ἡ πολιτικὴ δὲν ἄλλαξε. Καὶ ἴσως ἡ Ἀγγλία νὰ μὴν ἦταν πιὰ ἡ κοσμοκρατορία ποὺ ἦταν κάποτε, ἀλλὰ τὰ ἡνία τῶν κοσμοκρατούντων εἶχαν ἀναλάβει ἤδη οἱ ΗΠΑ, μετὰ τὸ πέρας τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου καὶ ἕνας ἄλλος …«περιούσιος» πλέον ἐκανόνιζε τὰ τῶν γεωπολιτικῶν ὑποθέσεων  τοῦ πλανήτου.

βικιπαιδεία

Τότε ὅμως συνέβησαν κι ἄλλα… Πολλὰ ἄλλα.
Συνέβη (καὶ συμβαίνει) μία μεγάλη ἄσκησις πιέσεων, πρὸ κειμένου νὰ ἀνακοπῇ ἡ προσπάθεια ἑνώσεως τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ προσκολληθῇ στὸ …Ἰσραήλ.
Παλαιότατον ὅμως αὐτό…

Ἡ Κύπρος εἶναι σὲ τέτοιο σημεῖον, ποὺ πάντα ἐνδιέφερε τὸ Ἰσραὴλ ὡς βάσις, ἀκόμη καὶ τότε ποὺ δὲν ὑπῆρχε τὸ κράτος τοῦ Ἰσραήλ!!!!
(Τὸ μεγάλο ἐνδιαφέρον ἐκορυφώθη, ἐπισήμως, ἀπὸ τότε ποὺ κάποιοι ἔμαθαν πὼς ὑπῆρχαν πετρέλαια στὴν Μέση Ἀνατολή! Τύποις!!!)

Ἡ ἐξαγορὰ τῆς Κύπρου ἀπὸ τὴν …«Ἀγγλία» (ποὺ οὐσιαστικῶς ἔγινε μὲν μὲ χρήματα τῶν Ἄγγλων πολιτῶν, ἀλλὰ αὐτομάτως ἐπέρασε στὴν κατοχὴ …«περιουσίων») ἦταν ἁπλῶς  ἕνα πρῶτο βῆμα γιὰ τὴν περιφρούρησιν κάποιων πολὺ περιέργων στοχεύσεων, ποὺ τὰ κίνητρά τους χάνονται σὲ πολὺ μεγάλο βάθος χρόνου.
Πόσο βάθος;
Παρακάτω [4] σᾶς παρουσιάζω μερικὰ ἀποσπάσματα, πολὺ ἐνδιαφέροντα, γιὰ τὸ ποιοί, πότε, πῶς, γιατὶ ἐστόχευσαν τὴν Κύπρο. Κι ἐπίσης, ἄν καὶ τὰ ἀποσπάσματα εἶναι πολὺ …σκόρπια, τὸ γιατὶ ἀπὸ τὸ 1561 (ΝΑΙ, ἀπὸ τότε) ἡ Κύπρος εἶναι γιὰ κάτι …«περιουσίους» τὸ πάτημα, τὸ μέσον ἀλλὰ καὶ τὸ σημεῖον περιφρουρήσεως τοῦ κράτους τους, ποὺ ὅμως ΟΥΤΕ κἄν μποροῦσε κάποιον νὰ διανοηθῇ ἀπὸ τότε πὼς θὰ ξεφύτρωνε καὶ θὰ ὑφίστατο.

Καὶ φθάνουμε στὸν τίτλο μας…
Ποιός ἔφερε τελικῶς τήν χούντα;;; Καί γιατί;;;
Ἦλθε μόνη της; Τήν «ἐφύτεψαν»;  Νόμιζε πώς ἦλθε μόνης της ἀλλά τελικῶς ἦταν μέ μεγάλη μαεστρία …«φυτευτή»;

Ἐὰν συνδυάσουμε ὅλες τὶς παραπάνω πληροφορίες, μαζὺ μὲ αὐτὲς ποὺ ἀκολουθοῦν, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀποσπάσματα στὸ τέλος, θὰ μπορέσουμε νὰ δοῦμε ἀπὸ ἀπόστασιν, κι ὁπωσδήποτε μὲ ἄλλο μάτι, τὰ ὅσα συνέβησαν, συμβαίνουν καὶ θὰ συμβοῦν στὴν Κύπρο. (Ναί, καὶ θὰ συμβοῦν!!!)
Ἄς πᾶμε ὅμως λίγα ἀκόμη χρόνια πίσω…

1903-4

«…Το σιωνιστικό σχέδιο για τον εποικισμό της Κύπρου από Εβραίους συνάντησε τις σφοδρές αντιδράσεις των κατοίκων της, με αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί.
Οι Έλληνες της Κύπρου αναρωτιόντουσαν, γιατί να μην εγκατασταθούν στο νησί οι Έλληνες, που απελάθηκαν από τον Καύκασο και οι άλλοι Έλληνες, που επρόκειτο να απελαθούν από τους Ρώσσους και θα έπρεπε να παραχωρήσουν το έδαφός τους για την εγκατάσταση Εβραίων. Οι Έλληνες βουλευτές, ο κυπριακός Τύπος κι ο λαός αντέδρασαν σθεναρά στην εγκατάσταση Εβραίων.
Τις αντιδράσεις των Ελληνοκυπρίων ενίσχυσε ακόμα πιο πολύ ένα άρθρο του Ντάριο Τρίετς, που δημοσιεύθηκε στο εξωτερικό κι έγινε γνωστό στην Κύπρο, στο οποίο ο Τρίετς συνιστούσε την μετατροπή της Μεγαλονήσου σε εβραϊκό νησί. Ο Τρίετς έγραφε, ότι η αγγλική αποικιακή κυβέρνηση ευνοούσε την εγκατάσταση Εβραίων, διότι οι Εβραίοι ήταν πιο … προοδευτικοί από τους Ελληνοκυπρίους.
Οι Έλληνες της Κύπρου για να αντικρούσουν τους ισχυρισμούς του Εβραίου Τρίετς, ανέφεραν ως ενδεικτικό παράδειγμα το αγρόκτημα Μαρκό, όπου οι Εβραίοι που το εκμεταλλεύονταν δεν μπορούσαν να προοδεύσουν με την καλλιέργεια της γης και κατέστρεψαν το αγρόκτημα, παρ’ όλη την οικονομική βοήθεια που έπαιρναν από τις εβραϊκές εταιρείες του εξωτερικού.
Τελικά, οι επανειλημμένες απειλές των Ελληνοκυπρίων, ότι θα δημιουργούσαν σοβαρά βίαια επεισόδια, αν επιχειρείτο εγκατάσταση Εβραίων στο νησί, ματαίωσαν το σιωνιστικό σχέδιο εποικισμού της Κύπρου.
Εκείνοι, όμως, που θα νόμιζαν, ότι η σιωνιστική αυτή απειλή για την Κύπρο δεν ήταν σοβαρή, με επικίνδυνες προεκτάσεις για το νησί, ας αναλογισθούν, ότι η Δήλωση Μπάλφουρ (ο Εβραίος Μπάλφουρ ως Υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας, έκανε το 1917 την περίφημη δήλωση, ότι η αγγλική κυβέρνηση ευνοούσε την δημιουργία μιας «εθνικής εστίας» των Εβραίων στην Παλαιστίνη) εξασφαλίστηκε με ελιγμούς όμοιους με εκείνους του Χέρτζλ και με την βοήθεια ενός άλλου Λόρδου Ρότσιλντ. Και, ότι ο δρόμος για την μετανάστευση Εβραίων στην Παλαιστίνη ανοίχθηκε με τις αγορές κτημάτων και κατοικιών από τους εύπορους Άραβες και τη συστηματική έξωση των Αράβων ενοικιαστών….»

Ὁ Θεόδωρος Χὲρτζλ καὶ τὸ Σχέδιον Ἐποικισμοῦ τῶν Ἑβραίων στὴν Κύπρο.

Καί πῶς τοῦ ἦλθε ξαφνικῶς τοῦ Χέρτζλ, τὸ 1901-1902-1903 νά πατήσῃ τήν Κύπρο; Δέν μποροῦσε νά ἀρκεσθῇ στήν πέριξ τῆς Παλαιστίνης περιοχή; Τί στά κομμάτια;
Μποροῦσε… Ἀλλὰ ὁ Χὲρτζλ δὲν λειτουργοῦσε ἀνεξάρτητα. Ὁ Χέρτζλ, καθὼς καὶ πάρα πολλοὶ ἄλλοι ὁμοεθνεῖς του, οὐδέποτε ἐλειτούργησαν ἄνευ σχεδίου, συγκεκριμένων στοχεύσεων καὶ μεθοδικότητος. Πάντα πιστοὶ σὲ κάποιες ἀρχές, ἡνωμένοι, μεθοδικοί. Οὐδέποτε ἐξέφυγαν χιλιοστὸ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ εἶχαν ἄλλοι, ἴσως, ἀποφασίσει γιὰ αὐτούς, διότι πάντα τὸ νὰ συμπράξουν στὸν κοινὸ (τους) στόχο, γιὰ ὅλους αὐτούς, εἶναι χρέος.
Ἴσως νὰ μὴ μᾶς ἀρέσῃ, ἀλλὰ εἶναι ἀξιοθαύμαστο αὐτὸ ποὺ ἔχουν ἐπιτύχει.

Κι ὅλα αὐτὰ ΔΕΝ συμβαίνουν γιατὶ ἐμεῖς εἴμαστε καλοὶ καὶ κάποιοι ἄλλοι κακοί, ἀλλὰ διότι κάποιοι δουλεύουν σὲ βάθος …χιλιετίας, ἡνωμένοι, μὲ ἀπόλυτον προσήλωσιν στοὺς σκοπούς τους, ἀδιαφορῶντας γιὰ τὸ ἐὰν πρέπῃ νὰ …χαλαρώσουν κάπου κάπου, ἐν ἀντιθέσει μὲ ἐμᾶς ποὺ οὐδέποτε ἤμασταν ἡνωμένοι πραγματικά, οὐδέποτε δουλέψαμε ΟΛΟΙ γιὰ τὸ κοινὸ καλὸ καὶ οὐδέποτε κάναμε σχεδιασμοὺς ἀκόμη καὶ γιὰ χρονικὸ ὁρίζοντα …δεκαετίας. Ὄχι διότι δὲν μποροῦμε, ἀλλὰ διότι οἱ προτεραιότητές μας εἶναι κάπως πιὸ …χύμα.
Ὄχι άπαραιτήτως σὰν ἄτομα…
Μὰ σὰν λαὸς σίγουρα.

Πρὶν σᾶς ἀφήσῳ μὲ τὸ (μπόλικο) ὑλικό μας σήμερα, θὰ θέσω μερικὰ ἐρωτήματα:

  1. Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἦταν βαπτιστῆρι τοῦ Γεωργίου Παπανδρέου, βάσει ΚΑΙ τῆς μαρτυρίας Παττακοῦ, ἀλλὰ καὶ πολλῶν ἄλλων. Τί καταγωγῆς ἦταν ὁ Γεώργιος Παπανδρέου ὅμως; (Καὶ μὴ βιασθῆτε νὰ πεῖτε …Σταυρόπουλος, διότι θὰ σᾶς ἀπαντήσω πὼς ἦταν υἱὸς Παγώνας (λέει) ἀλλὰ ἡ Παγώνα ἦτο καὶ θυγάτηρ …ῥαββίνου!!! Γίνονται γάμοι σέ αὐτούς τούς κύκλους, ἐάν δέν εἶναι ἐνδοφυλετικοί;;;;; Ποιά ἦταν λοιπόν ἡ Παγώνα; Καί ποιός ὁ …«Σταυρόπουλος»; Καί γιατί δέν διετήρησε αὐτό τό ἐπίθετο;)
    Κι ἐάν τό πᾶμε λίγο παρά …πέρα… Ποιός εἶναι ποίος, ἀπό αὐτούς πού μᾶς κυβερνοῦν;;;;; [5]
  2. Σὲ μίαν δημοκρατία, ὅταν συμβαίνουν αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν, ΟΛΟΙ ἔχουν συνυπευθυνότητα. Σὲ μία βασιλεία ἤ σὲ μία δικτατορία ἤ τέλος πάντων σὲ ἕνα μοναρχικὸ καθεστώς, τὴν εὐθύνη τὴν ἔχει ΕΝΑΣ. Ἐὰν ἐπιλέξῃ καλῶς, ὅλοι ἀπολαμβάνουν. Ἐὰν ὄχι, ὁ ἀποδιοπομπαῖος τράγος εἶναι …ἕτοιμος.
    Ἀνεξαρτήτως λοιπὸν τοῦ τὶ πιστεύουμε, καὶ τὶ ὄχι, συνδυάζοντας ὅλα τὰ παραπάνω (καὶ τὰ παρακάτω) μήπως τελικῶς ἀτύπως, ἀλλὰ οὐσιαστικῶς,…«ἀδειοδοτήθη» ἡ δικτατορία νά δράσῃ ἐλευθέρως;
    Ὄχι ὁ Παπαδόπουλος, διότι ἴσως νὰ μὴ συμφωνοῦσε.
    Σαφῶς ὅμως δίπλα σὲ ἕναν ἡγέτη πάντα φυτεύεται κι ἕνας προδότης… Λαμβάνοντας τὴν σκυτάλη τοῦ ἡγέτου ὁ προδότης, ἄβουλος ὧν, ἐπισήμως, προσέφερε στὸ πιᾶτο τὴν Κύπρο, σὲ κάποιους ποὺ ΔΕΝ τὴν ἐζήτησαν. Τὸ χειρότερο ὅλων φυσικὰ εἶναι πὼς ἐπίτηδες μᾶς κρατοῦν σὲ ὑψηλὰ ἐπίπεδα παραπληροφορήσεως, διασύροντας καὶ τὸν Παπαδόπουλο, μαζὺ μὲ τὸν ὁλίγιστο Ἰωαννίδη, γιὰ νὰ μὴ μπορέσουμε νὰ συνειδητοποιήσουμε, νὰ κατανοήσουμε καὶ τελικῶς νὰ ἀποδεχθοῦμε τὸ παιχνίδι ποὺ μᾶς ἔπαιξαν, καὶ φυσικὰ μᾶς παίζουν ἀκόμη.
    (Κι ἄς ἀφήσουμε τοὺς ῥομαντισμούς, διότι ἐδῶ συζητᾶμε πλέον μόνον μὲ ἱστορικὰ δεδομένα!!!)
    Ἦταν λοιπόν, ἤ ὄχι, εἰς γνῶσιν τοῦ Παπαδοπούλου ἡ ἀρχική συμφωνία;
    Διότι ἀρχικὴ συμφωνία ὑπῆρχε… Τώρα πιὰ εἶναι περισσότερο σαφὲς ἀπὸ κάθε ἄλλην περίοδον.
    Ἁπλῶς ἴσως νὰ ΜΗΝ ἔγινε μεταξὺ Παπαδοπούλου καὶ …«περιουσίων», ἀλλὰ κι ὁ Παπαδόπουλος νὰ ἐχρησιμοποιήθη, ἴσως ἐν ἀγνοίᾳ του, γιὰ τὴν περάτωσιν τῶν σχεδίων τους.
  3. Ἡ ἀπομάκρυνσις τῆς Μεραρχίας, κατὰ τοὺς πολλούς, ἤ τῶν 5.000 Ἑλλήνων στρατιωτῶν, κατὰ τοὺς Συνταγματάρχες, συνέβη κατόπιν τῶν γεγονότων τῆς Κοφινοῦ, ὅπου, κατὰ δήλωσιν τῶν Τούρκων[6] ἔγινε σφαγή.
    Σήμερα ὅλο αὐτὸ τὸ σκηνικὸ βέβαια κατεῤῥίφθη, ἀλλὰ τότε ὅλοι κατηγοροῦσαν τὸν Γρίβα. Μάλιστα εἶναι ἀρκετοὶ αὐτοὶ ποὺ συνδέουν τὴν ἀπομάκρυνσιν τῶν Ἑλλήνων στρατιωτῶν μὲ τὴν παρουσία τοῦ Γρίβα στὴν Κύπρο καὶ τὰ γεγονότα τῆς Κοφινοῦ.
    Ἀλήθεια… Πόσο …«τυχαῖο» εἶναι κι αὐτό, ὅταν ὅλοι γνωρίζουμε πώς ὅλα τά ΜΜΕ τοῦ πλανήτου ἐλέγχονται ἀπό …«περιουσίους»; Καί γιατί ὁ Γρίβας νά εὑρεθῇ τότε ἐκεῖ;
    (Ὄχι, δὲν βάζω στὸ μυαλό μου πὼς ὁ Γρίβας ἐπρόδωσε…!!!)
  4. Οἱ ὀθωμανοὶ ἤδη κατὰ τὸ παρελθόν, (Μεντέζ-Νάσι, ντονμέδες, νεότουρκοι, Κεμὰλ Ἀτατοῦρκ) ἔπεσαν πολὺ εὔκολα θύματα τῶν ὀρέξεων κάθε …«περιουσίου». Ἡ αὐτοκρατορία τους, ἰδίως ἀπὸ τὸ 1533, κυριολεκτικῶς, δίχως προσχήματα, ἐλέγχεται ΜΟΝΟΝ ἀπὸ …«περιουσίους». Αὐτοὶ ἦσαν ποὺ ἔφτιαξαν τὴν πρώτη ὀθωμανικὴ τράπεζα (1856), ποὺ σήμερα στὸ ἀρχεῖο της ἔχει θεματοφύλακα κάποιαν …Μπεναρόγια!!!! (Sima Benaroya [7]).
    Καὶ εἶναι πάντα οἱ ἴδιοι ποὺ διατηροῦν τοὺς ὀθωμανοὺς σὲ κατάστασιν ὄχι ἁπλῶς καταστολῆς ἀλλὰ …μαστούρας!!!

    Μπορῶ λοιπὸν νὰ τοὺς κατηγορῶ γιὰ πολλά.
    Μά γιά πόσα ἀπό ὅσα συνέβησαν, εἶναι πράγματι ὑπεύθυνοι αὐτοί;;;
  5. Πρὶν ἀπὸ τὴν ἀνάληψιν τοῦ ἐλέγχου τῆς ὀθωμανικῆς κρατικῆς καὶ οἰκονομικῆς μηχανῆς (κι ὄχι μόνον) ἀπὸ …«περιουσίους», ἡ σκληρότης τῶν ὀθωμανῶν ὑπῆρχε, ἀλλὰ ὑπῆρχε ἐπίσης, σὲ μεγάλο βαθμό, ἡ ἀξιοκρατία. Ἀπὸ τότε καὶ μετά, ἰδίως μὲ τὸν ἄφθονο χρηματισμό, διεβρώθησαν τὰ πάντα καὶ σιγὰ σιγά, ἀλλὰ σταθερά, ἡ ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία κατέῤῥευσε.
    Μὲ ἕνα κράτος ἀπολύτως ἐλεγχόμενον ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν …«περιουσίων», εἶναι εὔκολο νὰ ἐλέγχεται καὶ ὅλη ἡ ἐξωτερική του πολιτική, καθὼς ἐπίσης καὶ τὸ πόσες γενοκτονίες θὰ γίνουν, εἰς βάρος ποιῶν καὶ μὲ πόση …ἀνοχὴ ἀπὸ παγκοσμίους ὀργανισμούς, ποὺ ἐπίσης ἐλέγχονται ἀπὸ τοὺς ἰδίους!!!
    Ἐὰν φυσικὰ καὶ τὰ πέριξ αὐτοῦ κράτη, ὅπως γιὰ παράδειγμα ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωσις (κι ὄχι μόνον, διότι ἐδῶ νὰ δεῖτε τὶ γίνεται!!!) διοικοῦνται ἀπὸ …«περιουσίους», καθὼς ἐπίσης καὶ τὰ κράτη τῶν …«συμμάχων» αὐτῶν, τότε μήπως εἶναι ἀκόμη ἁπλούστερον σήμερα νά κατανοήσουμε τό τί ἀκριβῶς …«ἐπέτυχε» ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος;
    Μήπως τά πετρέλαια τῆς Μοσούλης, ποὺ προσεφέρθησαν στοὺς …«Ἄγγλους», κατὰ τὴν περίοδο ἐνασχολήσεως τῶν νεοτούρκων ἀπὸ …ἐμᾶς, τὴν γενοκτονία τῶν ἀρμενικῶν καὶ ἑλληνικῶν πληθυσμῶν ἀπὸ τοὺς Τσέτες (Κούρδους) καὶ τὸν συνολικὸ ἐκτοπισμὸ τῶν πληθυσμῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας κάποιοι ἄλλοι τόν ἐσχεδίασαν;
    [8]
  6. Σεπτέμβριος τοῦ 1967, πρῶτο δεκαήμερο. Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος καὶ ὁ Ἰσμὲτ Ἰνονοῦ συναντῶνται δύο φορές, (Κεσσάνη καὶ Ἀλεξανδρούπολις, μὲ πληροφορίες ἀπὸ ἐδῶ κι ἐδῶ) πρὸ κειμένου νὰ εὕρουν κοινοὺς τόπους συνεργασίας καὶ συμπλεύσεως τῶν δύο λαῶν. Δὲν ἐπιτυγχάνουν πολλά.
    Τὰ ὁλίγα αὐτὰ ὅμως χρησιμοποιοῦνται σὰν …μαγιά, πρὸ κειμένου νὰ συντάξουν λίγο ἀργότερα τὸ ἑλληνοτουρκικὸ πρωτόκολλον (ἤ σύμφωνον) συνεργασίας τῶν δύο χωρῶν, γιὰ μορφωτικὰ θέματα, ὅπου καταργεῖται οὐσιαστικῶς ἡ θρησκευτικὴ μειονότης καὶ ἀναφέρεται-ἀναγνωρίζεται, ἡ τουρκικὴ μειονότης. (Τὸ ὁποῖον καὶ ὑπεγράφη).
    (Ὅλο τὸ πρωτόκολλον στὸ πέρας τῆς δημοσιεύσεως.)
    Ἐπισήμως ὁ Παπαδόπουλος ζητοῦσε τὴν Ἕνωσιν μὲ τὴν Κύπρο, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ἐπεδίωκε, βάσει αὐτοῦ τοῦ συμφώνου, καθὼς ἐπίσης καὶ τῶν συχνῶν πυκνῶν ἐξαγγελιῶν του κάτι γιὰ «μία διζωνικὴ καὶ δικοινωτικὴ ὁμοσπονδία», (κι ἕνα κράτος μὲ τὴν Τουρκία κλπ κλπ κλπ….).
    Πέραν τοῦ ὑπογεγραφέντος συμφώνου [9] ὅμως, κι ἐὰν δεκτοῦμε πὼς ἦταν πράγματι μέγιστος πατριώτης, ἀπολύτως τίμιος, ὁραματιστὴς καὶ ὅσα καλὰ θέλετε ἐσεῖς (μπορῶ νὰ ἀναγνωρίσω τὰ ὅποια καλὰ ἔκανε ἡ δικτατορία, ἐγὼ προσωπικῶς), θά μποροῦσε μήπως κάποιος νά μᾶς ἀπαντήσῃ στό γιατί ἐπέλεξε τόν Μαρκεζίνη, γιὰ σχηματισμὸ ὑπηρεσιακῆς κυβερνήσεως, ποὺ ἐκτὸς ἀπὸ ἐρευνητής, ἱστορικός, ἐξαίρετος ἐπιστήμων «ὅλως τυχαίως» ἦταν καὶ θιασώτης, ὑποστηρικτής, λάτρης τῆς ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας;
    Ἐχάθηκαν τόσοι καί τόσοι παλαιοκομματικοί, πού θά μποροῦσαν νά κάνουν ἀνάλογο ἐργασία;
    Γιατί ὁ Μαρκεζίνης, τοῦ ὁποίου ὁ υἱός, ἐκτὸς πολλῶν ἄλλων, εἶναι καί …sir;;;;;;
    Ἔ;

Φιλονόη

Υ.Γ. Παίγνιον ἦταν. Οἱ ἐδῶ, συνταγματάρχες καὶ λοιποὶ μετέχοντες, πιόνια. Καὶ μόνον ἡ ἐπικοινωνία Καραμανλῆ-Μακαρέζου, περὶ τὴν ἄνοιξιν τοῦ 1974, τὸ ἀποδεικνύει. Ὅλοι ἐγνώριζαν, ἐκτὸς ἀπὸ ἐμᾶς, ποὺ πληρώσαμε καὶ τὸ αἱματοβαμμένο …«μάρμαρο». Ὅπως πάντα…
Καὶ φυσικά, γιὰ νὰ μᾶς …παρηγορήσουν, τοὺς ἐξόντωσαν, ἀν τὶ οἱ ἠλίθιοι παλαιο-νεο-πολιτικοὶ νὰ βγάλουν τὰ ἄπλυτά τους (τὰ ὅποια ἄπλυτά τους) στὸν ἀέρα. Ὄχι συκοφαντίες, ὅπως κάνουν τώρα… Τὰ ἄπλυτα.
Ἀλλὰ βλέπετε, ἐὰν ἔβγαζαν τῶν δικτατόρων τὰ ἄπλυτα, θὰ ἔπρεπε νὰ βγοῦν καὶ τὰ δικά τους. Κι ὁ Καραμανλῆς εἶχε ἤδη χωθεῖ βαθειὰ στὴν βρώμα, καθὼς καὶ ὅλο τὸ ἐπιτελεῖο του.
Λέτε νά τοῦ ἄρεσε τοῦ «ἐθνάρχου» νά κάνῃ παρέα στούς παπαδοπουλοπαττακομακαρέζους στήν ψειροῦ;

[1] Αὐτό σᾶς λέει κάτι; Διότι κάτι μοῦ …σιγοψιθυρίζει ἐμέναν…

Τὸ ἀπόρρητον ἔγγραφον 7271/NSA/1158-AR/29-74

[2]  Ὅλοι οἱ πρωτεργάτες τῆς …«ἐξεγέρσεως» τοῦ Πολυτεχνείου ἐξαργύρωσαν τὸ πρακτοριλίκι τους μὲ ὑψηλότατες θέσεις, ἀμοιβές, ἐξουσίες, ἀσυλίες, βουλευτικὲς ἕδρες, προβολὴ καὶ ὅλοι ἐμεῖς, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά, πέσαμε θύματα τοῦ …ἐπαναστατικοῦ μας μένους καὶ τῆς ἀφελείας μας, πληρώνοντας ἀκόμη καὶ σήμερα, σχεδὸν μισὸ αἰῶνα μετά, τὴν δική τους ἀλητειά.
Οἱ δὲν μετέχοντες τῆς δικτατορίας, οἱ πρωτεργᾶτες, κατέληξαν πάμπτωχοι στὴν φυλακή ἤ, στὴν καλλιτέρα τῶν περιπτώσεων, πάμπτωχοι σὲ κάποιο νοσοκομεῖο.
Μήπως νά πιστεύσω πώς τελικῶς ἦσαν οἱ (πράγματι) πιό ἀθῶοι καί οἱ περισσότερο πλανεμένοι καί χρησιμοποιημένοι;
Μήπως νά ἦσαν ἄρα γέ τά μεγαλύτερα θύματα;

Εὐτυχῶς ποὺ εἴχαμε καὶ τὸ «Πολυτεχνεῖο»!!!

«Ἐπανασταστικὲς Ὀργανώσεις». Ἡ ἀλήθεια ποὺ μᾶς ἔκρυψαν ἐπιμελῶς.

Κάθε …«ἐπιτυχημένη» διαδήλωσις κρύβει ἕναν Soros πίσω της!

[3] Αὐθόρμητες ἐπαναστάσεις λέμε; Ἀλήθεια;

Τὰ ἀκτιβιστικὰ κινήματα ἐξαγοράζονται καλλίτερα ἐν τῇ …γενέσει τους!!!

«Αὐτονομιστικά» …«κινήματα στήν χώρα μας ὑπό τήν καθοδήγηση καί χρηματοδότηση τοῦ …Soros;;;

[4] ..Ἡ ἵδρυσις τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, μέσῳ τῆς Κύπρου τὸ …..1561!!!!!!!
Μεντέζ-Νάσι.

«….Σίγουρα οι Μεντέζ θέλουν να αυξήσουν τις εργασίες του κύκλου τους έξω από την Ισπανία και Πορτογαλία, «τιμωρώντας» κατ’ αυτό τον τρόπο τους ανηλεείς διώκτες του λαού των. Ως γνωστόν η εκδίκηση με οποιονδήποτε τρόπο και οποιαδήποτε στιγμή αποτελεί κύριο άξονα της εβραϊκής σκέψεως….

Το 1528 ο Φρανσίσκο Μεντέζ, στα φανερά χριστιανός αλλά μυστικά ραββίνος και μιας κάποιας ηλικίας, παντρεύεται την δεκαοκτάχρονη Βεατρίκη Ντε Λούνα στα φανερά, ή Γρασία Νάσι στα εβραϊκά (Γκρασία στα ισπανικά–>Άννα στα εβραϊκά–>Χαρά στα ελληνικά), αδελφή του πρώην γιατρού των ανακτόρων Δόκτωρα Μιγκέζ. Το όνομα Νάσι δεν είναι τυχαίο αλλά σημαίνει πρίγκηπας. Νάσι υπήρξαν αρκετοί στην εβραϊκή ιστορία….
… Στην Ισπανία, τον 11ο μ.χ. αιώνα, Νάσι ήταν ο ραββίνος Σολομών και ο γιός του Σεσέτ. Αυτή είναι καταγωγή της Ντόνα Γρασία η οποία θα καθιερωθή ως η ηρωικότερη εβραία της σύγχρονης ιστορίας. Απ’ αυτό τον γάμο βλέπουμε ότι ενώνονται δύο ιδιαίτερα προικισμένοι και ικανοί άνθρωποι, εκπρόσωποι δύο μεγάλων καταξιωμένων οικογενειών, με τίτλους, με ιστορία αλλά κυρίως με βαθύτατη εβραϊκή κουλτούρα και γνώση του εβραϊσμού και των πεπρωμένων του αλλά κυρίως με γνώση της αποστολής της δικής των και του λαού των αλλά και με οικονομική αφθονία προς πραγμάτωση αυτών που οι ίδιοι θεωρούν αποστολή. Για την ώρα έθεσαν ως στόχο τον απεγκλωβισμό του λαού τους από την ιερά εξέταση και σταδιακή μεταφορά τους στην Οθωμανική γή (όπου και το Ισραήλ).

…το 1532 τον Ιούλιο, ένας εβραίος που κατέληξε στην Θεσσαλονίκης και ο οποίος ευεργετήθηκε από τους Μεντέζ, γυρίζει στην Αμβέρσα και προδίδει με κάθε λεπτομέρεια τις δραστηριότητες του Ντιόγκο. Όταν ο αυτοκράτωρ μαθαίνει τι ακριβώς συμβαίνει, σκανδαλίζεται και εξοργίζεται διατάσσοντας την άμεση σύλληψη του Ντιόγκο ο οποίος δέσμιος μεταφέρεται στις φυλακές των Βρυξελλών και εκδίδει οδηγία απαγορεύουσα την είσοδο νεο-χριστιανών κρυφο-εβραίων στις Κάτω Χώρες. Τότε είναι που η παγκόσμια συντονισμένη δράση των απανταχού εβραίων γυρίζει κυριολεκτικά τον κόσμο ανάποδα. Ποτέ τόσοι επίσημοι μαζί δεν υποστήριξαν την αθωότητα ενός ανθρώπου….

…Μέσα στην γενική, ενορχηστρωμένη άριστα από τους εβραίους κατακραυγή, τον Σεπτέμβριο του 1532 και μετά δίμηνη φυλάκιση, αθωώνεται πανηγυρικά ο Ντιόγκο πληρώνοντας κάποιο «πρόστιμο»…

Έτσι, μη βλέποντας συμφέρουσα την παραμονή της οικογένειας στην Πορτογαλία, η Ντόνα Γκρασία παίρνει την οικογένειά της, δηλ. την κόρη της Μπριάντα ή Ρεϊνά, την αδελφή της και τα ανήψια της περιλαμβανομένου και του ανηψιού Ζοάο Μιγκέζ ή Ιωσήφ Νάσι, ο οποίος θα πρωταγωνιστήση στο μέλλον...

αρχές του 1543 ο Ντιόγκο πεθαίνει αφήνοντας και ένα κοριτσάκι νεογέννητο. Στην διαθήκη του, αναγνωρίζοντας τις τεράστιες δυνατότητες της Ντόνα Γκρασίας Νάσι, την καθιστά γενική κληρονόμο του και θέτει την σύζυγο και την κόρη του υπό την προστασία τους.
Έτσι λοιπόν η Βεατρίκη Ντε Λούνα Μεντέζ ή Γκρασία Νάσι γίνεται η πλουσιώτερη γυναίκα της Ευρώπης και γενική διαχειρίστρια του μεγαλυτέρου και πλουσιωτέρου εμπορικού και τραπεζικού οίκου της Ευρώπης…

…. Σε ηλικία 23 περίπου ετών, ο Ζοάο-Ιωσήφ, έχει καλλιεργήση τις αρετές του ή μάλλον τις ικανότητές του αποκτώντας τα απαραίτητα εφόδια για εκπλήρωσι του σκοπού των Νάσι, που αποδεικνύεται ότι είναι η ανασύστασι του Ισραήλ

…Αυτό που δεν μπορούσαν να γνωρίζουν οι Βενετοί ήταν το ότι ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας των Μεντέζ, είχε ήδη καταλήξει στην Κωνσταντινούπολη μέσω των αντιπροσώπων του Οίκου. Ο σουλτάνος Σελήμ Α’ και ο διάδοχός του Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής είχαν ως γιατρό έναν ισπανοεβραίο, τον Μοσέ Χαμόν. Ο Μοσέ, ήδη είχε συνεννοηθεί με τους Μεντέζ, αφού αλληλογραφούσε με τον Ζοάο-Ιωσήφ και γνώριζε ότι απώτερος σκοπός τους ήτο η εγκατάστασις στην Κωνσταντινούπολη. Επιπροσθέτως, υπελόγιζε σε μελλοντικό γάμο του υιού του, του Ιωσήφ, με την κόρη της Ντόνα Γκρασίας, πράγμα που θα του ήταν ωφέλιμο οικονομικά. Με την επιρροή του στον σουλτάνο, ο Μοσέ, δεν έχει δυσκολία να τον πείση για την μοναδική ευκαιρία να έχη ως υπηκόους τους πλουσιότερους Ευρωπαίους. Η απληστία του σουλτάνου τον οδηγεί κι αυτόν να λειτουργήση άμεσα, θεωρώντας ήδη υπηκόους του τους Μεντέζ και στέλνει μαντατοφόρο στην οιωνεί εχθρική του Βενετία με σκοπό να απαιτήση την έλευση της οικογενείας στην Τουρκία μαζί με την περιουσία της. Ο Σουλεϊμάν βέβαια δεν γνωρίζει ότι ήδη σκάβει τον λάκκο του όπως θα δούμε αργότερα….

Ενώ η οικογένεια Νάσι, εκτός του Ιωσήφ ή Ζοάο, βρίσκεται ήδη στην Ραγκούσα (Ντουμπρόβνικ), το παγκόσμιο εμπορικό-κατασκοπευτικό δίκτυο πληροφοριών του Ζοάο Μιγκέζ ή Ιωσήφ Νάσι, λειτουργεί νυχθημερόν, κομίζοντας πληροφορίες, τις οποίες ο ίδιος αξιολογεί, και, κανονίζει αναλόγως την πορεία του. Εφ’ όσον η απόφασις της οικογενείας ήτο η μετακόμισις εις την Οθωμανική Αυτοκρατορία και μάλιστα στην Κωνσταντινούπολη, το δίκτυο πληροφοριών ήτο και εκεί σε πλήρη ανάπτυξη. Οι Νάσι θέλουν να έχουν έγγυρη πληροφόρηση, για την Οθωμανική κυβέρνησι, τον Σουλτάνο, την οικονομία, τον στρατό και κυρίως την κατάσταση του εβραϊσμού της Αυτοκρατορίας

…Εξ άλλου, από τους 160.000 εβραίους που εδιώχθησαν από την Ισπανία, πάνω απ’ τους μισούς κατέληξαν στην Τουρκία και περίπου 18.000 στην Θεσσαλονίκη. Θεωρούν την εγκατάστασή τους σ’ αυτά τα εδάφη σαν διάδρομο και πύλη προς Παλαιστίνη…

…Ο Σουλτάνος Μουσταφά όμως, δεν θα ήταν το άβουλο πιόνι στα χέρια των δολοπλόκων Νάσι και αυτοί, μέσω του γνωστού κυκλώματος, το εγνώριζαν καλά. Το πρόβλημα θα το μεταφέρουν στην φιλόδοξη και ανόητη Ροξυλάνη. Η οποία, προφανώς επηρεασμένη από τους γνωστούς κύκλους, επείσθη ότι ένα από τα δικά της παιδιά έπρεπε να γίνη σουλτάνος. Ένας σουλτάνος βολικός για τις σιωνιστικές επιδιώξεις των Νάσι…

… Η Θεσσαλονίκη, αποτελεί τώρα έναν εβραϊκό μικρόκοσμο, μιάς και υπάρχουν συναγωγές και πρόσφυγες από παντού. Κανείς δεν δούλευε το Σάββατο, τηρώντας τον νόμο. Ούτε και στο λιμάνι κανείς ξεφόρτωνε πλοία αυτή την ημέρα. Υπήρχε εβραϊκή κυριαρχία στην πόλη. Η οικογένεια δημιούργησε συναγωγή στην πόλη και αγόρασε ακίνητα. Στην Θεσσαλονίκη ξεκουράστηκαν αλλά και χρησιμοποίησαν τον χρόνο τους για να προετοιμάσουν την φαντασμαγορική και εντυπωσιακή τους είσοδο στην Κωνσταντινούπολη…

Δεν θα έφευγε όμως και το τελευταίο μέλος της οικογενείας από την Ευρώπη, πριν ρίξει τον σπόρο γιά ένα κανονικό ευρωπαϊκό ανακάτωμα. Όλως συμπτωματικώς, τα ευρωπαϊκά μεταρρυθμιστικά κινήματα, του Λουθήρου, του Ζβίγγλιου και του Καλβίνου, ανδρώνονται μετά το 1515, επί μεσουρανήματος των Νάσι. Ο Λούθηρος και ο Ζβίγγλιος εκλείπουν σχετικά νωρίς από το προσκήνιο. Ο πρώτος το 1546 και ανεκάτωσε την καρδιά της αυτοκρατορίας των Αψβούργων και ο δεύτερος το 1531 αφήνοντας έργο στην Ελβετία. Απομένει λοπόν ο Καλβίνος, ο οποίος θα λειτουργήση στην Ελβετία αρχικώς και αργότερα κυρίως στην πρωτεύουσα των χριστιανών κρυφο-εβραίων την Αμβέρσα, στον βορρά της Γαλλικής Αυτοκρατορίας. Παραμένει μυστήριο το πού βρέθηκε χρηματοδότηση για την εξάπλωση του Καλβινισμού μέσω μεγάλου αριθμού ιεροκηρύκων, σταλμένων απ’ τον ίδιο σε όλον τον κόσμο.

…Στην προσπάθειά μας να διερευνήσουμε την κακοδαιμονία της Κύπρου, περιγράφουμε την ιστορία της καταλήψεώς της από τους Οθωμανούς το 1571. Η Κύπρος είχε ορισθή από τους τότε ηγέτες των εβραίων να γίνη μέρος του Ισραήλ. Από απρόβλεπτους παράγοντες αυτό δεν έγινε…

Εδώ και τρία τεύχη εξετάζουμε τον βίο και την πολιτεία της εβραϊκής οικογενείας Νάσι η οποία κυριαρχούσε στην πολιτική και οικονομική ζωή της Δύσεως και της Ανατολής τον 17ο αιώνα και η οποία τελικά έφερε τους Τούρκους στην Κύπρο...

