netakias

Στην νεοφιλελεύθερη Νέα Τάξη η φτώχεια είναι αδίκημα και δεν βαρύνει την κοινωνία, αλλά τον ίδιο τον φτωχό! Ο Πάγκαλος σαν γνήσιος εκπρόσωπος της νεοφασιστικής ΝΤΠ, είπε το γνωστό “Μαζί τα φάγαμε”. Το ίδιο και στην Μεγάλη Βρετανία, οι φτωχοί είναι φτωχοί γιατί οι ίδιοι το επέλεξαν παίρνοντας λάθος αποφάσεις, όταν τα λαμόγια έπαιρναν τις σωστές και πλούτισαν

Περισσότερες από 50.000 οικογένειες έχουν εξαναγκαστεί «αθόρυβα» να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους στο Λονδίνο μέσα σε μια τριετία, αναφέρει ο Independent με βάση έγγραφα, που αποκαλύπτουν την πραγματική κλίμακα των «κοινωνικών εκκαθαρίσεων», αποτέλεσμα ενός συνδυασμού περικοπών των εισοδημάτων και ραγδαίας αύξησης των ενοικίων και του κόστους ζωής.

Τα στοιχεία δείχνουν, δηλαδή, ότι ένας χωρίς προηγούμενος αριθμός οικογενειών δεν μπορούν πλέον να βρουν σπίτι να νοικιάσουν στις συνοικίες της πρωτεύουσας, αναγκάζονται να ξεριζωθούν, να αποκοπούν από τους συγγενείς, τις δουλειές τους, τα σχολεία των παιδιών τους και τα δίκτυα κοινωνικής υποστήριξης και να καταλήξουν σε ακόμα πιο υποβαθμισμένες περιοχές, μακριά από το Λονδίνο.

Η «έξοδος» αυτή συμπίπτει με την υιοθέτηση από την συγκυβέρνηση Συντηρητικών-Φιλελευθέρων περικοπών στα επιδόματα, αλλά και της επιβολής του λεγόμενου «φόρου κρεβατοκάμαρας»- που στην ουσία είναι «πρόστιμο» σε όσους μένουν σε δημοτικές «εργατικές κατοικίες», που κρίνεται ότι υπερκαλύπτουν τις ανάγκες τους. Αυτή η κατηγορία των φτωχών στην ουσία καλείται με λιγότερα, μειωμένα έσοδα, να καταβάλει περισσότερο ενοίκιο.

Και τα δυο αυτά μέτρα έχουν στριμώξει αφόρητα πολύ τα φτωχότερα στρώματα , που δεν μπορούν πλέον να αντεπεξέλθουν στα ενοίκια. Το 2010, ο Δήμαρχος του Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον είχε υποσχεθεί ότι οι αμφιλεγόμενες μεταρρυθμίσεις του κράτους πρόνοιας δεν πρόκειται να οδηγήσουν «σε εκκαθαρίσεις τύπου Κοσόβου» την πόλη του, υπογραμμίζοντας με στόμφο ότι: «Δεν πρόκειται κανείς να δει χιλιάδες οικογένειες να πέφτουν θύματα έξωσης από τα σπίτια τους».

Πέντε χρόνια μετά, τα στοιχεία- που οι αρχές έχουν αρνηθεί να δημοσιεύσουν- δείχνουν ότι οι υποσχέσεις ήταν κούφιες.

Οι δημοτικές αρχές έχουν αρχίσει να διώχνουν ακόμα και μονογονεϊκές οικογένειες με ρυθμούς, περίπου 500 την εβδομάδα. Και οι αριθμοί αυτοί έχουν αυξητική τάση.

Σύμφωνα με τον Independent, συνέπεια της υποχρεωτικής μετακίνησης είναι ο πολλαπλασιασμός των κρουσμάτων κατάθλιψης απόπειρας αυτοκτονιών και αποβολών.

Περίπου 2.707 οικογένειες έχουν υποχρεωθεί να μετακομίσουν από την ευρύτερη περιφέρεια του Λονδίνου την τελευταία διετία σε άλλες πόλεις όπως το Μάντσεστερ, το Μπράντφορντ, το Ντόβερ και το Πλίμουθ Σε αρκετές περιπτώσεις οι δημοτικές αρχές δεν επικοινωνούν μεταξύ τους για να ανταλλάξουν στοιχεία και να προστατευτούν οι ευάλωτες οικογένειες που μετακομίζουν, οι οποίες μένουν μεγάλα διαστήματα χωρίς απολύτως καμία βοήθεια. Μέχρι στιγμής όλα «κανονίζονται» πίσω από κλειστές πόρτες και η ένωση των 32 δήμων του Λονδίνου δεν έχει δώσει στοιχεία στη δημοσιότητα.

Αλλά έγγραφα που διέρρευσαν τον Μάρτιο δείχνουν ότι μόνο μέσα σε ένα τρίμηνο πέρσι 5.437 οικογένειες υποχρεώθηκαν να φύγουν από το Λονδίνο. Συνολικά από τον Ιούλιο του 2011 μέχρι τον Ιούλιο του 2014 ο αριθμός ήταν 49.789 και εάν προσθέσει και όσες οικογένειες μετακόμισαν το τελευταίο οκτάμηνο, είναι βέβαιο ότι ο αριθμός τους ξεπερνά τις 50.000. Δηλαδή, πιθανότατα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι.