Κρεμάλα στό κτῆνος;

Κρεμάλα λοιπόν;;;
Νά ῥίξουμε καί λίγη πίσσα, μαζύ μέ τά πούπουλα, γιά νά τό μπουρλιοτιάσουμε τό κτῆνος;
Ἀλήθεια; Ποιός ἀπό ἐμᾶς εἶνα ἀναμάρτητος βρέ πατριῶτες; Ποιός ἀπό ἐμᾶς εἶναι ἄσπιλος κι ἀμόλυντος καί πεντακάθαρος καί τελικῶς ἱκανός κι ἄξιος νά ἀποφασίσῃ γιά τόσο σοβαρά θέματα, ὅπως εἶναι ἡ ζωή καί ὁ θάνατος;

Ἀλλὰ ἄς μὴ μιλήσῳ ἐγὼ καλλίτερα.
Ἔχω πολὺ …στριφνὲς ἀπόψεις ἐπὶ τοῦ θέματος. Καὶ τὸ κτῆνος, τὸ κάθε κτῆνος, εἶναι ἐδῶ, γύρω μας… παντοῦ. Ἀκόμη καὶ μέσα μας… Δὲν γίνεται νὰ σκοτώσουμε τὸ κτῆνος, ἐὰν εἶναι μέσα μας…
Μποροῦμε ὅμως μὲ ἀφορμὴ αὐτὸ τὸ ἀπάνθρωπο περιστατικό, νὰ σκεφθοῦμε, νὰ προβληματισθοῦμε, νὰ ζυγίσουμε, νὰ ἀποφασίσουμε τελικῶς γιὰ τὸ τὶ ἀκριβῶς θέλουμε ἀπὸ αὐτὴν τὴν ζωή.
Νὰ ἀναζητήσουμε ἐκεῖνα τὰ σημεῖα, στὰ ὁποῖα κάναμε ἐγκληματικὰ λάθη. Νὰ ἀλλάξουμε τὶς ὀπτικές μας, νὰ δοῦμε τὸ τὶ ἦταν στραβὸ καὶ νὰ τὰ ξαναμάθουμε ΟΛΑ ἀπὸ τὴν ἀρχή… Καὶ σωστά…
Αὐτὴν τὴν φορά, ὅλα, σωστά!

Φιλονόη

Ἐρώτησις (πρὸς φιλελέδες κυρίως): Γίνεται κάποιος νὰ εἶναι ἀναφανδὸν ἐνάντιος στὴν θανατικὴ ποινή, ἀκόμη καὶ γιὰ στυγεροὺς παιδοκτόνους, ἀλλὰ νὰ ἀπαιτῇ σαδιστικῶς νὰ σαπίσῃ στὴν φυλακὴ ἕνας τυφλός, ἀνάπηρος ἄνθρωπος (Σάββας Ξηρός) γιὰ κάτι ποὺ ἔκανε πρὶν εἴκοσι χρόνια; Προσωπικῶς, τὸ δεύτερο μοῦ φαίνεται χειρότερο, καθαρὸς σαδισμός.

* * *

«Κρεμάλα στὸ κτῆνος!» Καὶ ψέγουν ὁρισμένοι τὰ «ἀνθρωποφαγικὰ ἔνστικτα» τοῦ ὄχλου. Ποῦ νὰ δεῖτε τὶς ἀντιδράσεις («κρέμασμα! ψήσιμο σὲ καυτὸ λάδι!») τῶν φιλόζωων, ἔτσι καὶ πειράξῃ κάποιος ἕνα σκυλάκι. Ἀδίκως; Καὶ δὲν εἶναι φυσιολογικὲς αὐτὲς οἱ συναισθηματικὲς ἀντιδράσεις τοῦ κόσμου; Δίκαιες ἢ μή, φυσιολογικὲς συναισθηματικὲς ἀντιδράσεις (καὶ ὄχι συνειδητές, ὥριμες φιλοσοφικὲς θέσεις).

Προσωπικῶς, ἀνατριχιαστικές, διαστροφικές, τερατώδεις, βρίσκω ὄχι αὐτὲς τὶς συναισθηματικὲς ἀντιδράσεις, οὔτε τὴν συνειδητὴ φιλοσοφικὴ-ἠθικὴ θέσι ὑπὲρ τῆς θανατικῆς ποινῆς, ἀλλὰ π.χ. τὴν σαδιστικὴ ἐμμονὴ κάποιων νὰ σαπίσῃ στὴν φυλακὴ ἕνας τυφλὸς καὶ βαρειὰ ἀνάπηρος ἄνθρωπος (Σάββας Ξηρός) γιὰ κάτι ποὺ ἔκανε πρὶν εἴκοσι χρόνια. Ἢ τὴν διαστροφὴ νὰ σέρνονται στὰ δικαστήρια καὶ στὰ κελιὰ ἐπάνω σὲ ἀναπηρικὰ καροτσάκια ἑτοιμοθάνατοι ὑπέργηροι, ἐπειδὴ λέει ὅταν ἦσαν εἴκοσι χρονῶν ἔτυχε νὰ ὑπηρετοῦν ὡς φύλακες σὲ κάποιο ναζιστικὸ στρατόπεδο. (Καὶ νὰ διαδηλώνουν, ἐκστρατεῖες, οἱ «ἀκτιβιστικὲς» ὀργανώσεις, «δικάστε τον γρήγορα, διότι πεθαίνει καὶ θὰ μᾶς ξεφύγη»! Ἡ διαστροφή: Νὰ προλάβουμε τὸν θάνατο, τὴν κρίσι τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ τιμωρήσουμε *ἐμεῖς* τὸν αἰωνόβιο ἐσχατόγηρο· κρατάτε τον μὲ τὰ σωληνάκια, νὰ τὸν καταδικάσουμε πρῶτα, μὴν μᾶς πεθάνῃ! (Ἀπὸ τὴν ἄλλη, θὰ μοῦ πεῖτε, ἂν ἤμουν ἐγὼ στὴν θέσι τῶν ἀπαιτούντων δικαιοσύνη (ὅτι καὶ ἂν σημαίνῃ «δικαιοσύνη»), πῶς θά ἀντιδροῦσα; Ἐγὼ δὲν θὰ ξέθαβα ἀκόμη καὶ τὰ κόκκαλα τοῦ Κεμὰλ καὶ τοῦ Τοπὰλ Ὀσμάν, νὰ τὰ κάψω στὴν πίσσα; Ναί.))

Ἀντιθέτως, θεωρῶ τὴν θανατικὴ ποινὴ ἐνίοτε ἀναγκαία, ἄμεσα καὶ μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες (ἀλλιῶς δὲν ἔχει νόημα), γιὰ λόγους ὄχι μόνον παραδειγματισμοῦ καὶ ἀποτροπῆς, μὰ ἐπάνω ἀπ᾿ ὅλα *καθάρσεως τῆς πόλεως ἀπὸ τὸ ἄγος* ποὺ ἀπειλεῖ νὰ τὴν μολύνῃ θανάσιμα. Στὶς περιπτώσεις αὐτὲς δὲν προέχει ἡ ἀναλογικότης τῆς ποινῆς μὲ τὸ ἀδίκημα, ἀλλά, ὑπεράνω ὅλων, ἡ ἄμυνα τῆς ἐν πολέμῳ εὑρισκομένης πόλεως, ἡ ὁποία πόλις ὑπερασπίζεται τὴν ἴδια της τὴν ὕπαρξι.

Φειδίας Μπουρλᾶς

Πρωτόγονη η κοινωνία μας. Το βλέπεις (και) στην αντίδρασή της στα ειδεχθή εγκλήματα.
Το λιντσάρισμα, οι κρεμάλες και οι ηλεκτρικές καρέκλες «εδώ και τώρα» ήταν ανέκαθεν οι εύκολες απαντήσεις στις δύσκολες ερωτήσεις. Και αυτό το έγκλημα είναι μια πολύ «δύσκολη ερώτηση» (άβυσσος η ψυχή…) στην οποία ο homo sapiens (σκεπτόμενος άνθρωπος) δυσκολεύεται να βρει απάντηση. Γι’ αυτό σιωπά.

Στις «απαντήσεις» τους όμως έχει απάντηση:
Σοκάρεται με την «σοκαρισμένη κοινωνία». Αηδιάζει με τους «αηδιασμένους». Κλείνει τη μύτη του στην δυσώδη οσμή του όχλου.

Ἀλικᾶκος Δημήτρης

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

0 thoughts on “Κρεμάλα στό κτῆνος;

Leave a Reply