Το σχέδιο δημιουργίας του Ισραήλ, ο Νάσι το είχε ήδη συζητήσει με την ηγεσία της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας (Βενετίας) κατά το 1544. Συγκεκριμένα, είχε ζητήσει κάποια εδάφη κοντά στο Ισραήλ τα οποία θα εγένοντο αυτόνομα και στα οποία θα μπορούσε να καταφύγη κάθε εβραίος και όχι μόνο και τα οποία θα είχαν τεράστια οικονομική ανάπτυξη πράγμα που θα οφελούσε με κάποιους τρόπους την Βενετία. Η Βενετία εκείνη την εποχή κατείχε πολλά νησιά ανάμεσα στα οποία ήταν η Κρήτη και η Κύπρος. Στην τελευταία, ή και στις δύο, απέβλεπε ο Ιωσήφ. Οι Βενετοί απέρριψαν το σχέδιο αλλά οι Νάσι απλώς περίμεναν υπομονετικά και δούλευαν μεθοδικά ώστε να δημιουργήσουν μια νέα ευκαιρία και να πραγματοποιήσουν τον σιωνιστικό τους σκοπό.
Και η δημιουργία του Ισραήλ έγινε το 1561...

Εν τω μεταξύ, η πρώτη κρούσις για την “Ισραηλοποίηση” της Κύπρου γίνεται το 1563. Ο Ιωσήφ, λειτουργώντας περίπου σαν υπουργός εξωτερικών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αποφασίζει να θέση σε λειτουργία τον μηχανισμό διωγμού των Βενετών από το νησί...

Έαν αυτό το σχέδιό του επετύγχανε, θα ικανοποιούσε δύο πόθους του. Πρώτον, θα είχε επιφέρει μεγάλο πλήγμα στους Βενετούς παίρνοντας έτσι την πολυπόθητη και σαγηνευτική γι’ αυτόν εκδίκηση και δεύτερον, θα είχε δημιουργήσει προϋποθέσεις εγκαταστάσεως Ιουδαίων στην Κύπρο….

.,.Στην Φιλιππούπολη, ο νέος Σουλτάνος, χωρίς να έχη καν στεφθεί επισήμως Σουλτάνος, δεν είχε άλλες σκέψεις στο μακάριο και αλκοολικό μυαλό του παρά το να ικανοποιήση τον Νάσι. Όπως φαίνεται, δεν είχε συνειδητοποιήσει το βάρος των ευθυνών και της σοβαρότητος των καταστάσεων και της θέσεώς του διότι εξέδωσε φιρμάνι με το οποίο καθιστούσε τον Ιωσήφ Νάσι ΔΟΥΚΑ ΤΗΣ ΝΑΞΟΥ! Και ο Νάσι δεν έχασε καιρό για ανούσια πράγματα όπως την αυτοκρατορική στέψη του δημιουργήματός του….

… Οι βαρύτατα φορολογούμενοι Έλληνες αρχίζουν να εξεγείρονται ενώ βέβαια και οι πράκτορες του Νάσι είχαν εντολή να χρηματοδοτούν και να υποκινούν εξεγέρσεις. Οι πράκτορες για τον κάθε Νάσι της διαχρονικής ιστορίας προκύπτουν εύκολα από τα μέλη των ντόπιων εβραϊκών κοινοτήτων….

Δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε τον εθνικό και πολιτικό λόγο για τον οποίο ο Νάσι ήθελε τις Κυκλάδες. Εγνώριζε άριστα την ποιότητα της στρατηγικής σημασίας του χώρου αυτού ο οποίος ελέγχει ουσιαστικά τον θαλάσσιο δρόμο προς και από τον Εύξεινο Πόντο αλλά και ελέγχει τον θαλάσσιο δρόμο Αφρικής Ευρώπης, από Θεσσαλονίκης μέχρι Παλαιστίνης που σχεδόν ήταν ήδη εβραϊκές περιοχές …όλως συμπτωματικώς.

Τελικώς, με την επέμβαση του νέου κυβερνήτου, Δον Ζουάν του Αυστριακού, επέρχεται συμφωνία (της Ουτρέχτης) η οποία καθορίζει ουσιαστικά την απόσχιση της Ολλανδίας και πλήρη αποχώρηση των Ισπανών (1595). Ο Ιωσήφ Νάσι θα έπρεπε να θεωρείται ο πατέρας της ανεξαρτησίας (ανεξαρτησία από Ισπανία αλλά υποταγή στον σιωνισμό) των Κάτω Χωρών και το άγαλμά του θα έπρεπε να υπάρχη σε όλες τις πρωτεύουσες αυτών των χωρών….

Η Κύπρος ήταν στον σχεδιασμό του Νάσι και της οικογενείας του και το κίνητρο είναι γνωστό. Η Κύπρος ήταν και είναι το κλειδί του περάσματος της Ανατολικής Μεσογείου προς την Μέση Ανατολή, ήταν και είναι αυτάρκης σε ότι αφορά την συντήρηση πληθυσμού και θα απετέλη για πάντα ασφαλή χώρο διαβιώσεως εβραίων με ποιότητα ζωής άριστη. Η γεωγραφική της απομόνωσις εγγυάτο πολιτική ανεξαρτησία.

Ο Νάσι επιθυμεί διακαώς την Κύπρο ώστε να δημιουργήση υποδομή οργανωμένης εβραϊκής μεταναστεύσεως με προοπτικές μονιμότητος των οικισμών και με εξασφαλισμένη ασφάλεια από επιδρομείς (κάτι αδύνατον γιά την Παλαιστίνη και φοβερά δύσκολο για τις ελληνικότατες Κυκλάδες) νομίζοντας ότι έδινε έτσι οριστική λύση στο εδαφικό τους πρόβλημα….

Η δημιουργία τέτοιου αποσταθεροποιητικού κλίματος αναταραχής και λαϊκής αντιδράσεως κατά των Ενετών ήταν απαραίτητη για την ομαλή κατάκτηση και εν συνεχεία εβραιοποίηση της Νήσου. Τελικά, οι Ενετοί μιλούσαν για προσπάθεια του Νάσι να δημιουργήση επανάσταση στην Κύπρο προς όφελος των οθωμανών ενώ ο Ενετός πρέσβυς στην Κωνσταντινούπολη ισχυρίζετο ότι η κήρυξις πολέμου από Τουρκία προς Βενετία ήταν ήδη γραμμένη….

Τὸ πρῶτο σιωνιστικὸ κίνημα καὶ ἡ καταστροφὴ τῆς Κύπρου.

Τὸ δεύτερο σιωνιστικὸ κίνημα καὶ ἡ καταστροφὴ τῆς Κύπρου. (α)

Τὸ δεύτερο σιωνιστικὸ κίνημα καὶ ἡ καταστροφὴ τῆς Κύπρου. (β)

[5] 

[6] Σκηνοθετημένες …«αἱματοβαμμένες» μπανιέρες…

Ἀποκαλύψεις ποὺ …«δικαιολογοῦν» τὴν ἐπερχομένη καταστροφὴ τῆς Τουρκίας.

[7] Τὰ …«δικά τους» παιδιά, πάντα στὶς …«κατάλληλες» θέσεις. 

[8] Βενιζέλος; Χμμμ…

«…Ὁ Βενιζέλος μᾶς ἐφόρεσε τὴν Μικρασιατικὴ ἐκστρατεία, διότι ἤθελε νὰ ἐξυπηρετήσῃ τοὺς φίλους του τοὺς Ἄγγλους, πρὸ κειμένου νὰ ἁρπάξουν αὐτοὶ τὰ πετρέλαια τῆς Μοσούλης. Ἔπρεπε λοιπὸν κάποιος νὰ ἀπασχολῇ τὴν τότε ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία, πρὸ κειμένου νὰ δράσουν ἀνενόχλητοι οἱ κατ’ ἐξοχὴν δουλέμποροι καὶ ὑπάνθρωποι τοῦ  πλανήτου. 
Ὅλα δῆλα δὴ στὸν βωμὸ τοῦ χρήματος, πρὸ κειμένου οἱ Ἄγγλοι τραπεζῖτες, οἱ παγκόσμιοι ἔμποροι ὅπλων καὶ τὸ Ἑβραϊκὸν συμβούλιον (ποὺ ὅλως «τυχαίως» μόλις εἶχε μεταφερθεῖ στὴν Νέα Ὑόρκη!!!) νὰ στήσουν ἐκεῖνες τὶς ὑποδομὲς, πρὸ κειμένου νὰ δημιουργηθῇ λίγο ἀργότερα τὸ Ἰσραήλ. 
Δῆλα δή, ἐχάθησαν δύο γενεὲς Ἑλλήνων, πρὸ κειμένου νὰ ἁρπάξουν κάποιοι κάτι βρωμοπετρέλαια, καὶ κάποιοι ἄλλοι νὰ ἀποκτήσουν δικαίωμα ζωῆς καὶ θανάτου ἐπὶ τῶν Παλαιστινίων.…»

Ἡ Κεφαλογιάννη δηλώνει ἐπισήμως πὼς θὰ μᾶς στείλῃ γιὰ σφαγή, ὅπως ἔκανε ὁ Βενιζέλος!

Νὰ ποιὸς ἦταν ὁ Βενιζέλος.

[9]  Ἑλληνοτουρκικὸν Πρωτόκολλον, ὑπογραφὲν στὶς 20 Δεκεμβρίου 1968, στὴν Ἄγκυρα.
Πιστὴ ἀντιγραφὴ ἀπὸ  βιβλίο τοῦ Ν. Παναγιωτίδου, σ.σ. 235-242.
Μεταγράφω σὲ πολυτονικό, σεβομένη τὴν ἀρχικὴ γλῶσσα του.

