Ἑορτή τῆς μητέρας; Εὐχαριστῶ… Δὲν θὰ πάρω…

Καὶ δὲν θὰ πάρω διότι βαρέθηκα νὰ μοῦ ὑποδεικνύουν, κάθε τρεῖς καὶ λίγο, τὸ τὶ θὰ τιμήσω, πῶς, πότε, πόσο, γιατί, μὲ ποιὸν τρόπο…
Τὴν μητέρα μου, ὅπως καὶ κάθε ἄλλην μητέρα, εἶναι πολὺ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟ νὰ τὴν τιμῷ σήμερα κι ὅλον τὸν ὑπόλοιπο χρόνο νὰ τὴν ἔχω συνδεδεμένη μὲ τὰ παλαιότερα τῶν ὑποδημάτων μου. Εἶναι τοὐλάχιστον λοιπὸν ὀξύμωρον τὸ νὰ δουλευόμεθα μεταξύ μας…
Ἤ διατηρῶ σεβασμό, καὶ κατ’  ἐπέκτασιν καθημερινῶς, μὲ τὸν δικό μου τρόπο, τιμῶ αὐτὴν τὴν γυνκαῖκα, ἤ, καλλίτερα, νὰ σταματήσῳ τώρα, δίχως πολλὲς δικαιολογίες. Ἡ μία, ποὺ ἀφορᾶ στὰ εἰλικρινῆ μου συναισθήματα, ἀρκεῖ.

Ταὐτοχρόνως φυσικὰ ΔΕΝ εἶδα σὲ ὅλον αὐτὸν τὸν κατάλογο τῶν «παγκοσμίων ἡμερῶν» νὰ τιμῶνται τὰ θύματα, τὰ πραγματικὰ θύματα, τῶν τοκογλύφων, παγκοσμίως, κατ΄ οἱονδήποτε τρόπο. Δὲν εἶδα ἡμέρα γενοκτονίας τοῦ ἄλφα ἤ τοῦ βῆτα λαοῦ. Δὲν εἶδα ἡμέρα μνήμης τῶν θυμάτων τῶν τραπεζῶν. Δὲν εἶδα ἡμέρα μνήμης τῶν θυμάτων λαῶν.
Εἶδα ὅμως ἡμέρα ὁλοκαυτώματος, ποὺ τίθεται ὑπὸ πολλῶν συζητήσεων κι ἐρευνῶν, ἀλλὰ ἡμέρα τῆς γενοκτονίας τῶν Παλαιστινίων ὄχι.
Οὔτε φυσικὰ ἡμέρα τῶν δολοφονημένων ἀπὸ τὰ δάνεια. Οὔτε ἡμέρα ἀπωλείας τῆς ἀνθρωπιᾶς μας. Οὔτε ἡμέρα ἀπωλείας τῆς νοημοσύνης μας. Οὔτε ἡμέρα ἀπωλείας τῆς ἐλευθερίας μας. Οὔτε ἡμέρα ἀπωλείας τῆς μνήμης μας.
Ἡμέρα τῶν «βαλεντίνων» ὅμως, ποὺ μέσῳ αὐτῆς θησαυρίζουν ὅλοι οἱ τοκογλῦφοι …«περιούσιοι», ποὺ ἔχουν στήσει ἐπιχειρήσεις στὴν Ἀφρική, γενοκτονῶντας τοὺς ἐκεῖ λαούς, ἐφ΄ ὅσον τοὺς στεροῦν τροφὴ καὶ νερό, εἶδα.

Μὰ ἡ δουλεία οὐδέποτε ἔπαψε!

Αὐτὸ ποὺ πρέπει ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ νὰ συνειδητοποιήσουμε εἶναι τὸ πασιφανές:
Δὲν συμβαίνει κάτι στὸν πλανήτη, καλὸ ἤ κακό, ΔΙΧΩΣ τὴν δική μας συμμετοχὴ καὶ συνεργεία.
Δὲν μπορεῖ, γιὰ παράδειγμα, τὰ κατακάθια ποὺ λυμαίνονται ΟΛΕΣ τὶς ἀγροτικὲς ἐκτάσεις, τὸ νερὸ καὶ τελικῶς τὴν τροφὴ τῆς Ἀφρικῆς, νὰ ὑπάρχουν ΔΙΧΩΣ τὴν δική μας, σιωπηλή, συμμετοχὴ καὶ συνενοχή.
Δὲν γίνεται νὰ κερδοσκοποῦν, καταστρέφοντας λαούς, ἐὰν ἐμεῖς δὲν ἀγοράζουμε τὰ προϊόντα, ποὺ καταληστεύουν ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς λαούς.
Δὲν γίνεται νὰ ἀσκοῦν ἐξουσία, ἐὰν ἐμεῖς ΔΕΝ τοὺς δίδουμε ἐξουσία.

Καί τί μποροῦμε νά κάνουμε λοιπόν, ἐφ΄ ὅσον διαβιοῦμε σέ μία ἄκρως καταναλωτική κοινωνία;
Νὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τὰ ἁπλᾶ…
Νὰ μάθουμε, σιγὰ σιγά, ἀλλὰ ὁλοένα καὶ περισσότερο, νὰ χρησιμοποιοῦμε ΜΟΝΟΝ αὐτὰ ποὺ ἐμεῖς παράγουμε.
Τὸ νερό μας, ἡ γῆ μας, ἡ θάλασσά μας μποροῦν νὰ μᾶς θρεύσουν.
Μὰ ἐὰν μποροῦν νὰ μᾶς θρεύσουν, τότε κι ἐμεῖς μποροῦμε νὰ ἔχουμε κάποιαν βάσιν παραγωγική, καί, κατ΄ ἐπέκτασιν, ἀγοραστική-ἀνταλλακτική.

Ναί, αὐτὰ θέλουν χρόνια γιὰ νὰ ἐπεκταθοῦν καὶ νὰ φοροῦν στὸ σύνολον τῶν πληθυσμῶν.
Σωστά.
Μὰ κάποιος πρέπει νὰ κάνῃ τὴν ἀρχή.
Κι αὐτὸς ὁ κάποιος ΔΕΝ εἶναι ὁ ἄλλος, ἀλλὰ ἐγώ.
Ἀπὸ ἐμέναν ξεκινῶ πάντα γιὰ νὰ ἀλλάξῳ τὸν κόσμο.
Καὶ νὰ εἴμαστε βέβαιοι πὼς ὁ κόσμος ἀλλάζει πολὺ πιὸ εὔκολα, ἀπὸ ὅσο πιστεύουμε.
Ἁπλῶς πρέπει νὰ τοῦ δόσουμε τὸν ἀπαιτούμενον χρόνο.

Φιλονόη

Υ.Γ. Σαφῶς καὶ ἡ ἡμέρα τῆς μητέρας εἶναι μία ἀρχή. Ὑπάρχουν δεκάδες ἄλλες ἡμέρες ποὺ πρέπει νὰ διαγράψῳ, μόνον καὶ μόνον διότι κάποιοι μοῦ ὁρίζουν πὼς δὲν πρέπει. Τὸ τὶ θὰ τιμῶ καὶ τὶ ὄχι, αὐτὸ εἶναι ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον ΔΙΚΗ μου ἐπιλογή!!! Κι εὐτυχῶς καὶ ἱστορία διατηρῶ καὶ μνήμη, γιὰ νὰ μπορῷ νὰ ἐπιλέγῳ ἐλεύθερα.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply