Ἀφορμῆς δοθείσης φυσικὰ καὶ τῆς χθεσινῆς ἐπετείου, δράττομαι τῆς εὐκαιρίας νὰ μᾶς ὑπενθυμίσω αὐτὸ ποὺ κατὰ βάσιν θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι νόμος ζωῆς.

Ναί, δὲν ἔχουμε γίνῃ ἔως σήμερα ἀποδέκτες συμπεριφορῶν ἀπὸ τρίτους,  ἀνάλογες μὲ αὐτὲς ποὺ ἐμεῖς, κατὰ βάσιν, θεωροῦμε ὀρθές, λογικές, ἠθικές.
Καί τί μέ αὐτό;
Ἐμεῖς πρέπει νὰ γνωρίζουμε τὸ ποῦ εἶναι τὸ ὅριον καὶ πότε πρέπει νὰ τεθῇ.

Τὸ ἐὰν πέσαμε, πολλὲς φορὲς στὴν διάρκεια τῆς ἱστορίας μας, θύματα γενοκτονίας, εἶναι μία ἄλλη ὑπόθεσις.
Τὸ νὰ μετατρέπεται κάποιος σὲ θῦμα ἐμπεριέχει μεγάλο μερίδιον εὐθύνης, διότι τὸ θῦμα ὀφείλει νὰ προστατεύῃ ἑαυτὸν σὲ μεγαλύτερον βαθμὸ ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ διέπραξε τὴν βία.
Κι ὅταν λέγω θῦμα, ἐπὶ τοῦ συγκεκριμένου, δὲν ἀναφέρομαι στοὺς ἀθῴους πληθυσμοὺς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ποὺ ἔπεσαν θύματα τοῦ μένους τῶν μογγόλων, ἀλλὰ στὸ κράτος, στὸ τότε κράτος, ποὺ δὲν μερίμνησε νὰ τοὺς προετοιμάσῃ ἀναλόγως καὶ νὰ τοὺς προστατεύσῃ.

Δὲν ἔρχομαι σήμερα νὰ ζητήσω εὐθύνες ἀπὸ κάποιους.
Ἡ ἱστορία ἐκείνης τῆς περιόδου, ἄν καὶ σκοτεινὴ ἀκόμη, σὲ πολλές της πτυχές, ὀφείλει σήμερα νὰ γίνεται διδάσκαλος γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσῃ νὰ ἀποφύγουμε νέες γενοκτονίες. Τὸ νὰ ἀρνούμεθα νὰ γίνουμε γιὰ ἀκόμη μίαν φορὰ θύματα σημαίνει αὐτομάτως πὼς εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ὑπερασπισθοῦμε τὸ δικαίωμά μας στὴν ζωὴ καὶ στὴν ἐλευθερία. Μὲ ὅλες τὶς ἀνάλογες θυσίες.
Ἐὰν δὲν εἴμαστε ὅμως ἕτοιμοι νὰ θυσιάσουμε κάτι ἀπὸ τὴν βολή μας καὶ τὴν ἄνεσίν μας, τότε ὁ κάθε θύτης δὲν θὰ πολυευθύνεται γιὰ ὅσα ἐμεῖς θὰ τοῦ ἐπιτρέψουμε νὰ διαπράξῃ εἰς βάρος μας.
Διότι δὲν εἴμαστε ἐμεῖς τὰ βρέφη τῆς παραπάνω εἰκόνος, ἀλλὰ κάποιοι ἐνήλικες ποὺ ἀρνοῦνται νὰ ἐνηλικιωθοῦν.

Βαρὺ αὐτὸ ποὺ γράφω σήμερα καὶ τὸ γνωρίζω.
Εἶναι σύνθετος ἡ τοποθέτησίς μου καὶ χωρᾶ πολλὲς ἀναλύσεις.
Τὸ σπουδαῖον ὅμως εἶναι πὼς ναὶ μὲν δὲν πρέπει νὰ κάνουμε αὐτὰ ποὺ δὲν θέλουμε νὰ μᾶς κάνουν, ἀλλὰ παραλλήλως δὲν πρέπει νὰ ἐπιτρέπουμε στὸν ὁποιονδήποτε νὰ ἀσκῆ βία ἐπάνω μας, μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο.
 Κι αὐτὸ τὸ τελευταῖο θὰ μποροῦσε νὰ συμβαίνῃ μόνον ἐὰν ἐμεῖς θὰ παραμένουμε στὰ πάντα ἑτοιμοπόλεμοι.
Δύσκολο, σαφές, βαρύ.
Τιμὴ στὰ θύματά μας… Τιμὴ στὴν μνήμη τους…

 Φιλονόη

Υ.Γ.1. Ἑτοιμοπόλεμοι… Ὄχι ἐπιθετικοί. Μόνον ἑτοιμοπόλεμοι. Αὐτὸ χρειαζόμεθα!

Υ.Γ.2. Γιατί ὁ θύτης μένει ἀτιμώρητος ἀκόμη καί σήμερα; Γιατί, κατὰ πῶς πιστεύω, δὲν ἔχει ἀκόμη φθάσῃ ἡ ὥρα τῆς δικῆς του πληρωμῆς.

φωτογραφία