Τὸ Ἑλληνοτουρκικὸ μορφωτικὸ πρωτόκολλον τῆς 20-12-1968

II. ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ 334
III. Συνεδριάσεις τῆς Ἑλληνοτουρκικῆς Μορφωτικῆς Ἐπιτροπῆς ἐν Ἀγκύρᾳ καὶ Ἀθήναις.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
 Συμφώνως πρὸς τὰς προτάσεις τάς περιλαμβανομένους ἐν τῇ ἐκθέσει τῶν ἀντιπροσώπων τῆς Ἑλληνικῆς καὶ τῆς Τουρκικὴς Κυβερνήσεως, καὶ ἐγκριθείσας ὑπὸ τῶν Ὑπουργῶν Ἐξωτερικῶν τῶν δύο χωρῶν κατὰ τὴν ἐν Λονδίνῳ συνάντησιν αὐτῶν τῇ 27 Ἰουνίου 1968, ἡ ὑπὸ τῆς Ἑλληνοτουρκικῆς Μορφωτικῆς Συμφωνίας τῆς 20ης Ἀπριλίου 1951 προβλεπομένη Μικτὴ Ἐπιτροπὴ συνῆλθε διαδοχικῶς ἐν Ἀγκύρᾳ ἀπὸ τῆς 21ης Ὀκτωβρίου μέχρις τῆς 9ης Νοεμβρίου 1968, καὶ ἐν Ἀθήναις ἀπὸ τῆς 11ης μέχρι τῆς 20ης Δεκεμβρίου 1968.
 Κατὰ τὰς ἐργασίας αὐτῆς ἡ Ἐπιτροπὴ ἐξέφρασεν τὴν ἐκτίμησιν αὐτῆς διὰ τάς ἀμφοτέρωθεν μέχρι σήμερον καταβληθείσας προσπαθείας ἐπὶ τῷ τέλει ἐξασφαλίσεως εἰς τὰς δύῳ μειονότητας τῶν συνθηκῶν καὶ τῶν μέσων καλλλιτέρας καὶ συγχρονισμένης ἐκπαιδεύσεως. Ἐν τῷ πνεύματι τῶν ἐν τῇ ἐκθέσει τῶν δύο ἀντιπροσώπων καθοριζομένων ἀρχῶν ἡ Ἐπιτροπὴ ἐκφράζει τὴν ἐλπίδα ὅτι ἐν ὅψει τοῦ ἰδιαιτέρου χαρακτῆρος τῆς μειονοτικῆς ἐκπαιδεύσεως, αἱ κατωτέρω διατυπούμεναι συστάσεις θέλουσιν ἀμφοτέρωθεν ἐφαρμοσθῇ ἐν πνεύματι καλῇς θελήσεως.

 Ἡ Ἐπιτροπὴ ὑπογραμμίζει ἐξ ἅλλου τὴν σπουδαιότητα ἥν ἐνέχει διὰ τὰ δύο Μέρη ἡ ἐκ τοῦ σύνεγγυς παρακολούθησις τῆς ἐφαρμογῆς τῶν κατωτέρῳ συστάσεων, καὶ συνομολογεὶ ὅτι ἑκάτερον τῶν Μερῶν θὰ εἶχε πάντοτε τὴν εὐχέρειαν ὡς εἰσηγηθῇ διὰ τῶν καταλλήλων μέσων ἀναθεωρήσεις τῶν συστάσεων καθ’ ὅσον ἀφορᾷ εἰς τάς λεπτομερείας τῆς ἐφαρμογῆς αὐτῶν.
   Ἐκφράζει τὴν πεποίθησιν ὅτι αἱ συστάσεις αὗται δὲν εἶναι φύσεως εὐνοούσης μίαν μειονότηταν ἐπὶ ζημίῳ τῆς ἑτέρας, καὶ ὑπογραμμίζει τὴν σημασίαν τοῦ κατὰ τὴν ἐφαρμογὴν αὐτῶν σεβασμοῦ τῆς ἀρχῆς τῆς ἀμοιβαιότητος.
 

  Ἡ Ἐπιτροπὴ υἱοθέτησε τάς ἀκολούθους συστάσεις:
1. ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
   Ἡ Ἐπιτροπὴ συνιστᾶ ὅπως τὸ ὑφιστάμενον καθεστὼς ἐν τῷ θέματι τῆς χρήσεως ἐν ταῖς μειονοτικαὶς σχολαῖς τῆς μειονοτικὴς καὶ τῆς ἐπισήμου γλώσσης, ἐξακολούθησῃ ἐφαρμοζόμενον ἐν τῷ μέλλοντι ὡς καὶ κατὰ τὸ παρελθόν.
Εἰδικότερον:
  α) Τὰ μέχρι σήμερον εἰς τὴν ἐπίσημον γλῶσσαν διδασκόμενα μαθήματα θὰ διδάσκωνται καὶ ἐν τῷ μέλλοντι εἰς τὴν αὐτὴν γλῶσσαν.
 β) Ἡ διδασκαλία πάντων τῶν ἄλλων μαθημάτων θὰ γίνεται εἰς τὴν μειονοτικὴν γλῶσσαν ἄνευ ἐξαιρέσεως.
 γ) Ἐν σχέσει πρὸς τὰς προηγουμένας διατάξεις, ἡ Ἐπιτροπὴ συνιστᾶ τὴν διὰ τῆς διπλωματικὴῆς ὁδοῦ ἀνταλλαγὴν καταλόγων τῶν ἐν ταῖς ἀντιστοίχοις μειονοτικαὶς σχολαῖς εἰς τὴν ἐπίσημον καὶ μειονοτικὴν γλῶσσαν διδασκομένων μαθημάτων. Εἰς τοὺς καταλόγους τούτους θὰ ἐμφαίνηται ὁ ἐν ἑκάστῃ τάξει τῶν μειονοτικῶν σχολῶν τῶν διαφόρων βαθμῶν ἀριθμὸς ὡρῶν τῶν μαθημάτων.

      2. Ὑπὸ τὴν ἐπιφύλαξιν τῶν διατάξεων τοῦ ἐδαφίου (α) τῆς παραγράφου (1), ἡ ὑπὸ τῶν μαθητῶν καὶ τῶν διδασκόντων ἐν ταῖς σχολαῖς χρῆσις τῆς μειονοτικῆς γλώσσης θὰ ἐπιτρέπηται ἄνευ περιορισμοῦ εἰς πᾶσαν ἄλλην περίπτωσιν ὡς εἰς τὰ διαλείμματα, σχολικὰς δραστηριότητας, διαλέξεις, συμβούλια διδασκόντων.

II. ΕΠΟΠΤΙΚΟΝ ΥΛΙΚΟΝ

3. Συμφώνως τῇ ἥδη ἐν Βιέννῃ μεταξὺ τῶν ἀντιπροσώπων τῶν δύο χωρῶν συναφθείσῃ συμφωνίᾳ, (Ἔκθεσις Βιέννης, κεφάλαιον II παράγραφος 7), ἡ Ἐπιτροπὴ συνιστᾶ ὅπως ἡ χρῆσις τοῦ εἰς τὴν μειονοτικὴν γλῶσσαν ἐποπτικοῦ ὑλικοῦ εἶναι κατόπιν ἐλέγχου ἀπεριορίστως ἐλευθέρα ἐν ταῖς μειονοτικαὶς σχολαῖς κατὰ τὴν διδασκαλίαν τῶν εἰς τὴν γλῶσσαν ταύτην διδασκομένων μαθημάτων.

4. Ἡ Ἐπιτροπὴ συνιστᾶ τὴν ἀκόλουθον διαδικασίαν διὰ τὴν ἀποστολήν, τὸν ἔλεγχον, καὶ τὴν εἰς τάς σχολὰς διανομὴν τοῦ ὑπὸ τῶν δύο Μερῶν χορηγουμένου ἐποπτικοῦ ὑλικοῦ:
  α) Τὰ δύο Μέρη θὰ ὑποβάλλωσιν διὰ τῆς διπλωματικῆς ὁδοῦ εἰς τὴν ἔγκρισιν τῶν ἑκατέρωθεν ἁρμοδίων Ἀρχῶν τὸν κατάλογον καὶ δύο δείγματα τοῦ ἐποπτικοῦ ὑλικοῦ. Τὰ δύο Μέρη θὰ δύνανται ταυτοχρόνως νὰ διατυπώσιν εὐχὰς ὅσον ἀφορᾷ εἰς τὴν διανομὴν τοῦ ὑλικοῦ τούτου. Ἡ σχετικὴ ἀπόφασις τῶν Ἀρχῶν δέον να ἀνακοινωθῇ εἰς τὸ ἐνδιαφερόμενον Μέρος ἐντὸς προθεσμίας ἐνὸς μηνὸς ἀπὸ τῆς λήψεως τοῦ καταλόγου καὶ τῶν δειγμάτων.
   β) Τὰ δύο Μέρη θὰ ἀποστέλλωσιν εἰς τάς οἰκείας Προξενικὰς αὐτῶν Ἀρχὰς τὸ ἐν τοῖς ἐγκριθεῖσι καταλόγοις ἐμφαινόμενον ὑλικόν.
  γ) Τὰ Προξενεῖα θὰ παραδίδωσιν εἰς τάς ἁρμοδίας Ἀρχὰς πρὸς διανομὴν τὸ περὶ οὗ πρόκειται ὑλικόν. Αἱ ῥηθεῖσαι Ἀρχαὶ ὑποχρεοῦνται νὰ προβαίνωσιν εἰς τὴν διανομὴν τοῦ ὑλικοῦ πρὸς πάσας τάς μειονοτικὰς σχολὰς ἄνευ οἰασδήποτε ἐξαιρέσεως.
  δ) Ὁ συμφώνως πρὸς τὸν κατάλογον ἔλεγχος, καὶ ἡ εἰς τάς σχολὰς παράδοσις τοῦ φέροντος τὴν σφραγῖδα τοῦ ἐλέγχου ὑλικοῦ θὰ συντελῶνται ὑπὸ τῶν ἁρμοδίων Ἀρχῶν ἐντὸς ἑνός, τὸ βραδύτερον, μηνὸς καὶ ὁ πίναξ διανομῆς θὰ ἀποστέληται εἰς τὸ ἐνδιαφερόμενον Μέρος.

  5. Αἱ ἐν τῇ προηγουμένῃ παραγράφῳ ἀναφερόμεναι προθεσμίαι θὰ ἰσχύσωσι ἐπ’ ἀμοιβαιότητι.

III. ΣΧΟΛΙΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΙ

  6. Συμφώνως τῇ ἐκθέσει τῶν ἀντιπροσώπων τῶν δύο Κυβερνήσεων ἡ Ἐπιτροπὴ συνιστᾶ ὅπως ἐπιτραπῇ ἡ κατάρτισις βιβλιοθηκῶν τάξεων καὶ βιβλιοθηκῶν σχολείων καὶ ἐνθαρρυνθῇ ὁ ἐμπλουτισμὸς τῶν ἥδη ἐν ταῖς μειονοτικαὶς σχολαῖς ὑφισταμένων βιβλιοθηκῶν. 

