[…] Νὰ μάθουμε τὴν ἀλήθεια – Μία χώρα ποὺ θέλει νὰ πάῃ ἐμπρὸς ψάχνει, μὲ ὡριμότητα καὶ σοβαρότητα, τί πῆγε λάθος στὸ παρελθόν της. Ἡ Ἑλλὰς ἔφθασε σὲ μίαν πρωτοφανὴ κρίσι χρέους καὶ δημοσιονομικῆς καταῤῥεύσεως, γιατί τὸ πολιτικό της σύστημα ἐξόδευε, χωρὶς ὅριο, αὐξάνοντας ταὐτοχρόνως τὸ χρέος […]

Ξανὰ καὶ ξανὰ ἡ ἰδία μονότονος ἐπαναλαμβανομένη ἀνοησία. Ἀπὸ τὸ κύριον ἄρθρον τῆς  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, τοῦ, μὲ ἀπόστασι, πιὸ σιχαμεροῦ ἐντύπου, ἀπὸ ὅλα ὅσα κυκλοφοροῦν στὴν χώρα, προσποιούμενα ὅτι ἀσκοῦν δημοσιογραφία. 

Οἱ σελίδες τῆς ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ δὲν περιέχουν σχεδὸν ποτὲ εἰδήσεις. Περιέχουν μόνον φθηνιάρικες ἠθικολογικὲς παραινέσεις καὶ γενικόλογες ἀναφορὲς σὲ κάποιο, γενικῶς κι ἀορίτως, ἔνοχο πολιτικὸ σύστημα, πίσω ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἀποσιωπῶνται συστηματικῶς οἱ ἀτομικὲς εὐθῦνες τῶν μελῶν του.

Ἡ βρωμοφυλλάδα βρίθει ἀπὸ ἀναφορὲς σὲ κακοδαιμονίες καὶ σκάνδαλα, ἀλλὰ ἀπὸ τὶς σελίδες της ἀπουσιάζουν τελείως τὰ ὀνόματα. Φταίει πάντα τὸ σύστημα καὶ οὐδέποτε τὰ μέλη ποὺ τὸ ἀποτελοῦν. Διότι, τελικῶς, πραγματικὸς σκοπὸς ὅλης αὐτῆς τῆς παιδαριώδους ἀπάτης, εἶναι ἡ προστασία αὐτοῦ τοῦ πολιτικοῦ συστήματος, πού, κατὰ τὰ λοιπὰ καὶ γιὰ τὴν τέρψι τῶν κοροΐδων ἀναγνωστῶν καταδικάζεται. Τὸ κεντρικὸ σύνθημα τῆς «ἐφημερίδος» θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι « ὅλα πρέπει νὰ ἀλλάξουν, γιὰ νὰ μὴν ἀλλάξῃ τίποτα».

Ἡ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ εἶναι, γιὰ ὅσους τὴν παίρνουν στὰ σοβαρά, ὅ,τι εἶναι τὰ γραπτὰ καὶ οἱ ἁγιασμένες σαγιονάρες τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, γιὰ τοὺς θρησκολήπτους. Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι οἱ ἀναγνῶστες τῆς ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ θεωροῦν ἑαυτοὺς πεφωτισμένους Εὐρωπαίους καὶ εἰρωνεύονται, ὡς ἀφελεῖς κι ἁπλοϊκούς, τοὺς πιστούς. Χωρὶς νὰ καταλαβαίνουν ὅτι εἶναι ἀκριβῶς ἴδιοι. Ἁπλᾶ, σὲ ἄλλο context.

Ἕρμιππος  Ἕρμιππίου

φωτογραφία