Ἡ πρότασις τῶν τοκογλύφων εἶναι τέτοια ποὺ προφανῶς οὔτε σὲ ἀποικία δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἐφαρμοσθῇ!!
Δηλαδή τί περιμένουν; Νά εὑρεθῇ «μέση» λύσις»;
Τὰ ὅσα ζητοῦν εἷναι μᾶλλον προσβολὴ τῆς ἀξιοπρέπειας τοῦ ἔθνους παρὰ ῥεαλιστικὴ διαπραγμάτευσις..

Καὶ ἐπιτρέψτε μου νὰ ἐπισημάνῳ ἐδῶ, ἐπίσης, ὅτι πρωτογενὲς πλεόνασμα δὲν σημαίνει ἀπαραίτητα ἀνάπτυξις. Ἀντιθέτως μάλιστα…
Γιὰ τὰ ἑλληνικὰ δεδομένα ὁ ὅρος αὐτὸς εἶναι συνυφασμένος μὲ τὴν ὕφεση, τὴν ἀποβιομηχανοποίηση καὶ τὴν μειώση τοῦ ὀνομαστικοῦ καὶ πραγματικοῦ εἰσοδήματος, τὴν ἐκ νέου αὔξησησῃ τῆς φορολογήσεως, τὴν αὔξηση τῶν τιμῶν καὶ τὴν περαιτέρω διάλυση τῆς χώρας.

Τὸ πρωτογενὲς ἔλλειμμα, ἀντιθέτως, δὲν ἀποκλείει τὴν ὕπαρξη σημαντικοῦ θετικοῦ ῥυθμοῦ ἀναπτύξεως, δεδομένου ὅτι χρήματα ἀπὸ τὸν κρατικὸ κορβανὰ μπορεῖ νὰ ἔχουν δεσμευθεῖ ἀπὸ οὐσιαστικὰ (ἐπιτέλους κάποια ἡμέρα) ἀναπτυξιακὰ προγράμματα.

Τέλος, τὸ πρόβλημά μας δὲν εἶναι τὸ πρωτογενὲς πλεόνασμα ἢ τὸ ἔλλειμμα. Ὅλοι πλέον γνωρίζουμε καὶ τὸ πῶς αὐτὰ τὰ νούμερα μαγειρεύονται λογιστικά, πῶς τὸ χρέος μεταφέρεται λογιστικὰ στὸ μέλλον, ἀλλὰ καὶ τὶς μεθοδεύσεις, ποὺ κατὰ κύριο λόγο χρησιμοποιοῦν κυβερνητικὰ ἐπιτελεία γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὸν στόχο τοῦ πρωτογενοῦς πλεονάσματος, ποὺ στὴν πραγματικότητα δὲν ἀποτελεῖ παρὰ μονάχα μιὰ οἰκτρὴ πλάνη καὶ ἔναν φορέα χειραγωγήσεως τῆς κοινῆς γνώμης, ἀπὸ τὴν μία καὶ τῆς χώρας σιωπηλὰ ἀπὸ τὴν ἄλλη, στον ὄλεθρο…

Τὸ πραγματικὸ πρόβλημά μας εἶναι ἡ ἔλλειψις πραγματικῆς ἐξωστρεφοῦς ἀναπτύηξεως ποὺ θὰ μᾶς δώση πραγματικὰ πλεονάσματα στὸ ἐμπορικό μας ἰσοζύγιο (αὐτὰ ποὺ εἰσάγουμε σήμερα (καὶ χθὲς καὶ προχθές….) ἔχουν διπλάσια ἀξία ἀπὸ αὐτά ποὺ ἐξαγάγουμε) καθὼς καὶ ἡ ἔλλειψις ἀνταγωνιστικότητας.
Καὶ νὰ εἶστε σίγουροι ὅτι δὲν γινόμαστε περισσότερο ἀνταγωνιστικοὶ μὲ μείωση τοῦ ἐργατικοῦ κόστους, δεδομένου τοῦ ὅ,τι σὲ πολλὲς περιπτώσεις καὶ ἀμισθὶ νὰ δούλευαν ὅλοι, τὰ προϊόντα μας δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ πωληθοῦν στὸ διεθνὲς ἐμπόριο. Ἐκτὸς ἀπό τὶς αἰτίες αὐτῶν τῶν φαινομένων, χρειάζεται νὰ ἐντοπίσουμε τὰ συγκριτικά μας πλεονεκτήματα καὶ νὰ ἑστιάσουμε σὲ αὐτά, τόσο σὰν κράτος, ὄσο καὶ σὰν πολῖτες, κάνοντας ἔτσι τὴν πραγματικὴ διαφορά.
…
Καὶ για τὴν ἱστορία σᾶς παραθέτω μὲ copy-paste τὰ «θέλω» τῶν τοκογλύφων:

«..Δύο συντελεστὲς ΦΠΑ 11% καὶ 23%. Στὸν χαμηλὸ συντελεστὴ θὰ μποῦν τὰ προϊόντα ποὺ φορολογοῦνται μὲ 6,5% ὅπως φάρμακα, βιβλία κ.ἄ, ἐνῶ στὸν ὑψηλὸ θὰ μπῆ ἡ ἐνέργεια καὶ ἡ ἑστίασις.
Κατάργησις ΕΚΑΣ
Μείωσις συντάξεων
Ἀπελευθέρωσις ὁμαδικῶν ἀπολύσεων
Ἰδιωτικοποιήσεις-ἐξπρὲς γιὰ ΑΔΜΗΕ, μικρὴ ΔΕΗ, Ἑλληνικὸ καὶ περιφερειακὰ ἀεροδρόμια…»

Τὴν ἴδια ὥρα οἱ δανειστὲς προτείνουν τὶς ἐξῇς ἀλλαγὲς στὰ πρωτογενῆ πλεονάσματα: 1% τὸ 2015, 2% τὸ 2016, 3% τὸ 2017 καὶ 3,5% τὸ 2018, ἐνῶ στὴν πρόταση τῶν Θεσμῶν δὲν ὑπάρχει καμμία ἀναφορά.

Ἀλέξανδρος Παυλίδης

φωτογραφία