  7. Ἐπὶ τῷ τέλει ἐξασφαλίσεως τῆς βάσεως τῆς ἀμοιβαιότητος καλῆς ἐφαρμογῆς τῆς συστάσεως ταύτης τὰ δύο Μέρη θὰ συμορφωθῶσι πρὸς τὴν ἀκόλουθον διαδικασίαν:
  α) Οἱ κατάλογοι καὶ ἕν ἀντίτυπον τῶν διὰ τάς περὶ ὧν πρόκειται βιβλιοθήκας προτεινομένων βιβλίων δέον νὰ ὑποβάλλῳνται εἰς τὴν ἔγκρισιν τῶν ἀντιστοίχων ἁρμοδίων Ἀρχῶν ὑπὸ τῶν Διευθυντῶν τῶν μειονοτικὼν σχολῶν ἤ, ἐν ἀπουσίᾳ αὐτῶν, ὑπὸ τῶν ἀναπληρωτῶν αὐτῶν.
  β) Ἐντὸς ἑνός, τὸ βραδύτερον, μηνός, αἱ Ἀρχαὶ αὗται ὀφείλουσι νὰ ἀνακοινῶσιν ἐγγράφως τάς ἀποφάσεις αὐτῶν εἰς τοὺς Διευθυντὰς τῶν σχολῶν ἤ τοὺς ἀναπληρωτὰς αὐτῶν.

   8) Πλήρης κατάλογος πάντων τῶν βιβλίων τῶν ἥδη ὑφισταμένων Βιβλιοθηκῶν σχολῶν καὶ τάξεων θὰ ὑποβληθῆ ὑπὸ τῶν Διευθυντῶν τῶν μειονοτικῶν σχολών εἰς τὴν ἔγκρισιν τῶν ἁρμοδίων Ἀρχῶν. Αἱ Ἀρχαὶ αὗται θὰ προβῶσιν εἰς τὴν κατὰ τρόπον κατάλληλον καὶ πρακτικὸν ἐξέτασιν τῶν βιβλίων καὶ θὰ ἀνακοινώσωσι τὸ ταχύτερον, ἐγγράφως, τὰς ἀποφάσεις αὐτῶν εἰς τοὺς Διευθυντὰς τῶν σχολῶν. Ἐν πάσῃ περιπτώσει ἡ ἐξέτασις αὕτη δὲν θὰ κωλύη τὴν ἐλευθέραν εἰς τάς Βιβλιοθήκας ταύτας προσέλευσιν τῶν διδασκόντων καὶ τῶν μαθητῶν.

  9. Τὰ δύο Μέρη δύνανται νὰ προβαίνωσιν εἰς δωρεὰς βιβλίων πρὸς τάς οἰκείας μειονοτικὰς σχολὰς μέσῳ τῶν Προξενείων των. Τὰ Προξενεῖα θὰ παραδίδωσι τὰ βιβλία ταῦτα εἰς τάς ἁρμοδίας Ἀρχὰς ἐπὶ τῷ τέλει ἐγκρίσεως καὶ διανομῆς, συντελεστέας ἐντὸς διμήνου προθεσμίας. Τὰ δύο Μέρη δύνανται νὰ δηλώσωσι διὰ τῆς διπλωματικὴς ὁδοῦ τάς ἐπιθυμίας των καθ’ ὅσον ἀφορᾷ εἰς τὴν διανομήντων βιβλίων τούτων. Ὁ πίναξ διανομῆς θὰ διαβιβάζῳται εἰς τὸ ἐνδιαφερόμενον μέρος ἀμέσως μετὰ τὴν διανομὴν τῶν βιβλίων εἰς τάς μειονοτικὰς σχολάς.

  10. Ἡ εἰς τάς Βιβλιοθήκας προσέλευσις θὰ εἶναι ἐλευθέρα διὰ τοὺς διδάσκοντας καὶ τοὺς μαθητάς.

IV. ΣΧΟΛΙΚΑ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΑ

  11. Ἡ Ἐπιτροπὴ διαπιστεῖ μεθ’ ἱκανοποιήσεως ὅτι τὰ δύο Μέρη συνεμορφώθησαν ἤδη ἐν εὑρεῖ μέτρῳ πρὸς τάς προτάσεις τῆς ἐκθέσεως τῆς Βιέννης σχετικῶς πρὸς τὰ ἐπειγόντως ληφθέντα μέτρα πρὸς ἐξεύρεσιν προσωρινῆς λύσεως τοῦ ζητήματος τῶν σχολικῶν βιβλίων.
  Κατὰ τὴν μεταγενεστέραν ἐφαρμογὴν τῶν ἐπειγόντων μέτρων, τὰ δύο Μέρη θὰ καταβάλλῳσιν ἐπιμέλειαν ὅπως μὴ δυσχερανθῇ ἡ ἐν ταῖς μειονοτικαῖς σχολαῖς διδασκαλία.
   Πρὸς συμπλήρωσιν τῆς ἐφαρμογῆς τῶν προτάσεων τούτων ἡ Ἐπιτροπὴ συνιστᾶ τὰ ἀκόλουθα:
12.  α) Αἱ δύο Ἀντιπροσωπεῖαι ὑπέβαλον εἰς τὴν Ἐπιτροπὴν τοὺς συννημμένους καταλόγους ἐγχειριδίων. Δύο ἀντίτυπα τῶν ἐν τοῖς καταλόγοις ἐμφαινομένων ἐγχειριδίων δέον νὰ παραδοθῶσι τὸ ταχύτερον διὰ τῆς διπλωματικῆς ὁδοῦ. Οἱ κατάλογοι οὗτοι περιλαμβάνουσι τὴν κατηγορίαν τῶν σχολῶν, τάς τάξεις, καὶ τὰ μαθήματα διὰ προορίζονται τὰ ἐγχειρίδια.
   β) Τὰ δύο Μέρη ὀφείλουσι νὰ ἀνακοινώσωσιν ἀντιστοίχως τάς ἀποφάσεις αὐτῶν μέχρι τέλους Φεβρουαρίου 1969. Ἐντὸς τῆς αὐτῆς προθεσμίας τὰ δύο Μέρη δύνανται νὰ προτείνωσι τροποποιήσεις ἐν τοῖς ἐγχειριδῖοις ὧν τὰ σημερινὰ κείμενα δεν θεωροῦνται ἀποδεκτά.
  γ) Τὸ σύμφωνον πρὸς τάς προταθείσας τροποποιήσεις κείμενον τῶν ἐγχειριδίων τούτων δέον νὰ παραδοθῇ διὰ τῆς διπλωματικῆς ὁδοῦ εἰς τὸ ἐνδιαφερόμενον Μέρος μέχρι τέλους Μαΐου 1969, καὶ ἡ ὁριστικὴ ἔγκρισις τῶν ἐγχειριδίων τούτων δέον νὰ  δοθῇ μέχρι τέλους τοῦ σχολικοῦ ἔτους 1968-69.
  δ) Τυπικοὶ κατὰ τὴν διαδικασίαν ταύτην ἐλλείψεις θὰ εἶναι ἑκατέρωθεν ἀνεκταί, τοιαῦται δ’ ἐλλείψεις δέον ὅπως μὴ παρακωλύωσι τὴν ταχεῖαν περαίωσιν τῶν διατυπώσεων.

  13. Χάριν τῆς καλῆς λειτουργίας τῆς διδασκαλίας ἐν ταῖς μειονοτικαῖς σχολαῖς, τὰ δύο Μέρη ὀφείλουσι νὰ μὴν ἀπαγορεύσωσι, μέχρι τῆς, κατὰ τὴν προηγουμένην παράγραφον, ὁριστικῆς ἐγκρίσεως, τὴν χρῆσιν τῶν ἥδη ἐγκεκριμένων ἢ ἀνεκτῶν ἐγχειριδίων.

  14. Εἰς ἧν περίπτωσιν χειρόγραφα ἐγχειριδίων ἔχουσιν ὑποβληθῇ εἰς τὴν ἔγκρισιν τῶν ἁρμοδίων Ἀρχῶν, ἡ ἔγκρισις αὕτη θὰ χορηγηθῆ ἐντὸς δεκαημέρου ἀπὸ τῆς ὑπογραφῆς τοῦ παρόντος πρωτοκόλλου. Ἅμα τῇ ἐκτυπώσει τῶν περὶ ὢν πρόκειται χειρογράφων, τὰ βιβλία θέλουσιν ὑποβληθῇ ὑπὸ τὴν ὁριστικὴν αὐτῶν μορφὴν εἰς τὰς ἁρμοδίας Ἀρχὰς πρὸς ἔλεγχον τοῦ περιεχομένου αὐτῶν, καὶ χορήγησιν τῆς ἀδείας χρησιμοποιήσεώς των. Ὁ ἔλεγχος ὀφείλει νὰ περαιωθῇ, καὶ ἡ ἄδεια νὰ χορηγηθῇ ἐντὸς προθεσμίας εἴκοσιν ἡμερῶν, ἀπὸ τῆς ὑποβολῆς τῶν περὶ ᾦν πρόκειται βιβλίων. Ἡ ἄδεια θέλει ἀνακοινωθῇ ἐγγράφως εἰς τοὺς Διευθυντὰς τῶν ἐνδιαφερομένων μειονοτικῶν σχολῶν, καὶ τὸ ἐνδιαφερόμενον Μέρος θέλει ἐνημερωθῷ σχετικῶς.
   Εἰς περίπτωσιν καθ’ ἧν τὰ ἐνδιαφερόμενα Μέρη θέλουσι προτείνει τὴν προσωρινὴν χρησιμοποίησιν ἐγχειριδίων τίνων διὰ διδακτικὴν ὕλην τὰ δι’ ᾖν ὁριστικὰ ἐγχειρίδια τελοῦσιν ὑπὸ ἐκτύπωσιν, τὰ δύο Μέρη θέλουσι διευκολύνει τάς διὰ τὴν ἔγκρισιν τῶν προσωρινῶν ἐγχειριδίων ἀπαιτουμένας διατυπώσεις.
    Χορηγηθείσης τῆς ἀδείας ταύτης, τοῦτο θέλει ἀνακοινωθῇ εἰς τοὺς Διευθυντὰς τῶν Σχολῶν ἐντὸς προθεσμίας 20 ἡμερῶν ἀπὸ τῆς παραδόσεως τῶν ἐγχειριδίων τούτων, καὶ τὸ ἐνδιαφερόμενον Μέρος θέλει σχετικῶς ἐνημερωθῇ.

  15. Τὰ δύο Μέρη θὰ δύνανται, ὁσάκις ἤθελον κρίνει τοῦτο ἀναγκαῖον, νὰ προτείνωσι νέα ἐγχειρίδια (χειρόγραφα ἢ ἔντυπα) διὰ διδακτέαν ὕλην διδασκομένην εἰς τὴν μειονοτικὴν γλῶσσαν.
Πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦτον, καὶ συμφώνως πρὸς τὴν ὑπὸ τοῦ Πρωτοκόλλου τῆς Βιέννης δοθεῖσαν αὐτὴν ἐντολήν, ἡ Ἐπιτροπὴ συνιστᾶ, τὴν ἀκόλουθον διαδικασίαν διὰ τὴν ὑπὸ τῶν ἐνδιαφερομένων Μερῶν ἀποστολήν, τὸν ἔλεγχον καὶ τὴν διανομὴν τῶν εἰς μειονοτικὴν γλῶσσαν ἐγχειριδίων (χειρογράφων ἢ ἐντύπων), τῶν προοριζομένων διὰ χρῆσιν εἰς τάς μειονοτικὰς σχολάς:
  α) Τὰ ἐγχειρίδια ἢ τὰ χειρόγραφα τῶν ἐγχειριδίων θὰ ὑποβάλλωνται διὰ τῆς διπλωματικῆς ὁδοῦ εἰς τάς ἁρμοδίας Ἀρχὰς μέχρι τῆς 30ης Σεπτεμβρίου ἑκάστου ἔτους. Τὰ χειρόγραφα θὰ συνῳδεύονται ὑπὸ τῶν τυχὸν ἐν αὐτοῖς περιλαμβανομένων εἰκόνων.
  β) Τὰ ἐγχειρίδια καὶ τὰ χειρόγραφα οὐδὲν δέον νὰ περιλαμβάνωσι τὸ δυνάμενον νὰ παραβλάψῃ τάς μεταξὺ τῶν δύο χωρῶν σχέσεις. Αἱ ἁρμόδιαι Ἀρχαὶ θὰ δύνανται νὰ διαγράφωσι πᾶν ὅ,τι εἰς τὰ κείμενα τῶν χειρογράφων ἢ τάς εἰκόνας θὰ ἀντέκειτο πρὸς τὴν ἀρχὴν ταύτην.
  γ) Ἡ ἐξέτασις τῶν κειμένων δέον νὰ περαιωθῇ, καὶ τὸ ἀποτέλεσμα νὰ ἀνακοινωθῇ εἰς τὸ ἐνδιαφερόμενον Μέρος μέχρι τέλους Φεβρουαρίου τοῦ ἑπομένου ἔτους. Τὰ σημεῖα ὧν ζητεῖται ἡ ἀφαίρεσις θὰ ἐμφαίνωνται ἐν τῇ ἀνακοινώσει ταύτῃ.
  δ) Τὰ δύο Μέρη θὰ εἶναι ἐλεύθερα ὅπως ἀποβαίνωσιν εἰς τὴν ἐν τῇ ἰδίᾳ Χώρᾳ ἐκτύπωσιν τῶν εἰς τὴν γλῶσσαν αὐτῶν συντεταγμένων χειρογράφων.
ε) Δύο ἀντίτυπα τῶν ἐκτυπωθέντων βιβλίων θὰ ἀποστέλλωνται διὰ τῆς διπλωματικῆς ὁδοῦ πρὸς ὁριστικὴν ἔγκρισιν μέχρι τέλους τοῦ μηνὸς Ἰουλίου τοῦ αὐτοῦ ἔτους.
στ) Ἡ ὁριστικὴ ἔγκρισις δέον να ἀνακοινοῦται μέχρι τῆς 1ης Σεπτεμβρίου.
ζ) Τὰ ἐγκριθέντα βιβλία θὰ ἀποστέλλωνται μέσω τῶν οἰκείων Προξενείων εἰς τάς ἁρμοδίας Ἀρχάς, αἵτινες ἀφοῦ ἐπιθέσωσιν ἐπ’ αὐτῶν τὴν σφραγίδαν τοῦ ἐλέγχου, ὀφείλωσι νὰ θέτωσι ταῦτα εἰς τὴν διάθεσιν πασῶν τῶν μειονοτικῶν σχολῶν μέχρι τῆς 15ης Σεπτεμβρίου.

  16. Ἡ ἐν τῇ προηγουμένῃ παραγράφῳ καθοριζομένῃ διαδικασία θὰ εἶναι δυνατὸν νὰ ἀναθεωρηθῇ, αἰτήσει ἑκατέρου τῶν Μερῶν, ἐπὶ τῷ τέλει ὅπως καταστῇ πλέον ἀποτελεσματική, ὑπὸ τὸ φῶς τῆς ἐκ τῆς πρακτικῆς αὐτῆς ἐφαρμογῆς πείρας.

17.Τὰ ἐνδιαφερόμενα Μέρη θὰ ἔχωσι τὸ δικαίωμα νὰ προτείνωσι μεταγενεστέρως τροποποιήσεις καὶ διορθώσεις εἲς τὰ ἥδη ἐγκριθέντα κείμενα τῶν ἐγχειριδίων. Πάντως ἡ ἀρχὴ τῆς καλῆς λειτουργίας τῆς παιδείας δέον να εἶναι σεβαστή.

ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΦΥΛΕΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ

Ἡ Ἐπιτροπὴ ὑπογραμμίζει τὴν σπουδαιότητα τῆς ἐν παραγράφῳ 10 τῆς Ἐκθέσεως τῆς Βιέννης τιθεμένης ἀρχῆς περὶ τοῦ σεβασμοῦ τῆς θρησκευτικῆς, φυλετικῆς ἢ ἐθνικῆς συνειδήσεως τοῦ ἑλληνικοῦ καὶ τοῦ τουρκικοὺ λαοῦ, καὶ συνιστᾶ:
  α) Ὅπως αἱ ἐπιγραφαί, εἰκόνες, προσωπογραφίαι κλπ. ἐν ταῖς μειονοτικαὶς σχολαῖς εἶναι τοιαῦται ὥστε νὰ ἐνισχύσωσι τοὺς δεσμοὺς φιλίας μεταξὺ τῶν δύο χωρῶν.
  β) Ὅπως ληφθῶσιν ἀμφοτέρωθεν τὰ κατάλληλα μέτρα πρὸς ἄρσιν τῶν παραβλαπτόντων τὴν ἐφαρμογὴν τῆς ἀρχῆς ταύτης στοιχείων.
  γ) Ὅπως ἐξαιρέσει τοῦ μορφωτικοῦ χαρακτῆρος διακοσμητικοῦ ὑλικοῦ, ἡ μόνιμος διακόσμησις τῶν σχολικῶν κτιρίων περιορίζῃται ἐν ταῖς μειονοτικαῖς σχολαῖς τῆς Δυτικῆς Θρᾴκης εἰς τὴν προσωπογραφίαν τοῦ Ἀρχηγοῦ τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους καὶ ἐν ταῖς μειονοτικαῖς σχολαῖς τῆς Κων/πόλεως εἰς τὴν προσωπογραφίαν τοῦ Ἀτατούρκ. (Οἴκοθεν νοεῖται ὅτι ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῶν ἐθνικῶν ἑορτῶν τῆς Χώρας ἐν τῇ ἐδρεύει ἡ σχολή, ἢ ἐπ’ εὐκαιρία ἄλλων ἐκτάκτων περιστάσεων, αἱ μειονοτικαὶ σχολαὶ θὰ εἶναι δυνατὸν νὰ διακοσμῷνται καταλλήλως, καταβαλλομένης ἐπιμελείας ὅπως ἀποφεύγηται πᾶσα ἐν τῇ διακοσμήσει ὑπερβολῇ.).
  δ) Ὅπως ἀπαγορεύηται ἡ ὀργάνωσις δραστηριοτήτων ἀσυμβιβάστων πρὸς τὴν ἀνωτέρῳ τιθεμένην ἀρχήν.
  ε) Ὅπως ἀπαγορεύηται εἰς τοὺς διδάσκοντας ἐν ταῖς μειονοτικαῖς σχολαῖς νὰ προβαίνωσιν εἰς παρατηρήσεις δυνάμενες νὰ ταπεινώσωσι τοὺς μαθητὰς λόγῳ τοῦ ὅτι οὖτοι ἀνήκουσιν εἰς ὡρισμένον ἔθνος ἢ θρησκείαν.
στ) Ὅπως ἀποφεύγηται ἀμφοτέρωθεν πᾶσα δραστηριότης δυναμένη να ἀγάγῃ τοὺς μειονοτικοὺς μαθητὰς εἰς ἀλλαξοπιστίαν.

Αἱ δύο Ἀντιπροσωπείαι εἶναι ἐξουσιοδοτημέναι ὅπως δηλώσωσιν ὅτι αἱ Κυβερνήσεις αὐτῶν ἀποδέχονται πάσας τάς ἀνωτέρῳ συστάσεις, αἵτινες συνεπῶς τίθενται ἐν ἰσχύι ἀπὸ τῆς χρονολογίας τῆς ὑπογραφῆς τοῦ παρόντος Πρωτοκόλλου.

Ἐνδιαφέροντα καὶ …σχετικά:

Γιατί ΔΕΝ ἀντέδρασαν οἱ Ἄγγλοι ὅταν ἅρπαξαν τήν Κύπρο οἱ Τοῦρκοι;

Μὲ τὶς ὑγίειες μας..
…Μὰ πρὶν μὲ κρίνῃς, γιὰ αὐτὰ ποὺ ἐδιάβασες, ἐρεύνησέ τά.
«Βγές» ἀπὸ τὴν ὁποίαν προσωπική σου ἐμπειρία, καλὴ ἤ κακή, καὶ ψᾶξε.
Οἱ πηγὲς εἶναι ἐκεῖ. ΟΛΕΣ!!!
Αὐτὲς κι ἄλλες τόσες…
Ἀποφάσισε!!!

φωτογραφίες ἀπὸ ἐδῶ, ἐδῶ κι ἐδῶ.

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply